Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, λειτούργησε και ομίλησε στον ιερό ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου Οδηγητρίας στο προάστιο της πόλεως, τον Βιρό.

Στην ως άνω ενορία, τοποθέτησε ο μητροπολίτης έναν νέο ιερέα, τον οποίο άχρι πρότινος, τον είχε αρκετό χρονικό διάστημα πρωτοδιάκονο του, τον ιερομόναχο π. Ανδρέα Γκιόκα.

Επι τη επισήμω εγκαταστάσει του στην αναπτυσσόμενη αυτή περιοχή του Βιρού, τον εγκατέστησε επισήμως σήμερα, συστήνοντάς τον στους κατοίκους και ενορίτες, με θερμά λόγια και τιμώντας τον, με το οφίκιο του αρχιμανδρίτου.

Μεταξύ άλλων στην προσφώνηση του προς τον π. Ανδρέα, του μίλησε για τις πνευματικές δυσκολίες της εποχής, και του υπενθύμισε οτι ο λαός μας διψά για τον λόγο του Θεού, διότι η αδιαφορία των περασμένων εποχών, οδήγησε τους ανθρώπους στο ακατήχητο της ζωής τους, όπου οι άνθρωποι κινδυνεύουν να αλλοιώσουν το φρόνημα της πίστεως τους απο τους εχθρούς της Ορθοδοξίας, που δεν είναι μόνο ο άκρατος υλισμός, αλλά και το πνεύμα του μηδενισμού, το οποίο ενεφύσησε στις ψυχές των ανθρώπων

 Η σχηματιζόμενη νέα κατάσταση της νέας τάξης πραγμάτων, δυστυχώς επηρέασε και την πατρίδα μας.

Ο Σεβασμιώτατος τόνισε πως η ύπαρξη πεντηκοστιανών, χιλιαστών κ. α., δηλώνει πως παρύσφρησαν στο κενό της διδασκαλίας, και ο σύγχρονος ποιμένας καλείται να γίνει ο φάρος της πίστεως και της διδασκαλίας.

Οι άνθρωποι με μεγάλη συγκίνηση δέχτηκαν το νέο εφημέριο οι οποίοι έσπευσαν να τον συγχαρούν.

Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος, αναφέρθηκε στην ερώτηση των μαθητών του Κυρίου μας για την περίπτωση του τυφλού, τις ήμαρτεν; ούτος; ή οι γονείς αυτού; ίνα τυφλός γεννηθή;

Και ο Κύριός μας τους απάντησε, οτι ούτε αυτός, ούτε οι γονείς αυτού, αλλ’ ίνα φανερωθεί η Δόξα του Θεού επί της γης.

Στη συνέχεια, πτύσας χαμαί, εποίησε πηλόν, και τον τοποθέτησε στη θέση των οφθαλμών, εκεί όπου δεν υπήρχε εκ γενετής το αισθητήριον της οράσεως.

Οι πατέρες της Εκκλησίας μας, σχολιάζουν τούτο το γεγονός, ότι όπως ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο δια του πηλού, αυτός ο ίδιος Λόγος, ο Ιησούς Χριστός, συνεχίζει την δημιουργία Του στο πρόσωπο του τυφλού, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Αυτό το οποίο έλειπε εκ γενετής στον τυφλό, τώρα το συμπληρώνει με αυτό τον τρόπο.

Συμβαίνει πολλές φορές σε όλες τις εποχές, αλλά και ιδιαίτερα στη δική μας, αυτό το ερώτημα των μαθητών εις τον Κύριο, τις φταίει;,να απευθύνουν πολλοί άνθρωποι, άγευστοι πνευματικά, στους εκπροσώπους της εκκλησίας, σε ανάλογες περιπτώσεις, είτε αιφνιδίου θανάτου νέων ανθρώπων, είτε δοκιμασιών, και ιδιαίτερα απο τις δοκιμασίες των ασθενειών, και μπροστά σε άλλα φαινόμενα τα οποία είναι ανυπέρβλητα και ανερμήνευτα.

Η απάντησις είναι οτι ποτέ ο ίδιος ο Θεός δε θέλει να πειράξει τον άνθρωπον, αλλά όλα τα γεγονότα, τα συμβαίνοντα στη ζωή μας, οδηγούν στο έργο της σωτηρίας, το οποίο κατεργάζεται ο Θεός για τον καθένα μας, και ίνα φανερωθή η Δόξα του Θεού επι της γης.

Μόνον οταν η πίστις μας θα γίνει δυνατότερη, και εντονότερη η αγάπη μας για τον θεό, θα μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε την αγάπη του Θεού προς το δημιούργημά Του, τον άνθρωπο, δια πολλών τρόπων, που πολλές φορές είναι ανερμήνευτοι σε εμάς τους ανθρώπους.

Όταν όμως υπάρξει δυσπιστία στην παρέμβαση του Θεού στη ζωή μας επάνω στη γη, όπως οι κακεντρεχείς Φαρισαίοι ρώτησαν τον θεραπευθέντα εκ γενετής τυφλόν, ποιός σε θεράπευσε, και εκείνος περιέγραψε τον Ιατρόν και Σωτήρα του, τον Ιησούν, στη σκληροκαρδία τους δε μπορούσε να χωρέσει το θαύμα του Θεού. Και γι αυτό είπαν οτι εμείς γνωρίζουμε πως αυτός ο οποίος εσύ αναφέρεις, είναι αμαρτωλός άνθρωπος, δηλαδή ο Χριστός.

Ο δε τυφλός, συνεχίζει με τον πειστικό του λόγο να τους λέγει, οτι εάν είναι αμαρτωλός, εγώ δε γνωρίζω, αυτό που εγώ γνωρίζω, είναι πως ενώ δεν είδα ποτέ το φως στη ζωή μου, αυτόν που εσείς χαρακτηρίζετε αμαρτωλό, με έκανε να βλέπω το φως γύρω μου.

Όσο λοιπόν θα παραμένουμε στη στείρα εποχή μακριά απο την πίστη μας στον Λυτρωτή μας, στον Δημιουργό μας, τόσο θα παραμένουμε στο σκοτάδι το πνευματικό, μη έχοντας τη δυνατότητα να διακρίνουμε και τον θεό, και τους ανθρώπους. Αλλά θα ζούμε στην απομόνωση, και στο πνευματικό σκότος του κολασμού της ζωής μας.

Ο Σεβασμιώτατος στο τέλος, κάλεσε τους ανθρώπους να μείνουμε στην ενότητα και την εγγύηση της πίστεως στον Αναστάντα Κύριό μας, καθώς οι δυνάμεις του σκότους διέλυσαν την ενότητα της Πατρίδος μας, και την συνοχή του λαού μας.

Ο Χριστός και η Εκκλησία του, είναι η εγγύση της ενότητος για τη σωτηρία μας.

Στην ως άνω ενορία, ο Σεβ. Κ. Νεκτάριος, απο τον περασμένο Δεκέμβριο με δική του πρωτοβουλία, ξεκίνησε την ανοικοδόμηση ενός νέου μεγαλοπρεπούς ναού με τον κόπον της ζητείας, ο οποίος ιερός ναός, θα έχει και τις σύγχρονες υποδομές για το ποιμαντικό και ιεραποστολικό έργο.