Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
———————————-
Ο Γέρων Μητροπολίτης Καρπενησίου Νικόλαος, ο οποίος άγει το 87ο έτος της ηλικίας του,είναι ένας σοβαρός, κατά τα φαινόμενα, Ιεράρχης της Εκκλησίας μας. Προ μηνός περίπου υπέβαλε την παραίτησή του και η Σύνοδος στην συνεδρίαση του Φεβρουαρίου, αφού του έπλεξε το εγκώμιο για την πολυετή διακονία του στην Εκκλησία, την έκανε αποδεκτή..
Ήταν μία προειλημμένη, από καιρό, απόφαση, δεδομένου ότι τα πολλά προβλήματα υγείας που ταλαιπωρούν τον εν λόγω Ιεράρχη αλλά και το εγκεφαλικό που υπέστη τελευταία, τον είχαν πλέον οδηγήσει σε αυτή την απόφαση- προϊόν γνήσιας εκκλησιολογίας και εκκλησιαστικής ωριμότητας.
Ο Καρπενησίου Νικόλαος, εξελέγη το 1979, ως πρώτος Μητροπολίτης της αρτισύστατης τότε Μητρόπολης Καρπενησίου που προήλθε από τη διάσπαση της πάλαι ποτέ ενιαίας Μητρόπολης Ναυπακτίας και Ευρυτανίας. Τον προώθησε για τη θέση αυτή ο Γέροντάς του Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Διονύσιος και εξελέγη την ίδια ημέρα με τον Μακαριστό Χίου Νικηφόρο Τζιφόπουλο( των 57 ημερών, αφού τόσο έζησε ως Μητροπολίτης )πνευματικό ανάστημα του Μακαριστού Μητροπολίτη Κίτρους Βαρνάβα.Ειρήσθω εν παρόδω, να επισημάνουμε στο σημείο αυτό, τον σοφό τρόπο με τον οποίο ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ μοίραζε τις εκλογές νέων Μητροπολιτών στους Γέροντες Αρχιερείς. Μία στον Κίτρους Βαρνάβα( τον τότε Χίου Νικηφόρο), μία στον Κοζάνης Διονύσιο ( τον προσφάτως παραιτηθέντα Καρπενησίου Νικόλαο).
Ο απερχόμενος Μητροπολίτης Νικόλαος θα επιθυμούσε να τον διαδεχθεί ένας κληρικός με τον οποίο έχει αναπτύξει μία πνευματική επικοινωνία κσι επαφή και για τον οποίο ήδη τηλεφωνεί σε Αρχιερείς και ζητεί να τον ψηφίσουν στην επικείμενη εκλογή, στην προσεχή έκτακτη Ιεραρχία του Μαρτίου, η οποία θα συνέλθει στην Τυρινή εβδομάδα..
Όμως,η Ιεραρχία φαίνεται ότι αντιτίθεται πλέον, σε αυτό το είδος εκλογικής διαδικασίας, που ομοιάζει με..”διορισμό” περισσότερο, παρά με εν Αγίω Πνεύματι εκλογή.
Ακόμη και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος , δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο, δεδομένου μάλιστα ότι υπάρχει σε θέση αναμονής, άλλος εκλεκτός εκ της αυλής των Βοιωτών, που προορίζεται για τη θέση αυτή.
Ωστόσο, η παραίτηση αυτή μπορεί νε έρχεται πάλι σε μία εποχή που ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και οι περί αυτόν, θέλουν να εκλέξουν έναν” δικό τους” άνθρωπο, έφερε ομως στην επιφάνεια το μεγάλο πρόβλημα των ανήμπορων, κυρίως, Ιεραρχών, οι οποίοι δεν ανταποκρίνονται πλέον στα καθήκοντά τους!
Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν στην Εκκλησία μας αρκετές Μητροπόλεις,που διοικούνται με τον… αυτόματο πιλότο!
Η Εκκλησία θα πρέπει σύντομα να εξετάσει, κατά περίπτωση, το κάθε πρόβλημα που έχουν εντοπίσει οι υπηρεσίες της– με πρώτη την Αρχιγραμματεία– και να πάρει τα κατάλληλα μέτρα! Και ξέρει και μπορεί τί πρέπει να πράξει.
Φαινόμενα που παρατηρούνται σήμερα τόσο στην περίπτωση της Μητρόπολης Παραμυθίας, ή της Μητρόπολης Λήμνου,ή στην Μητρόπολη Μάνης αλλά και αλλού(περί τις 8-10 Μητροπόλεις είναι αυτές που διοικούνται χαλαρά ) όπου οι Αρχιερείς …”στήνονται” προσωρινά για να λειτουργήσουν και μετά εξαφανίζονται πρέπει να αντιμετωπιστούν δυναμικά και αποτελεσματικά. Το καθήκον ενός Μητροπολίτη δεν είναι μόνον η λειτουργία, όπως έχουμε περιορίσει να νομίζουμε οτι είναι!
Σήμερα διαδραματίζονται στις τοπικές κοινωνίες πολλά γεγονότα, για τα οποία η Εκκλησία μας πρέπει να έχει παρουσία και λόγο! Και να λειτουργεί αφυπνιστικά για το χριστεπώνυμο πλήρωμα. Η χώρα μας είναι υπό κατοχή και συντελούνται γεγονότα που θέλουν να φιμώσουν την Εκκλησία και να περιορίσουν τον ρόλο της.
Επομένως πρέπει να παρεμβαίνει δυναμικά η Εκκλησία και να αποκαθιστά την κανονική τάξη. Πολλοί Αρχιερείς έχουν εντοπίσει το πρόβλημα και το καυτηριάζουν και είναι προς τιμή τους. Όμως αυτό είναι μόνον η διάγνωση του προβλήματος! Απαιτείται και ανάλογη θεραπευτική αγωγή! Αν δεν γίνει τώρα κάτι, μετά δεν θα γίνει τίποτα! Ο ρόλος της Εκκλησίας και μάλιστα της Ιεραρχίας, δεν είναι μόνον να εκλέγει Μητροπολίτες αλλά και να δίνει κατευθύνσεις προς τους Ιεράρχες για το πώς να αντιμετωπίζουν τα μεγάλα γεγονότα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο. Αυτά τα γεγονότα που απασχολούσαν τον άνθρωπο της εποχής εκείνης ήταν αυτά που συγκαλούσαν κάποτε τις Οικουμενικές Συνόδους που χάρασσαν την πορεία του ανθρώπου επί της γής και την θέση του μέσα στην Εκκλησία, αλλά και τη θέση της Εκκλησίας στη ζωή του ανθρώπου.
Η Ιεραρχία δεν συνέρχεται μόνον όταν είναι να τακτοποιήσει “ημετέρους” κληρικούς για Αρχιερείς. Δεν αποφασίζει με συνοπτικές διαδικασίες να φύγουν οι Γέροντες Μητροπολίτες για να …”τακτοποιήσει ο Πρώτος τα δικά του παιδιά” και μετά “γαία πυρί μιχθήτω” για τις υπόλοιπες Μητροπόλεις με προβληματική διοίκηση. Δεν διοικείται για παράδειγμα ,με άλλο τρόπο η μία Μητρόπολη και με άλλο τρόπο η άλλη.
Τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά είναι ένα αποδεκτό μέτρο σύγκρισης, αλλά διπλής ανάγνωσης!
Σήμερα αρκετοί Αρχιερείς της Εκκλησίας μας, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, αδυνατούν να ανταποκριθούν στα λειτουργικά και διοικητικά τους καθήκοντα. Και όσο μένουν σε αυτή την τελματώδη κατάσταση, θα κοστίσουν στην Εκκλησία πολύ περισσότερο αργότερα!
Και δεν εννοούμε μόνο οικονομικά.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος επέδειξε κάποια στιγμή ουσιαστικό ενδιαφέρον και έδωσε εξαιρετικές λύσεις σε αυτή την κακή εικόνα της Εκκλησίας και ως ένα βαθμό το επέτυχε. Αφ´ότου όμως τακτοποίησε τα δικά του πρόσωπα, άρχισε να δείχνει μια αδρανή στάση, για να μην κακοκαρδίσει προφανώς, τους εναπομείναντες Γέροντες Ιεράρχες.
Βέβαια ο “μπαμπούλας” του ορίου ηλικίας που άφησαν τεχιέντως να διαρρεύσει προ ημερών ,οτι μπορεί να επιβληθεί, μπορεί σήμερα να ακούγεται ως ανέφικτος, αλλά δεν θα αργήσει η ώρα που θα αναγκαστεί η Εκκλησία να τον εφαρμόσει εκ των πραγμάτων, για να απαλλαγεί από τα χειρότερα!
Ο Αρχιεπίσκοπος, ως φυσικός, πηδαλιούχος της Εκκλησίας μας, θα πρέπει να κινήσει τις διαδικασίες και να βρεί λύσεις! Οι καιροί που περνάμε δεν είναι τόσο εύκολοι και οι εξελίξεις μας προσπερνούν ! Αυτά που έρχονται θα πρέπει να βρούν την Εκκλησία μας δυνατή και έτοιμη να αντιμετωπίσει τις αλλαγές του νέου κόσμου!
