Του Εκδότη Αντώνη Η. Διαματάρη
Πραγματικά χαίρομαι που ο Αρχιεπίσκοπος κ. Δημήτριος διαψεύδει, και μάλιστα, κατά πρωτοφανή -αν όχι αποκαλυπτικό για τον ίδιο- τρόπο, το δημοσίευμά μας, σύμφωνα με το οποίο διεμήνυσε μέσω του αντιπροέδρου τού Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου, κ. Γεωργίου Τσαντίκου, την απειλή στάσης -ανταρσίας- σε βάρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Και χαίρομαι, άσχετα με το γεγονός ότι εξαναγκάστηκε από το Πατριαρχείο να δηλώσει όρκους πίστης σ’ αυτό: «…η ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής και ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Γέρων Αμερικής κ. Δημήτριος», είπε, «είναι σταθερά και αταλάντευτα προσηλωμένοι στην υπηρεσία και διακονία του λαού του Θεού στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπό την σκέπη και αγάπη της Μητρός Εκκλησίας, του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως».
Το αποτέλεσμα μετρά.
Αν δεν το διέψευδε, πώς θα μπορούσε να συνεχίσει -για όσο συνεχίσει- ως εκπρόσωπος του Πατριαρχείου στην Αμερική;
Θλιβόμαστε ειλικρινά για την δύσκολη κατάσταση στην οποία ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος έχει θέσει τον εαυτό του, αν και τον είχαμε με ευγένεια προτρέψει από την στήλη αυτή, με πρωτοσέλιδο δημοσίευμα, από τον Οκτώβριο, να περισώσει ό,τι μπορούσε από την φήμη του, να αποφύγει όλη αυτή την περιπέτεια, σ’ αυτή την ηλικία, να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί και να εφησυχάσει.
Περισσότερο όμως απ’ όλα και όλους θλιβόμαστε για την Ομογένεια και για την εικόνα που έχει δημιουργηθεί διεθνώς σε βάρος της.
Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Δημήτριος είπε και μια αλήθεια στην ανακοίνωση που έβγαλε, με την οποία μας δίνει την ευκαιρία να βάλουμε ορισμένα πράγματα στη θέση τους.
Μας κατηγορεί ότι ασκούμε κριτική στην ηγεσία της Εκκλησίας για «πολλά χρόνια».
Λέει συγκεκριμένα:
«…Είναι απλώς συνέχεια της γνωστής και από κάθε άποψη απαράδεκτης τακτικής την οποία η εν λόγω εφημερίδα ακολουθεί επί πολλά χρόνια».
Είναι πράγματι γεγονός γνωστό, ελπίζω σε όλους, ότι ο «Εθνικός Κήρυκας», ασκεί κριτική, για πολλά χρόνια, στην ηγεσία της Αρχιεπισκοπής μας, όπως οφείλει να κάνει, όταν φυσικά πρέπει, στην καθεμία για διαφορετικούς λόγους.
Συγκεκριμένα, στην περίπτωση του αείμνηστου Αρχιεπισκόπου Ιακώβου γιατί, ενώ πιστεύαμε ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα ισχυρό σύστημα ομογενειακής Παιδείας, και ότι θα μπορούσε να περιφρουρήσει την χρήση της ελληνικής γλώσσας, δεν το έκανε.
Και είναι κρίμα γιατί, όπως τότε πιστεύαμε -και επαληθεύτηκε από τα μετέπειτα γεγονότα- ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να το κάνει, λόγω του κύρους του και της ισχυρής προσωπικότητας που διέθετε.
Οσον αφορά τον Σπυρίδωνα, σταθήκαμε απέναντί του γιατί από νωρίς φάνηκε πως, ενώ διέθετε σημαντικά προσόντα, ήταν -λόγω χαρακτήρα- ακατάλληλος για την Αρχιεπισκοπή Αμερικής.
Και βέβαια δικαιωθήκαμε.
Τώρα όσον αφορά τον κ. Δημήτριο, ο «Εθνικός Κήρυκας» υποστήριξε την υποψηφιότητά του για την Αρχιεπισκοπή ως τον πλέον κατάλληλο μεταξύ των άλλων υποψηφίων και τον στήριξε περίπου για τα πρώτα 5 χρόνια της θητείας του, παρά το γεγονός ότι άρχισαν να γίνονται εμφανείς από πολύ νωρίτερα οι μεγάλες ελλείψεις του.
Θελήσαμε όμως να εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια, να του δώσουμε κάθε ευκαιρία.
Χτυπήσαμε τον κώδωνα του κινδύνου πολλές φορές, τον προειδοποιήσαμε ότι η πολιτική που ακολουθούσε οδηγούσε σε αδιέξοδο.
Δεν προσποιούμαστε τους προφήτες. Δεν χρειάζεται όμως να είναι κανείς προφήτης για να καταλάβει τη σημασία μερικών απλών αριθμών, όπως ότι όταν αυξάνεις ανεξέλεγκτα τα έξοδά σου, σε χρόνους δύσκολους για τις κοινότητές μας, αργά ή γρήγορα θα οδηγηθείς σε αδιέξοδο.
Και δεν χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης για να καταλάβει ότι δεν μπορεί η επιβίωση της Αρχιεπισκοπής να εξαρτάται από την γενναιοδωρία μίας χούφτας ανθρώπων, χωρίς να λαμβάνει μέτρα να αυξήσει τα έσοδά της με την πνευματικότητα και τα προγράμματα που θα φέρουν τον κόσμο πίσω στην Εκκλησία.
Ομολογούμε ότι έχει δίκαιο ο κ. Δημήτριος. Οντως ακολουθήσαμε αυτή την πολιτική, από αγάπη όμως, σεβασμό και ευγνωμοσύνη στην Ομογένεια, το αγνό θρησκευτικό αίσθημα της οποίας έγινε αρκετές φορές αντικείμενο άγριας εκμετάλλευσης.
Δεν κάναμε τίποτα περισσότερο από την δουλειά μας. Και δεν ζητήσαμε απολύτως τίποτα σε αντάλλαγμα, ούτε βέβαια από την Αρχιεπισκοπή η οποία, όχι μόνο δεν μας στήριξε, όπως όφειλε να κάνει ως την μόνη ημερήσια ελληνόγλωσση εφημερίδα του Απόδημου Ελληνισμού, που αν μη τι άλλο συμβάλλει στη διατήρηση της γλώσσας και της θρησκείας μας, αλλά αντίθετα μας πολέμησε -και μας πολεμά- λυσσαλέα, λες και θα κερδίσει η ίδια, αν κλείσουμε εμείς τις πόρτες μας.
Αλλά, βέβαια, σε αντίθεση με όσα ο Σεβασμιώτατος ανέμενε, ούτε λυγίσαμε και ούτε στερηθήκαμε της συμπαράστασης και υποστήριξης της Ομογένειας.
Το αντίθετο μάλιστα.
Αν ο «Εθνικός Κήρυκας» έχει κάποιο συμφέρον, αυτό είναι ταυτόσημο με το συμφέρον της Αρχιεπισκοπής μας και της Ομογένειας.
Γιατί είναι προς το συμφέρον όλων μας -ηθικό, εθνικό και υλικό- να επικρατεί η ενότητα, να υπάρχει μία ισχυρή εκκλησιαστική εξουσία που να εμπνέει και να καθοδηγεί, να ανοίγει δρόμους στη διατήρηση της ταυτότητάς μας, να είμαστε περήφανοι γι’ αυτό που είμαστε, γι’ αυτό που εκπροσωπούμε.
Αντίθετα, η χρεοκοπία της Αρχιεπισκοπής ζημιώνει βαθύτατα την Ομογένεια, πέρα και πάνω από το υλικό μέρος:
Μας εκθέτει στα μάτια των παιδιών μας, με αποτέλεσμα να τα κρατά μακριά από την Εκκλησία.
Μας εκθέτει στα μάτια των Ελλήνων διεθνώς και μας εκθέτει στα μάτια της γενικότερης κοινωνίας.
Αυτά Σεβασμιώτατε προσπαθούσαμε για «πολλά χρόνια» να αποτρέψουμε με την κριτική που σας ασκούσαμε. Αυτά και πολλά άλλα.
Και αντί να μας ευχαριστείτε, μας επιτίθεστε αγρίως.
Αν ποτέ σας ζητήσαμε βοήθεια, αν ποτέ ασκήσαμε κριτική ανέντιμα, έστω αν ποτέ σας ανέφερα τις προκλήσεις που εμείς, ως εφημερίδα, αντιμετωπίζουμε, δεν έχετε παρά να βγείτε και να μας καταγγείλετε.
Γνωρίζετε όμως πολύ καλά, όπως το γνώριζαν και οι προκάτοχοί σας, ότι κάτι τέτοιο ποτέ δεν συνέβη και ποτέ δεν πρόκειται να συμβεί -τουλάχιστον όσο εμείς θα βρισκόμαστε στο τιμόνι αυτού του ιστορικού Ιδρύματος του Ελληνισμού, του 103άχρονου «Εθνικού Κήρυκα».
