Του π. Ηλία Μάκου
Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα με γνωμοδότησή της έκρινε πως η εξαίρεση από το μάθημα θρησκευτικών στα σχολεία δεν είναι συνταγματικά ανεκτό να αφορά μόνο τους μη Χριστιανούς Ορθοδόξους, αλλά το ίδιο δικαίωμα πρέπει να έχουν και οι Ορθόδοξοι μαθητές, σε περίπτωση που δεν συμφωνούν με το περιεχόμενο του μαθήματος.
Τι σκεπτικό είναι αυτό; Δηλαδή αν οι μαθητές, ας αφήσουμε τα θρησκευτικά, διαφωνούν με το περιεχόμενο του μαθήματος των Νέων Ελληνικών ή των Αρχαίων Ελληνικών, είναι σωστό, κατά τη γνωμοδότηση αυτή, να απαλλάσσονται;
Πώς καθορίζεται τι και πώς πρέπει να διδάσκονται οι μαθητές;
Να σημειωθεί ότι παλαιότερη απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας, ανέφερε ότι “πρέπει να επιδιώκεται η ανάπτυξη της Ορθόδοξης Χριστιανικής συνείδησης” και ότι “το μάθημα των Θρησκευτικών απευθύνεται αποκλειστικά στους Ορθόδοξους Χριστιανούς μαθητές”, για τους οποίους τώρα προτείνεται, αν το θέλουν να εξαιρούνται και αυτοί”.
Οι ετερόδοξοι, αλλόθρησκοι ή άθεοι μαθητές έχουν δικαίωμα πλήρους απαλλαγής από το μάθημα, με την υποβολή σχετικής δήλωσης, η οποία θα μπορούσε να γίνει με μόνη την επίκληση λόγων θρησκευτικής συνείδησης.
Έστω και αν οι ίδιοι αποφάσισαν να μαθητεύσουν σε ελληνικά σχολεία, που έχουν συγκεκριμένο πρόγραμμα διδασκαλίας.
Τώρα προτείνεται η απαλλαγή και για τα Ελληνόπουλα!
Η πίστη, βέβαια, δεν επιβάλλεται όταν κανείς δεν την αισθάνεται και δεν την αντιλαμβάνεται ως εσωτερική ανάγκη, αποτελεί αβίαστη και ελεύθερη επιλογή.
Όμως η πραγματικότητα δείχνει ότι τα παιδιά στην Ελλάδα, από τη στιγμή, που γεννιούνται, ζυμώνονται με την Ορθοδοξία και τα βιώματά της.
Άρα την κουβαλούν μέσα τους ως προγονική κληρονομιά και νιώθουν περήφανα στην πλειοψηφία τους για την ορθόδοξη λάβα, που καίει μέσα τους και η οποία πηδά από το αίμα της φυλής μας.
Έτσι χωρίς το μάθημα των θρησκευτικών θα ήταν λειψή η μόρφωση των Ελλήνων μαθητών.
Το συγκεκριμένο μάθημα, που από την πρώτη στιγμή, που λειτούργησαν σχολεία στην Ελλάδα, υπήρχε στα προγράμματα σπουδών, αρχικά κάλυπτε μεγάλο μέρος τους και στη συνέχεια μικρότερο, βοηθάει τους νέους να ανακαλύψουν γόνιμα στοιχεία της προσωπικής τους ταυτότητας, αλλά και της αληθινής ύπαρξης τους.
Και τους οδηγεί στο να καταλάβουν τι είναι ως πρόσωπα και προς τα που βαδίζουν. Ενισχύει τον ψυχικό τους κόσμο, ώστε να ξέρουν τον προσανατολισμό τους και να μην είναι μαριονέτες. Και να ανακαλύψουν ό,τι συνθέτει, διαμορφώνει, ερμηνεύει, αναλύει και αξιολογεί τη μοναδικότητα τους ως προσωπικοτήτων.
Τα θρησκευτικά συμβάλλουν καθοριστικά στη στοιχειοθέτηση της συνείδησης των νέων, η οποία και υπαγορεύει στάσεις και συμπεριφορές, ήθη και έθιμα, καθώς και ό,τι λέγεται και νοείται ως Ορθόδοξος πολιτισμός. Τους διδάσκουν τη βίωση του παρόντος και τον προσανατολισμό στο μέλλον.
Τους αναγεννούν με τη γνώση της εθνικής τους, θρησκευτικής τους και της πολιτιστικής τους καταβολής. Και τους «οπλίζουν» με τις απεριόριστες δυνατότητες, που τους προσφέρει η αυτογνωσία και η παράδοση η αληθινή και η ζωντανή, που παραμένει γνήσια, αν και είναι συνεχώς εξελισσόμενη, αδιάκοπα εκσυγχρονιζόμενη και προοδευτικά αναπροσαρμοζόμενη.
Το μόνο στέρεο έδαφος, που απομένει για να πατήσει ο άνθρωπος είναι η θρησκεία. Όχι απλά ο χριστιανισμός, αφού ανάμεσα σε λεγόμενους χριστιανούς υπάρχει τόση αποξένωση από το Χριστό και το ζωογόνο κήρυγμά του, ώστε να προβάλλεται ένας χριστιανισμός χωρίς ρίζες, χωρίς σφρίγος, ένας χριστιανισμός de- cafeine, αλλά o Ορθόδοξος Χριστιανισμός.
Άλλοι λαοί μπορεί να αρνούνται το Χριστό ή να έχουν διαφορετική από τη δική μας πεποίθηση γι’ Αυτόν.
Μπορεί να… αδειάζουν τον ουρανό και τις ψυχές τους, για να εκδηλώσουν τάχα τη δύναμη και την ανεξαρτησία τους. Εμείς στην Ελλάδα, ας μη παύουμε, και το μάθημα των θρησκευτικών συμβάλλει σ’ αυτό, να γεμίζομε ολοένα και περισσότερο τη γη και και τις ψυχές μας με τον ουρανό.
Έτσι θάμαστε ελεύθεροι και δυνατοί. Θάχουμε αντοχή, για να εμψυχώνουμε τον κόσμο.
Ο ρόλος της Ορθοδοξίας στην Ελλάδα, η οποία εκ των πραγμάτων δεν έχει κανένα εσωτερικό και αναλλοίωτο δεσμό με τα σχήματα διακυβέρνησης, αλλά αναγνωρίζει και σέβεται τους θεσμούς, δεν υπάρχει η δυνατότητα να παραθεωρηθεί και να περιφρονηθεί.
Η Ορθοδοξία στην Ελλάδα δεν είναι μια αφηρημνένη έννοια, αλλά είναι ένας πυλώνας πνευματικής οικοδόμησης και ανθρωπιστικής στήριξης, στενά συνυφασμένος με τα ψυχικά βιώματα των Ελλήνων.
Από αυτή αντλούν παρηγοριά και ελπίδα οι περισσότεροι Έλληνες. Έτσι, εκ των γεγονότων, όλα τα ζητήματα, που ανακύπτουν με το μάθημα των θρησκευτικών σ’ αυτό το πλαίσιο οφείλουν να κατανοούνται και να επιλύονται.
