Τήν Κυριακήν τοῦ Πάσχα καί ὥραν 12.30 μ.μ. ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης κατά τήν τάξιν αὐτῆς συνῆλθεν εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου ἐν τῷ Πατριαρχείῳ.

Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος, οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ ἄλλοι Ἁγιοταφῖται ἀντήλλαξαν τόν πασχαλινόν ἑόρτιον ἀσπασμόν: «Χριστός Ἀνέστη». Μετά τοῦτο, τοῦ ἀργοῦ καί μεγαλειώδους Βυζαντινοῦ «Ἀναστάσεως ἡμέρα» ψαλλομένου ὑπό τῶν ψαλτῶν, ὁ Μακαριώτατος, οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἱερεῖς ἐνεδύθησαν πλήρεις τάς ἀναστασίμους Ἀρχιερατικάς καί Ἱερατικάς στολάς αὐτῶν καί ἀνέγνωσαν ἐναλλάξ τήν ἀναστάσιμον Θ’ ὥραν.

Μετά τοῦτο, τῶν κωδώνων κρουομένων, ἤρξαντο κατερχόμενοι ἀπό τοῦ Πατριαρχείου διά τῆς Χριστιανικῆς ὁδοῦ, ψαλλόντων τό ἀργόν «Χριστός ἀνέστη». Εἰς τήν αὐλήν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ὁ Πατριάρχης ἀνέπεμψε δέησιν ὑπέρ ὑγιείας, εἰρήνης, εὐσταθείας καί προόδου τῶν προσκυνητῶν καί τοῦ ἔθνους ἡμῶν.

Ἅμα τῇ εἰσόδῳ εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἐπορεύθη εἰς τό Ἱερόν Βῆμα τοῦ Καθολικοῦ, ἔνθα ἐψάλη τό Χριστός Ἀνέστη ἤρξατο ἡ ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ διά τῶν «Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμοουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι» ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου.

Μετά τό «Χριστος Ἀνέστη», τό «Κύριε ἐκέκραξα» τό θυμίαμα ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου καί τό Φῶς Ἱλαρόν, ἀνεγνώσθη εἰς διαφορετικάς γλώσσας, ἑλληνιστί, ἀραβιστί, ρωσσιστί, ἑβραϊστί, ἀγγλιστί, γαλλιστί, γερμανιστί καί λατινιστί τό κατά Ἰωάννην Ἅγιον Εὐαγγέλιον τῆς πρώτης ἐμφανίσεως τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ τοῦ Κυρίου εἰς τούς μαθητάς, τῶν θυρῶν κεκλεισμένων διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων καί τῆς ἀπιστίας τοῦ Θωμᾶ, ἥτις πίστιν ἐγέννησεν.

Μετά τοῦτο, τῶν ἀναστασίμων ἀπολυτικίων ψαλλομένων, καί ἀπολύσεως γενομένης, τῶν κωδώνων κρουομένων, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τό Κεντρικόν Μοναστήριον.