Η Εκκλησία της Κύπρου καυχάται, και καλά κάνει, ότι είναι Αυτοκέφαλη Εκκλησία των Οικουμενικών Συνόδων.

Δεν ήταν όμως πάντα έτσι… Την κατοχύρωση του Αυτοκεφάλου της την πέτυχε λόγω της σθεναρής στήριξης τότε του Οικουμενικού Θρόνου έναντι των αξιώσεων του Πατριαρχείου Αντιοχείας…

Ίσως, εάν η Πρωτόθρονος Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως είχε την ίδια ευθυνοφοβία με αυτήν που εμφανίζουν σήμερα ορισμένοι, θα έπρεπε να τηρήσει «ίσες αποστάσεις» και να αφήσει τους Αντιοχειανούς να καταλάβουν εκκλησιαστικώς την Κύπρο… Όμως δεν το έκανε.

Όπως φυσικά δεν επέδειξε ευθυνοφοβία το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όταν με Πατριαρχικό και Συνοδικό Τόμο της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως κατοχυρώθηκε η δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας σε όλη την Αφρική, επί των ημερών του αοιδίμου Πάπα και Πατριάρχου Πέτρου. Διότι μέχρι τότε ήταν «Αλεξανδρείας και πάσης γης Αιγύπτου» και όχι «πάσης Αφρικής», κάτι που ίσως λίγοι γνωρίζουν…

Γιατί αυτό είναι η Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως: Πρωτόθρονος και Πρωτεύθυνος. Και δεν αποποιείται των ευθυνών και του χρέους που της ανέθεσε ο Θεός έναντι της Οικουμενικής Ορθοδοξίας. Αλίμονο εάν το είχε κάνει αυτό σε οποιαδήποτε φάση της Ιστορίας… Σήμερα πολλοί από αυτούς που καμώνονται πως είναι σε θέση να κουνάνε το δάκτυλο ή και να απαιτούν από τον Πάνσεπτο Οικουμενικό Θρόνο να συμμορφωθεί με τις δικές τους εμμονές, δεν θα υπήρχαν καν ως Προκαθήμενοι Αυτοκεφάλων Εκκλησιών…

Αλλά αυτές τις ιστορικές ανορθογραφίες, αυτές τις κατάφωρες αδικίες και αυτήν την ιουδαϊκή αγνωμοσύνη ο Θεός δεν θα τα συγχωρήσει.

Ας περιμένει ο καθένας την πληρωμή του από Εκείνον. Καθ’ α έκαστος έπραξε…