Κάθε χρόνο, την τελευταία εικοσαετία, του αγίου Σπυρίδωνα, στις 12 Δεκεμβρίου, παίρνει το πρωινό φέρι μποτ, φτάνει στην Κέρκυρα και προσπαθεί, λόγω της πολυκοσμίας, να “τρυπώσει” στο ναό.

Έτσι έκανε και φέτος και ξύπνηση η μνήμη και η καρδιά του, το συγκλονιστικό γεγονός, που έζησε, πριν τρία χρόνια, μπροστά στο λείψανο του αγίου Σπυρίδωνα.
ΠΕίχε ημέρες, που αισθανόταν έντονα μια κομάρα και ελαφρύ πόνο στο στήθος, αλλά δεν έδινε σημασία.
Μάλιστα το πρωί της 12ης Δεκεμβρίου του 2019, η ατονία, που ένιωθε ήταν έντονη, εντούτοις δεν ανέβαλε το ταξίδι του στην Κέρκυρα. Δεν τον χόραγε ο τόπος, αν παρέμενε στο σπίτι του.
Αφού παρακολούθησε την αρχιερατική θεία λειτουργία στον προσκυνηματικό ναό του πολιούχου της Κέρκυρας, περίμενε υπομονετικά στη σειρά για να ασπαστεί το λείψανό του.
Κάποια στιγμή βρέθηκε πολύ κοντά στο λείψανο. Δύο-τρία άτομα ήταν μπροστά του. Τότε ένιωσε μια καταχνιά να τον κυκλώνει. Άρχισε να ιδρώνει, έτρεμε και ήταν έτοιμος να σωριαστεί στο έδαφος.
Τα μάτια του ανοιγόκλειναν, δεν αναγνώριζαν σχεδόν τίποτα, θολά και συγκεχυμένα του φαινόταν όλα, δεν ήξερε καν, που βρισκόταν.
Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα και χωρίς σχεδόν να μπορεί να πάρει ανάσα φίλησε το λείψανο του αγίου και ψιθύρισε: “Άγιέ μου θαυματουργέ, ό,τι και να έχω, γλύτωσέ με…” και τα δάκρυά του κυλούσαν πάνω στη λάρνακα…
Τότε, άρχισε να συνέρχεται, να καθαρίζει η σκέψη του, να επανέρχεται στο χλωμό πρόσωπό του σιγά σιγά το χρώμα και ζεστές ακτίνες ειρήνης να χαϊδεύουν την καρδιά του, που πριν από λίγο την αισθανόταν ψυχρή.
Χαμογέλασε και είπε απαλά, τρυφερά και χαμηλόφωνα: “Άγιέ μου, το έκανες το θαύμα σου…”.

Τι είχε συμβεί; Όπως διαπίστωσε μετά από δύο περίπου εβδομάδες, που επισκέφθηκε το γιατρό, για άλλο λόγο, είχε υποστεί πρόσφατα έμφραγμα, το οποίο δεν του δημιούργησε κάποιο σοβαρό πρόβλημα!
Οτιδήποτε και να λένε οι άλλοι, αυτός θεωρεί ότι ο άγιος Σπυρίδωνας τον έσωσε…
Αμέσως ξαναπήγε στην Κέρκυρα και στάθηκε και πάλι απέναντι στο θαυματουργό λείψανο του αγίου.
Αντικρύζοντάς το επί πολλά λεπτά της ώρας, ενώ δίπλα του έκαιγε θυμίαμα και το λιβάνι ανεβαίνει ως δοξολογία στον ουρανό, συλλογίστηκε ότι τα λείψανα του αγίου Σπυρίδωνα, όπως και των άλλων αγίων, θαυματουργεί πάνω στους ανθρώπους, γιατί μέσα στο σώμα του ήταν η χαριτωμένη από το Θεό ψυχή του.
Και ποιο το μυστικό αυτής της ψυχής; Η πίστη. Η ολόψυχη εμπιστοσύνη και πεποίθησή του στο Θεό. Η βαθιά ευσέβειά του. Η αφοσίωση στο θέλημά Του και η θερμή προς Αυτόν αγάπη του.
Τα πάντα ο άγιος Σπυρίδωνας τα είχε εμπιστευθεί στα χέρια του Θεού, που είναι άπειρος και αναλλοίωτος, παντοδύναμος και παντεξούσιος Κύριος, ποιητής, δημιουργός και κυβερνήτης όλου του ορατού και του αόρατου κόσμου.
Ενώ φαίνονταν άνθρωπος κοινός και συνηθισμένος, διέπρεψε και έλαμψε κατά τρόπο εκπληκτικό.
Η πίστη γίνεται πάντοτε πηγή και δεξαμενή δύναμης για τον κατά τα άλλα μικρό και αδύνατο άνθρωπο.
Η πίστη είναι ο σύνδεσμός μας με το Θεό.
Μέσω της πίστης έγινε η μετάγγιση θείας δύναμης εντός του αγίου Σπυρίδωνα.
Μέσω της πίστης απολαμβάνουμε οι άνθρωποι τα θαύματα του Αγίου Σπυρίδωνα…
Δοκιμάσαμε, άραγε, Χριστιανοί μου, τη δυναμική της πίστης στη ζωή μας. Αποκτήσαμε την ισχύ εκείνη, που χαρίζει ο Θεός σε όσους πιστεύουν σε αυτόν ακλόνητα;