Του π. Ηλία Μάκου
Ο εκ Κονίτσης Νεομάρτυρας Ιωάννης, που η μνήμη του εορτάζεται στις 23 Σεπτεμβρίου, μάλιστα η τοπική Μητρόπολη οργάνωσε διήμερες λατρευτικές εκδηλώσεις στο ναό του Αγίου Κοσμά με πανηγυρικό εσπερινό την παραμονή, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτη κ. Ανδρέα, και όρθρο και Θεία Λειτουργία την κυριώνυμη ημέρα, ιερουργούντος του κ. Ανδρέα, είναι μια από τις περιπτώσεις, που δείχνουν ότι μέσω του Θεού κατορθώνονται τα πάντα.
Αυτά, που φαίνονται αδύνατα, γίνονται δυνατά. Και αυτά, που μοιάζουν απίθανα, είναι πολύ πιθανά. Τούρκος Μουσουλμάνος ήταν, γιος του Δερβίση της Κόνιτσας και έγινε και ο ίδιος Δερβίσης.
Ώσπου η θεία χάρη προσέλκυσε την ψυχή του και η θέλησή του ταυτίστηκε με τη θέληση του Θεού. Η καρδιά του προσκολλήθηκε στην αγάπη του Χριστού.
Και έδωσε, χωρίς πλέον δεύτερη σκέψη, την πρώτη θέση μέσα του στον Ιησού. Το θαύμα έγινε. Κατάνυξη και αισθήματα μετάνοιας πλημμύρισαν την καρδιά του.
Πέταξε στα σκουπίδια την ενδυμασία του Δερβίση και φόρεσε, βαπτιζόμενος, το λευκό χιτώνα. Και τότε ένιωσε το μέγεθος της υπερφυσικής δύναμης, που εξουδετερώνει όλες τις αδυναμίες και αναποδογυρίζει το κακό και το μεταστρέφει σε καλό.
Τολμώντας να επιλέξει την Αλήθεια ο Ιωάννης ήξερε και το αποτέλεσμα.
Μετά από ανελέητα βασανιστήρια αποκεφαλίστηκε στο Αγρίνιο στις 23 Σεπτεμβρίου 1814 μ.Χ. και το λείψανό του θάφτηκε από τους Χριστιανούς αρχικά σ’ ένα αγρόκτημα του Αγρινίου και από εκεί μεταφέρθηκαν σε κρύπτη της Μονής Προυσσού, όπου ανακαλύφθηκαν στις 4 Ιανουαρίου του 1974.
Το παράδειγμα του νεομάρτυρα Ιωάννη είναι πολύ επίκαιρο στις ημέρες μας, όπου η πίστη χάνει σιγά σιγά τη ζωντάνια της και ξεχνάμε ότι ο Κύριος είναι παντού και πάντοτε παρών.
Αρκεί εμείς να Τον αναζητούμε. Να απλώνουμε τα χέρια μας και θα δούμε ότι Εκείνος έχει πρώτος απλώσει προς εμάς τα δικά Του χέρια.
O νεομάρτυρας Ιωάννης μας κάνει να αισθανθούμε ότι ο Χριστιανισμός είναι η θρησκεία του πιο σιωπηρού ηρωισμού και της αφανούς αρετής.
Μια όμως τέτοια πορεία ζωής, απαιτεί θέληση, προσπάθεια και σύνδεσμο στενό με τον Κύριο του Ουρανού.
Και θα ανάψει στις ψυχές μας άσβηστη εσωτερική φλόγα και από τη στιγμή αυτή αρχίζει η καινούρια ζωή.
Καίγονται οι σκουριές, που έχουν επικαθήσει μέσα μας και την ασχημίζουν.
