Του π. Ηλία Μάκου
Η μνήμη του εορτάστηκε στον τόπο καταγωγής του με διήμερες λατρευτικές εκδηλώσεις στις 17 και 18 Νοεμβρίου 2022.
Προς το τέλος του πανηγυρικού Εσπερινού μετ’ αρτοκλασίας, όπου προεξήρχε ο ηγούμενος της Μονής Γηρομερίου Μεθόδιος Ντελής, έγινε λιτανεία της εικόνας του, ενώ ανήμερα τελέστηκε ΄Ορθρος και Θεία Λειτουργία.
Παρ΄ ότι γενικά παραμένει άγνωστος, ως προς τον βίο του, στους πολλούς, ο νεομάρτυρας Αναστάσιος, στην περιοχή του τιμάται με ευλάβεια.
Και δικαιολογημένα, γιατί, μέσα στην καταπίεση της Τουρκοκρατίας, αντιστάθηκε στην πίεση να εξισλαμιστεί. Αντιμετωπίζοντας τα βασανιστήρια με θάρρος και ελπίδα, δεν τα έχασε, δεν πρόδωσε και δεν παρέδωσε στα χέρια των Αγαρηνών την αγάπη του στον Χριστό, αλλά θυσιάστηκε γι’ Αυτόν.
Από Εκείνον αντλούσε δύναμη και αγωνιζόταν ο θνητός, αγωνιζόταν για το ιδανικό της πίστης του και στέφθηκε νικητής.
Και απέδειξε ότι στους πιστούς αγωνιστές είναι ανοιχτός ο δρόμος του Θεού, παραβλέποντας τα εγκόσμια, τα φθαρτά και απατηλά και προσκολλώμενος προς τα ουράνια, τα θεία και τα αιώνια. Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΕΚ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ
Όπως περιγράφεται στο βίο του, που περιλαμβάνεται σε ανέκδοτο χειρόγραφο, το οποίο σώζεται στη Σκήτη Αγίας Άννης του Αγίου Όρους, αντέδρασε όταν στα χωράφια, όπου δούλευε μαζί με την αδελφή του, μουσουλμάνοι θέλησαν να ασελγήσουν σε βάρος τους.
Για να τον εκδικηθούν τον κατηγόρησαν στον πασά της περιοχής, ότι υποσχέθηκε να γίνει Μουσουλμάνος και αθέτησε το λόγο του.
Τον έσυραν στη φυλακή, όπου βασανίστηκε απάνθρωπα.
Όμως και μέσα από τη φυλακή, επέτρεψε ο Θεός ο Αναστάσιος να σώσει μια ψυχή.
Από τη γενναία και ομολογητική στάση του επηρεάστηκε σύψυχα ο γιος του τοπικού πασά, ο Μουσά, ο οποίος μεταστράφηκε κι έγινε Χριστιανός, μάλιστα εισήλθε και στο με το όνομα Δανιήλ.
Τελικά αποκεφαλίστηκε, φωνάζοντας «είμαι Χριστιανός και πεθαίνω για τον Χριστό»! έξω από την Παραμυθιά, κοντά σ’ ένα Μοναστήρι, που δεν έχει καταγραφεί από τους συναξιογράφους, ποιο ήταν, στις 18 Νοεμβρίου 1750 μ.Χ.
Το λείψανο του ενταφίασαν με τιμές οι μοναχοί της Μονής αυτής στο Ιερό Βήμα της Μονής, αλλά σήμερα δεν σώζεται.
ΟΠΑΔΟΣ ΤΟΥ ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΥ
Ο νεομάρτυρας Αναστάσιος εκ Παραμυθίας δεν είπε δεν μπορώ να αντέξω και θα αρνηθώ τον Χριστό, γιατί είχε τον Αναμάρτητο μπροστά του και ήταν οπαδός του Αναμάρτητου.
Και κοντά στον Αναμάρτητο και με τη χάρη του Αναμάρτητου υπήρξε καθαρός και έφτασε στο μαρτύριο.
Κοντά στον Άγιο Θεό και για τον Άγιο Θεό κατέληξε και ο Αναστάσιος άγιος.
Δέχθηκε περιφρονήσεις, αδικίες, διωγμούς, φυλακίσεις, βασανιστήρια ποικίλα και αυτόν ακόμη τον θάνατο. Και αντιμετώπισε όλα αυτά τα δραματικά και τραγικά εν τέλει γεγονότα με μια υπέροχη ειρήνη, προσευχόμενος.
Γι’ αυτό παραμένει φωτεινό υπόδειγμα και πρότυπο, προς το οποίο πρέπει διαρκώς να στρέφουμε τους οφθαλμούς μας, για να μιμούμαστε την αγιότητά του.
Και όταν η καρδιά μας συγκλονίζεται από το πάθος και την εκδίκηση, να ενθυμούμαστε όχι μόνο την υπέροχη αρετή του, αλλά και την πλούσια ανταπόδοση, που έτυχε εκ μέρους του Θεού.
Ο πνευματικός αγώνας, για να στεφθεί από επιτυχίες, είναι ανάγκη να διεξάγεται σε ατμόσφαιρα βαθιάς ειρήνης, ανεξάρτητα από τις συνθήκες, που επικρατούν, όσο δύσκολες και δυσχερείς και αν είναι αυτές. Εσωτερικής ειρήνης, της ψυχής ειρήνης, αλλά και ειρήνης προς τους έξω!
