Υπό τις οδηγίες της «Αποστολής» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, το φιλανθρωπικό έργο της εκκλησίας ενισχύεται μέρα με τη μέρα, μένοντας κοντά σε όσους έχουν ανάγκη.
Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου στα Κάτω Πατήσια, δεν κινεί το ενδιαφέρον μόνο επειδή αποτελεί διατηρητέο μνημείο του υπουργείο Πολιτισμού. Ούτε γιατί, καθηγητές της σχολής Καλών Τεχνών ανά τον κόσμο προτρέπουν τους μαθητές τους να δουν από κοντά τη βυζαντινή αγιογράφηση που δεσπόζει αρχοντικά στον τρούλο της, ένα μοναδικό έργο του σπουδαίου αγιογράφου, Φώτη Κόντογλου.

Ο Ι.Ν του Αγίου Νικολάου, είναι γνωστός για το φιλανθρωπικό έργο που προσφέρει σήμερα κυρίως σε εκείνους όπου η ανεργία τους χτύπησε την πόρτα.

Η Εκκλησία ξεκίνησε να χτίζεται λίγο πριν ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ενώ τα χρόνια της κατοχής στήνονταν τα μεγάλα καζάνια στην αυλή του ναού τα οποία τροφοδοτούσαν τους πολίτες με καθημερινό συσσίτιο.

Το έργο της εκκλησίας όχι μόνο δεν σταμάτησε αλλά στις μέρες μας ενισχύθηκε καθώς λειτουργεί συσσίτιο κάτω από τις οδηγίες του Μακαριοτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου και την αιγίδα του Γενικού Φιλοπτώχου Ταμείου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και της «Αποστολής».

Πρώην εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, άνεργοι καθηγητές ξένων γλωσσών που οι οικονομικές τους δυνατότητες είναι περιορισμένες, αλλά και άτομα που κάποτε ενίσχυαν οικονομικά το φιλόπτωχο ταμείο της εκκλησίας, σήμερα ζουν από αυτό αφού τους εξασφαλίζει καθημερινά μία μερίδα φαγητό.

Το φιλανθρωπικό έργο όμως, δεν σταματάει εδώ, αφού το Φιλόπτωχο ταμείο, προσφέρει τρόφιμα, ρούχα, φάρμακα και είδη πρώτης ανάγκης, σε φτωχές οικογένειες, σε ιδρύματα και φυσικά σε αστέγους που ζουν στο κέντρο της Αθήνας. Επίσης, σε συνεργασία με τα σχολεία της περιοχής, ενημερώνονται για τις οικονομικά ασθενέστερες οικογένειες που διστάζουν να ζητήσουν βοήθεια, στέλνοντας σε αυτές τακτικά δέματα με τρόφιμα.

Η συμβολή των πολιτών σε αυτή την προσπάθεια είναι σημαντική, αν σκεφτεί κανείς ότι μόνο το φαγητό που παρέχεται σε καθημερινή βάση φτάνει τις 33.600 μερίδες ετησίως.

Ποιος κάτοικος της περιοχής όμως, δεν γνωρίζει το πρόσωπο του παπά Δημήτρη, ενός από τους ανθρώπους που υποστηρίζουν περίτρανα: “Έχω ένα όνειρο. Ούτε ένας να μην μείνει δίχως φαγητό”. Ο πατέρας Δημήτριος, που βρίσκεται πάνω από δέκα χρόνια στην εν λόγω ενορία, προέρχεται από οικογένεια παπάδων, με τον πρώτο ιερέα να χειροτονείται παπάς το 1600, δηλαδή πριν από 15 γενεές. Από τότε η ιεροσύνη έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της οικογένειας Παπανδρέου που θεωρεί  χρέος της, να προσφέρει αρωγή στους φτωχούς, όπως εξηγεί ο ίδιος στο protothema.gr

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης μας με τον ιερέα, ένα ζευγάρι συνταξιούχων χτύπησε δειλά την πόρτα. Μόλις είχαν εισπράξει από την τράπεζα τη σύνταξης τους και επισκέφτηκαν την εκκλησία για να την ενισχύσουν.

“Πήγαμε στην τράπεζα να πάρουμε τη σύνταξη μας και σκεφτήκαμε: Δεν πάμε και απέναντι (εννοεί την εκκλησία) να αφήσουμε κάτι για τα συσσίτια”; είπε το ζευγάρι στον παπά Δημήτρη την ώρα που κρατούσε τα στοιχεία τους, απαραίτητα για το μπλοκ αποδείξεων.

Λίγη ώρα αργότερα, η συνέντευξη διακόπηκε και πάλι όταν χτύπησε το τηλέφωνο της ενορίας. Αυτή τη φορά ήταν ένας κάτοικος της περιοχής, πρώην καταστηματάρχης με είδη μπαχαρικών, ο οποίος προσφάτως έβαλε “λουκέτο”. Ήθελε να διαθέσει τα απούλητα προϊόντα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου.

Όπως λέει στο protothema.gr o πατέρας-Δημήτρης “Τα πάντα έχουμε ανάγκη για τους συμπολίτες μας. Από το συσσίτιο μας τρώνε άνθρωποι που πριν από μερικά χρόνια ενίσχυαν οικονομικά το φιλόπτωχο ταμείο της Εκκλησίας μας. Απολυμένες καθηγήτριες ξένων γλωσσών, αλλά και πρώην εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, επισκέπτονται την εκκλησία μας όχι μόνο για την καθημερινή μερίδα που τους προσφέρουμε αλλά για να προμηθευτούν ακόμη ρούχα και πρώτες ύλες για τα παιδιά τους”.

Καθημερινά σιτίζονται 150 άτομα οι περισσότεροι από αυτούς Έλληνες, κάτοικοι της περιοχής και πρώην εργαζόμενοι. Πρόκειται για άτομα που η κρίση τους στέρησε το δικαίωμα να ζουν με τα δικά τους λεφτά, μέσα από την δική τους εργασία. “Εμείς δεν ζητάμε ταυτότητα στους ανθρώπους που έρχονται εδώ. Δεν κάνουμε διακρίσεις ούτε στους ανθρώπους, ούτε στα πιστεύω τους. Η Αρχιεπισκοπή στο κέντρο της Αθήνας έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει περισσότερο κόσμο. Εμείς εδώ, βοηθάμε κυρίως τους κατοίκους της περιοχής. Ανάμεσα σε αυτούς είναι πολλοί Έλληνες οι οποίοι κάποτε έρχονταν στην εκκλησία για να αφήσουν τον οβολό τους για τους φτωχούς και σήμερα μας επισκέπτονται γιατί είναι οι ίδιοι φτωχοί. Όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκομαι στην περιοχή είδα μεγάλες ανατροπές στα κοινωνικά στρώματα. Επιχειρηματίες που καταστράφηκαν μέσα σε μια νύχτα αλλά και εισοδηματίες χωρίς εισόδημα αφού τα διαμερίσματα τους παραμένουν ξενοίκιαστα”, λέει ο πατέρας Δημήτρης.

Όπως υποστηρίζει ο ίδιος, “Δεχόμαστε από τρόφιμα, ρούχα, φάρμακα, ακόμη και σχολικές τσάντες για τα παιδιά που τις έχουν ανάγκη. Ότι και να προσφέρει ο καθένας, είναι χρήσιμο και απαραίτητο για το συνάνθρωπο μας. Στο εσωτερικό της εκκλησίας μας, παραδίδουμε ακόμα και μαθήματα αγγλικών, γαλλικών και αγιογραφίας”.