Του Σεβ. Μητροπολίτου Γουμενίσσης,Αξιουπόλεως  και  Πολυκάστρου 

κ.κ. Δημητρίου 

Καθώς συμπληρώνονται 40 μέρες ἀπό τήν ὁρατή ἀπώλεια ἑνός ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, στίς 20
Ἰουλίου τοῦ Προφήτη Ἠλία, ὁπότε τιμοῦμε μιά κορυφαία βιβλική μορφή πού ἑνώνει Παλαιά καί Καινή
Διαθήκη, θά τελέσουμε τά λειτουργικά μνημόσυνα τῆς μακαρίας Μαρίας Τσολάκη τῆς Θερμιώτισσας.
Ἔζησε πολλά χρόνια ἐπί γῆς (17/7/1926 – 15/6/2024), ὅμως τό σπουδαιότερο ἦταν ὅτι ἔζησε μέ
μιάν αὐτοπαραίτηση πού ἀναπέμπει σέ συναξαριακά παραδείγματα.
Μέ μιά ἐκκλησιαστική προσφορά πίστης καί ταπείνωσης, καλοσύνης καί ἀρετῆς, ἀγαθοεργίας καί
ἁγιοσύνης, θεόδεκτων προσευχῶν καί ἀφάνειας. Χωρίς νά ἀπωλέσει τήν χάρη τοῦ Θεοῦ πού τήν
ἐξεργαζόταν ἀπό μικρό κοριτσάκι, ὥστε νά ἀποτελέσει τό βασικότερο ὄργανο τοῦ Θεοῦ στήν ἀποκάλυψη
τῶν Ἁγίων Νεοφανῶν Μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης.
Ὅπως ἔβλεπε τήν Παναγία μας ὡς Μοναχή ἀπό 7χρονο κοριτσάκι, ὅπως ἔβλεπε τόν ἄγνωστο τότε
ἅγιο Ραφαήλ ὡς ἱεροφορεμένο κληρικό μέ τό σταυρό στό χέρι καί τό γκατζίο νά θυμιάζει τό πατρικό της,
ἔτσι συνέχισε νά τούς βλέπει δι᾽ ὅλου τοῦ βίου της. Ἔκτακτο (ἀπίστευτο γιά τούς πολλούς) σημεῖο, γιά
τά κοινά δεδομένα τῆς συνήθους ἱερῆς θρησκευτικότητας καί τῆς θεοπροστατευτικῆς πνευματικότητάς
μας. Διότι εἶχε “ἀσφαλιστικές δικλεῖδες” τήν ἁπλότητα καί καθαρότητα, τήν πτωχεία καί τόν
βασανισμένο βίο, τήν σεμνότητα καί τήν αὐτοπαραίτηση, τήν θεόκλητη καί θεόδοτη ξενιτεία (καίτοι
ὕπανδρος και πολύτεκνη μητέρα, μέ ἐγγόνια ἀργότερα καί δισέγγονα).
Ὁ Κύριος οἰκονόμησε, ὥστε ὁ ἀοίδιμος Μυτιλήνης Ἰάκωβος Κλεόμβροτος στήν ἀρχή νά εἶναι
πολύ διστακτικός ἀπέναντι στήν πρώτη ἐπίσημη ἐνοριακή πληροφόρηση γιά τό ἀρξάμενο τότε ἱστορικό
τοῦ Ἁγίου Ραφαήλ (Μάϊος 1960). Ὁ Κύριος οἰκονόμησε, ὥστε ὁ Μητροπολίτης νά φανεῖ αὐστηρά
ἐπιτιμητικός στόν τότε ἐφημέριο τῆς Θερμῆς π. Εὐθύμιο Τσῶλο, σοβαρό, παραδοσιακό κληρικό. Ἔτσι,
μόνο, χάρη στά ἐπίμονα παρακάλια τοῦ παπα-Θυμῆ, πού τόν σεβόταν βαθιά ἡ 33χρονη Μαρία,
ἀναγκάστηκε νά μεταβεῖ στή Μητρόπολη ἡ Μαρία μαζί μέ τήν ἡλικιωμένη Ἀγγελική Μαραγκοῦ. Ἡ
ἀγράμματη Μαρία, μιά 34χρονη πτωχή πολύτεκνη καί μωρομάνα, μίλησε γιά τίς μέχρι τότε ἄμεσες
ἁγιοφάνειες τοῦ ἁγίου Ραφαήλ, ὅμως ὁ Δεσπότης Ἰάκωβος ἦταν ἀκόμη διστακτικός καί πολύ
συγκρατημένος. Τότε τόλμησε να τοῦ μιλήσει γιά τά τρία ἐπάλληλα ἐνύπνια περί την ὕπαρξη καί ἄλλου
Ἁγίου, τοῦ Διακόνου Νικολάου, μέ τίς θεόδοτες ἐνύπνιες αὐτοψίες τοῦ μνημείου του καί τοῦ σκελετοῦ
του, ὅπως καί γιά θαμμένο ἐνεικόνισμα τῆς Παναγίας. Ὁ Μητροπολίτης ―πολύ συνετά― κρατοῦσε
σημειώσεις, ζήτησε νά τίς ὑπογράψει καί ἔμεινε σέ ἀναστολή ἐπίσημης τοποθέτησης, γιά κάθε
ἐνδεχόμενο. Ὅταν ὅμως βρέθηκε τό μνημεῖο μέ τό ἅγιο λείψανο, ὅπως καί τό μολυβδόβουλο μέ τήν
μορφή τῆς Παναγίας στις 13 Ἰουνίου 1960, ἄλλαξαν τά δεδομένα.
Τότε πίστεψε ὁ Δεσπότης, πίστεψαν στό χωριό, πίστεψαν στό νησί (καί πιστεύουμε ἔκτοτε ἀνά τήν
Ὀρθοδοξία) στούς Νεοφανεῖς Ἁγίους καί στό θεόδοτο ἅγιο ἱστορικό τους.

Πολλοί οἱ συνεργοί καί γιά ποικίλους ρόλους διακονίας σ᾽ ἐκείνη τήν ἀνοικτή ἱερή ἱστορία.
Ὅμως, τό βασικό ὄργανο τῆς ἅγιας πρόνοιας τοῦ Θεοῦ γιά τήν τόση ἐκφαντορική εὐλογία ―μετά
ἀπό τόσα χρόνια κατασταλαγμένης ἔρευνας και ἀπόλυτα τεκμηριωμένης― ἀποδείχθηκε ἀναμφίλεκτα ὅτι
ὑπῆρξε ἡ διά βίου ἁπλή, ταπεινή, ὑπήκοος στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, δεκτική τῶν θείων ἀποκαλύψεων
Μαρία Τσολάκη. Ἕνας ἄνθρωπος πού ποτέ δέν πίστεψε στόν ἑαυτό της, ποτέ δέν δημοσίευσε τόν ἑαυτό
της, ποτέ δεν ξεμάκρυνε ἀπό τήν ἀποκλειστική “πρωτοβουλία” τοῦ Θεοῦ (περί αὐτήν καί πλῆθος
ἀνθρώπων καί ἐμᾶς καί τήν συνοδεία μας).
Τό μυστήριο τῆς ὑπακοῆς στόν Θεό, ὅπως τό βίωσαν ἀνα τούς αἰῶνες οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, τό
ἐβίωνε διαρκῶς καί τό φανέρωνε καί τό ὑπηρετοῦσε διά βίου ἡ ἁπλουστάτη αὐτή καί ἀποφασιστικά
ταπεινόφρων καί ἀφανεστάτη ὕπαρξη.
Αὐτό ἀκριβῶς τό τελευταῖο τεκμηριώνεται ἀπό πλῆθος θαυμασίων πού ἔζησε καί, χάρη στίς
θεόδεκτες προσευχές της, ἔζησαν πλῆθος ἀνθρώπων. Πρῶτα στό ἱστορικό τῶν Ἁγίων καί ἔπειτα σέ τόσες
καί τόσες θεῖες εὐεργεσίες μέ τίς θεόδεκτες προσευχές της.
Ἀπόδειξη μικρή καί λάλος, ἡ εὐκαμψία τοῦ νεκροῦ σώματός της γιά 38 ὧρες, τῆς κεφαλῆς, τῶν
χεριῶν, τῶν ποδῶν της. Ὅπως καί ἡ προσέλευση και συμμετοχή ἀναρίθμητων ἀνθρώπων, προπαντός
τόσων πολλῶν παιδιῶν καί νηπίων μέχρι καί τήν κηδεία της καί ἔκτοτε μέχρι σήμερα.
Τό 40ήμερο μνημόσυνο (20 Ἰουλίου) στήν Ἱερά Μονή Ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης θα
εἶναι ἄλλη μιά εὐλογημένη εὐκαιρία αὐθόρμητης ἐκδήλωσης τῆς εὐγνωμοσύνης γιά πολλούς ἀνθρώπους,
πού ἔνιωσαν ἀμεσότερα τήν φιλάνθρωπη πρόνοια τοῦ Θεοῦ (περί πάντας),… πού ἀνένηψαν καί
ξαναβρῆκαν ἀναψύχουσα τήν δυνατή πίστη τοῦ Χριστοῦ,… πού ἐκκλησιοποιήθηκαν στό φρόνημα καί τό
ἦθος… χάρη στήν μεταξύ μας παρουσία καί τήν (ἀφανή γιά μᾶς, πλήν τεκμαρτή σέ μᾶς) θεόδεκτη
παρρησία τῆς ἀφανοῦς αὐτῆς μακαρίας Μαρίας.

† Ὁ Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως & Πολυκάστρου