ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ

Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας

Με λαμπρότητα και κατά την καθιερωμένη εκκλησιαστική τάξη και παράδοση τελέστηκε το μεσημέρι του Σαββάτου, 20 Μαρτίου 2021, στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος Χαλκηδόνος, η ενθρόνιση του προσφάτως εκλεγέντος Σεβ. Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ.

Στην τελετή ενθρονίσεως παρέστησαν η Α.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, πλήθος Ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου, ο Σεβ. Μητροπολίτης Γουϊνέας κ. Γεώργιος, ως εκπρόσωπος του Πρεσβυγενούς Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και του Προκαθημένου Αυτού Μακ. Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Θεοδώρου, ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Ανθηδώνος κ. Νεκτάριος, Επίτροπος του Παναγίου Τάφου στην Πόλη, ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Τσερνιχίβ και Νιζχίν κ. Ευστράτιος, ως εκπρόσωπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας και του Προκαθημένου Αυτής Μακ. Μητροπολίτου Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ. Επιφανίου, εκπρόσωποι άλλων Δογμάτων, ο Μουφτής του Kadıköy Σοφολ. κ. Mahmut Çakır, ο Υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, Εξοχ. κ. Κωνσταντίνος Βλάσης, ως εκπρόσωπος της Ελληνικής Κυβερνήσεως, η Υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδος Εξοχ. κ. Ζέττα Μακρή, οι Πρέσβεις των ΗΠΑ και της Ουκρανίας στην Τουρκία Εξοχ. κ.κ. David Satterfield και Andrii Sybiha, οι εν τη Πόλει Γενικοί Πρόξενοι της Ελλάδος Ευγεν. κ. Γεωργία Σουλτανοπούλου, της Ουκρανίας Εντιμ. κ. Oleksandr Gaman, της Γαλλίας Εντιμ. κ. Olivier Gauvin, της Βορείου Μακεδονίας Εντιμ. κ. Aktan Ago, άλλοι διπλωμάτες, ο Έπαρχος Χαλκηδόνος (Kadıköy) Εντιμ. Δρ. Mustafa Özarslan, ο Δήμαρχος Αθηναίων Εντιμ. κ. Κώστας Μπακογιάννης, κληρικοί, Αγιορείτες Μοναχοί, Άρχοντες της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, εκπρόσωποι του Δημάρχου του Μητροπολιτικού Δήμου της Πόλεως και του Δημάρχου Χαλκηδόνος (Kadıköy), και πλήθος πιστών από την Πόλη, και το εξωτερικό. Την τελετή ενθρονίσεως κάλυψε δημοσιογραφικά πλήθος εκπροσώπων τοπικών και διεθνών εντύπων και ηλεκτρονικών Μέσων Ενημερώσεως.

Στην ομιλία του o Οικουμενικός Πατριάρχης υπενθύμισε ότι όταν πριν από τριάντα και πλέον χρόνια ενθρονίστηκε ο ίδιος Ποιμενάρχης της Γεροντικής Μητροπόλεως Χαλκηδόνος, διαδεχόμενος τον πολιό Μητροπολίτη και Γέροντά του κυρό Μελίτωνα (Χατζή), κορυφαία εκκλησιαστική φυσιογνωμία, στον επιβατήριο λόγο του είχε εκθέσει τον προβληματισμό, κατά πόσο μία ιερά και επίσημη στιγμή, όπως είναι η ημέρα της ενθρονίσεως ενός νέου ποιμενάρχου, ανήκει στον ενθρονιζόμενο ή στην Εκκλησία.

«Ημείς προσωπικώς εζήσαμεν την ημέραν εκείνην ως μίαν ευλογημένην στιγμήν εις τον βίον της Εκκλησίας, σήμερον δε, δοξάζοντες τον Τριαδικόν Θεόν, ζώμεν και πάλιν, μεθ᾽ όλων των αγαπητών παρισταμένων αγίων Αρχιερέων, των μελών της Πατριαρχικής Αυλής, των Εντιμολογιωτάτων Αρχόντων της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, καθώς και του ευαγούς κλήρου και του φιλοχρίστου λαού της Χαλκηδόνος, την συνέχειαν της Εκκλησίας, καθότι ο πλουσιοδώρως ελεηθείς υπό του Θεού Μητροπολίτης Εμμανουήλ εκλήθη, θεοκινήτω και θεοπνεύστω ψήφω των Συνοδικών μελών της περί ημάς Αγίας και Ιεράς Συνόδου, να καταστή ποιμενάρχης της ιστορικής ταύτης Επαρχίας, επιβάλλων την χείρα του επί το άροτρον (Λουκ. θ´, 62) και αρχόμενος έργου πολυευθύνου: ευθύνης έναντι του Θεού, ευθύνης διά την σωτηρίαν των πιστών και ευθύνης έναντι της πρωτοθρόνου Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως».

Απευθυνόμενος προς τον νέο Μητροπολίτη Γέροντα Χαλκηδόνος, ο Παναγιώτατος σημείωσε: 

«Ασκείς, άγιε αδελφέ, ευόρκως, ήδη επί εικοσιπενταετίαν όλην, επισκοπικόν έργον, το οποίον είναι διά τον κάθε επίσκοπον έμπρακτος ανάδειξις της μεταμορφωτικής δυνάμεως της Εκκλησίας εν τω κόσμω, ως τόπου και τρόπου της ελθούσης εν Χριστώ χάριτος και της ερχομένης Βασιλείας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Καλείσαι να συνεχίσης αυτό το υψηλόν έργον διακονίας από μιάς διαφορετικής επάλξεως και να συντελής εις το μεγαλείον της Αποστολικής και Μαρτυρικής Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, της εστολισμένης με κατορθώματα αιώνια, πεποικιλμένης με ροάς δακρύων, πεποτισμένης με αίματα μαρτυρικά, πεπλουτηκυίας τιμίοις λειψάνοις. Έρχεσαι να διαποιμάνης από της σήμερον την σπουδαίαν ταύτην Επαρχίαν, καταλιπών την «πόλιν του φωτός» και τον περίλαμπρον Καθεδρικόν Ναόν του Αγίου Στεφάνου, διά να εγκατασταθής εις την Πόλιν των πόλεων, την Βασιλεύουσαν, και δη εις την πανεύμορφον ασιατικήν Χαλκηδόνα, με καθέδραν τον μεγαλοπρεπή τούτον Ιερόν Ναόν της Αγίας Τριάδος. Σε αναμένει ο ευσεβής λαός της Επαρχίας σου, τον οποίον είμεθα βέβαιοι ότι θα διαποιμάνης εν θυσιαστική αγάπη και πατρική στοργή. Δεν ευρίσκομεν σήμερον, Ιερώτατε, εις την ιστορικήν ταύτην Μητρόπολιν, τα παλαιά μεγαλεία, το πολυάριθμον ποίμνιον, τας σφυζούσας από ζωήν κοινότητας, τα σχολεία και τα ιδρύματά μας. Υπενθυμίζομεν όμως εις σε και εις όλους τους παρόντας, τους λόγους του μακαριστού Μητροπολίτου Χαλκηδόνος Μελίτωνος, του τιμιωτάτου προκατόχου αμφοτέρων ημών, εκ της τελετής ενθρονίσεως αυτού, την 30ην Οκτωβρίου 1966, πριν 55 περίπου έτη, οι οποίοι ακόμη αντηχούν εις τον ιερόν τούτον ναόν: «‘Μη φοβού το μικρόν ποίμνιον· ότι ευδόκησεν ο πατήρ υμών δούναι υμίν την βασιλείαν’ (Λουκ. ιβ´, 32). Μη προδικάσωμεν την ανεξιχνίαστον βουλήν του Θεού και μη προκαταλάβωμεν τα θεία Αυτού σχέδια … Το τέλος πάσης δοκιμασίας είναι πάντοτε του Κυρίου, και το τέλος του Κυρίου είναι πάντοτε αγαθόν. Διότι πολυεύσπλαχνος και οικτίρμων ο Κύριος. Άλλωστε, αδελφοί και τέκνα ημών εν Κυρίω, γνωρίζετε καλώς, ότι πάντοτε οι ολίγοι εφύλαξαν Θερμοπύλας … Μη λησμονώμεν, ότι ολίγοι εβάστασαν σταυρούς υπέρ των πολλών, και ότι εις εσταυρώθη υπέρ πάντων, ο επί πάντων Χριστός, ο Αναστάς από των νεκρών» (Χαλκηδόνια, σ. 44)».

Ακολούθως, ο Πατριάρχης υπενθύμισε ότι στην ιστορική αυτή εκκλησιαστική Επαρχία, πραγματοποιήθηκε η Δ’ Οικουμενική Σύνοδος (451), στην οποία διατυπώθηκε το «δόγμα της Χαλκηδόνος». “Η Σύνοδος της Χαλκηδόνος έχει εγγραφή ανεξίτηλα εις τας δέλτους της Μεγάλης Εκκλησίας, αφού διά των Κανόνων της θ´, ιζ´ και κη´ επεκύρωσεν αμετακλήτως την θέσιν και την ευθύνην της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως ως κέντρου ενότητος και κανονικής ενεργείας της Ανατολικής Χριστιανοσύνης”, τόνισε ο Παναγιώτατος.

Στη συνέχεια ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε στη μακρά εμπειρία του νέου Ποιμενάρχη της Γεροντικής Μητροπόλεως Χαλκηδόνος από τις σημαντικές αποστολές που του ανέθεσε κατά καιρούς η Μητέρα Εκκλησία.

«Η μέχρι τούδε ευδόκιμος διακονία σου εις την Ιεράν Μητρόπολιν Γαλλίας και η προτέρα επιτυχής υπηρεσία σου παρά τη Ευρωπαική Ενώσει, αλλά και η λυσιτελής συμμετοχή σου εις Συνοδικάς Επιτροπάς και εις άλλας υψηλάς και σημαντικάς αποστολάς της Μητρός Εκκλησίας, σε κατέστησαν έμπειρον οιακοστρόφον, δεδοκιμασμένον και έτοιμον να αναλάβης την διακονίαν της Γεροντικής ταύτης Μητροπόλεως και όλων των υπολοίπων ευθυνών, τας οποίας θα σε αναθέτη το σεπτόν μας Κέντρον. Εις την ευλογημένην ποιμαντορίαν σου θα επιστρατεύσης ασφαλώς και τα διακρίνοντά σε πολλά χαρίσματα, λέγομεν την θεολογικήν σου παιδείαν, την γλωσσομάθειάν σου, την σύνεσιν και το ταπεινόν σου φρόνημα, αλλά και την εσωτερικήν και αυθόρμητον πίστιν σου εις τον Θεόν, ως και την αδιαπραγμάτευτον αφοσίωσίν σου εις τε τον Πατριάρχην και εις τα δίκαια και ιερά συμφέροντα του Αποστολικού Οικουμενικού Θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως. 

Έχεις προσφέρει πάμπολλα και αξιάγαστα εις τον τομέα των διαθρησκειακών διαλόγων. Εκέρδισες επαξίως την εμπιστοσύνην των συνομιλητών σου, γεγονός το οποίον αποτελεί μέγιστον κεφάλαιον διά την πρόοδον του όλου εγχειρήματος. Εφήρμοσες μέχρι σήμερον αυτά τα οποία προέτεινε και η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας (Κρήτη, 2016), διά την συνάντησιν των θρησκειών: «Ο ειλικρινής διαθρησκειακός διάλογος συμβάλλει εις την ανάπτυξιν αμοιβαίας εμπιστοσύνης, εις την προώθησιν της ειρήνης και της καταλλαγής. Η Εκκλησία αγωνίζεται διά να καταστήση αισθητοτέραν την ‘άνωθεν ειρήνην’ επί της γης. Η αληθινή ειρήνη δεν επιτυγχάνεται με την δύναμιν των όπλων, αλλά μόνον διά μέσου της αγάπης, ήτις ‘ου ζητεί τα εαυτής’ (Α’ Κορ. ιγ´, 5). Το έλαιον της πίστεως πρέπει να χρησιμοποιήται διά να απαλύνη και να θεραπεύη τας παλαιάς πληγάς των άλλων και όχι να αναρριπίζη νέας εστίας μίσους» (Εγκύκλιος, § 17)».

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης τόνισε: 

«Η κατά την παρελθούσαν τριακονταετίαν ταπεινή διακονία της ημών Μετριότητος εις τον πάνσεπτον Πατριαρχικόν Θρόνον της Κωνσταντινουπόλεως μας εδίδαξε, μεταξύ άλλων, ότι εις κρισίμους περιστάσεις διά την κοινωνίαν και την Εκκλησίαν, σημαντικόν δεν είναι ο,τι λέγομεν ή ο,τι πράττομεν, αλλά αυτό το οποίον είμεθα. Δεν έχουν αξίαν μόνον αι ιδέαι ή η κατάρτισις σχεδίων ή αι προτάσεις προς λύσιν των ανθρωπίνων προβλημάτων. Σημαντικόν διά την ζωήν της Εκκλησίας μας είναι η πνοή του προσωπικού παραδείγματος, η πληροφορία της ζωής μας, η ιδία η ζωή μας, όπως ενσαρκώνεται εις το φρόνημα και το ήθος της Εκκλησίας. Αι πραγματικαί αλλαγαί – και γνωρίζομεν πόσον ο λόγος περί αλλαγών γοητεύει, αλλά και, παραλλήλως, πόσον απογοητεύει τους ανθρώπους – αι πραγματικαί αλλαγαί λοιπόν, έρχονται εκ των έσω. Πρόκειται περί μιάς καταστάσεως βιωματικής, καταστάσεως πόνου και σταυρού, όπως βιώνει αυτήν εμπειρικώς κατά την διαχρονικήν τηε πορείαν η Μεγάλη Εκκλησία. 

Αναλώσου ως ποιμενάρχης, συνεχίζων την αναντικατάστατον παράδοσιν της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, την παράδοσιν της Ρωμηοσύνης της Πόλεως, ήτις είναι παρακαταθήκη ήθους και αρχοντιάς, κενώσεως και θυσίας, διαμορφωθείσα κατά την διάρκειαν αιώνων μακρών, και μάλιστα ουχί αδαπάνως, αλλ᾽ έχουσα πολλάκις ως τίμημα και στέφανον το μαρτύριον. Κλίνον ευήκοον ούς εις την φωνήν της ιεράς παραδόσεως και αποδέξου αυτήν ουχί ως φωνήν εκ του παρελθόντος, αλλ᾽ ως ζων και ζωοποιούν παρόν, και ως την φωνήν της αιωνιότητος. 

Πορεύου εις τον νέον δόλιχον της προσωπικής σου ιστορίας, εντείνων και κατευοδούμενος εν πάσιν. Ομού μετά των ολοκαρδίων ευχών των αγίων Συνοδικών Αρχιερέων, των λοιπών παρισταμένων Ιεραρχών, και πάντων των συμμετεχόντων εις την χαρμόσυνον ταύτην σύναξιν, διά μίαν λαμπράν ποιμαντορίαν, σε καταστέφουν και αι προς Κύριον πρεσβείαι της πολιούχου της Χαλκηδόνος Αγίας ενδόξου Μεγαλομάρτυρος και πανευφήμου Ευφημίας, ως και των εν Αγίοις προκατόχων σου, του Αγίου Κοσμά επισκόπου Χαλκηδόνος και των Αγίων θεοφόρων Πατέρων της Δ´ εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου. Σε συνοδεύουν, τέλος, αι ολοκάρδιοι ευχαί και προσευχαί της ημών Μετριότητος, του Πατριάρχου σου, ο οποίος όχι μόνον εκτιμά την πολυτάλαντον προσωπικότητά σου και αναμένει εκ μέρους σου πολλά προς το καλόν της Μητρός Εκκλησίας, αλλά είναι και πεπεισμένος ότι θα φανής αντάξιος των προσδοκιών της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας και της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκηδόνος. Άξιος!». 

Ακολούθως εκ μέρους του Ιερού Κλήρου υπεδέχθη το νέο Μητροπολίτη ο Θεοφιλ. Επίσκοπος Δαφνουσίας κ. Σμάραγδος, και εκ μέρους του πληρώματος ο Εντιμολ. Γεώργιος Στεφανόπουλος, Άρχων Οφφικίαλος και Καθηγητής Πανεπιστημίου.

Στην ομιλία του ο Σεβ. Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ, μεταξύ άλλων, ανέφερε: 

«Ήκουσα την φωνήν Θεού προς Αβραάμ, ελαφρώς πως παρηλλαγμένην, λέγουσαν: έξελθε εκ της γης σου και εκ της συγγενείας σου και δεύρο εις την γην, ην αν σοι δείξω· δεύρο εις τον οίκον του πατρός σου.” Διότι όντως η Δυτική Ευρώπη εστάθη διά την ταπεινότητά μου η γη και η συγγένειά μου, όμως η πατρική Υμών καρδία αποτελεί πάντοτε τον οίκον του πατρός μου. Τούτο το μήνυμα έλαβον και έσπευσα αγαλλομένω ποδί να προσέλθω διά το υπόλοιπον του ζην μου παρά τους πόδας του σοφωτάτου Γαμαλιήλ του εν Φαναρίω χαριτοπλέγκτου Νόμου, της Υμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, ως παίς Αυτής γνήσιος και ευγνώμων. 

Εκ της πόλεως του φωτός, εις την παρά την λυχνίαν της Οικουμένης, εκ του “ιερού ποταμού” (Σηκουάνας) εις τα μαρτυρικώς και οσιακώς καθηγιασμένα ύδατα του Βοσπόρου, εκ της Βηθανίας της διακονίας μου εις την Βιθυνίαν των πνευματικών ημών προγόνων. Μεγαρέων η αποικία, κατεκτήθη υπό του πνεύματος του αληθινού Θεού. Ενταύθα το του Απόλλωνος περιάκουστον μαντείον, εσίγησεν ενώπιον των καλώς περί Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών δογματισάντων μακαρίων πατέρων, των της τετάρτης. 

Μία ζωή, η της ταπεινότητός μου, μία πόλις, η σήμερον υποδεχομένη με, μία εικών, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, πλήρη μηνυμάτων πολλών διά τον βουλόμενον συνιέναι δούλον Χριστού. Δικαίως ο μακαριστός και ευκλεέστερος των αειμνήστων προκατόχων μου Μελίτων ο από Ίμβρου και Τενέδου και Ηλιουπόλεως και Θείρων συνέδεε την Βοσπορίδα υδάτινον κίνησιν μετά της μεταφοράς, ελεύσεως και εκπορεύσεως μηνυμάτων προς τον υπόλοιπον κόσμον. Τα πάντα, ανάρχως, είναι μία κίνησις, εν ευάγγελον, ζωοποιούν και σωσίκοσμον μήνυμα της μακαρίας και μόνης Τριάδος, εις το θυσιαστήριον της Οποίας σήμερον, όλως αναξίως ενθρονίζομαι. 

Αύτη η κίνησις, η άχρονος, άκτιστος, αιώνιος Εκκλησία έλαβε το Ευαγγέλιον, το καινόν της αφθαρσίας μήνυμα, και το έθεσεν επί της Τραπέζης της τρυφής, ιερουργούσα εις τα εδάφη αυτά το μέγα Μυστήριον της Χάριτος, εξυφαίνουσα το άλλοτε πορφυρούν και άλλοτε αιμάσσον ένδυμά Της, κατακοσμούσα δόγμασι και κανόναις την ουρανόεσσαν γαίαν, πράξιν και υπόστασιν Αυτής. Αποστολικοί λόγοι, του Θεολόγου και του Πρωτοκλήτου, Οικουμενικαί και Τοπικαί Σύνοδοι, Πατέρες μεγίστου βαληνεκούς, Όσιοι απαράμιλλοι, Μάρτυρες καλλίνικοι, μονασταί και μιγάδες, Ομολογηταί κραταιοί, κήρυκες της χάριτος, πάντες τα σεμνεία της καθ΄ημάς Ανατολής, αποτελούν τους δέκτας και τους πομπούς ταυτοχρόνως του Κυριακού μηνύματος». 

Στη συνέχεια ο Σεβ. Γέρων Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ τόνισε: 

«Μήνυμα εξαγγελτικόν εις επιβατηρίους λόγους, αφορών εις την αρχομένην ποιμαντορίαν, απαιτεί το έθος της περιστάσεως. Δοξάζω του Πατρός και του Υιού την δύναμιν και Πνεύματος Αγίου υμνώ την εξουσίαν, και, στεντορεία τη φωνή, διακηρύσσω ότι το πρόγραμμά μου είναι το πρόγραμμα της Εκκλησίας, το “αρπάσαι κόσμον, δούναι Θεώ”, το βιούσθαι την ένσαρκον οικονομίαν έως των εσχάτων, το πορεύεσθαι αδιαλλείπτως εκ του κατ΄εικόνα προς το καθ΄ομοίωσιν, το γενέσθαι μίαν ποίμνην με ποιμένα τον Αρχιποίμενα Χριστόν, το ιερουργείν την Άχραντον Εικόνα Εκείνου, το ζην εν Αυτώ και κατ΄Αυτόν. 

Προς τούτο, μετά συντριβής και δέους καρδίας, πρέσβεις φέρω τας άνωθεν ευχάς πάντων των μακαρία τη λήξει προηγηθέντων εις την διαποίμανσιν της Ιεράς ταύτης ολκάδος έως και του πνευματικού μου πάππου Μητροπολίτου Μελίτωνος, εν η σεβασμία αλύσει διακρίνω τας μορφάς των κατά κόσμον συμπατριωτών μου, των εκ της εν Μεσογείω ναυαρχίδος του Πανσέπτου Οικουμενικού Θρόνου νήσου Κρήτης, της κεκοσμημένης δι΄εννέα λαμπρών Επαρχιών της Μητρός Εκκλησίας, ελκόντων την καταγωγήν αυτών ήτοι των Γερασίμου (Ζερμιά) του από Αδριανουπόλεως και Γρηγορίου (Ζερβουδάκη) του από Κυζίκου, δύο επιφανών προσωπικοτήτων της Εκκλησίας. 

Καιρόν λαμβάνω εκ των τιμίων χειρών των εν ζωή προκατόχων μου μου ήτοι της Υμετέρας Σεπτής Κορυφής, του δοκιμαζομένου μαρτυρικώς Γέροντος Νικομηδείας κυρίου Ιωακείμ, του αρχοντικού, του γενναιοδώρου, του συνετού, του νέου Ιώβ της ιεραρχίας του Θρόνου Υμών, και του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου πρώην Χαλκηδόνος κυρίου Αθανασίου, του λογίου ιεράρχου. 

Μνημονεύω ταύτην την ιεράν στιγμήν των ψυχών των μακαρίων κληρικών, των Αρχόντων Οφφικιαλίων, των Εφοροεπιτρόπων, των διδασκάλων, και του ευσεβούς λαού, και πάντων των εν τοις Κοιμητηρίοις της ταπεινής μου Επαρχίας και υπό την γην αυτής επαναπαυομένων πατέρων και αδελφών ημών με πρώτων των Χρήστου και Μερόπης, των γεννησάντων τον εμόν ευεργέτην. Προς αυτούς πάντας ανεξαιρέτως επικαλούμαι ως ο οικείος ποιμήν, την συγχώρησιν και άφεσιν των εαυτών αμαρτιών, εξιλεούμενος τον Πανάγαθον και πανοικτίρμονα Θεόν. 

Στρέφων τον λόγον μου προς το αγωνιζόμενον τον άγώνα τον καλόν ποίμνιόν μου, τους ευλαβείς κληρικούς με πρώτον τον Θεοφιλέστατον Επίσκοπον Δαφνουσίας κύριον Σμάραγδον, τας λευιτικάς οικογενείας, τους Άρχοντας οφφικιαλίους, τους Προέδρους και τα μέλη των εντίμων Εφοροεπιτροπών, τον Χριστώνυμον του Κυρίου λαόν, τους διαβεβαιώ εγκαρδίως ότι θέλω είναι δι΄αυτούς πατήρ αληθινός, ποιμήν γνήσιος και ακατάβλητος, προστάτης κατά πνεύμα, διδάσκαλος διά την κατά Χριστόν πολιτείαν των. Η Μητρόπολις επιθυμώ να καταστή διά πάντας υμάς, ω τεκνία μου αγαπητά, ο εύδιος των Καλαμησίων λιμήν, ως διά τον Ιερόν Χρυσόστομον, επιστρέφοντα εις την Βασιλίδα, επιθυμώ να είναι ο προσφιλής σας οίκος, το αρραγές καταφύγιον, ο επιστηριγμός και το εχέγγυον ότι εκεί το δάκρυον λύπης εις χαράν γενήσεται, το δάκρυον της μετανοίας θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών και το δάκρυον της χαράς γενέσθαι το κοινόν ημών βίωμα. 

Ευχαριστώ θερμώς τους Μακαριωτάτους Πατριάρχας Αλεξανδρείας κύριον Θεόδωρον, εκπροσωπούμενον σήμερον υπό του αδελφού αγίου Γουινέας κυρίου Γεωργίου, Ιεροσολύμων κύριον Θεόφιλον, εκπροσωπούμενον υπό του Επιτρόπου του Παναγίου Τάφου αδελφού αγίου Ανθηδώνος κυρίου Νεκταρίου, καθώς και τον Μακ. Προκαθήμενον της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας κύριον Επιφάνιον, εκπροσωπούμενον υπό του αδελφού αγίου Τσερνίχωβ και Νίζνας κυρίου Ευστρατίου. 

Ευχαριστώ θερμώς τους εκλέξαντάς με αγίους Συνοδικούς αδελφούς διά την τιμίαν ψήφον των αλλά και άπασαν ανεξαιρέτως την σεβασμίαν ιεραρχίαν της Μητρός Εκκλησίας διά τα αισθήματα τιμής και αγάπης προς το ταπεινόν μου πρόσωπον».

Ο νέος Ποιμενάρχης της ιστορικής και Γεροντικής Μητροπόλεως Χαλκηδόνος, στη συνέχεια, μίλησε στην τουρκική, την αγγλική και την γαλλική γλώσσα.

Ολοκληρώνοντας, την ομιλία του εξέφρασε και πάλι την ευγνωμοσύνη του προς τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη.

«Το πέρας του επιβατηρίου αφιερωμένον προς Υμάς, τον πρώτον και έσχατον της ζωής μου, τον εν θεωρίας επιβάσει διάγοντα προσωπικόν διδάσκαλον και ευεργέτην μου, τον στιβαρόν Αρχιεπίσκοπον της των αναβλεψάντων, τον εβδομηκοντάκις επτά συγχωρούντα τας ελλείψεις ημών Άγγελον της Επταλόφου Βασιλίδος, τον ενδεδυμένον τον αστερόεντα μανδύαν σειράς όλης αοιδίμων Προκατόχων Αυτού πλήρη των ευθυνών, ας παραδεδώκασι τω Κωνσταντινουπόλεως οι ενταύθα συνελθόντες μακάριοι Πατέρες, τον μόνον διά της αποδοχής εκκλήτων τιμηθέντα, τον υπερόριον έχοντα την δικαιοδοσίαν και δεχόμενον υπ’ Αυτόν πάντας τους εκτός προγραφέντων εδαφών λαούς, τον Οικουμενικόν Πατριάρχην, ούτινος ο πανίερος Θεσμός, από του 1991 κλεϊζεται διά της πλέον επιφανούς προσωπικότητος της Ιστορίας αυτού, διά της Υμετέρας Σεπτής Κορυφής. Δεν προτίθεμαι να απαριθμήσω εδώ, Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, τας προς με ευεργεσίας Υμών, την προς με ανείπωτον στοργήν, άφραστον αγάπην και ανεξιχνίαστον πρόνοιαν. Υπάρχουν ανεξίτηλα εις το είναι μου ολόκληρον. Όμως υποβάλλω την απόλυτον ευγνωμοσύνην μου, την έως τελευταίας μου αναπνοής πιστότητα προς τον Θεσμόν και προς το Υμέτερον πρόσωπον, την αταλάντευτον και αδιαπραγμάτευτον αφοσίωσίν μου, την παραμονήν μου υπό το ιερόν Υμών κέλευσμα και ως συγκυρηναίος υπό τον Σταυρόν των ευθυνών Υμών».