Του Ολεξάντρ Εφρέμενκο, εκκλησιαστικού αναλυτή

Με την έναρξη της ευρείας ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία ο επικεφαλής της ρωσικής εκκλησίας Κύριλλος, άλλαξε την επίσημη ρητορική του για την Ουκρανία. Αν νωρίτερα ο Γκουντιάεβ και οι υφιστάμενοι του προσπαθούσαν να αποφύγουν με κάποιον τρόπο τις αιχμηρές γωνίες στο ζήτημα της ρωσικής επιθετικότητας εναντίον της Ουκρανίας, τώρα η ηγεσία της ρωσικής ορθόδοξης εκκλησίας στο πρόσωπο του επικεφαλής της δικαιολογεί και υποστηρίζει τα εγκλήματα των Ρώσων εισβολέων.

Αξίζει να σημειωθεί η σημαντική δραστηριότητα του ίδιου του Κυρίλλου σε αυτή την περίπτωση. Αν πριν βρισκόταν ως επί το πλείστον σε ένα είδος φυλακής – απομόνωσης, υπό την προστασία της ομοσπονδιακή υπηρεσία ασφαλείας σε μια ειδική εγκατάσταση που ονομάζεται «σκήτη», τώρα μιλάει όλο και περισσότερο σε ένα μεγάλο ακροατήριο στον ναό του Χριστού Σωτήρος – πολύ απότομα ο Κύριλλος βγήκε από την απομόνωση.

Μια τέτοια ενδιαφέρουσα σύμπτωση οδηγεί στη σκέψη, ότι ο Κύριλλος έχει μια ξεκάθαρη αποστολή: Να μεταφέρει σχετικές και βολικές για το Κρεμλίνο πληροφορίες σχετικά με τις ενέργειες στην Ουκρανία, χρωματισμένες με την κατάλληλη θρησκευτική απόχρωση. Σε αυτό το φόντο ο ίδιος ο Κύριλλος μοιάζει συνεργός στα εγκλήματα της ρωσικής κυβέρνησης.

Σε προηγούμενες δημοσιεύσεις έχουμε σημειώσει, ότι στα κηρύγματα του ο Γκουντιάεβ προσπαθεί να ιεροποιήσει τη ρωσική εισβολή, για να της δώσει το κατάλληλο πνευματικό νόημα, σαν να μην ήταν απλώς μια στρατιωτική σύγκρουση αλλά μια συνειδητή πάλη μεταξύ καλού και κακού. Ταυτόχρονα, το καλό

εκπροσωπείται από τους Ρώσους κατακτητές και η Ουκρανία και ο πολιτισμένος δυτικός κόσμος βρίσκονται στο πλευρό του κακού.

Σε αυτό είναι αφιερωμένη η μεγαλύτερη μερίδα των ομιλιών του επικεφαλής του Πατριαρχείου Μόσχας. Σχεδόν όλοι έχουν το ίδιο μοτίβο – τον «ιερό πόλεμο» για τις αληθινές ανθρώπινες και χριστιανικές αξίες.

Κηρύγματα του κύριλλου

Τα κηρύγματα του Γκουντιάεβ είναι ένα σαφές παράδειγμα συνωμοσιολογίας και απόπειρας ιεροποίησης του πολέμου του Πούτιν.

Σε ένα από τα πρώτα του κηρύγματα, ο Γκουντιάεβ είπε ότι οι άνθρωποι του Ντονμπάς δολοφονούνταν, επειδή αντιστέκονταν σε «νέες αμαρτωλές αξίες, που επιβλήθηκαν από την παγκόσμια δύναμη». Όλοι, όσοι υποστηρίζουν αυτές τις τελευταίες τάσεις, σύμφωνα με τον Κύριλλο, την Ημέρα της Κρίσεως θα είναι στα αριστερά του Χριστού, δηλαδή θα πάνε στην κόλαση.

Ο Κύριλλος από τον εκκλησιαστικό άμβωνα δήλωσε επίσης ανοιχτά, ότι μια χώρα έχει κάθε δικαίωμα να επιτεθεί σε μιαν άλλη, εάν υπάρχουν απειλές για την ασφάλεια της. Έτσι, ο επικεφαλής της ρωσικής ορθόδοξης εκκλησίας αναπαράγει όλα τα μηνύματα, που μετέφεραν τα φερέφωνα του Κρεμλίνου τους τελευταίους μήνες πριν από την εισβολή στην Ουκρανία.

Την περασμένη Κυριακή ο Κύριλλος αφιέρωσε το κήρυγμα του στη σχέση Εκκλησίας και κράτους, στο οποίο εστίασε ιδιαίτερα στη στιγμή, που το κράτος εν γνώσει του παραβιάζει όλα τα δικαιώματα της Εκκλησίας και επηρεάζει αρνητικά τις εσωτερικές υποθέσεις και τη ζωή της ίδιας της Εκκλησίας. Ξεκινώντας από την εποχή του αρχαίου Βυζαντίου προχώρησε σταδιακά σε γεγονότα στην Ουκρανία, όπου, κατά τη γνώμη του, το κράτος παρεμβαίνει επίσης στις υποθέσεις της Εκκλησίας και προσπαθεί να αποσπάσει την τελευταία από την ενότητα με το πατριαρχείο Μόσχας.

Το αποκορύφωμα του κηρύγματος ήταν η μεταφορά της εικόνας της Παναγίας στον επικεφαλής της ρωσικής εθνοφρουράς Βίκτωρα Ζολότοφ. Και όχι μια τυχαία εικόνα αλλά αυτή, που υποτίθεται, ότι έσωσε Ρώσους στρατιώτες από το θάνατο κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και χάρισε στον ρωσικό στρατό πολλές νίκες στη μάχη. Ένα τέτοιο κήρυγμα, μαζί με μια δημόσια και επιδεικτική πράξη παράδοσης αυτής της εικόνας, ήταν μια άμεση απόδειξη της ευλογίας του Κύριλλου για τη δολοφονία Ουκρανών. Τα λόγια του ίδιου του στρατηγού Ζολότοφ, για τους «ναζί» και το γεγονός, ότι αυτή η εικόνα θα προστατεύει τον ρωσικό στρατό και θα επιταχύνει τη «νίκη (!) ΜΑΣ», μαρτυρούν ακόμη περισσότερο και τελικά έπεσαν όλες τις μάσκες από τον Κύριλλο.

Το βίντεο αυτής της δράσης διανεμήθηκε ευρέως μέσω Διαδικτύου αλλά για μια ολόκληρη εβδομάδα δεν εμφανίστηκε καμία διάψευση από το πατριαρχείο Μόσχας σχετικά με το γεγονός. Επιπλέον, δεν έγιναν επίσημα σχόλια από εκπροσώπους του παραρτήματος ρωσικής εκκλησίας στην Ουκρανία. Μια τέτοια σιωπή ήταν μια άλλη απόδειξη, ότι η ρωσική εκκλησία και το Κρεμλίνο σε αυτόν τον πόλεμο είναι ενωμένοι. Ο καθένας από αυτούς εκτελεί ένα ξεχωριστό έργο. Το Κρεμλίνο

χρηματοδοτεί και δίνει εγκληματικές εντολές, ο στρατός επιτίθεται και η ρωσική εκκλησία δικαιολογεί και -το πιο σημαντικό- δίνει στα εγκλήματα ένα ιδεολογικό πνευματικό και θεολογικό περιεχόμενο.

Για τον σκοπό αυτό ο Κύριλλος χρησιμοποιεί διάφορους ιστορικούς παραλληλισμούς, τους οποίους μεταφέρει πάντα στα σύγχρονα γεγονότα με τρόπο ευνοϊκό για τους εγκληματίες του Κρεμλίνου. Σε αυτό αφιέρωσε το κήρυγμα της περασμένης Κυριακής, στο οποίο έδωσε πολλά παραδείγματα, για το πώς οι εκκλησιαστικοί ηγέτες, που αναγνωρίζονται ως άγιοι από τη Ρωσική Εκκλησία (!) ευλογούσαν λαϊκούς σε πόλεμο. Ίσως προσπάθησε να δικαιολογήσει την προαναφερθείσα ευλογία της ρωσικής εθνοφρουράς ή να ετοίμαζε το έδαφος για τη μελλοντική πλέον ανοιχτή ευλογία του Πούτιν.

Η εμπλοκή σε αυτόν τον κατάλογο των αγίων είναι άλλη μια προσπάθεια ιεροποίησης του πολέμου, που έχει εξαπολύσει η Ρωσία στην Ουκρανία. Ωστόσο, όλα τα παραδείγματα, που αναφέρει, είναι μια ξεκάθαρη και σκόπιμη χειραγώγηση ιστορικών γεγονότων, που δεν μπορούν να συγκριθούν με τις σημερινές ενέργειες των Ρώσων εισβολέων. Συγκεκριμένα, το αναφερόμενο επεισόδιο με τους Σέργιο Ράντονεσκιι και Δημήτριο Δονσκίι είχε εντελώς διαφορετικές συνθήκες από αυτές, που προηγήθηκαν της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Εκείνη την εποχή η Μόσχα βρισκόταν υπό την επιρροή της χρυσής ορδής για μεγάλο χρονικό διάστημα και οι πρίγκιπες της Μόσχας έλαβαν το δικαίωμα να κυβερνούν, τις λεγόμενες επαρχίες, από την ορδή.

Τώρα κανείς δεν επηρεάζει τη Ρωσία, δεν υφίσταται καμία καταπίεση και ο αρχηγός της δεν διορίζεται από κάποιον από έξω. Αντίθετα, η ηγεσία του Κρεμλίνου φιλοδοξεί να γίνει η ίδια μια τέτοια ορδή και οι βάναυσες σφαγές αμάχων είναι απλώς μια άλλη επιβεβαίωση αυτού.

Ομοίως, το παράδειγμα του Πατριάρχη Ερμογένη δεν μπορεί να συγκριθεί με τα σύγχρονα γεγονότα. Τότε το κράτος της Μόσχας, με υπαιτιότητα των δικών του ηγετών, βρέθηκε σε μια λεγόμενη «Εποχή των Αναστατώσεων», από την οποία κανείς δεν μπορούσε να βρει διέξοδο. Για αυτό και συμφωνούσαν στην κυριαρχία του Πολωνού ηγεμόνα. Τώρα το ρωσικό καθεστώς είναι τόσο «σταθερό», που εκλέγει έναν και μοναδικό ηγέτη, του οποίου, όμως, η ισχύς μειώνεται.

Η αναφορά του Πατριάρχη Τύχωνα γενικά φαίνεται ακατάλληλη. Άλλωστε, πολέμησε εναντίον των μπολσεβίκων και αντιτάχθηκε στη σοβιετική ένωση, την ίδια ένωση, που τώρα επιδιώκει να αναβιώσει το σύγχρονο Κρεμλίνο. Επομένως, όλα τα παραδείγματα συνεργασίας εκκλησίας και κράτους, που παραθέτει ο Κύριλλος, είναι σκόπιμη χειραγώγηση και ξεκάθαρη διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων.

Όπως γνωρίζετε, κανένα κράτος, ειδικά η Ουκρανία, δεν έχει επιτεθεί ή έστω απείλησε να επιτεθεί στη Ρωσία. Όλα, όσα συμβαίνουν, είναι αποκλειστικά καρπός της οδυνηρής φαντασίας του Πούτιν. Η απειλή μιας επίθεσης επινοήθηκε σκόπιμα από το Κρεμλίνο, για να συγκαλύψει τα δικά του σχέδια για κατάληψη του ξένων εδαφών. Ο λόγος για μια τέτοια κακή πρόθεση είναι το αμάρτημα υπερηφάνειας και αρχομανίας της ηγεσίας του Κρεμλίνου.

Η τρομοκρατία του «ρωσικού στρατού» ευλογημένη από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία

Και εδώ αξίζει να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στις συνέπειες των ενεργειών του «ρωσικού στρατού», που ευλογήθηκε από τον Κύριλλο.

Μην μπορώντας να νικήσουν τις Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις οι Ρώσοι κατακτητές άρχισαν να εξοντώνουν γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους της Ουκρανίας.

Αν αναλύσουμε τις περισσότερες από τρεις εβδομάδες ηρωικής άμυνας του Ουκρανικού λαού ενάντια στον Ρώσο εισβολέα, γίνεται προφανές, ότι η περίφημη επιτυχία του ρωσικού στρατού, ευτυχώς, δεν πέτυχε.

Όμως, όπως αποδείχθηκε, το Κρεμλίνο δεν είναι σε θέση να αποδεχθεί ή να παραδεχτεί την ήττα. Από αδυναμία και απελπισία οι Ρώσοι άρχισαν επειγόντως να αναζητούν ένα εχθρό, ο οποίος είναι πολύ πιο εύκολο να αντιμετωπιστεί σε σύγκριση με τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας. Τέτοιοι «εχθροί» των «άκρως πνευματικών» και «υψηλά ηθικών» Ρώσων, που ομολογούν τις «παραδοσιακές αξίες», άρχισαν να εμφανίζονται στις Ουκρανές γυναίκες, στα παιδιά και στους ηλικιωμένους.

Πιθανώς, ήταν η αδυναμία αυτών των κατηγοριών του πληθυσμού της Ουκρανίας να αποκρούσουν τον επιτιθέμενο και να προκάλεσε τέτοια αχαλίνωτη οργή, με την οποία οι Ρώσοι άρχισαν να βομβαρδίζουν κατοικημένες περιοχές, να πυροβολούν αμάχους, να σκοτώνουν παιδιά. Υπάρχουν ήδη πολλά παραδείγματα τέτοιας κολασμένης αιμοδιψίας των υπηρετών του Κρεμλίνου. Εδώ είναι μερικά μόνο παραδείγματα.

· Στις 27 Φεβρουαρίου οι εισβολείς άνοιξαν πυρ στο κέντρο του Τσερνίχιβ τραυματίζοντας οδοντιατρικές κλινικές για παιδιά και ενήλικες, διοικητικά κτίρια και πολυκατοικίες. Οι Ρώσοι κατακτητές πυροβόλησαν κατοικημένες περιοχές με πολλαπλούς εκτοξευτές ρουκετών «Γκραντ». Στις 3 Μαρτίου αεροπορική επιδρομή από πολλές μη επανδρωμένες αεροπορικές βόμβες σκότωσε 47 πολίτες. Σύμφωνα με διεθνείς εμπειρογνώμονες ο ρωσικός στρατός ενδεχομένως να χρησιμοποίησε εμπρηστικές βόμβες OFZAB-500 κατά την επίθεση στο Τσερνίχιβ, κάτι που αποτελεί παραβίαση διεθνής νομοθεσίας και θεωρείται έγκλημα πολέμου.

· Στις 28 Φεβρουαρίου οι Ρώσοι εισβολείς βομβάρδισαν κατοικημένες περιοχές του Χάρκιβ με «Γκραντ», σκοτώνοντας δεκάδες και τραυματίζοντας εκατοντάδες.

· Από τις 7 Μαρτίου, σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο Βολοντίμιρ Ματσόκιν, η πόλη Ιζιούμ έχει σχεδόν καταστραφεί. Υπάρχει ανθρωπιστική καταστροφή στην πόλη – δεν υπάρχει φαγητό, νερό, φως, φυσικό αέριο, επικοινωνία. Στις 8 Μαρτίου οι κατακτητές βομβάρδισαν ένα τοπικό νοσοκομείο στο Ιζιούμ, στην περιοχή Χάρκιβ, και στο Οικοπάρκο του Χάρκιβ, Ρώσοι σκότωσαν εθελοντές, που ήρθαν να ταΐσουν τα ζώα.

· Στην πόλη Κρεμίνα στην περιοχή του Λουχάνσκ ο ρωσικός στρατός πυροβόλησε με τανκ κατευθείαν ένα γηροκομείο σκοτώνοντας 56 ηλικιωμένους και απαγάγοντας άλλους 15.

· Στις 13 Μαρτίου στο χωριό Μποριβσκέ κοντά στο Σεβεροντονέτσκ οι εισβολείς σκότωσαν ένα γνωστό εθελοντή, τον Ολεξάντρ Κονόνοβ, στο σπίτι του. Αυτός ήταν ένας άνθρωπος με αναπηρία, πήρε μια πολύ ενεργή φιλοουκρανική στάση. Απλώς πυροβολήθηκε σε αναπηρικό καροτσάκι.

· Ένα οικοτροφείο για παιδιά με προβλήματα όρασης (Κριστάλικ), ένα νοσοκομείο και 3 σχολεία καταστράφηκαν στο Ρουμπίζνε ως αποτέλεσμα βομβαρδισμών. Στις 15 Μαρτίου ρωσικά στρατεύματα πυροβόλησαν ένα λεωφορείο που απομάκρυνε αμάχους από το Ρουμπίζνε της περιφέρειας Λουχάνσκ.

· Στις 6 Μαρτίου ένα ρωσικό στρατιωτικό τανκ κυριολεκτικά πάτησε ένα αυτοκίνητο Tavria στον αυτοκινητόδρομο μεταξύ των χωριών Νεστεριάνκα και Μίρνε στην περιοχή Ορίχιβ της περιοχής Ζαπορίζια. Ένα όχημα με πολίτες, που προσπαθούσαν να φύγουν από την επικίνδυνη ζώνη σταμάτησε στην άκρη του δρόμου. Αποτέλεσμα του απάνθρωπου εγκλήματος ήταν να σκοτωθούν δύο ενήλικες άνδρες και ένα ανήλικο αγόρι, που κάηκαν μέσα σε φλεγόμενο αυτοκίνητο.

· Στις 8 Μαρτίου κοντά στο Μακάριβ ο ρωσικός στρατός πυροβόλησε ένα αυτοκίνητο και σκότωσε ένα ηλικιωμένο άνδρα και μια γυναίκα. Στο αυτοκίνητο υπήρχε αυτοκόλλητο, ότι οδηγούσε άτομο με αναπηρία.

· Στις 15 Μαρτίου στο χωριό Μοχνιάτιν, κοντά στο Τσερνίχιβ, οι Ρώσοι κατακτητές πυροβόλησαν εσκεμμένα και σκότωσαν τρεις ντόπιους έφηβους 17 και 19 ετών.

· Μέχρι τις 15 Μαρτίου περίπου 1.800 άμαχοι είχαν επιβεβαιωθεί ως νεκροί κατά την πολιορκία της Μαριούπολης από τους Ρώσους κατακτητές. Ο πραγματικός αριθμός των νεκρών, σύμφωνα με τον σύμβουλο του δημάρχου Πέτρο Αντρούστσενκο, πλησίαζε τις 20.000.

· Στις 16 Μαρτίου οι ρωσικές δυνάμεις κατοχής έριξαν βόμβα στο Δραματικό Θέατρο στο κέντρο της Μαριούπολης, όπου μεγάλος αριθμός πολιτών κρυβόταν από τους βομβαρδισμούς (εκτιμάται περίπου 1.200 άτομα). Γύρω από το κτήριο ήταν γραμμένες με μεγάλα γράμματα οι λέξεις «ΠΑΙΔΙΑ». Οι επιγραφές φαίνονται ξεκάθαρα από ψηλά, οπότε ο βομβαρδισμός δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «κατά λάθος».

· Στις 16 Μαρτίου οι κατακτητές πυροβόλησαν και σκότωσαν ανθρώπους, που στέκονταν σε ουρές για να αγοράσουν ψωμί σε ένα από τους κοιτώνες του Τσερνίχιβ. Τουλάχιστον 10 άμαχοι σκοτώθηκαν.

Ο παραπάνω κατάλογος εγκλημάτων απέχει πολύ από το να είναι πλήρης. Ωστόσο, αν υποθέσουμε, ότι ο πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος δεν είχε ενημερωθεί για τις θηριωδίες του ρωσικού «ένδοξου» στρατού, γνώριζε τα ακόλουθα εγκλήματα, καθώς αφορούσαν στους βομβαρδισμούς θρησκευτικών κτιρίων και μοναστηριών, συμπεριλαμβανομένου της λεγόμενης εν Ουκρανία ρωσικής εκκλησίας που υπάγεται σε αυτόν.

Πρόσφατα, η Κρατική Υπηρεσία για την Εθνοπολιτική και την Ελευθερία της Συνείδησης της Ουκρανίας ανέφερε, ότι από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία,

τουλάχιστον 28 θρησκευτικά κτήρια έχουν καταστραφεί ή υποστεί ζημιές, χωρίς να υπολογίζονται τα παρακείμενα κτήρια. Η συντριπτική τους πλειονότητα είναι ορθόδοξες εκκλησίες.

Μεταξύ των κατεστραμμένων εκκλησιών, τουλάχιστον το ένα τρίτο ανήκε στο εν Ουκρανία πατριαρχείο Μόσχας. Είναι γνωστό, ότι τουλάχιστον ένας ιερέας από αυτή την εκκλησία σκοτώθηκε, καθώς και περίπου τρεις ιερείς της Ουκρανικής Εκκλησίας.

Ο Πατριάρχης Κύριλλος είναι συνεργός στα εγκλήματα πολέμου της Ρωσικής Ομοσπονδίας

Ο Πατριάρχης Κύριλλος επέλεξε σκόπιμα την πλευρά του εγκληματία και έγινε οικειοθελώς συνεργός στα αποτρόπαια εγκλήματα πολέμου του ρωσικού στρατού.

Η δικαίωση αυτών των αμαρτιών από τον Κύριλλο είναι μια συνειδητή συμμετοχή σε αυτές. Αυτό δεν πρέπει να το κάνει ο πνευματικός ηγέτης και επικεφαλής μιας Τοπικής Εκκλησίας, το καθήκον του να αποκαλύπτει τις αμαρτίες, να μην ενθαρρύνει τη διάπραξη και τον πολλαπλασιασμό τους. Πρέπει να λέει την αλήθεια και να καταθέτει την αλήθεια – αντ’ αυτού διαδίδει ένα συνειδητό ψέμα, το οποίο σκόπιμα παραπλανά τους πιστούς του.

Με τέτοιες ενέργειες ο ίδιος ο Γκουντιάεβ δεν καθίσταται παρά συνεργός στα φρικτά ρωσικά εγκλήματα! Σε αυτό το πλαίσιο, ο Κύριλλος δεν μοιάζει με ποιμένα της εκκλησίας αλλά με πράκτορα των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών, με ένα εγκληματία, ο στόχος και καθήκον του οποίου είναι να παρέχει ιδεολογική δικαιολογία για οποιεσδήποτε ενέργειες της ρωσικής κυβέρνησης, όσο φρικτές και αιματηρές και αν είναι αυτές!

Όλα αυτά δείχνουν, ότι η ρωσική εκκλησία δεν υπηρετεί τον Θεό αλλά τα συμφέροντα της ρωσικής κρατικής μηχανής. Στην πραγματικότητα, είναι ένα από τα παρακλάδια της ρωσικής προπαγάνδας, που όμως λειτουργεί υπό το πρόσχημα θρησκευτικών προσώπων και επηρεάζει τις ανθρώπινες ψυχές. Αξίζει να σημειωθεί, ότι όλα αυτά γίνονται συνειδητά και εθελοντικά, και όχι μόνο από τον ίδιο τον Κύριλλο αλλά και από αρκετούς υφισταμένους του επισκόπους και ιερείς, που επίσης επιδοκιμάζουν τις ενέργειες των Ρώσων εισβολέων.

Μια τέτοια αλληλεπίδραση μεταξύ εκκλησίας και κράτους είναι λάθος και στην πραγματικότητα δημιουργεί μια νέα αίρεση. Προς το παρόν η ρωσική εκκλησία δεν αντιπροσωπεύει την αλήθεια του Χριστού αλλά την προσαρμόζει στις ιδιοτροπίες του εγκληματικού καθεστώτος. Από το ύψος των ρωσικών αμβώνων το λευκό ονομάζεται μαύρο και το μαύρο ονομάζεται λευκό. Και όλα αυτά συμβαίνουν με φόντο τα μαζικά εγκλήματα, τις δολοφονίες αθώων ανθρώπων και τους βομβαρδισμούς ναών. Μπορεί η αληθινή Εκκλησία να τα εγκρίνει και να τα ευλογεί όλα αυτά; Φυσικά και όχι! Η Εκκλησία μπορεί και πρέπει να ευλογεί την υπεράσπιση της Πατρίδας, όχι την επίθεση σε μια ξένη χώρα.

Η αρχή του «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση», που ακολουθεί τώρα η Ρωσία, δεν είναι χριστιανική. Είναι αρχή ξένη προς την Εκκλησία αλλά για τον ιδεολογικό

κλάδο των μυστικών υπηρεσιών είναι αρκετά φυσιολογική. Αυτός είναι ο ιδεολογικός κλάδος της Ρωσικής FSB και της ρωσικής «Ορθόδοξης εκκλησίας».

Από εδώ και πέρα ο «πατριάρχης Κύριλλος» και το πατριαρχείο Μόσχας πρέπει να εκλαμβάνεται και να αντιμετωπίζεται όχι ως θρησκευτικός λειτουργός αλλά ως αυτό που είναι, δηλαδή πολιτικό όργανο της Ρωσικής Ομοσπονδίας υπό το πρόσχημα της ορθόδοξης ιεραρχίας.

Πνευματικό Μέτωπο Ουκρανίας