Από την Θεοτοκούλα Μουλίνου*
Με αφορμή την επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Ελπιδοφόρου στο νησί μας, ένιωσα την ανάγκη να γράψω αυτή την επιστολή. Πολλοί από σας με γνωρίζετε.
Εργάζομαι στο Κοργιαλένειο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Αργοστολίου τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Δεν έχω βγει ποτέ δημοσίως να εκφράσω την άποψή μου για οτιδήποτε συμβαίνει στο Ίδρυμα, αλλά για την επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου Αμερικής στο νησί μας, δεν μπορώ να μείνω σιωπηλή. Θέλω να εκφράσω το παράπονό μου. Τα τελευταία δέκα χρόνια είμαι η μοναδική υπάλληλος στο Μουσείο.
Δεν είναι λίγες οι φορές που το έχω ανοίξει εκτός ωραρίου και εκτός ημερών λειτουργίας του, προκειμένου να εξυπηρετήσω επισκέπτες, ομάδες ή μεμονωμένα άτομα, επισήμους, ερευνητές, πανεπιστήμια (εσωτερικού και εξωτερικού) κ.λ.π. ώστε να μη χαθεί ούτε ένα εισιτήριο. Το έκανα και θα συνεχίσω να το κάνω με αγάπη, γιατί αυτό το Μουσείο είναι ένας παραμελημένος και παραγνωρισμένος θησαυρός του νησιού και δεν θα ήθελα να χάσει κανείς την ευκαιρία να το επισκεφτεί και να μάθει για την ιστορία μας. Γιατί, λοιπόν, δεν εντάχθηκε στο πρόγραμμα που καταρτίστηκε από τη Μητρόπολη επίσκεψη του κ. Ελπιδοφόρου στο Μουσείο;
Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Κεφαλληνίας κ. Δημήτριος είναι πρόεδρος του Κοργιαλενείου Ιδρύματος, στο οποίο υπάγεται και το Κοργιαλένειο Μουσείο και γνωρίζει πολύ καλά όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε τα τελευταία χρόνια.
Μια επίσκεψη, λοιπόν, του υψηλού επισκέπτη και των διαπρεπών ομογενών που τον συνόδευαν θα ήταν μια μεγάλη ευκαιρία να μας μάθουν ακόμη καλλίτερα οι ξενιτεμένοι συμπατριώτες μας και να δουν από κοντά αυτό «το κόσμημα», όπως το αποκαλούν οι ξένοι επισκέπτες και ίσως να μας υποστήριζαν και να συνέβαλαν σε κάποια λύση.
Πριν από ένα μήνα η άμισθη Έφορος του Μουσείου κα Δώρα Μαρκάτου οργάνωσε ένα επιστημονικό συνέδριο για τους Θησαυρούς του Μουσείου. Ένα συνέδριο υψηλού επιπέδου πού όσοι το παρακολούθησαν είχαν μόνο να θαυμάσουν και να μάθουν τι κρύβει αυτός ο ακατάλληλος και υπερβολικά επικίνδυνος για τα εκθέματα ημιυπόγειος χώρος κάτω από τη βιβλιοθήκη.
Με πιάνει το παράπονο, δεν μπορώ να παλεύω μόνη μου για τα αυτονόητα. Στενοχωριέμαι που σε λίγο καιρό μπορεί να μην υπάρχει αυτός ο χώρος, στον οποίο πολλοί Κεφαλονίτες εμπιστεύτηκαν να φυλαχτεί, να εκτεθεί και να συντηρηθεί το δικό τους κειμήλιο. Μου είναι ανυπόφορο να παρακολουθώ καθημερινά την πορεία του προς την καταστροφή, μου είναι αδιανόητο ότι μπορεί να κλείσει για πάντα. Μπορώ να γράφω ώρες ατελείωτες για αυτό το Μουσείο. Μετά από τόσα χρόνια δεν γίνεται να παλεύουμε μόνες μας.
*Θεοτοκούλα Μουλίνου
Επιμελήτρια Συλλογών Κοργιαλενείου Μουσείου”
