Την Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βρυούλων κ. Παντελεήμων, Ιερούργησε εις τον Ιερόν Ναόν της  Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Ν. Κορδελιό της Ιεράς Μητροπόλεως Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως.

     Κατά την ομιλίαν του επί της Ευαγγελικής περικοπής και μάλιστα επί των Λόγων του Κυρίου

” Τι γάρ ωφελήσει άνθρωπον αν κερδίσει τον κόσμο όλον και ζημιωθεί την ψυχήν αυτού”

ετόνισε :

     Μπορεί να ακούγεται σκληρός αυτός ο Λόγος του Κυρίου, όμως ο Κύριος θέλει ιδιαίτερα να τονίσει την μεγάλη αξία που έχει η κάθε ανθρώπινη ψυχή . Ενώ όμως ενδιαφέρεται για την σωτηρία των ψυχών όλων των ανθρώπων στο σύνολό τους,το ενδιαφέρον του είναι το ίδιο για την ψυχή και του κάθε ανθρώπου χωριστά για τη σωτηρία της. Η ψυχή μου! Η ψυχή σου!

     Δεν έχει καμιά σημασία το εαν κάποιος κέρδισε όλον τον κόσμο• όλα τα αγαθά του κόσμου. Αν έγινε πανίσχυρος με τα πάντα δικά του, που όμως, έχασε την ψυχή του. Στερήθηκε την αγκάλη του Θεού που είναι ο Παράδεισος, για να καταλήξει η ψυχή του στον Άδη στην κόλαση που είναι η στέρηση της αγκαλης του Θεού. Τραγικά ζημιωμένος γιατί δεν ισοφαρίζεται η κάθε ανθρώπινη ψυχή  με τα αγαθά όλου του κόσμου. Τα ανθρώπινα αγαθά φθείρονται, σβήνουν, χάνονται. Η ψυχή πάντα αθάνατη, ανεκτίμητη. Αγαθό πολύτιμο που δεν εξαγοράζεται με τίποτε και γι’ αυτήν αξίζει κάθε θυσία.

     Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος τονίζει : προέρχεται από τον Θεό

 ” εκ Θεού ” είναι θεία και μετέχει

” της άνωθεν ευγενείας “.

     Η θεία προέλευση της ψυχής την κάνει μοναδική, ασύγκριτη. Ο Άγιος Ιωάννης της κλίμακος συμπληρώνει «Πας ο κόσμος ψυχής ουκ αντάξιος».

« Ο  μεν γάρ παρέρχεται, η δε άφθαρτος».

Ο υλικός κόσμος χάνεται, καταστρέφεται , ενώ η ψυχή παραμένει άφθαρτη.

     Η απώλεια της ψυχής είναι οριστική και δεν υπάρχει αντάλλαγμα που θα μπορούσε ο άνθρωπος να δώσει για να την ξανακερδίσει. Η θυσία του Κυρίου πάνω στον Σταυρό είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της αξίας της ψυχής. Τιμή της, το τίμιο θεϊκό αίμα που πληρώθηκε ως λίτρο για τις αμαρτίες μας .

     Με το αίμα αυτό, καταργήθηκε ο θάνατος, συγχωρήθηκε η προπατορική αμαρτία, απογυμνώθηκε ο Άδης και μας χαρίστηκε η χαρά της Αναστάσεως. Εξαφανίστηκε ο φόβος του θανάτου. Ξαναγυρίσαμε στην αρχαία μακαριότητα  όπως βγήκαμε από τα χέρια του Δημιουργού μας και ανοίχτηκαν πάλι οι Πύλες του Παραδείσου για τον καθένα μας.

     Πάνω από όλα η σωτηρία της αθάνατης ψυχής μας. Πόσοι σκεφτόμαστε και ενδιαφερόμαστε για το αιώνιο κέρδος της και τις αιώνιες συνέπειες που θα έχει η αθάνατη ψυχή μας;

     Αγωνιούμε για τα παιδιά μας. Φροντίζουμε ασφαλώς για την υγεία, διατροφή , μόρφωση και αποκατάσταση τους. Για την ψυχή τους όμως;

     Δεν ξεχνώ ένα περιστατικό που έζησα κουβεντιάζοντας με μια γερόντισσα μάνα. “Καλό Παράδεισο” γιαγιά της ευχήθηκα. Και εκείνη μου απάντησε : ” τί να τον κάνω τον Παράδεισο, Πάτερ ; Θα βρώ εκεί τα παιδιά μου ” ;

Αδερφοί μου•

     Θέλω να πιστεύω πως όλοι μας, ανάλογα πάντα με την Πνευματική κατάσταση  που ο καθένας μας βρίσκεται ,μας απασχολεί το μέλλον της ψυχής μας. Βάζουμε σε  δεύτερη μοίρα τα εγκόσμια και απομακρύνουμε τα εμπόδια που θέλουν να μας στερήσουν την αγκαλιά του Θεού.

     Να μην ξεχνάμε  όμως ποτέ ότι είναι μανικός ο έρωτας που έχει ο Θεός για την κάθε ανθρώπινη ψυχή. Μανικός που σημαίνει, μανιώδης, υπερβολικός.

     Ο Θεός γνωρίζει περισσότερο από κάθε άλλον την αξία της ψυχής που ο Ίδιος δημιούργησε. Για την σωτηρία της Σταυρώθηκε!

     Τα χρόνια της Επίγειας ζωής μας περνούν γρήγορα.

     Το αύριο άγνωστο για τον καθένα μας. ” Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος . Ιδού νυν ημέρα σωτηρίας “.

 Σήμερα ! Τώρα !

 Όχι αύριο! Δεν γνωρίζω αν συνειδητοποιήσαμε ποτέ τι είναι αυτό που λέμε “αιωνιότητα”.

     Για κλείστε κάποια στιγμή τα μάτια και ρωτήστε τον εαυτό σας.

Αυτό το ” αιώνια ” πόσος χρόνος είναι ;