Στον Πανεπιστημιακό Ιερό Ναό των Αγίων Τριών Ιεραρχών,
τελέστηκε χθες Τετάρτη, 28 Φεβρουαρίου 2024, Ιερά Αγρυπνία,
ιερουργούντος του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Φιλοθέου.
Ο Πανεπιστημιακός Ιερός Ναός των Αγίων Τριών Ιεραρχών,
βρίσκεται στον 8 ο όροφο του κτιρίου των Α΄ Φοιτητικών Εστιών
Θεσσαλονίκης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Στίλπωνος
Κυριακίδη 17), υφίσταται από την δεκαετία του 1970, ως χώρος ψυχικής
αναπαύσεως και παρηγορίας, αλλά και χώρος γόνιμων ζυμώσεων και
αναζητήσεων, αποτελώντας ταυτόχρονα σημείο αναφοράς για τους φοιτητές,
καθώς προσφέρει ποικίλες ευκαιρίες, λατρευτικές και πολιτιστικές, ευκαιρίες
πνευματικού συμπροβληματισμού, κοινωνικοποίησης και αλληλογνωριμίας,
πάντα με την ελεύθερη και άνευ διακρίσεων συμμετοχή και προς τον σκοπό
της πραγμάτωσης μιας εν Χριστώ συνάξεως και ουσιαστικής κοινωνίας
προσώπων.
Έτσι, για πρώτη φορά από την ενθρόνιση του στην αποστολική
Μητρόπολη της Θεσσαλονίκης, ο Παναγιώτατος Ποιμενάρχης μας, βρέθηκε
στον χώρο αυτό και προσέφερε το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας,
εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή στην λειτουργία του Ναού αυτού.
Βεβαίως, η ημερομηνία της επισκέψεως ορίστηκε και με αφορμή την
θλιβερή επέτειο συμπλήρωσης ενός έτους από το τραγικό σιδηροδρομικό
δυστύχημα των Τεμπών, κατά το οποίο πενήντα επτά συνάνθρωποι μας –
στην συντριπτική πλειονότητα τους νέοι- βρήκαν φρικτό θάνατο, με το
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της πόλης μας, να θρηνεί, ανάμεσά τους,
δεκατέσσερεις φοιτητές του.
Σε κλίμα, λοιπόν, έντονης συγκινησιακής φόρτισης, αλλά και
χαροποιού ελπίδος, τελέστηκε η ακολουθία του Όρθρου, με τον Παναγιώτατο
να γίνεται «ένα» με τους νέους και να συμψάλλει μαζί τους και κατόπιν η
Θεία Λειτουργία. Προ της απολύσεως, ο Μητροπολίτης μας απηύθυνε λόγους
πατρικούς και παρηγορητικούς προς το εκκλησίασμα των νέων, που
κατέκλυσε τον Ναό, τονίζοντας το γεγονός της βίωσης του Μυστηρίου της
Θείας Ευχαριστίας, ως την φανέρωση του Μυστηρίου της παρουσίας του
ζώντος Θεού στην ζωή των ανθρώπων. Σημείωσε, πως στην θεία Λειτουργία
πραγματώνεται κυριολεκτικά και οντολογικά η διαβεβαίωση του Κυρίου μας,
ότι «Ου γαρ είσι δύο ή τρείς συνηγμένοι εις τό εμόν όνομα, εκεί είμι εν μέσω
αυτών» (Ματθ. ΙΗ΄ 10-20), συνέχισε δε, αναλύοντας την διάκριση της
στρατευομένης και θριαμβευούσης Εκκλησίας, επισημαίνοντας παράλληλα,
ότι και στην «στρατευομένη» Εκκλησία, υπάρχουν οι εν Κυρίω
θριαμβεύοντες, αλλά και στην «θριαμβεύουσα», συνεχώς οι Άγιοι
στρατεύονται σε μία επιστράτευση ευχών και μεσιτείας για τα μέλη της
«στρατευομένης» Εκκλησίας.
Φυσικά, ιδιαίτερη αναφορά και μνεία έγινε στο τραγικό γεγονός του
σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη, το οποίο -όπως υπογράμμισε ο
Παναγιώτατος- είναι δυνατόν να κατανοηθεί και προσεγγισθεί μόνο μέσα από
το Μυστήριο της θείας Λειτουργίας, όπου βιώνεται η Αλήθεια, πως «έσχατος
εχθρός καταργείται ο θάνατος», ότι με την Ανάστασή Του, γίνεται
πραγματικότητα η Ανάσταση όλων μας. Ο Χριστός γίνεται «πρωτότοκος εκ
των νεκρών» για να χαρίσει σε όλους μας Ζωή και Ανάσταση.
Κατακλείοντας την ομιλία του, ευχαρίστησε τις Πρυτανικές Αρχές,
την αρμόδια αντιπρύτανη Διοικητικών Υποθέσεων και Φοιτητικής Μέριμνας
κ. Στέλλα Λάββα, που μας τίμησε με την παρουσία της, τους νέους και τις
νέες που φροντίζουν ώστε να είναι λειτουργικός ο Ναός και τον –
αποτελούμενο από φοιτητές- καλλικέλαδο χορό των ιεροψαλτών, που
ανέλαβαν την διακονία της Υμνολογίας.
Ακολούθως, εψάλη επιμνημόσυνη δέηση, για τους με άωρο και βίαιο
θάνατο τελευτήσαντας αδελφούς μας, υπό τον ήχο πενήντα επτά χτύπων της
ταπεινής καμπάνας του Ναού και με την ευχή να είναι αιώνια η ενθύμησή
τους στην Αγαθότητα και το Έλεος του Θεού.
Τέλος, πριν την αποχώρηση, προσφέρθηκε σε όλους δεξίωση –
κέρασμα, διά τον κόπο της Αγρυπνίας.
