Ἡ ἑβδομάδα πού μᾶς πέρασε καί τήν ὁποία βιώσαμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί κάτω ἀπό τή σκέπη τῆς Ἐκκλησίας, χαρακτηρίζεται ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση Ε΄ Ἑβδομάδα τῶν Νηστειῶν ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες μας καί ἀπέχει μιά ἀνάσα ἀπό τήν Κυριακή τῆς Βαϊφόρου, τά φρικτά τοῦ Κυρίου Πάθη καί τήν ἁγία Του Ἀνάσταση. Πλούσιο τό πνευματικό ὑλικό καί πολλή τῆς Ἐκκλησίας ἡ ὤθηση νά ζήσουμε ἁγιοτριαδικά, κατά πώς θέλει ὁ Κύριος, γιά νά Τόν ὑποδεχθοῦμε ὅσο πιό ἄξια γίνεται στή καθημερινότητα τῆς ζωῆς μας.

Κατ’ αὐτή τήν περίοδο ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Θεόκλητος, ἀκολουθούμενος ἀπό τόν Διάκονό του π. Ἀμφιλόχιο Χάϊτα, τήρησε τό πιό κάτω πρόγραμμα πού κατήρτισε ἡ Ἱερά Μητρόπολις:

Τήν Τετάρτη 14-4-2021, ἐπεσκέφθη τήν Ἐνορία τοῦ ὑπό ἀνέγερση Ἱεροῦ Ναοῦ Ὁσίου Αὐξεντίου Κάτω Σταυροῦ, ὅπου μετά τήν Ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Κανόνος ἐτέλεσε τήν ἑσπερινή Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία τῶν Τιμίων Δώρων κατά τήν τάξη τῆς Τεσσαρακοστῆς. Ἄν καί τά μέτρα γιά τήν ἀποφυγή τῆς διασπορᾶς τοῦ κορωναϊοῦ ἀπέτρεψαν τήν συμμετοχή στό ποτήριο τῆς ζωῆς μεγάλου μέρους τῶν ἐνοριτῶν τοῦ Σταυροῦ, ἐν τούτοις οἱ χριστιανοί μας προσῆλθαν γιά νά ὑψώσουν ἱκέτιδες χεῖρες πρός τόν Κύριό μας καί νά Τόν παρακαλέσουν γιά τήν ὑγεία καί τήν εὐστάθεια τοῦ σύμπαντος κόσμου.

Μέσα στήν κατανυκική ἀτμόσφαιρα τῶν ὑπέροχων ὕμνων τοῦ βυζαντινοῦ ἀναλογίου, ὁ Σεβασμιώτατος ἀπηύθυνε λόγια ἀγάπης στόν Λαό τοῦ Θεοῦ, στηριγμένος στόν κατ’ ἐξοχή ὕμνο πού χαρακτηρίζει τήν ἑσπερινή αὐτή δέηση: ΚΑΤΕΥΘΥΝΘΗΤΩ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΟΥ ΩΣ ΘΥΜΙΑΜΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΣΟΥ, ΕΠΑΡΣΙΣ ΤΩΝ ΧΕΙΡΩΝ ΜΟΥ ΘΥΣΙΑ ΕΣΠΕΡΙΝΗ, δηλαδή, “Ἄς ὑψωθῆ καί ἄς φθάση ἡ προσευχή μου σάν τό μοσχολίβανο μπροστά στό Πρόσωπό Σου, ἀνύψωση τῶν χεριῶν μου πρός Σέ, θυσία ἑσπερινή!”.

Ὁ λόγος, λοιπόν, περί προσευχῆς! Ὁ Σεβασμιώτατος χαρακτήρισε ὡς παραλογισμό τήν ἑκούσια στέρηση τῆς κοινωνίας μας μέ τόν Θεό, μιά στέρηση πού τείνει νά γίνη μιά ἐπικίνδυνη “ἀρρώστια”. Πρόκειται γιά τήν προσπάθεια τῆς διανοητικῆς ἀπό μέρους μας προσεγγίσεως τοῦ Θεοῦ πού ὁδηγεῖ εἴτε στόν πλήρη ἀγνωστικισμό, εἴτε στήν δῆθεν ἐγγενῆ δύναμη τοῦ ἀνθρώπου νά γνωρίση πλήρως ἀφ’ ἑαυτοῦ τήν οὐσία τοῦ Θεοῦ, σκέψη βέβηλη καί ὕβρη ἀπέναντι στή μεγαλωσύνη Του!

Προσευχή, εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος εἶναι ὁ δρόμος προσεγγίσεως τοῦ οὐρανοῦ, εἶναι ἡ εὐχή καί ἡ φωνή τῆς Ἐκκλησίας, ἕνας δρόμος πού δοκιμάστηκε καί περπατήθηκε ἀπό τούς Πατέρες καί ἁγιάστηκε καί μοσχοβόλησε κι ἔδωσε ζωή καί ἀνάσταση. Εἶναι ἀγώνας γιά νά ἀποκτήση ὁ ἄνθρωπος «αἴσθησιν τῆς ζωῆς τῆς ἀθανάτου», δηλαδή αἴσθηση καί γεύση τῆς ἀθάνατης ζωῆς, μέ τήν ὁποία κατά χάρη ὁ ἄνθρωπος γνωρίζει μέ τρόπο πνευματικό τά αἰσθητά κι ἐπίγεια, ἀδιαιρέτως τά ἐπί μέρους, καί ἑνοποιητικά τά πολλά καί διαφορετικά, κατά τόν Ἀββᾶ Ἰσαάκ τόν Σύρο. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος θά μᾶς πῆ ὅτι ἡ προσευχή εἶναι μεσίτης μεταξύ Ἐκείνου καί τῶν ἀνθρώπων, χαρακτηρίζοντάς την ὡς συνομιλία μέ τόν Θεό.

Καί κατέληξε ὁ Δεσπότης λέγοντας ὅτι κατά τόν ἱερό Δαμασκηνό, προσευχή εἶναι ἡ ἀνάβαση τοῦ νοῦ πρός τόν Θεό ἤ ζήτηση ἀπό τόν Θεό αὐτῶν πού πρέπει, κατά δέ τόν ὅσιο Νεῖλο, εἶναι ἡ συναναστροφή τοῦ νοῦ μέ τόν Θεό. Εὐχήθηκε ἡ ἑσπερινή αὐτή προσευχή νά ἀποβῆ κοινωνία καί ἕνωση τῶν μετεχόντων μέ τόν Θεό, συμφιλίωση μέ τόν Θεό, μητέρα δακρύων καί γέφυρα καί τεῖχος πού μᾶς προστατεύει ἀπό τίς θλίψεις καί τίς προσβολές τοῦ διαβόλου.

Τήν Παρασκευή 16-4-2021, πλαισιούμενος ὁ Ἐπίσκοπός μας ἀπό τούς ἱερεῖς τοῦ Μητροπολιτκοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Στεφάνου Ἀρναίας, Παν. Ἀρχιμ. π. Παΐσιο Σουλτανικᾶ καί π. Γεώργιο Τρικκαλιώτη ὑπεδέχθη μαζί μέ τόν Λαό τοῦ Θεοῦ τήν περίπυστη εἰκόνα τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου ἀπό τό Παρεκκλήσιο τοῦ Οἴκου Εὐγηρίας τῆς Μητροπόλεώς μας στήν Ἀρναία, τή λεγόμενη Παναγούδα, τήν ὁποία λόγῳ τῆς πανδημίας μετέφερε ὄχι λιτανευτικῶς, ἀλλά μέ ὄχημα τῶν Γραφείων μας ὁ Γεν. Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος καί Διευθυντής τοῦ Ἱδρύματος Παν. Ἀρχιμ. π. Δωρόθεος Ζέρβας, πλαισιούμενος συμβολικά ἀπό ἐργαζομένους στό Ἵδρυμα.

Τήν Α΄ Στάση τῶν Χαιρετισμῶν ἀπέδωσε ὁ Σεβασμιώτατος, τήν Β΄ ὁ π. Δωρόθεος, τήν Γ΄ ὁ π. Παΐσιος καί τήν Δ΄ ὁ π. Γεώργιος Τρικκαλιώτης. Κατανυκτική ἡ ἀτμόσφαιρα καί ἀρκετός ὁ ἀρχοντικός Λαός τῆς Ἀρναίας, ἐρχόμενος γιά νά ἀποδώση τιμές στήν Παντάνασσα Κυρά του.

Στήν ἐλάχιστη προσλαλιά του ὁ Σεβασμιώτατος στάθηκε γιά λίγο στό πρόσωπο τῆς Κυρίας τῶν Ἀγγέλων «… δι’ ἧς ἐγείρονται τρόπαια»! Παρετήρησε, δηλαδή, ὅτι γιά τό ὀρθόδοξο πλήρωμα ἡ Παναγία εἶναι ἡ ἀσπίδα καί τό δόρυ πού γνωρίζει νά ἀντιμετωπίζη ἐχθρούς, ἀλλά καί τόν διάβολο! Χαρακτήρισε δέ εὐλογημένη τήν ἀνδροπρεπῆ καί ἐθνικά ὑπερήφανη στάση τοῦ ἐξοχωτάτου Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν κ. Νικολάου Δένδια, ὁ ὁποῖος στήν Κωνσταντινούπολη -ἐπιτέλους- ἐνώπιον τῶν νεοσουλτάνων καί δή τοῦ Ὑπουργοῦ τῆς Τουρκίας κ. Μεβλούτ Τσαβούσογλου, μέ ρωμαίϊκο τσαγανό μίλησε καί ἀνέλυσε ξεκάθαρα τίς θέσεις τῆς Χώρας μας ἀπέναντι στό μακρύ χέρι τοῦ ἐξ ἀνατολῶν γείτονός μας, πού γυρεύει καί πάλι νά ἐπανασυστήση ἀπό τόν τάφο τήν ὀθωμανική του ὑπόσταση! Ἡ Θεοτόκος ἄς στηρίζη, λοιπόν, τόν Λαό μας!

Τήν ἑπόμενη ἡμέρα, Σάββατο τοῦ Ἀκαθίστου, τελέστηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία στήν Παναγούδα, τό παρεκκλήσιο τοῦ Ἱδρύματος, προεξάρχοντος τοῦ Ἐπισκόπου μας, πλαισιουμένου ἀπό τούς Παν. Ἀρχιμ. π. Δωρόθεο Ζέρβα, π. Παΐσιο Σουλτανικᾶ, π. Μελέτιο Τσόγκα καί τούς Αἰδ. Οἰκ. π. Κωνσταντίνο Ἀγούλα καί π. Γεώργιο Τρικκαλιώτη καί τόν Διάκονο π. Ἀμφιλόχιο Χάϊτα.

Ἡ πανδημία δέν ἐπέτρεψε νά τελεσθῆ τό πανηγύρι καί τό κουρμπάνι ὅπως ἄλλες χρονιές, ὅμως καί πάλι ὁ Λαός τοῦ Θεοῦ πλαισίωσε τόν Ἱερό μας Κλῆρο, τούς ἐργαζομένους καί τούς φιλοξενουμένους γέροντες τοῦ Ἱδρύματος, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Πρόεδρο τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου Ἀρναίας κ. Ἀγαπητό Κιάτο καί τήν ἐρίτιμο Δημοτική Σύμβουλο καί Πρόεδρο τῆς Α΄βαθμίου Σχολικῆς Ἐπιτροπῆς κα Εὐγενία Γιαννούση.

Στήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε στήν ἳδρυση τοῦ Οἲκου Εὐγηρίας, στούς κόπους τῶν πρωτεργατῶν τοῦ φιλόδοξου αὐτοῦ ἒργου, δηλαδή τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Ἱερισσοῦ κυροῦ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ καί τοῦ Παν. Ἀρχιμ. π. Χρυσοστόμου Μαϊδώνη, τοῦ μέχρι πρότινος Διευθυντοῦ τοῦ Ἱδρύματος καί νῦν Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Μπουγκόμπας στό Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας.

Τέλος παρουσίασε τό πολυσχιδές ἔργο τοῦ νέου Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἱδρύματος πού ὑπό τήν Προεδρία του ἀπαρτίζεται: ἀπό τόν δραστήριο Διευθυντή τοῦ Ἱδρύματος Παν. Ἀρχιμ. π. Δωρόθεο Ζέρβα, τόν Δικηγόρο κ. Κ. Πανιώρα, τόν Ἐκπαιδευτικό κ. Ἀπόστολο Ζήση, τόν ἐπιτηδευματία κ. Θεοδόσιο Ραγιᾶ, τήν τέως Δημοτική Σύμβουλο κα Κασσάνδρα Κατσαροῦ καί τόν Παν. Ἀρχιμ. π. Εὐστράτιο Λιασῆ, Ἐφημέριο Στρατονίκης. Παρεκάλεσε δέ τή Θεοτόκο νά εὐλογήση τούς κόπους ὅλων καί κυρίως τοῦ Διευθυντοῦ γιά τήν ἀνάδειξη τοῦ Ἱδρύματος, τήν τόνωση τῶν οἰκονομικῶν του πόρων καί δυνατοτήτων καί κυρίως νά στηρίξη ἡ Χάρη Της τίς μεγάλες προσπάθειες πού καταβάλλονται ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη γιά τήν ἀνέγερση νέου Ἱδρύματος Ἀγάπης, μέ 50 πλέον φιλοξενουμένους στά σπλάγχνα του.

Σήμερα, Ε΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, 18^η Ἀπριλίου τ.ἔ., ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Θεόκλητος πλαισιούμενος ἀπό τόν Παν/το Ἀρχιμ. π. Νήφωνα Καζάνα καί τόν Διάκονο π. Ἀμφιλόχιο Χάϊτα, ἐπεσκέφθη τήν Ἐνορία τοῦ Ἁγίου Νικολάου Κρήμνης, στήν ὁποία ἐφημερεύει ὁ ἀγαθός λευΐτης Αἰδ. Οἰκ. π. Ἀστέριος Κοντός. Σημειωτέον ὅτι ἡ Ἐνορία τελοῦσε τό ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ ἀειμνήστου καί φιλοχρίστου Ἀντιδημάρχου Ζερβοχωρίων κυροῦ Δημητρίου Κοντογιώργη, ἐκλεκτοῦ φίλου τοῦ Ἐπισκόπου μας καί λίαν ἀγαπητοῦ προσώπου στόν Δῆμο Πολυγύρου.

Ὁ Λαός τῆς Κρήμνης καί ὄχι μόνο μετεῖχε τόσο τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου, ὅσο καί τῆς Ἀρχιερατικῆς Θείας Λειτουργίας, προετοιμασμένος κατάλληλα ἀπό τόν Ἐφημέριό του, μέ ἐπικεφαλῆς τούς Ἀντιδημάρχους Ζερβοχωρίων κ. Χρῆστο Κομπόγιαννο καί Πολυγύρου κ. Δημήτριο Ζαγγίλα, τόν κ. Ἀστέριο Γκόγκο, Γεν. Γραμματέα Δήμου Πολυγύρου, τήν κα Μαρία Ἀβέρη, Πρόεδρο ΚΕΔΗΠΟ, τόν κ. Χρῆστο Φυλαχτό, Δημοτικό Σύμβουλο Ζερβοχωρίων, τήν κα Μαρία Γκογκούση, Δημοτική Σύμβουλο Γαλατίστης, τόν Πρόεδρο τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Παῦλο Παυλούδη, τόν Πρόεδρο Μαραθούσης κ. Ἀλέξανδρο Βογιατζῆ καί τόν τόν Τοπικό Σύμβουλο Γαλατίστης κ. Δημήτριο Γούσιο.

Στήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέλυσε τήν ἐπαναστατική καί πρωτόγνωρη ἀπάντηση τοῦ Κυρίου μας στήν ἀνόητη ἀπαίτηση δύο Μαθητῶν Του νά τούς τοποθετήση δεξιά καί ἀριστερά τοῦ ὑποτιθεμένου θρόνου Του στά Ἱεροσόλυμα, σάν καθόταν ὡς Βασιλιάς στήν δόξα Του: «Ὅς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος» καί «Ὅς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος» (Μαρκ. ι΄ 43-44).

Οἱ δόξες καί τά μεγαλεῖα, εἶπε ὁ ὁμιλητής, δέν βρίσκονται στήν ἔπαρση καί στήν ἀλαζονεία, σύμφωνα μέ τά μέτρα τοῦ Κυρίου μας, ἀλλά στήν ἁπλῆ ἐξυπηρέτηση τοῦ ἀδελφοῦ καί τήν ταπείνωση. Δέν βρίσκεται ἡ δόξα στίς πρωτοκαθεδρίες καί στήν λάμψη τῶν διαδημάτων, ἀλλά στή θυσιαστική ἐξυπηρέτηση τοῦ πλησίον. Καί καθώς ὁ Κύριος εἶπε, δέν γίνεται κανείς μεγάλος μέ τό νά ἀνεβαίνη σέ θρόνους, ἀλλά μέ τό νά βρίσκη τή δύναμη καί νά φθάνη στό ἡρωϊσμό νά πλένη τά πόδια τοῦ ἀδελφοῦ καί νά τόν ἀνακουφίζη, φορῶντας τό “λέντιο” καί κρατῶντας τήν ταπεινή “λεκάνη” πού γνωρίζει νά διακονῆ τόν “ἄλλο” χωρίς ὅρια καί ὅρους.

Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος: «Ἀλοίμονο στίς κοινωνίες ἐκεῖνες πού θά λείψουν οἱ μεγάλοι, οἱ ἀφανεῖς ἀκρογωνιαῖοι “λίθοι”, πού ’χουν τή δύναμη νά κρατᾶνε στούς ὤμους τους ὡς στυλοβάτες τό κοινωνικό οἰκοδόμημα. Τό οἰκοδόμημα τό κοινωνικό χωρίς θεμέλια, χωρίς θυσία, χωρίς ταπείνωση εἶναι καταδικασμένο σέ παταγώδη κατάρρευση, γιατί τοῦ λείπουν οἱ “πρῶτοι” καί ἀπαραίτητοι. Εὐλογημένη ἡ κοινωνία πού βρίσκει τό κουράγιο νά ἀνασύρη ἀπό τά βάθη τῆς ὑπάρξεώς της αὐτά τά κεφάλαια – διαμάντια καί νά τά ἀνυψώνη στή θέση πού τούς ἀξίζει»!

Τέλος εὐχαρίστησε τήν οἰκογένεια τοῦ κεκοιμημένου ἀδελφοῦ μας Δημητρίου γιά τήν ἔξοχη συμπεριφορά τοῦ θανόντος πρός τήν Ἐκκλησία καί ἐξῆρε τό φιλόχριστο πνεῦμα του.