Με δάκρυα στα μάτια αποχαιρέτησε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος τον Μητροπολίτη Μαντινείας και Κυνουρίας Αλέξανδρο, στενό του φίλο από τα χρόνια της νιότης τους.

Έσκυψε και τον φίλησε μέσα στο ναό και λίγο αργότερα όταν πήγαν στον τάφο του και λίγο πριν τον ενταφιασμό  έσκυψε στο φέρετρο και έβαλε το δεξιό χέρι του – το ίδιο που έθεσε πάνω του μαζί με τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ όταν τον χειροτονούσαν Μητροπολίτη Ναυπάκτου το 1984- και τον χάιδεψε στο μέτωπο και στα χέρια  ενώ τα μάτια του έτρεχαν δάκρυα. Δε θυμάμαι  να έχει σκύψει σε άλλον τάφο  και να αγγίξει λείψανο Ιεράρχου ως Αρχιεπίσκοπος. Μέχρι το φέρετρο πριν τον τάφο τον έχω δει αλλά στον τάφο να σκύβει ποτέ ! Ως Θηβών και Λεβαδείας τον θυμάμαι στην ταφή του Μακαριστού Ναυπάκτου Νικοδήμου κάτι ανάλογο. Σήμερα ήταν η δεύτερη φορά για τα δικά μου μάτια.

Με τον θάνατο του Αλεξάνδρου ο Αρχιεπίσκοπος  Ιερώνυμος θα σκέφτεται ότι έφτασε το τέλος εποχής του. Έχασε  και το τελευταίο ισχυρό  στήριγμά του, έναν φίλο παλαιό των ημερών! Και ενώ ήξερε τη σοβαρότητα της ασθένειας και ότι αργά ή γρήγορα θα έφευγε από τη ζωή  ο πόνος ήταν αβάσταχτος! Είδαμε τον Αρχιεπίσκοπο όπως δεν τον είχαμε δει ποτέ! Ο Θεός έχει για όλα το σχέδιό Του!