🔺 Για την σημαία της Ουκρανίας πρώτοι, για την ελληνική…..

🔹του Μανώλη Κοττάκη

Ο φίλος μου ο Παναγιώτης είναι αστυνομικός. Οικογενειάρχης , υπηρετεί κάπου στον Μωριά για να μιλήσουμε με όρους επανάστασης. Χθες το πρωί όπως κάνει κάθε χρόνο ανελλιπώς με κάλεσε για ευχές. Για την Ελλάδα μας ! Το έχει σαν έθιμο. Τον ρώτησα αν ξεκουράζεται ή αν με καλεί από την υπηρεσία του. Μου απάντησε υπερήφανος το εξής : ‘’ Είμαι άυπνος. Είχα νυχτερινή βάρδια χθες βράδυ η οποία έληξε τις πρώτες πρωινές ώρες. Αλλά η κόρη μου είναι αριστούχος. Και σημαιοφόρος ! Πήγα σπίτι, άλλαξα ρούχα και πήγα κατευθείαν στην παρέλαση. Καμάρωσα και την την ίδια και την σημαία μας !΄΄.

Η φίλη μου η Ελένη εργάζεται σε ναυτιλιακό γραφείο. Έχει πάθος με την μελέτη της νεότερης ιστορίας μας . Χθες πρωί πρωί μόλις ξύπνησε έκανε το χρέος της. Ανάρτησε στο λογαριασμό της στο twitter ένα συγκινητικό μήνυμα στο οποίο έλεγε μεταξύ άλλων το εξής : ‘’ 200 +1 χρόνια πριν ενάντια σε κάθε λογική και κάθε πιθανότητα επιτυχίας μια χούφτα απελπισμένοι Ρωμιοί αποφάσισαν ή να ελευθερωθούν ή να πεθάνουν μέχρις ενός. Και νίκησαν! Εάν πρέπει κάτι να μας θυμίζει η σημερινή μέρα είναι το δικαίωμα στην ουτοπία ‘’. Πρωινός όπως είμαι μόλις τελείωσα την επικοινωνία με τον Παναγιώτη και διάβασα το μήνυμα της Ελένης άνοιξα ην τηλεόραση για να παρακολουθήσω την δοξολογία. Πολιτική είχε πει κάποτε ο Γάλλος Πρόεδρος Μιτεράν είναι η διαχείριση των συμβόλων. Η δοξολογία είναι σύμβολο. Κάτι συμβολίζει. Την ενότητα πολιτικής ηγεσίας και Ορθοδοξίας κατά την κήρυξη της επανάστασης . Η δοξολογία είναι σύμβολο. Θυμίζει το λάβαρο της Αγίας Λαύρας που σήκωσε κάποτε ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και τη έγερση της σημαίας της επανάστασης από τους επαναστατημένους Έλληνες. Η δοξολογία είναι σύμβολο. Θυμίζει από ποια Ωραία Πύλη ξεκινήσαμε με την ευλογία του Χριστού και της Παναγίας για να απελευθερώσουμε τον τόπο μας. Και όταν κάτι συμβολίζει τόσο ισχυρά μια στιγμή που κρίθηκε η εθνική μας ύπαρξη , δεν πρέπει να το υποτιμούμε. Δεν πρέπει να το υποβαθμίζουμε. Δεν πρέπει να το απαξιώνουμε. Δεν πρέπει να το βλέπουμε ως αγγαρεία. Αντιθέτως απαιτείται να το λαμπρύνουμε με την παρουσία μας. Φευ. Η εικόνα από το εσωτερικό της Μητροπόλεως Αθηνών ήταν απογοητευτική. Απόντες όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί- ο πρωθυπουργός δικαιολογημένα- απόν σχεδόν το σύνολο του Υπουργικού Συμβουλίου πλην τεσσάρων Υπουργών, Βουλευτές της Α Αθηνών ελάχιστοι, ένας δύο αυτοδιοικητικοί, κάτι εκπρόσωποι τύπου και τέλος. Για πανηγυρικό τη ημέρας όπως γίνεται παντού σε όλη την ελληνική περιφέρεια, δεν συζητάμε . Ποιος … πανηγυρίζει όταν κάνει αγγαρεία ; Αυτή είναι η τιμή που επιφύλαξε ο πολιτικός κόσμος της χώρας στου αγωνιστές του 1821 και στην ελληνική σημαία. Ούτε ο Αρχιεπίσκοπος δεν είπε μισή κουβέντα . Συναίσθημα από όλους πλην εξαιρέσεων μηδέν! Ζητώ συγνώμη αν γκρινιάζω και αν είμαι λίγο παραπάνω ευαίσθητος σε καιρούς γενικής αναισθησίας. Ίσως να είμαι και .. ξεπερασμένος. Ντεμοντέ. Εκτός εποχής. Μα όσο αναλογίζομαι ότι αυτοί που έλειπαν από την δοξολογία πρωταγωνίστησαν τις προηγούμενες μέρες- σωστά- στον σημαιοστολισμό της επικράτειας με τα χρώματα της σημαίας της Ουκρανίας , ας το γράψω όπως το αισθάνομαι : ανακατεύομαι. Στον διεθνισμό της εποχής υπέρ των άλλων είμαστε πρώτοι , στον εθνισμό υπέρ της πατρίδας μας τελευταίοι. Ας γνωρίζουν πάντως οι ταγοί μας ότι ,όπως λέει και ένα σύγχρονο τραγούδι, ‘’ αλλού η θάλασσα, αλλού το πλοίο’’. Αλλού ο λαός και αλλού η ηγεσία. Μεταξύ αυτών που παρήλασαν και των πολιτών από την μία και του πολιτικού κόσμου που δεν πατά στις δοξολογίες και τις παρελάσεις των εθνικών εορτών από την άλλη υπάρχει χάσμα ψυχολογικό και μεγάλο που δεν γεφυρώνεται εύκολα. Ενδοπαραταξιακά μάλιστα, φθάνει μάλιστα στα όρια του ανεκδότου. Κατηγορούσαμε την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ ότι ήθελε να υποβαθμίσει τις δοξολογίες και τις παρελάσεις επί της διακυβέρνησης της και τελικά αυτό συμβαίνει επί της φιλελεύθερης δεξιάς κυβέρνησης ! Από τα μηνύματα των ταγών της οποίας για την 25η απουσιάζει μάλιστα η λέξη ‘’ Οθωμανία’’. Μη τυχόν και στενοχωρηθεί ο αγάς απέναντι . Με τις υγείες μας η εθνική παρακμή. Και του χρόνου !

🔺 Για την σημαία της Ουκρανίας πρώτοι, για την ελληνική…..

του Μανώλη Κοττάκη

Ο φίλος μου ο Παναγιώτης είναι αστυνομικός. Οικογενειάρχης , υπηρετεί κάπου στον Μωριά για να μιλήσουμε με όρους επανάστασης. Χθες το πρωί όπως κάνει κάθε χρόνο ανελλιπώς με κάλεσε για ευχές. Για την Ελλάδα μας ! Το έχει σαν έθιμο. Τον ρώτησα αν ξεκουράζεται ή αν με καλεί από την υπηρεσία του. Μου απάντησε υπερήφανος το εξής : ‘’ Είμαι άυπνος. Είχα νυχτερινή βάρδια χθες βράδυ η οποία έληξε τις πρώτες πρωινές ώρες. Αλλά η κόρη μου είναι αριστούχος. Και σημαιοφόρος ! Πήγα σπίτι, άλλαξα ρούχα και πήγα κατευθείαν στην παρέλαση. Καμάρωσα και την την ίδια και την σημαία μας !΄΄.

Η φίλη μου η Ελένη εργάζεται σε ναυτιλιακό γραφείο. Έχει πάθος με την μελέτη της νεότερης ιστορίας μας . Χθες πρωί πρωί μόλις ξύπνησε έκανε το χρέος της. Ανάρτησε στο λογαριασμό της στο twitter ένα συγκινητικό μήνυμα στο οποίο έλεγε μεταξύ άλλων το εξής : ‘’ 200 +1 χρόνια πριν ενάντια σε κάθε λογική και κάθε πιθανότητα επιτυχίας μια χούφτα απελπισμένοι Ρωμιοί αποφάσισαν ή να ελευθερωθούν ή να πεθάνουν μέχρις ενός. Και νίκησαν! Εάν πρέπει κάτι να μας θυμίζει η σημερινή μέρα είναι το δικαίωμα στην ουτοπία ‘’. Πρωινός όπως είμαι μόλις τελείωσα την επικοινωνία με τον Παναγιώτη και διάβασα το μήνυμα της Ελένης άνοιξα ην τηλεόραση για να παρακολουθήσω την δοξολογία. Πολιτική είχε πει κάποτε ο Γάλλος Πρόεδρος Μιτεράν είναι η διαχείριση των συμβόλων. Η δοξολογία είναι σύμβολο. Κάτι συμβολίζει. Την ενότητα πολιτικής ηγεσίας και Ορθοδοξίας κατά την κήρυξη της επανάστασης . Η δοξολογία είναι σύμβολο. Θυμίζει το λάβαρο της Αγίας Λαύρας που σήκωσε κάποτε ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και τη έγερση της σημαίας της επανάστασης από τους επαναστατημένους Έλληνες. Η δοξολογία είναι σύμβολο. Θυμίζει από ποια Ωραία Πύλη ξεκινήσαμε με την ευλογία του Χριστού και της Παναγίας για να απελευθερώσουμε τον τόπο μας. Και όταν κάτι συμβολίζει τόσο ισχυρά μια στιγμή που κρίθηκε η εθνική μας ύπαρξη , δεν πρέπει να το υποτιμούμε. Δεν πρέπει να το υποβαθμίζουμε. Δεν πρέπει να το απαξιώνουμε. Δεν πρέπει να το βλέπουμε ως αγγαρεία. Αντιθέτως απαιτείται να το λαμπρύνουμε με την παρουσία μας. Φευ. Η εικόνα από το εσωτερικό της Μητροπόλεως Αθηνών ήταν απογοητευτική. Απόντες όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί- ο πρωθυπουργός δικαιολογημένα- απόν σχεδόν το σύνολο του Υπουργικού Συμβουλίου πλην τεσσάρων Υπουργών, Βουλευτές της Α Αθηνών ελάχιστοι, ένας δύο αυτοδιοικητικοί, κάτι εκπρόσωποι τύπου και τέλος. Για πανηγυρικό τη ημέρας όπως γίνεται παντού σε όλη την ελληνική περιφέρεια, δεν συζητάμε . Ποιος … πανηγυρίζει όταν κάνει αγγαρεία ; Αυτή είναι η τιμή που επιφύλαξε ο πολιτικός κόσμος της χώρας στου αγωνιστές του 1821 και στην ελληνική σημαία. Ούτε ο Αρχιεπίσκοπος δεν είπε μισή κουβέντα . Συναίσθημα από όλους πλην εξαιρέσεων μηδέν! Ζητώ συγνώμη αν γκρινιάζω και αν είμαι λίγο παραπάνω ευαίσθητος σε καιρούς γενικής αναισθησίας. Ίσως να είμαι και .. ξεπερασμένος. Ντεμοντέ. Εκτός εποχής. Μα όσο αναλογίζομαι ότι αυτοί που έλειπαν από την δοξολογία πρωταγωνίστησαν τις προηγούμενες μέρες- σωστά- στον σημαιοστολισμό της επικράτειας με τα χρώματα της σημαίας της Ουκρανίας , ας το γράψω όπως το αισθάνομαι : ανακατεύομαι. Στον διεθνισμό της εποχής υπέρ των άλλων είμαστε πρώτοι , στον εθνισμό υπέρ της πατρίδας μας τελευταίοι. Ας γνωρίζουν πάντως οι ταγοί μας ότι ,όπως λέει και ένα σύγχρονο τραγούδι, ‘’ αλλού η θάλασσα, αλλού το πλοίο’’. Αλλού ο λαός και αλλού η ηγεσία. Μεταξύ αυτών που παρήλασαν και των πολιτών από την μία και του πολιτικού κόσμου που δεν πατά στις δοξολογίες και τις παρελάσεις των εθνικών εορτών από την άλλη υπάρχει χάσμα ψυχολογικό και μεγάλο που δεν γεφυρώνεται εύκολα. Ενδοπαραταξιακά μάλιστα, φθάνει μάλιστα στα όρια του ανεκδότου. Κατηγορούσαμε την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ ότι ήθελε να υποβαθμίσει τις δοξολογίες και τις παρελάσεις επί της διακυβέρνησης της και τελικά αυτό συμβαίνει επί της φιλελεύθερης δεξιάς κυβέρνησης ! Από τα μηνύματα των ταγών της οποίας για την 25η απουσιάζει μάλιστα η λέξη ‘’ Οθωμανία’’. Μη τυχόν και στενοχωρηθεί ο αγάς απέναντι . Με τις υγείες μας η εθνική παρακμή. Και του χρόνου !

ΠΗΓΗ: ΕΣΤΙΑ