Ἀγαπητά μου παιδιά·

Ἡ ἑορτή τῆς Ἀναστάσεως μᾶς καλεῖ:

Νά ἀναβαπτιστοῦμε στό εὐαγγελικό ἦθος τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου πού σηματοδοτεῖ τήν ἄνευ ὅρων ἀποδοχή καί ἀνοχή τοῦ ἄλλου, τοῦ ξένου, τοῦ διπλανοῦ, τοῦ γνωστοῦ, τοῦ φίλου καί τοῦ ἐχθροῦ.

Νά συναντήσουμε τόν συνάνθρωπο στά πλαίσια τῆς συγχωρητικότητας καί τῆς ἀλληλοπεριχώρησης ὅπως ὁ Θεάνθρωπος καί Ἀναστάς Κύριος μᾶς τό ὑπέδειξε ἔμπρακτα.

Νά ἐπιβεβαιώσουμε ὅτι ἡ ἀγάπη πρός τό συνάνθρωπο δέν εἶναι ἕνα ἰδεολόγημα, ἕνα συναίσθημα, μία ψυχολογική διάθεση ἀλλά ἕνας τρόπος ὕπαρξης καί ζωῆς, τόν ὁποῖον νοηματοδότησε ὁ ἀναμάρτητος καί ἑκούσια Σταυρωθείς καί Ἀναστάς Κύριος, ὡς ἕνα τρόπο ὁ ὁποῖος χαρακτηρίζεται ἀπό τή θυσία, τήν προσφορά καί αὐταπάρνηση. Τρόπος ὁ ὁποῖος μέ βεβαιότητα μᾶς ὁδηγεῖ στήν ὑπέρβαση τοῦ θανάτου καί στήν μετοχή στήν ἐπερχόμενη Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Σέ μία ἐποχή ψεύδους, ὑποκρισίας καί ἰδιοτέλειας ἡ ἐπανάληψη τοῦ λόγου : «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἂδου τήν καθαίρεσιν ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου, ἀπαρχήν˙» ἀποτελεῖ τήν ἐπιβεβαίωση ὅτι ἡ ἀλήθεια θά νικήσει τό ψεύδος, ἡ ἐλπίδα τήν ἀπελπισία, ἡ ἀθανασία καί ἡ αἰωνιότητα τό πρόσκαιρο καί τό ἐφήμερο τῆς κακίας καί τῆς καταστροφῆς.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Μέ πατρικές εὐχές

+ Ο ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ