Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη
«Εγερθείς παράλαβε το Παιδίον και την Μητέρα αυτού και φεύγε εις Αίγυπτον»
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Σήμερα ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μάς περιγράφει στο ευαγγελικό του ανάγνωσμα ένα θαυμαστό περιστατικό: Την φυγή του Ιησού Χριστού στην Αίγυπτο. Τι συνέβηκε και ο μικρός Χριστός μας αναγκάζεται μετά της μητρός του και του μνήστορος Ιωσήφ να μεταναστεύσει σε άλλη χώρα και συγκεκριμένα στην Αίγυπτο;
Για να κατανοήσουμε το γεγονός, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε σε ένα σπήλαιο της Βηθλεέμ, διότι κανένας δεν δέχθηκε την ετοιμόγεννη Θεοτόκο εκείνη την νύχτα στο σπίτι του. Το ακούτε αδελφοί μου; Κανένας δεν φιλοξένησε εκείνη την Άγια και ευλογημένη νύχτα την Παναγία μας. Από έλλειψη αγάπης και φιλόξενης διάθεσης απέναντι σε μια εγκυμονούσα γυναίκα, έχασαν το θείο μεγαλείο της Χάριτος του Θεού οι ανόητοι άνθρωποι της εποχής εκείνης…
Μεγάλη αρετή η φιλοξενία. Όταν πηγαίνει κάποιος στο νησί της Αίγινας, μπορεί ν’ ακούσει τους κατοίκους της να λένε: «Εδώ στο σπίτι μας ήλθε ο Άγιος Νεκτάριος, όταν ζούσε, όπου συνέφαγε με τους παππούδες μας. Εδώ σε αυτή την αυλή έπινε ο Άγιος Νεκτάριος με τους γονείς μου καφέ». Παρομοίως ακούμε από άλλες φιλόξενες οικογένειες, ότι στο σπίτι τους φιλοξένησαν τον Άγιο Παΐσιο, τον Άγιο Πορφύριο, τον Άγιο Ιάκωβο. Έχοντας την μεγάλη αρετή της φιλοξενίας ο Πατριάρχης Αβραάμ που ήταν ευλογημένος άνθρωπος της αγάπης, αξιώθηκε να φιλοξενήσει στο σπίτι του την Αγία Τριάδα. Εμείς αδελφοί μου είμαστε φιλόξενοι ή είμαστε αφιλόξενοι σαν τους Βηθλεεμίτες;
Οι φιλόξενες οικογένειες ευλογήθηκαν από τον Θεό και συχνά φιλοξένησαν στα σπίτια τους αγίους, χωρίς τότε να το γνωρίζουν… Αντιθέτως, όταν η Θεοτόκος βρήκε κλειστές όλες τις πόρτες της αφιλόξενης Βηθλεέμ, κατέφυγε έξω από την πόλη σε μια σπηλιά, που κάποιοι χωρικοί την είχαν μετατρέψει σε στάβλο.
Εκείνη τη νύχτα όμως η Παναγία μας γέννησε τον Μεσσία του κόσμου. Πολλά σημεία έγιναν τότε, τα οποία είδαν μόνο αγαθοί και πιστοί άνθρωποι. Οι ταπεινοί ποιμένες είδαν αγγέλους να ψάλλουν το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ…». Μάγοι, αστρονόμοι δηλαδή της εποχής εκείνης από την Περσία, είδαν ένα μεγάλο Αστέρι, το οποίο τους οδήγησε τελικά στη Βηθλεέμ για να προσκυνήσουν τον νέο Βασιλέα Χριστό. Για τη διαδρομή με τα ζώα την εποχή εκείνη, μεταξύ της Περσίας και της πόλης Βηθλεέμ, πρέπει να γνωρίζουμε ότι χρειάστηκαν σχεδόν δύο χρόνια. Γι’ αυτό και όταν έφθασαν οι μάγοι στη Βηθλεέμ, ο Ιησούς Χριστός πλησίαζε στην ηλικία των δύο ετών. Τούτο συνάγεται εκ του Ευαγγελίου, που αναφέρει ότι όταν οι μάγοι ρωτήθηκαν από τον βασιλέα Ηρώδη πριν πόσο καιρό είδαν τον αστέρα του παιδίου, αυτοί απάντησαν περίπου προ δύο ετών.
Εύλογα συμπεραίνουμε βέβαια, ότι η Παναγία τα δύο αυτά χρόνια δεν παρέμεινε στο σπήλαιο, αλλά προφανώς είχε ενοικιάσει κάποιο σπίτι. Επί τούτου αναφέρει και το Ευαγγέλιο των Χριστουγέννων ότι «οι Μάγοι ελθόντες εις τον οίκον, βρήκαν το παιδίον μετά της μητρός Του και προσεκύνησαν αυτό». Προσκύνησαν λοιπόν στο σπίτι που έμενε, όπως αναφέρει το Ευαγγέλιο του Ματθαίου.
Ο Ηρώδης όμως όταν πληροφορήθηκε την ηλικία του Ιησού, αποφάσισε να θανατώσει όλα τα παιδιά της Βηθλεέμ και των γύρω περιοχών που ήταν από δύο ετών και κάτω. Τότε ο άγιος Θεός και πατήρ του Κυρίου μας Ιησού Χριστού αμέσως έστειλε τον Άγγελό Του να ειδοποιήσει τον μνήστορα Ιωσήφ, να πάρει γρήγορα τον μικρό Ιησού και την Παναγία και να φύγουν στην Αίγυπτο, διότι ο βασιλέας Ηρώδης αναζητά να σφάξει το παιδί. Έτσι ο Κύριός μας από τη βρεφική του ηλικία κυνηγήθηκε και έγινε πρόσφυγας σε ξένη χώρα. Στη μανία του ο Ηρώδης να Τον εξοντώσει, θανάτωσε χιλιάδες παιδάκια, χιλιάδες νήπια που θυσιάστηκαν και μαρτύρησαν μαζί με τους γονείς τους για χάρη του Ιησού Χριστού. Όλοι αυτοί είναι άγιοι, που η Εκκλησία μας θέσπισε προς τιμή τους την εορτή των αγίων νηπίων.
Αδελφοί μου, ο Ηρώδης έκτοτε δεν ξεχάστηκε· γράφτηκε στην ιστορία με μαύρα γράμματα, ως ο πρώτος διώκτης του Χριστού και του χριστιανισμού. Η ιστορία του ωστόσο επαναλαμβάνεται ανά μέσω των αιώνων έως και σήμερα, στα πρόσωπα όλων εκείνων των βασιλέων και των αρχόντων που εδίωξαν ή διώκουν μέχρι τις μέρες μας τον βασιλέα Χριστό. Εκδίδουν βασιλικά ή προεδρικά διατάγματα, ψηφίζουν νόμους, ακόμα και διεθνείς συνθήκες, που πολλές φορές στρέφονται ευθέως κατά του χριστιανισμού, του Χριστού και της Εκκλησίας που δημιούργησε ο Κύριός μας.
Τι κι αν πολέμησαν όμως ή πολεμούν και σήμερα ακόμα την Εκκλησία Του Χριστού μας; Πού είναι ο Ηρώδης; Πού είναι ο Νέρων; Πού είναι ο Διοκλητιανός; Πού είναι ο Καλιγούλας και όλοι οι διώκτες του Ιησού Χριστού; Πέθαναν και μια ταφόπλακα τους κάλυψε. Ο Χριστός όμως ζει και θα ζει εις τους αιώνες. Και όπως το αίμα των αγίων νηπίων πότισε τότε τις ρίζες του δέντρου του χριστιανισμού απλώνοντας τα κλαδιά του σε όλη τη γη, έτσι και το αίμα των σύγχρονων μαρτύρων εξακολουθεί να ποτίζει σήμερα το ίδιο δέντρο στέλνοντας το μήνυμα του Χριστού σε όλα τα έθνη.
Αυτά ας τα ακούσουν και οι ημέτεροι διώκτες της πίστεώς μας, που θέλουν να μετατρέψουν τον τόπο μας σε μια άθεη χώρα, θανατώνοντας τον Χριστό και διώκοντας την Εκκλησία. Προς όλους αυτούς απευθύνουμε τα λόγια του Θεού: «Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν». Ο Χριστός και ζει και θα ζει εις τους αιώνας, εις πείσμα όλων των άθεων και όλων των δαιμόνων που πολεμούν την αγία Εκκλησία μας. Αμήν.
