Του Απόστολου Γ. Τόδουλου

Κολυμπώντας σε ωκεανούς παράνοιας και παρανοϊκών συνθηκών, μας προκύπτουν, σχεδόν καθημερινά, στιγμές αγανάκτησης, θυμού και οργής, όταν ενέργειες και αποφάσεις κάποιων, όπως και γεγονότα, που μας δημιουργούν αυτά τα συναισθήματα.

Έτσι εσχάτως προέκυψε μια απόφαση η οποία απάδει με την τοπική ιστορία. Αυτή λοιπόν δεν είναι άλλη, απ΄ την ονοματοδοσία μιας πλατείας, της πλατείας που βρίσκεται μπροστά από τον ναό του Αγίου Μαξίμου του Γραικού.

Βέβαια δεν είναι τυχαίο, ότι αυτοί που προτείνουν κάτι κι άλλοι που αποφασίζουν, απέχουν πόρρω μακράν απ΄ την γνώση της τοπικής ιστορίας.

Πρόκειται λοιπόν για την επικείμενη επίσκεψη στην πόλη μας, του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και την υπ΄ αυτού εγκαινίαση της προαναφερθείσης πλατείας, στην περιοχή «Τρίγωνο».

Επειδή, ίσως, αυτοί που ψήφισαν για να πάρει, η εν λόγω πλατεία, το όνομα του Πατριάρχη, προφανώς αγνοούν κυριολεκτικά, πολλά ιστορικά γεγονότα.

Ο ναός λοιπόν χτίστηκε επί των ημερών του πρώην Μητροπολίτη Άρτος , γέροντος Ιγνατίου Δ΄ του Αλεξίου. Εγκαινιάστηκε δε και άρχισε να λειτουργεί κανονικά, τον Ιούνιο του 2016, δηλαδή προ της ελεύσεως του νυν Δεσπότη. Μεγάλοι δε ευεργέτες, που συνέβαλαν καθοριστικά οικονομικά γι΄ αυτό, υπήρξαν η μακαριστή Χρυσάνθη Πέτσα, ο μακαριστός Κων/νος Μπιλάλης, (πρώτος εξάδελφος μου, εκ μητρός), όπως και αρκετοί άλλοι, είτε βρίσκονται εν ζωή, είτε πλέον «κατοικούν» στην άλλη ζωή, αυτή της ουράνιας Βασιλείας, στο επέκεινα!

Ας είναι αιώνια η μνήμη τους. Ελπίζω και εύχομαι δε να μνημονεύονται ανελλιπώς, από τον εφημέριο του Ναού, τα ονόματά τους στην προσκομιδή.

Μιας και αναφέρθηκα, στη λέξη μνήμη, θυμήθηκα.

Θυμήθηκα τον φίλο μου, αείμνηστο Κώστα Τσιλιγιάννη, αυτή την τεράστια προσωπικότητα, που αναλώθηκε οικονομικά και αφιέρωσε όλη του τη ζωή, ερευνώντας και συγγράφοντας δεκάδες βιβλία που σχετίζονται με την ανάδειξη ιστορικών αναστημάτων του τόπου μας, της Άρτας.

Ο Κώστας Τσιλιγιάννης λοιπόν απεβίωσε πριν ακριβώς 10 χρόνια, την 25 Μαΐου του 2014 και δυστυχώς δεν τον θυμήθηκε, πλην ελαχίστων, ίσως, συμπολιτών τους οποίους, στη ζωή του, είχε επιδαψιλεύσει και περιβάλλει με την ανιδιοτελή, άδολη και ευγενική ΦΙΛΙΑ του.

Ας αποτελέσει λοιπόν αυτή μου η αναφορά, σε ΑΥΤΟΝ τον ευπατρίδη της πόλη μας, πνευματικό μνημόσυνο, επειδή πιστεύω ότι η λησμονιά και η αμνημοσύνη είναι και αποτελούν, ΝΤΡΟΠΗ, ΠΡΟΣΒΟΛΗ και ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΙΑ.

Έρχεται λοιπόν το «χαστούκι» στο μάγουλο, αφού οι τοπικοί μας άρχοντες, που ασκούν εξουσία (πολιτική, εκκλησιαστική κ.λ.π.), αποφάσισαν να ονοματοδοτήσουν την παραπάνω πλατεία, όχι στο όνομα του συμπατριώτη μας ιστορικού ερευνητή, Κώστα Τσιλιγιάννη, αλλά (άκουσον, άκουσον), κατά πλειοψηφία, λέει, να ονομασθεί πλατεία Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Γιατί όμως; (ρωτώ εγώ ο «περίεργος» …).

Διότι, λέει, έγινε πρόταση, γι΄ αυτό από τον επιχώριο Δεσπότη.

Και λοιπόν;

Γνωρίζει ο δεσπότης, ποιος έκανε γνωστό στην Άρτα και στο πανελλήνιο, (σε ανύποπτους χρόνους), τον ιερομάρτυρα Άγιο Μάξιμο τον Γραικό (Μιχαήλ Τριβώλης, το κοσμικό όνομά του), τον επονομαζόμενο «φωτιστή» των Ρώσων» και μεγάλο Άγιο της Ρωσικής Εκκλησίας,  η οποία τιμάει ιδιαίτερα και τον υπολήπτεται;

Αυτός λοιπόν που μας τον «σύστησε» ήταν ο Κώστας Τσιλιγιάννης, ο οποίος με μεγάλες και συντονισμένες προσπάθειες, ενέργειες και με την αμέριστη βοήθεια και συμπαράσταση του πρώην Μητροπολίτη, γέροντος Ιγνατίου Δ΄, του μακαριστού Μητροπολίτη Αργολίδος, κυρού Ιακώβου, (γνωστού και αγαπημένου ακόμα και σήμερα σε πολλούς εξ΄ ημών, που υπήρξαμε πνευματικά του παιδιά, πατρός Ιακώβου), όπως με την συμβολή του Καθηγουμένου της Ι.Μ.Μ. Βατοπεδίου, Αρχιμανδρίτη κ. Εφραίμ, έγινε εφικτή η μετακομιδή αποτμήματος του ιερού λειψάνου του Αγίου με μεγάλες τιμές και συγκίνηση, την 12 Οκτωβρίου 1997. Θησαυρίζεται δε αυτό, στον φερώνυμο Ναό του.

Η μνήμη καλπάζοντας μου θυμίζει μια εργώδη προσπάθεια, που είχε καταβληθεί από τον υπογράφοντα, για μια σειρά 7 (επτά) ωριαίων εκπομπών με τίτλο «Αρταίων Άγιοι» που αφορούσαν στο πολυσήμαντο έργο και τον πολύπονο βίο του Αγίου Μαξίμου του Γραικού, φυσικά με την ευλογία του πρ. Μητροπολίτη Ιγνατίου.

Όλα τα προαναφερθέντα αποτελούν, και αυτά, πνευματικό μνημόσυνο στον αγαπημένο και αξέχαστο ΦΙΛΟ , Κώστα Τσιλιγιάννη, απότιση δε ευγνωμοσύνης στον πολιό γέροντα Ιγνάτιο.

Ωστόσο έρχεται, ύστερα από αυτή την κατακλυσμιαία εμβρούλκηση των αναμνήσεων, η είδηση ότι όχι μόνο θα ονοματοδοθεί η πλατεία στο όνομα που προανέφερα, αλλά με θαυμαστή, θαρρείς, επιφώτηση, να αναγορευθεί Επίτιμος δημότης του δήμου Αρταίων. Μπράαβοο!!

Ως «αφελής», εγώ ρώτησα, γιατί φίλοι μου αποφασίσατε αυτήν την τιμή σε κάποιον που όχι μόνο δεν πρόσφερε κάτι θετικό στην πόλη και τους κατοίκους της, γιατί απ΄ όσο «λίγα» που γνωρίζω, αυτή η ύψιστη τιμή απονέμεται σε παντοίους ευεργέτες της κοινωνίας μας.

Τι εν τέλει θετικό, αν όχι μεγάλο, προσέφερε στην πόλη και τον τόπο μας ο Πατριάρχης, ώστε να τιμηθεί;

Τιμάται, λέει, για τις οικολογικές, περιβαλλοντικές του πρωτοβουλίες, για την κλιματική αλλαγή και τη συμβολή του στην αναστροφή των επιπτώσεων στον πλανήτη!

Μάλιστα, τότε θα πρέπει όλοι, μα όλοι που προσπαθούμε και έχουμε τέτοια συνείδηση και τρόπο ζωής να τιμηθούμε. Τι αλήθεια να πει, ν΄ ανταπαντήσει κανείς;

Έλα όμως που τα αποτελέσματα αυτών των πρωτοβουλιών του δεν τον δικαιώνουν, σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου!!

Ας είναι όμως, η Δημοτική Αρχή αποφάσισε, κατά πλειοψηφία, να τον τιμήσει… (κατόπιν δε, πρότασης του επιχώριου Δεσπότη). Ναι, ναι, έτσι έκριναν και αποφάσισαν.

Όλα λοιπόν τα παραπάνω γράφονται από αγανάκτηση για την αναπάντεχη και αγνώμονα αυτή απόφαση. Επιπρόσθετα να υπενθυμίσω ότι ήταν αυτός, ο ίδιος, που αποφάσισε άσκεφτα άδικα και με ετσιθελική σκληρότητα, (κι άλλα που δεν λέγονται, πολλώ δε μάλλον, δεν γράφονται), αφαίρεσε από την Ιερά Μητρόπολη Άρτης αρκετές ενορίες χωριών και κωμοπόλεων που υπάγονταν και ακόμα υπάγονται στο Δήμο Αρταίων, τότε και τώρα !!!

Η απόφασή του αυτή δε, επισυνέβη αμέσως μετά την εκδημία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ του Τίκα … Τυχαίο;

Δεν το πιστεύω καθόλου, ξέρω δε πολλές λεπτομέρειες επ΄ αυτού και τις ενέργειες όμορου Μητροπολίτη, (κυρός και αυτός πλέον) και όχι μόνο.

Η κρατούσα «Ομερτά» επί τέλους πρέπει να σταματήσει.

Ας μας απαντήσουν λοιπόν οι ούτως αποφασίσαντες με ποια λογικά και όχι αίολα επιχειρήματα προέβησαν σε αυτή την απόφαση, δημοσιεύοντας τα πρακτικά του εν λόγω Δημοτικού Συμβουλίου, και τις τοποθετήσεις όλων των Δημοτικών Συμβούλων.

Αυτό άλλωστε εμπερικλείει  η έννοια της Δημοκρατίας.

Τελειώνοντας εύχομαι, όσο ακόμα υπάρχει χρόνος, να έλθουν στα «συγκαλά» τους και να λογικευτούν.

Φίλοι και συμπολίτες

Έζησα και ζώ με τις εξής παρακαταθήκες:

Πρώτον. Θαρσεῖ ὗ ἀληθῆ λέγων, οὐ σφάλει ποτέ.

Δεύτερον. Φίλος μέν Πλάτων, φιλτάτη δε ἡ ἀλήθεια, (δηλ. η μη λήθη, η μη λησμονιά).

Και Τρίτον. Η ιστορία δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν, να αποδομηθεί, σε πείσμα, όσων επιχειρούν, ματαίω, κάτι τέτοιο, με αλλότριες, μικροπρεπείς και ετσιθελικές επιδιώξεις. Ἐπιλήσμονες γάρ γεγόνασι.

Άκου να δεις φίλε μου τι μπορεί να  …… γεννήσει και να κάνει μια πλατεία.

Ούτε τραγούδι νάταν, κάτι σαν την …… πλατεία Αριστοτέλους, να πούμε !! … ή σαν ένας ζωντανός Εφιάλτης !!! Αἰδώς Αρταίοι !!!

Αυτά λοιπόν προς το παρόν και επί των παρόντων!!

Έπονται δε, συνέχειες για τα τεκταινόμενα.

Χαίρετε καί ἔρρωσθε ἐν Κυρίῳ Χριστῷ Ἀναστάντι.

Άρτα 29 Μαίου 2024

Της Μεσοπεντηκοστής

και της θλιβερής Άλωσης της Βασιλεύουσας.