Στήν θριαμβεύουσα Εκκλησία μετατέθηκε ο Αρχιμανδρίτης Νίκων Χαρέας, πού διακόνησε ως Ιεροκήρυξ τής Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών καί Οινουσσών πλέον τών τεσσάρων δεκαετιών…

μετά τήν οσιακή του κοίμηση τήν 21η Ιουλίου 2021, λίγο μετά τό τέλος τής Ακολουθίας τού Εσπερινού στό Ι. Προσκύνημα Αγίας Μαρκέλλης Βολισσού γιά τόν εορτασμό τής μνήμης Της.

Τό Σάββατο 24 Ιουλίου, στίς 13:00, στόν Κοιμητηριακό Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου καί Ελένης περιοχής Ζωγράφου Αθηνών τελέστηκε η Εξόδιος Ακολουθία, προεξάρχοντος τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χίου, Ψαρών καί Οινουσσών κ. Μάρκου πλαισιουμένου από πολλούς Κληρικούς. Στήν εξόδιο Ακολουθία συμμετείχαν συμπροσευχόμενοι ο Προϊστάμενος τής Αδελφότητος Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ» Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Αστέριος Χατζηνικολάου, Κληρικά καί λαϊκά μέλη τής Αδελφότητος, μέλη λοιπών Ορθοδόξων Χριστιανικών Αδελφοτήτων καί πλήθος λαού.

Ο Σεβασμιώτατος Χίου κ. Μάρκος ομιλώντας γιά τή ζωή καί τό έργο τού Ιεροκήρυκος π. Νίκωνος είπε τά εξής:

“Ο εκ τού μή όντος εις τό είναι παραγαγών τά σύμπαντα” καί “κατ’ εικόνα καί καθ’ ομοίωσιν” πλάσας τόν άνθρωπον Τριαδικός Θεός εκάλεσεν, “θεαρχίω νεύματι”, κατά τήν ώραν τής Ακολουθίας τού Εσπερινού τής Αγίας, ενδόξου Παρθενομάρτυρος Μαρκέλλης τής Χιοπολίτιδος, “εις μητρόπολιν τών πρωτοτόκων χαράν”, τόν Ιεροκήρυκα τής καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών καί Οινουσσών Αρχιμ. Νίκωνα Χαρέαν. Εκάλεσεν τόν σεπτόν καί ταπεινόν λειτουργόν τού Υψίστου εκ τών προσκαίρων εις τά αιώνια. Εκάλεσε τόν ευλαβή καί ορθόδοξον διάκονον τού θείου λόγου εκ τών φθαρτών εις τά άφθαρτα. Εκάλεσεν τόν φιλόπατριν καί αγωνιστήν ακρίταν Κληρικόν εκ τών επιγείων εις τά επουράνια.

Ο κεκοιμημένος αδελφός, καταγόμενος εκ τής αδουλώτου καί ηρωοτραφούς Μάνης, διηκόνησεν εις τήν αγιοτόκον Επαρχίαν ημών πλέον τών τεσσάρων δεκαετιών, “μή δούς ύπνον τοίς βλεφάροις καί ανάπαυσιν τοίς κροτάφοις”. Ιερούργει εις Ιεράς Μονάς, εν οίς εις τήν Ιεράν Μονήν Παναγίας Βοηθείας, καί εις Ενοριακούς Ιερούς Ναούς μή έχοντας λειτουργόν. Εκήρυττε εκ τού άμβωνος τού Ιερού Μητροπολιτικού Ναού, εκ τού βήματος τής αιθούσης τής Γ.Ε.Χ.Α. καί διά τής γραφίδος αυτού εξ απάντων τών Ιερών Ναών διά τού γραπτού κηρύγματος. Εγαλούχει τήν φέρελπιν νεότητα καθιστάς αυτήν χριστοφόρον καί ελληνόφρονα. Ήρε ως “άλογον τού Θεού” εις τό επιτραχήλιόν του τάς αμαρτίας τών κεκοπιότων καί πεφορτισμένων διδούς ανάψυξιν εις τάς μετανοούσας καρδίας. Συνωδοιπόρει ανά τά όρη μετά τών φυλασσόντων τά όρια τής Πατρίδος γής, ενισχύων τό φρόνημα αυτών. Υπεδείκνυεν εις νεωτέρους Κληρικούς τρόπον καί ήθος λειτουργικής καί ιερατικής συμπεριφοράς, γενόμενος αυτός τύπος αυτοίς. Έζη, δωριεύς αυτός, δωρικώ τώ τρόπω εν απλότητι μιμούμενος τόν απλούν εν Τριάδι Άγιον Θεόν. Ολοκάρδιον εκτύπωμα τής ιεραποστολικής αυτού διακονίας αι εξαίρετοι κατασκηνώσεις “ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ” εν μέσω έχουσαι Ιερόν Ναΰδριον τιμώμενον εις τόν προστάτην Ισαπόστολον. Τελευταίον δέ έργον τών οραμάτων η εντός τής κατασκηνώσεως τοποθέτησις ανδριάντος αφιερωμένου εις τό θεόλεκτον ιερόν πρόσωπον τής ΜΗΤΕΡΑΣ.

Τούτου τού εκκλησιαστικού ανδρός τήν εκδημίαν μή θρηνούντες “καθάπερ οι λοιποί, οι μή έχοντες ελπίδα”, λαμβάνομεν ως ευκαιρίαν προσευχής πρός τόν Αναστάντα Κύριον, τόν πρωτότοκον τών νεκρών, προκειμένου νά αναπαύση τήν ψυχήν αυτού εν χώρα ζώντων, νά συναριθμήση αυτόν μετά τών Αγίων καί ως νικώντα νά δώση “αυτώ φαγείν εκ τού ξύλου τής ζωής, ό εστιν εν τώ παραδείσω τής τρυφής.”

Στή συνέχεια, εκ μέρους τού Τμήματος τής ΓΕΧΑ Χίου ο Γραμματεύς κ. Δημήτριος Ζαννίκος ανάγνωσε τήν ακόλουθη επικήδεια ομιλία: «Η αναχώρηση τού πατρός Νίκωνος απ αυτόν τόν κόσμο μάς φέρνει πόνο καί θλίψη στήν καρδιά μας. Γιά τόν Θεό όμως, πού τόν εκλέγει καί τόν δέχεται στήν αιώνια καί μακαρία ζωή, η ώρα τού­τη είναι η καλύτερη πνευματική στιγμή τής ύπαρξής του, γιατί παραδίδει τή ζωή του στά χέρια καί τήν αγάπη τού Θεού, ο οποίος τού τή χάρισε.

Γιαυτό η φυσική καί ανθρώπινη λύπη μας ελαττώνεται από τήν ελπίδα καί τήν βαθειά πεποίθηση ότι «μεταβέβηκεν εκ τού θανάτου εις τήν ζωήν» καί «από τά λυπηρότερα στά χρηστότερα καί θυμηδέστερα» στήν αιώνια χαρά καί απόλαυση. Εμείς θά τόν στερηθούμε, όμως η Εκκλησία δέν θά τόν χάσει. Θά τόν έχει πρεσβευτή στόν θρόνο τής χάριτος τού Θεού, στόν ουρανό, καί θά κοσμεί τόν χορό τών αγγελικών δυνάμεων τής αιωνίας δόξης τού «Εσφαγμένου Αρνίου». Εκεί απερίσπαστος πλέον θά παρακαλεί τόν Κύριο καί θά προσεύχεται γιά όλους μας.

Ο πατήρ Νίκων διακρινόμενος, απ αρχής τής ζωής του, γιά τήν ευσέβεια, τήν πίστη του στόν Θεό, τή σεμνότητα καί ευγένεια τού χαρακτήρα του, τήν εργατικότητά του σ’ ό,τι καλό καί ωραίο, τήν αφοσίωσή του στή διακονία τού Λαού τού Θεού καί τής Ελλάδος, απέκτησε φήμη αγαθή, τήν αγάπη, τήν εκτίμηση καί τό σεβασμό τού λαού τού Θεού.

Σκοπός τής ζωής του ήταν νά σφραγίσει τίς καρδιές τών ανθρώπων μέ Χριστό καί Ελλάδα. Νά προσδώσει τά νάματα μιάς υπερφυούς αγάπης πρός τό Ευαγγελικό μήνυμα καί τά Εθνικά ιδανικά μέσα από τή δική του ιεραποστολική καί αυτοθυσιαστική στάση ζωής.

Αφιέρωσε όλες τους τίς δυνάμεις , σωματικές καί ψυχικές, όλα του τά χαρίσματα γιά τρείς αξίες: ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

Η ιερωσύνη γι αυτόν ήταν πηγή δυνάμεως γιά προσφορά, γιά διδασκαλία, γιά ενίσχυση καί ανόρθωση, γιά στήριξη καί παρηγοριά. Έμπρακτα επέδειξε ότι η Ιερωσύνη του ήταν ιεραποστολή. Ήλθε νά διακονήσει κι όχι νά διακονηθεί. Νά προσφέρει κι όχι νά τού προσφέρουν. Όργωσε τήν Χίο, τά Ψαρά, τίς Οινούσσες από τό πλέον απομακρυσμένο χωριουδάκι καί τό πλέον απομονωμένο στρατιωτικό φυλάκιο μέχρι τό κέντρο τής πόλης πεζή σχεδόν πάντοτε, γιά νά κηρύξει τόν Λόγο τού Θεού καί νά αναπαύσει διψασμένες ψυχές στό Ι. Μυστήριο τής Εξομολογήσεως. Αλήθεια, ποιός δέν θυμάται τίς στιγμές τής Εξομολογήσεως μέ τόν π. Νίκωνα, όπου τά ταπεινά του λόγια αποτελούσαν παρηγοριά γιά τίς αδύναμες ψυχές μας καί συνάμα παρακινούσαν σέ ενδυνάμωση στόν πνευματικό μας αγώνα. Μέ τό Θαβώριο ύφος του καί μόνο, η ενατένηση τού προσώπου του ήταν αρκετή γιά νά γαληνέψει η ψυχή σου. Σού προσέδιδε Φώς, Ελπίδα. Χαρά. Η αγία βιοτή του, τά θεάρεστα έργα του, ενέπνευσαν πολλούς νά αλλάξουν ζωή, νά ζήσουν με τόν Χριστό. Στήν ΓΕΧΑ Χίου, τό κτίριο τής οποίας ανακαίνισε εκ βάθρων, είχε οργανώσει κατά τόν καλύτερο τρόπο τά κατηχητικά σχολεία, τούς κύκλους μελέτης τής Αγίας Γραφής καί τίς ομιλίες τών Κυριακών. Τόν αξίωσε ο Κύριος νά φτιάξει μέ αγώνες, κόπους καί θυσίες μιά κατασκήνωση πρότυπο, ώστε νά λειτουργεί μορφωτικά πρός όφελος τών παιδιών. Ο Ιερός Ναός τού Αγίου Κοσμά πού ο ίδιος ανήγειρα εκ θεμελίων, τό Ηρώον τής Κατασκηνώσεως καί τά Άγαλμα τής Χίας Μάνας μαρτυρούν τήν αγάπη καί τή πίστη του στό Χριστό, τήν Ελλάδα καί τήν Οικογένεια. Κυρίως, όμως, τόν αξίωσε ο Χριστός μας νά καμαρώσει τά πνευματικά του παιδιά νά προοδεύουν καί νά δημιουργούν χριστιανικές οικογένειες μέ τή βοήθειά του καί τήν επαγρύπνησή του.

Στίς διαπροσωπικές του σχέσεις ήταν απλός καί διαλεκτικός πρός όλους. Είχε τό τάλαντο νά πείθει μέ τόν δικό του μοναδικό τρόπο καί τόν πιό δύσκολο συνομιλητή. Γνώριζε τά πνευματικά του παιδιά, ένα πρός ένα, τούς δίδασκε μέ λόγια απλά τό Λόγο τού Κυρίου καί βοηθούσε φανερά αλλά κυρίως εν τώ κρυπτώ όσους είχαν ανάγκη. Υπήρξε αγαπητός καί ευπροσήγορος πρός όλους. Υπήρξε μιά ανοιχτή αγκαλιά πρός όλους τούς συνανθρώπους, χωρίς διακρίσεις καί αφορισμούς. Η ζωή του ήταν μιά εκδήλωση αγάπης πρός τούς έχοντας ανάγκη, καί πνευματική καί υλική. Ένας λόγος του, ένα νεύμα του ήταν αρκετό γιά νά παρακινήσει τούς πάντες πρός τήν επίτευξη καί ευόδωση τών θεάρεστων σκοπών του, γιατί όλοι αναγνώριζαν τήν αγαθότητα τών σκέψεών του καί τών πράξεών του. Ανιδιοτελής σέ όλα καί σέ όλους.

Ο πατήρ Νίκων σήμερα «τό κοινόν τού βίου χρέος εκπληρώσας, τού όρου πληρωθέντος», προστίθεται στή χορεία τών προαναπαυσαμένων πατέρων, μητέρων καί αδελφών ημών, ίνα αναπαύσηται εκ τών κόπων αυτού, κατά τήν αποστολική ρήση καί πορεύεται πρός τήν άνω Ιερουσαλήμ, τήν αληθινή μας πατρίδα, λέγων μαζί μέ τόν απόστολο Παύλο. «Τόν αγώνα τόν καλόν ηγώνισμαι, τόν δρόμον τετέλεκα, τήν πίστιν τετήρηκα, λοιπόν απόκειταί μοι, ο τής δικαιοσύνης στέφανος».

Η κοίμησή του αναμφισβήτητα φτώχυνε τή ζωή μας. Έφυγε γιά τόν Ουρανό τό στήριγμά μας. Σίγουρα, όμως αξιωθήκαμε νά έχουμε ένα πρεσβευτή στό Παράδεισο τού Θεού. Όσο ζούσε, ό,τι καί άν τού λέγαμε ή ζητούσαμε, πάντοτε έτεινε χείρα βοηθείας μέ άπλετη αγάπη. Πόσο περισσότερη αγάπη θά μάς δείχνει τώρα πού βρίσκεται εν πνεύματι στή Βασιλεία τού Θεού! Όσο καί άν λυπούμαστε ανθρωπίνως γιά τήν κοίμησή του, τόσο περισσότερο πρέπει νά είμαστε ευτυχείς, γιατί κατέστη «εν Χάριτι υιός τού Θεού» καί εμείς είμαστε πνευματικά παιδιά του.

Πατέρα μας, π. Νίκωνα, σέ ευχαριστούμε «περί πάντων καί διά πάντων». Είσαι ο περίλαμπρος φάρος καί πλοηγός τής ζωής μας. Εμείς, τά παιδιά σου, σέ προπέμπουμε μέ αναστάσιμες προσδοκίες καί ελπίδες καί μέ χαροποιό πένθος. Μέ αγάπη πολλή θά σέ ενθυμούμαστε όλοι, γιά πάντα, θά προσευχόμαστε γιά σένα καί υποσχόμαστε νά συνεχίσουμε τήν πορεία μας πρός τόν ουρανό, όπως εσύ μάς δίδαξες κατά Χριστόν μέ τό άγιο παράδειγμά σου.

Είθε νά έχουμε τήν ευχή σου καί τήν ευλογία σου από τά μυστηριακά αγιασμένα χέρια σου, ώστε νά γίνουμε αποδέκτες καί κοινωνοί τής δικής σου αγάπης.

Πρέσβευε μέ τίς προσευχές σου υπέρ ημών τών αναξίων, ως ατενίζων καί συμμετέχων πλέον στή Βασιλεία τού Θεού.

Πατέρα μας! Αιωνία η μνήμη σου. Καλό Παράδεισο. Καλή ανάσταση καί καλή αντάμωση».

Επίσης, από τό γειτονικό μας νησί τή Λέσβο, τήν οποία ο αείμνηστος Ιεροκήρυξ π. Νίκων επισκεπτόταν γιά πνευματικούς καί ιεραποστολικούς σκοπούς, μίλησε γιά τό έργο καί τή πνευματική προσφορά τού αειμνήστου πατρός, ο κ. Αθανάσιος Φραγκόπουλος, πρ. προϊστάμενος τής Δευτεροβαθμίου Εκπαιδεύσεως Λέσβου.

Τέλος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών καί Οινουσσών κ. Μάρκος ετέλεσε στό χώρο τού ενταφιασμού τό «Τρισάγιο» καί τήν ταφή, ψάλλοντας αναστάσιμους ύμνους καί Τόν Εθνικό Ύμνο.