Γιατί να είμαι κοντά στον Θεό; Γιατί να προσεύχομαι λέγοντας το “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με” ή κάποια άλλη ευχή; Τι μπορεί να μου προσφέρει ο Θεός; Με ακούει ο Θεός όταν προσεύχομαι; Πώς καταλαβαίνω ότι μου απαντά ο Θεός στα αιτήματα που έχω; Η Αγία Γραφή μέσα από την Παλαιά Διαθήκη και την Καινή Διαθήκη μας απαντά στα ανωτέρω ερωτήματα. Μέσα από τις παραβολές και τα ιστορικά γεγονότα, όπως το σημερινό γεγονός με τον βασιλιά Δαυίδ με την Βηρσαβεέ, μάς δίνει απαντήσεις και μάς διδάσκει πολλά. Μάς λύνει την απορία γιατί χρειάζεται να είμαστε κοντά στον Θεό. Το πρώτο και σημαντικό είναι η σχέση αγάπης με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Μια σχέση αγάπης που άλλοτε είναι ως Πατέρας, άλλοτε ως φίλος, άλλοτε ως αδερφός, άλλοτε ως συνοδοιπόρος, άλλοτε ως συνεργάτης, άλλοτε ως βοηθός, άλλοτε ως κολλητός φίλος. Μια σχέση αγάπης που μπορούμε να του εναποθέσουμε όλα μας τα μυστικά και όλα τα μύχια της καρδιάς μας. Το δεύτερο εξίσου σημαντικό, είναι η προστασία Του που μας παρέχει ως παιδιά Του. Αν η προστασία που παρέχει μια μητέρα στο παιδί της θεωρείται σημαντική για το παιδί, αν η προστασία που παρέχει η “μητέρα” στα πτηνά της κάτω από τις φτερούγες θεωρείται σημαντική, τότε η προστασία και η φροντίδα που μας παρέχει ο Θεός είναι ασύγκριτη με οποιαδήποτε άλλη μορφή προστασίας πάνω στη γη. Η καθημερινή πνευματική πάλη που δίνουμε στη ζωή μας με τον πονηρό διάβολο είναι αρκετά δύσκολη, διότι εμείς ως άνθρωποι δεν έχουμε την πείρα, δηλαδή την εμπειρία που έχει ο πονηρός διάβολος τόσων αιώνων. Μπορεί όμως αυτή η πνευματική πάλη να γίνει πολύ εύκολη με την βοήθεια του Θεού. Όταν ο άνθρωπος είναι κοντά στον Θεό δεν έχει να φοβηθεί απολύτως τίποτα. Αντιθέτως αυτός που φοβάται είναι ο πονηρός διάβολος, ο οποίος δεν μπορεί να επιτεθεί εναντίον του ανθρώπου. Όταν όμως ο άνθρωπος ξεχνά τον Θεό και σταματά να προσεύχεται και να ζητά την βοήθειά Του, τότε ο πονηρός διάβολος βρίσκει την κατάλληλη στιγμή να επιτεθεί στον άνθρωπο και να του κάνει μεγάλο κακό. Ο βασιλιάς Δαυίδ δέχθηκε μεγάλο πόλεμο από τον πονηρό διάβολο που του έκανε μεγάλη ζημιά. Όμως γιατί έγινε αυτό; Όσο ο βασιλιάς Δαυίδ διωκόταν από τον Σαούλ και πήγαινε στους πολέμους, ζούσε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και ζητούσε την βοήθεια του Θεού, διότι περνούσε δύσκολα. Τότε δεν μπορούσε να τον πλησιάσει ο διάβολος και να του κάνει κακό. Μόλις όμως έγινε μια ανακωχή και ήλθε στη ζωή του η άνεση, η εξουσία, η καλοπέραση, τότε ήλθε και η πτώση, διότι ξέχασε τον Θεό. Εφόσον περνούσε καλά, ξέχασε τον Θεό.