Του π. Ηλία Μάκου

Η ιερή κι ένδοξη μνήμη της Κοίμησης της Θεοτόκου, στολισμένη με δόξα θεϊκή, εορτάστηκε από τη μια άκρη έως την άλλη της Αλβανίας κι έκανε τους πιστούς να ευφρανθούν. 

Με τη βεβαιότητα ότι η Παναγία και μετά τη μετάστασή της στους ουρανούς δεν έχει εγκαταλείψει τον κόσμο, αλλά με την ίδια μητρική φροντίδα εξακολουθεί να μεσιτεύει στον Μονογενή της, πανηγύρισαν οι Ορθόδοξοι της Αλβανίας την Κοίμηση της Θεοτόκου.

Στον καθεδρικό ναό των Τιράνων “Ανάσταση” ιερούργησε ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, πλαισιούμενος από τον Μητροπολίτη Αμαντίας Ναθαναήλ. 

Ανήμερα της Παναγίας ο Μητροπολίτης Φίερι Νικόλαος ιερούργησε στον ιστορικό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στον αρχαιολογικό χώρο της Απολλωνίας.

Την παραμονή χοροστάτησε στον εορτάζοντα ναό της Σεκίστας, όπου εψάλη εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας.

Ο Μητροπολίτης Ελμπασάν Αντώνιος ιερούργησε στο ναό του Αγίου Αθανασίου της πόλης και μετά το τέλος της θείας λειτουργίας, δεξιώθηκε παιδιά στο πνευματικό κέντρο της εκκλησίας.

Εόρτασαν και ναοί της Παναγίας, ενοριακοί και μοναστηριακοί, που δεν είναι λίγοι, στη Μητρόπολη Αργυροκάστρου, όπου συγκεντρώθηκαν πολλοί πιστοί.

Και στο Μοναστήρι αγίου Βλασίου τιμήθηκε η Κοίμηση της Παναγίας, όπου ανήμερα ιερούργησε ο επίσκοπος Βίλιδος Άστιος.

Εόρτασε και η Παναγία η Βλαχέρνα στη γειτονιά “Καλά” του Βερατίου, όπου υπάρχει μια περίφημη εικονογραφική παράσταση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Νικολάου, γιου του γνωστού αγιογράφου Ουνουφρίου, αγιογρφημένη τον ιδ΄ αιώνα.

 Αγιασμός έγινε και στον αδιαμόρφωτο ναό της Παναγίας στο Mangalem Βερατίου, που είχε καταστραφεί στα χρόνια του θρησκευτικού διωγμού.

Εόρτασε και το Μοναστήρι της Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Vodica, όπου προς το τέλος του Εσπερινού έγινε λιτανεία της εικόνας της Κοίμησης.

ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Παντού στον Ορθόδοξο κόσμο, και στην Αλβανία, η Παναγία έχει καθιερωθεί ως μεσίτρια, που ενώνει τη γη με τον ουρανό, τον αισθητό κόσμο με τη νοητή ωραιότητα.

Η Θεοτόκος είναι στη γη ο οίκος του Κυρίου. Ο επίγειος ουρανός, που έγινε θρόνος του Βασιλιά των ουρανών. 

Η Πάναγνος πάνω στη γη ως Μητέρα του Υιού του Θεού ακτινοβολούσε την ωραιότητα της αγιότητας. Και όταν έφυγε από τη γη, σαν Παναγία “νύμφην πανάμωμον”, “ωραϊσμένην” την υποδέχτηκαν τα “θεία σκηνώματα”.  

Έτσι εορτάζεται ένας θάνατος ασυνήθιστος, ο θάνατος της Παναγίας, που γέννησε τη Ζωή. Δεν είναι φθορά και αφανισμός η Κοίμησή της, αλλά μετάθεση στον ουρανό.

Το φιλόστοργο πρόσωπό της με το γλυκό και ιλαρό βλέμμα της γαληνεύει τις ψυχές των ανθρώπων και τις ενισχύει στον καθημερινό αγώνα.

Με αγνά καρδιακά κύμβαλα και με εύηχη ψυχική σάλπιγγα και οι πιστοί στην Αλβανία παρακαλούν ακατάπαυστα την Παναγία να υψώσει τα άγια χέρια της, που αγκάλιασαν το Θεό και ως μητέρα όλων να ικετεύει για αυτούς και τον κόσμο ολόκληρο.