Την Κυριακή των Βαΐων, 9η Απριλίου τ.έ., ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Θεόκλητος, ακολουθούμενος από τον Διάκονό του π. Νικόλαο Τσεπίση, επεσκέφθη τον Καθεδρικό Ιερό Ναό της Παναγίας Ιερισσού και προέστη των Ακολουθιών του Όρθρου και της λαμπράς Θείας Λειτουργίας της Δεσποτικής αυτής εορτής.
Ο Ιερός Ναός στολισμένος με τα βαΐα των φοινίκων, έλαμπε από τάξη και ευπρέπεια, φροντισμένος όπως πάντα από τον καλό του Εφημέριο Αιδ. Πρωτ. π. Μακάριο Ζωνάρα. Επληρώθη δε απ’ άκρου εις άκρον από τον φιλόχριστο Λαό της πόλης των Καραβομαραγκών, που κρατώντας τα χέρια της δόξης τα κλαριά υποδέχθηκαν τον Κύριο με το «Ωσαννά εν τοις Υψίστοις…». Επικεφαλής του Λαού η από αύριο Μ. Δευτέρα Αντιπεριφερειάρχης Χαλκιδικής κα Κατερίνα Ζωγράφου, η οποία διαδέχεται τον παραιτηθέντα Αντιπεριφερειάρχη και υποψήφιο Βουλευτή κ. Ιωάννη Γιώργο.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος, κατ’ αρχήν παρετήρησε ότι η Εκκλησία κάθε φορά που τελεί τη Θεία Λειτουργία, βιώνει και μετέχει, κατά την ώρα της Μεγάλης Εισόδου, που περιφέρονται τα Άγια από την Ιερά Πρόθεση μέσω του ευλογημένου Λαού προς την Ωραία Πύλη, τη σωστική πορεία του Κυρίου μας από τη Βηθανία και μάλιστα από το σπίτι του φίλου του Λαζάρου που ανέστησε τετραήμερο, προς τα Ιεροσόλυμα για το Πάθος και τον Σταυρό Του και τη μεγάλη υποδοχή του Λαού με τα βαΐα στα χέρια, τη λεγόμενη Βαΐφορο Είσοδο του Χριστού στην αγία Πόλη, σύμφωνα με τον Άγιο Γερμανό, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.
Κατόπιν τόνισε ότι η Κυριακή των Βαΐων είναι το προανάκρουσμα των σωστικών Παθών και της Αναστάσεως του Κυρίου μας, αλλά και ερμηνεύει καταπληκτικά το γιατί ο Κύριος ανέβη στον Σταυρό, κατήλθε στον Τάφο ως κοινός άνθρωπος και υπέστη άρρητα μαρτύρια χάριν του Αδαμιαίου Γένους. Ο Σταυρός του Κυρίου συνιστά ουσιαστικά, είπε ο ομιλητής, μια διαρκή έξοδο του Θεού από το Μεγαλείο Του και τη Θεότητά Του προς τον άνθρωπο, για να διακονήσει απλά και σωστικά τον κόσμο. Είναι εκούσιος θάνατος του Θεανθρώπου Χριστού και όχι αποτέλεσμα της εχθρότητος και του μίσους του “κόσμου” απέναντι στον Θεάνθρωπο. Ήθελε και έπαθε αντιπροσωπευτικά έπαθε για χάρη μας – εκούσιος θάνατος -, δέχθηκε στις πλάτες Του ολάκερη την αμαρτία του κόσμου, την ανέβασε στο ύψος του Σταυρού και με λίγες σταγόνες από το Τίμιο Αίμα Του ξέπλυνε ολισθήματα αιώνων, χωρίς ο Ίδιος να μετάσχει στην αμαρτία!
Και κατέληξε ο Δεσπότης: «Λίγες σταγόνες από το Τίμιο Αίμα Του έπεσαν στο κρανίο του πεσμένου Αδάμ και ξεπλένοντας την πτώση και την άρνηση του ανθρώπου να επιτελέσει το θέλημα του Θεού, από το ύψος του Γολγοθά ζύμωσε, ανέπλασε και ανακαίνισε (νεοποίησε) την ανθρώπινη φύση, έτσι ώστε να μπορεί, σταυραναστάσιμα ζώντας, να μετάσχει της Θείας Ζωής, του Παραδείσου από τον οποίο αυτοεξορίστηκε, ως μη ώφειλε!».
