ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ

« … να βυθομετρούσατε και σεις
με μια φουρκέτα τ’ άδειο σας κεφάλι!
Ατίθασα μέλη, διαφανή ρούχα,
γλοιώδη στόματα υποκριτικά,
ανυποψίαστα, μηδενικά
πλάσματα, και γι’ αυτό προνομιούχα..»
Αποστροφή – Κώστα Καρυωτάκη

Αιώνες τώρα οι άνθρωποι, σοφοί αλλά και με κοινό νού,αδυνατούν να προσεγγίσουν το φαινόμενο της βλακείας. Μέχρι και εγκώμιο γράφτηκε κάποτε γιαυτό, για να αποτυπωθεί με γλαφυρό τρόπο η σημασία του και η επικινδυνότητά του για κάθε εποχή του ανθρώπινου βίου.Και όταν λέμε βλάκας δεν εννοούμε απλώς τον ηλίθιο, αλλά αυτόν που αδυνατεί να συλλάβει τα γεγονότα που διαδραματίζονται γύρω του και να κατανοήσει τις εξελίξεις.

Επειδή όλοι υποτιμάμε τον αριθμό των ηλιθίων ανάμεσά μας και κάθε τόσο μας αιφνιδιάζουν πρόσωπα “υπεράνω υποψίας”,μάλλον πρέπει να ξανασυστηθούμε», γράφει ο Διονύσης Χαριτόπουλος στο «Εγχειρίδιο Βλακείας» και συμπληρώνει από τη μεριά του ο Θεόδωρος Καρζής στο βιβλίο του « Η βλακεία ως παράγων του ανθρώπινου βίου»: «Η βλακεία είναι μια ιδιότητα υπερταξική, υπερεθνική και διαπολιτισμική, που ενδημεί στις πέντε ηπείρους του πλανήτη και στα εκατόν ενενήντα δύο κράτη μέλη του ΟΗΕ. Διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας: στην πολιτική, την επιστήμη, τη θρησκεία, στον κοινωνικό, τον δημόσιο και τον ιδιωτικό βίο. Με τη διαρκή παρουσία της και την καταλυτική επιρροή της στις πράξεις και στις ενέργειες ανθρώπων και λαών καταλήγει να σχεδιάζει αυτό, τούτο το ιστορικό γίγνεσθαι της ανθρωπότητας».

Οι σκέψεις αυτές μου ήλθαν στο μυαλό διαβάζοντας ένα μικρόψυχο και αντιδραστικό κείμενο με το οποίο ο συντάκτης του υποτίθεται ότι αντιτίθεται στην πρωτοβουλία του Σεβ. Μητροπολίτη Φιλίππων Στεφάνου να ζητήσει από το Δημοτικό Συμβούλιο Καβάλας να αποφασίσει να δώσει το όνομα του επί 43 έτη ποιμενάρχη της Μητρόπολης Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου Προκοπίου Τσακουμάκα. Πήγε νέος 35 ετών στην Καβάλα και έφυγε από τη ζωή 78 ετών,εξαιτίας ενός ατυχούς συμβάντος. Δηλαδή το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το έζησε στην Επαρχία που τον έταξε ο Θεός. Τα επιχειρήματα που αντιτάσσει ο εν λόγω δημοσιογράφος, είναι ανάξια λόγου: ευτελή,έωλα και καθόλου πειστικά. Αντιδραστική γραφίδα ενός κατά πάντα ολίγου εξυπνάκια που μετρά την προσφορά ενός ανθρώπου με αυστηρά τοπικιστικά κριτήρια αλλά και με βάση το δικό του μπόι .
Αφού επιτίθεται στον σεμνό και ταπεινό νυν Μητροπολίτη Φιλίππων Στέφανο, για την «προκλητική» δήθεν ενθρόνισή του,(περυσινά ξινά σταφύλια)- αλήθεια δεν διδάχθηκαν τίποτα από τον ευγενικό και φιλόξενο λαό της Καλαμπάκας και τον τρόπο που υποδέχθηκε τον νέο Μητροπολίτη του Θεόκλητο-τον εγκαλεί να περιοριστεί στα αυστηρώς εκκλησιαστικά του καθήκοντα και να μη ζητά από το Δήμο Καβάλας να δώσει σε δρόμο της πόλης, το όνομα του αειμνήστου Ιεράρχη που σημάδεψε με το πέρασμά του όχι μόνο την τοπική Εκκλησία της Καβάλας αλλά και ολόκληρη την Εκκλησία της Ελλάδος.
Δεν είναι δυνατόν, λέει, να γίνει η Καβάλα Ισλαμαμπάντ. Από ένα όνομα σε μία οδό! Αλλωστε , λέει,υπάρχουν άλλοι συμπολίτες τους, με μεγαλύτερη προσφορά που προηγούνται . Ο γνωστός ισοπεδωτισμός, με κοντόφθαλμα κριτήρια και με επιχειρηματολογία δανεισμένη από μια στενόκαρδη εποχή.
Και δεν μένει μόνο στις συστάσεις του προς τον Μητροπολίτη Στέφανο, ο εν λόγω δημοσιογράφος αλλά δίνει και συμβουλές προς την Δήμαρχο Καβάλας κ. Δήμητρα Τσανάκα, η οποία το λίγο που την γνωρίζουμε μας απέδειξε πως δεν καταλαβαίνει από τέτοιου είδους κούφια λόγια ,τα οποία μόνο θόρυβο προκαλούν,σαν τους άδειους τενεκέδες, παρά έχουν κάτι σοβαρό να προσθέσουν.
Και για να περάσουμε στο προκείμενο θέμα μας. Η ονομασία ενός δρόμου της Καβάλας προς τιμήν και μνήμη του αειμνήστου Προκοπίου δεν είναι απλά ένα οφειλόμενο χρέος, αλλά επιστροφή τροφίων της αγάπης προς έναν άνθρωπο που αγάπησε τον τόπο και εργάστηκε ιεραποστολικά σε αυτόν, για μισό περίπου αιώνα!
Ο Προκόπιος έδωσε περισσότερα από όσα πήρε από την Καβάλα. Και τη ζωή του ακόμη. Και εισέπραξε κακότητα και συκοφαντίες. Και δεν του είπαν ποτέ ούτε ένα ευχαριστώ.
Ο Προκόπιος υπήρξε ο μακροβιότερος Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου και μάλιστα είναι ο πρώτος που ετάφη στα χώματα της ιστορικής αυτής πόλης.
Ο διάδοχός του Στέφανος, μπορεί να είναι διαφορετικός ως προσωπικότητα, αλλά είναι το ίδιο και ίσως περισσότερο αναλισκόμενος, για το καλό του ποιμνίου του.
Μέχρι στιγμής έχει κερδίσει τον λαό με την καλοσύνη του και την απλότητά του.
Είναι ο άνθρωπος που δίνει αγάπη προς όλους και έχει καταφέρει να ενώσει τον κλήρο της επαρχίας του, ο οποίος ήταν διχασμένος από τις αδολεσχίες των επιτηδείων.

Και σήμερα με αυτό που κάνει, ένα χρόνο από την Κοίμηση του Προκατόχου του Προκοπίου, μας διδάσκει! Μας διδάσκει αγάπη και ανθρωπιά.
Και δείχνει προς όλους μας πώς πρέπει να συμπεριφέρεται ένας σωστός Ιεράρχης, ένας αληθινός πατέρας! Χωρίς κόμπλεξ και με γνώμονα την ιστορική αλήθεια, όπως αυτή κατεγράφη στα 43 χρόνια που ποίμανε την Μητρόπολη Φιλίππων ο Προκόπιος, του αποδίδει, έστω και μετά θάνατο, τα εύσημα!
Αυτά που θα έπρεπε να του έχουν αποδοθεί εν ζωή.

Ας σκεφτούν λίγο πιο συνετά οι ανεγκέφαλοι επικριτές της αξιέπαινης πρωτοβουλίας του Σεβ. Φιλίππων Στεφάνου. Ας σκεφτούν πότε ανέλαβε το πηδάλιο της Μητρόπολης Φιλίππων ο Προκόπιος, ποιοί ήταν τότε Δήμαρχοι και Βουλευτές(1974) και ποιοί είναι σήμερα! Και θα καταλάβουν ότι η σφραγίδα που άφησε στον τόπο, είναι μεγάλη και ανεξίτηλη και γιαυτό του αξίζει κάθε τιμή!
Και αντί να πούν μπράβο στον Στέφανο που με την πρωτοβουλία του διορθώνει ένα λάθος και ενώνει ιστορικά μισό αιώνα,τον εγκαλούν και από πάνω!
Αν αυτό δεν είναι βλακεία τότε σίγουρα είναι συνώνυμό της. Πρόκειται για ασυγκράτητο κρετινισμό. Ασθένεια που ευδοκιμεί αιώνες τώρα στον τόπο μας αλλά που εμφανίστηκε εσχάτως πάλι με ανησυχητικό τρόπο.
Βλέπετε η ψευτοκουλτούρα και ο δηθενισμός της αντίδρασης έχει πολλές παρενέργειες.
Εμείς από τη θέση αυτή συγχαίρουμε τον Σεβ. Φιλίππων Στέφανο- χάρισμα του Θεού στην Καβάλα και στην Εκκλησία της Ελλάδος- τόσο για τις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης, που οργανώνει η Μητρόπολη στην επέτειο τους ενός έτους χωρίς τον Προκόπιο, αλλά και για την πρωτοβουλία του να ζητήσει από την άξια Δήμαρχο Καβάλας Δήμητρα Τσανάκα και το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης να τιμήσουν τη μνήμη του προκατόχου του.
Αν το πράξουν θα είναι άξιο και δίκαιο. Άλλωστε για όλα θα κριθούμε μιά μέρα «από τους νεκρούς και τους αγέννητους», κατά τον Κωστή Παλαμά.