Του Σωτήρη Μ.Τζούμα
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν: «Επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως». Έτσι κι εμείς δεν θα κουραζόμαστε να επαναλαμβάνουμε κάποια πράγματα, τα οποία απασχολούν κάθε νοήμονα άνθρωπο και μέχρις ότου να αντιληφθούμε πως έχουν γίνει κατανοητά!
Γράψαμε, με όλο τον σεβασμό προς τον θεσμό, πως τα συχνά ταξίδια του Οικουμενικού Πατριάρχου στην Ελλάδα δεν κάνουν καλό τόσο στον ίδιο ως πρόσωπο όσο και προς τον Θρόνο. Προκαλούν φθορά. Άλλοι μας επαίνεσαν φανερά για το θάρρος της γνώμης μας και άλλοι κρυφά για ευνοήτους λόγους. Υπήρξαν και αυτοί που έχυσαν χολή. Είναι αυτοι που φέρονται ως οι φρουροί του Θρόνου και θέλουν να δίνουν την εντύπωση ότι αυτοί προστατεύουν τον θεσμό. Εκ της ιστορικής εμπειρίας είναι οι πρώτοι που εγκαταλείπουν το σκάφος.
Η τελευταία επίσκεψη του Πατριάρχη μας επισήμως στην Ι. Μητρόπολη Κιλκισίου και στην Ι. Μητρόπολη Νέας Σμύρνης στην Αττική και δευτερευόντως στις Ι. Μητροπόλεις Θεσσαλονίκης, Νεαπόλεως αλλά και στην Ι. Μονή Τιμίου Προδρόμου στο Ακριτοχώρι για ολιγοήμερη ανάπαυση, ήταν ένα ακόμη ταξίδι για τους λίγους. Ήταν ένα ταξίδι για να δει τις αρχές των περιοχών και ορισμένους επωνύμους , χωρίς την συμμετοχή και προσέλευση του πιστού λαού μας.
Αν σκεφτεί κανείς ότι οι πρώτες Μητροπόλεις που προαναφέραμε ανήκουν στις λεγόμενες «Νέες Χώρες» και άρα πνευματικά στην Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, τότε όχι απλώς δεν είχε κόσμο όπου πήγε ο Πατριάρχης, αλλά απουσίαζε το ίδιο το ποίμνιό του! Σε όλες τις ανωτέρω Ιερές Μητροπόλεις επισκέφτηκε τους κατά τόπους Αρχιερείς και Άρχοντες.
Για την ιστορία να αναφέρω κάτι που έπεσε στην αντίληψη μου και μου έκανε εντύπωση. Πριν λίγο καιρό, επισκέφτηκε ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος μία απομακρυσμένη περιοχή της Σιβηρίας. Η υποδοχή που του επιφυλάχθηκε όπως φαίνεται στις αναμεταδόσεις ήταν ιδιαιτέρως εντυπωσιακή γιατί ήταν προετοιμασμένη και άρτια οργανωμένη. Τον περίμεναν με ενθουσιασμό χιλιάδες λαού. Σε μας; Σε μας, στον Πατριάρχη του Γένους μας , δυστυχώς, … «τρεις κι ο κούκος»!Και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός.Λες και δεν τους ενοχλεί. Αν στην χώρα μας λειτουργούσε σωστά ο εθελοντισμός τότε όλα θα ήταν αλλιώς. Αλλά όλα τα έχουμε καλύψει με την πλήρη αδιαφορία μας.Ο Πατριάρχης αυτή τη στιγμή επισκέπτεται την Ι. Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας. Έκ παραδρομής και ασθενείας της μνήμης μας γράψαμε ότι δεν είχε ξαναπάει Αυστραλία αλλά το ορθόν είναι ότι την επισκέφθηκε ξανά το 1996,όταν ζούσε ο μεγάλος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός και του επιφυλάχθηκε μεγαλειώδης υποδοχή. Ανέτρεξα στο αρχείο και βρήκα φωτό του ταξιδιού. Σεισμός κυριολεκτικά. Ο Στυλιανός είχε εργαστεί σκληρά όλα τα χρόνια της Αρχιεπισκοπείας του,περπατώντας πάνω σε γαιδουρόδρομους,μετατρέποντάς τους σε λεωφόρους δημιουργίας, κάνοντας το θαύμα που άφησε πίσω του.Το 1996 με τους τότε συνεργάτες του,με πρωτεργάτη της οργάνωσης τον Επίσκοπο Αριαζνού Ιωσήφ( νυν Μητροπολίτης Προικοννήσων) και επίσης το σημερινό Μητροπολίτη Σεβαστείας Σεραφείμ(τότε Απολλωνιάδος))είχε προετοιμάσει και οργανώσει την υποδοχή κατά τρόπο που άφησε εποχή. Μάλιστα ο Πρωθυπουργός της Ν. Αυστραλίας είχε διαθέσει και το κυβερνητικό αεροπλάνο του. Ας ελπίσουμε να έχει γίνει και τώρα η σωστή προετοιμασία και η ομογένεια της Αυστραλίας να αποζημιώσει με την παρουσία της τον Γέροντα Πατριάρχη μετά από ένα τόσο κοπιώδες ταξίδι.
Σε έναν μήνα περίπου μετά από αυτό το ιστορικό ταξίδι στην Αυστραλία θα επισκεφθεί εκ νέου την Αθήνα και συγκεκριμένα τις Ι. Μητροπόλεις Νέας Ιωνίας και Περιστερίου. Δεν θα θέλαμε να ξαναζήσουμε τις ίδιες καταστάσεις.
Επαναλαμβάνω με πολύ σεβασμό προς τον θεσμό του Πατριάρχη, αλλά και την σπουδαία προσωπικότητά του Πατριάρχη Βαρθολομαίου,ότι τα συχνά ταξίδια του στην Ελλάδα, δικαιολογούνται μόνο όταν ο λαός μας συμμετέχει σε αυτά. Αλλιώς χάνουν το νόημά τους.
Ο λαός κάποτε στεκόταν με δέος να πάρει την ευχή του Πατριάρχη ή έστω από μακριά την ευλογία του με υψωμένο το τίμιο χέρι του, αφού πι σωματοφύλακες εμπόδιζαν τον λαό να τον πλησιάσει και οι συνοδοί του να μην το αντιλαμβάνονται ή να αδιαφορούν.
Τώρα ο λαός δεν συμμετέχει πια, λες και απαξιοί! Γιατί; Προβληματίζει τον Πατριάρχη, τους Αρχιερείς, ή τους συμβούλους του,γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως ο λαός μας κουράστηκε; Μήπως βλέπει μόνο κοσμικές εκδηλώσεις; Ή μήπως γιατί δεν νιώθει πια να υπάρχει πνευματικό νόημα στα ταξίδια αυτά και νιώθει αποκομμένος στη σχέση του με τον πρώτο της Ορθοδοξίας;
Ερωτήματα που δεν επιζητούν επιδερμική απάντηση αλλά ουσιαστική διερεύνηση και θεραπεία. Ερωτήματα που καλό θα είναι να αποτελέσουν την αφορμή για αλλαγή ρότας, για το καλό της Εκκλησίας,του χριστεπωνύμου πληρώματος και του ίδιου του κορυφαίου θεσμού.
