Στον ιστορικό Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Μεσοποταμίας στην όμορφη Δυτική Φθιώτιδα ιερούργησε σήμερα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών.

Η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία μεταδόθηκε απευθείας από τηλεοράσεως, ραδιοφώνου και διαδικτύου.

Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα του Μεγάλου Δείπνου μεταξύ άλλων χαρακτηριστικά σημείωσε:

«Όλοι προσκαλούνται στο Δείπνο της Βασιλείας και μάλιστα σε αυτό το Δείπνο όλα είναι έτοιμα, το τραπέζι είναι έτοιμο και στρωμένο από τον ίδιο τον Χριστό. Δε ζητά από τον άνθρωπο, ούτε εισιτήριο εισόδου, ούτε κάποια πρόσκληση να έχει, ούτε να ανήκει σε κάποιο «κλαμπ εκλεκτών», σε κάποια κάστα σε κάποια «ελίτ εκλεκτών» αριστοκρατών, δεν ζητά να έχει ο άνθρωπος κάποιο συγκεκριμένο εισόδημα και κάποια συγκεκριμένη κατάσταση. Το μόνο το οποίο ζητά ο Θεός από τον άνθρωπο είναι την αποδοχή της αγάπης Του. Το μόνο που ζητά ο Θεός από τον άνθρωπο είναι ένα μεγάλο ναι, ένα απροϋπόθετο και καρδιακό ναι στο προσκλητήριο του δείπνου.

Βλέπουμε όμως δυστυχώς, ενώ όλα είναι έτοιμα, όλα είναι στρωμένα, ενώ οικοδεσπότης Κύριος μας Ιησούς Χριστός έχει ετοιμάσει αυτό το δείπνο της Βασιλείας Του για όλη την ανθρωπότητα, παρά ταύτα βλέπουμε ανθρώπους, οι οποίοι θα έπρεπε να τρέξουν πρώτοι, θα έπρεπε να τιμήσουν πρώτοι τον οικοδεσπότη να έρχονται ένας ένας και να παραιτούνται, να έρχονται ένας ένας και να λένε όχι στην πρόσκληση του Χριστού φέρνοντας προφάσεις και δικαιολογίες. «ἀγρὸν ἠγόρασα, καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθεῖν καὶ ἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. καὶ ἕτερος εἶπε· ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον…» ακούσαμε σήμερα.

Τρεις περιπτώσεις δηλαδή ανθρώπων, οι οποίοι επικαλούνται ευλογοφανείς αφορμές, αλλά κρύβοντας την

πραγματική αιτία. Η πραγματική αιτία είναι ότι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στον εαυτό τους και ενώ τους δίνεται η δυνατότητα να μετάσχουν στη Βασιλεία του Θεού, ενώ τους δίνεται η δυνατότητα να μετάσχουν στο τραπέζι της αγάπης του Θεού βρίσκουν προφάσεις για να παραμείνουν εγκλωβισμένοι στον εαυτό τους, εγκλωβισμένοι στην ατομικότητά τους, εγκλωβισμένοι στη δυστυχία τους.

Ο οικοδεσπότης όμως δεν λειτουργεί με τους όρους αυτού του κόσμου. Το τραπέζι Του θα γίνει και θα προσφερθεί σε όλους και γι’ αυτό, όπως ακούσαμε στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα, στέλνει τους συνεργάτες τους, τους υπηρέτες, τους δούλους του, στέλνει δηλαδή ο Χριστός τους Αποστόλους, τους Αγίους, τους Ποιμένες της Εκκλησίας, τους Επισκόπους, τους Πρεσβυτέρους και τους Διακόνους, τους στέλνει στις πλατείες, στα χωριά, στα σοκάκια, παντού μέσα στον κόσμο, στους χώρους της εργασίας, στους χώρους ψυχαγωγίας, στους χώρους της καθημερινότητας για να προσκαλέσουν και άλλους μέσα στο δείπνο γιατί υπάρχει χώρος.

Υπάρχει χώρος για την Βασιλεία του Θεού, γιατί η Βασιλεία του Θεού είναι ακριβώς αυτός ο χώρος στον οποίο αίρεται κάθε αποκλεισμός. Είναι ο χώρος στον οποίον αίρεται κάθε ανισότητα, κάθε αναξιοκρατία, είναι ο χώρος στον οποίο δεν υπάρχει περιθώριο αλλά όλοι είναι προσκεκλημένοι να καθίσουν στις ίδιες θέσεις, να απολαύσουν το ίδιο τραπέζι, να χαρούν την ίδια συντροφιά, την συντροφιά των Αγίων και των Οσίων, την συντροφιά της αιωνιότητας, την συντροφιά της αιώνιας και αληθινής αγάπης.

«Ἒτι τόπος ἐστί». Κι ο Κύριος προσκαλεί και τους τυφλούς και τους χωλούς και τους αναπήρους, τους αμαρτωλούς, τους διαλυμένους τους ανθρώπους οι οποίοι έχουνε θεωρήσει ότι η ζωή τους έχει τελειώσει, όλους τους τελειωμένους δηλαδή καλεί ο Χριστός για να τους αναστήσει και να τους προσφέρει τη χαρά της Βασιλείας. Κι έτσι λοιπόν το τραπέζι γεμίζει και γεμίζει εκπλήξεις γιατί η Βασιλεία του Θεού είναι η αποκατάσταση της ανισότητας μέσα στον κόσμο. Η Βασιλεία του Θεού είναι η αποκατάσταση της αδικίας, είναι η αποκατάσταση κάθε είδους

αποκλεισμού, είναι ακριβώς η αιώνια απόδειξη ότι στο τέλος θα νικήσει η αλήθεια, θα νικήσει η αγάπη, ότι το αγαθό θα νικήσει το κακό το οποίο φαίνεται πολλές φορές μέσα στην ιστορία στην οποία ζούμε να επικρατεί, να κυριεύει και να διαφεντεύει τον κόσμο».

Κλείνοντας το κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος σημείωσε:

«Κάθε μέρα μας δίνονται οι ευκαιρίες να αποδείξουμε και να φανερώσουμε, αν θέλουμε να ζήσουμε σε έναν κόσμο πραγματικής αγάπης και πραγματικής δικαιοσύνης κι αυτό με απλά πράγματα ακόμα και με την καλημέρα την οποία λέμε. Για φανταστείτε είναι δυνατόν κανείς χριστιανός να ισχυρίζεται ότι ποθεί και λαχταρά τη Βασιλεία του Θεού και να στερεί την καλημέρα του, το χαμόγελό του από κάποιον συνάνθρωπό του; Τι κόστος έχει ένα χαμόγελο; Τι επιβάρυνση οικονομική ή φορολογική έχει ένα χαμόγελο; Δεν έχω ακούσει να έχει μπει κάποιο τεκμήριο στα χαμόγελα, ούτε κάποιος φόρος προστιθέμενης αξίας ή κάποιας άλλης αξίες. Δεν έχω δει να κοστίζει σε κάτι ένα χαμόγελο, μια καλημέρα, μια καλησπέρα, μια καληνύχτα. Κι όμως πολλές φορές ακόμα και σε ένα μικρό χωριό υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι γυρίζουν το κεφάλι αλλού όταν συναντούν ένα συνάνθρωπό τους. Αν αυτό δεν είναι δυστυχία, αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της δυστυχίας, αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της κόλασης, τότε ποια είναι η κόλαση; Ποια είναι η δυστυχία και η καταστροφή και ποιος είναι ο όλεθρος; Τι άλλο μπορεί να είναι χειρότερο από αυτό μέσα στη ζωή των ανθρώπων; Μονάχα αυτή την απλή σκέψη αν κάνουμε, αμέσως μπορούμε να καταλάβουμε πώς μπορούμε να γίνουμε υιοί και θυγατέρες της Βασιλείας του Θεού. Αμέσως μπορούμε να καταλάβουμε ότι η Βασιλεία του Θεού μπορεί να γίνει πραγματικότητα στη ζωή μας αρκεί να καθαιρέσουμε το βασίλειον του εγωισμού και της φιλαυτίας, το οποίο κουβαλάει ο καθένας πάνω του και το οποίο γίνεται τείχος και εμπόδιο προκειμένου να αναστηθεί και να φανερωθεί η Βασιλεία του Θεού μέσα στη ζωή μας.

Τα πάντα δοκιμάζονται στην καθημερινότητά μας. Το Ευαγγέλιο του Χριστού δεν είναι θεωρία για να την ακούμε και να λέμε ότι μας αρέσει.

Το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι πρόταση ζωής και ή αποδεχόμεθα αυτή την πρόταση κι αυτό το φανερώνουμε στον τρόπο της καθημερινότητάς μας ή την αρνούμεθα και πάλι το φανερώνουμε στην καθημερινότητά μας. Η ζωή μας η καθημερινή θα αποδείξει αν πραγματικά ποθούμε και λαχταρούμε τη Βασιλεία του Θεού και αν πραγματικά είμαστε ειλικρινείς και τίμιοι όταν παραπονούμεθα για τα κακά, τα οποία υπάρχουν μέσα στον κόσμο, για τις ανισότητες, για τις στρεβλώσεις, για όλα αυτά τα προβλήματα.

Το χαμόγελο της κάθε ημέρας λοιπόν θα αποδείξει, η καλημέρα της κάθε ημέρας, θα φανερώσει εάν πραγματικά είμαστε τίμιοι, ειλικρινείς και συνεπείς σε όσα λέμε σε όσα πιστεύουμε σε όσα θέλουμε για έναν καλύτερο κόσμο».

Προ της απολύσεως ο Σεβασμιώτατος απένειμε εις ένδειξιν τιμής, σεβασμού και αγάπης, το οφίκιο του Πρωτοπρεσβυτέρου στον πολιό Εφημέριο του χωριού π. Γεώργιο Παπανικολάου, επιβραβεύοντας και τιμώντας το πολυετές ποιμαντικό του έργο και την εκκλησιαστική διακονία του στην όμορφη και ιστορική Ενορία της Μεσοποταμίας και στην Δυτική Φθιώτιδα.

Η τιμητική αυτή πρωτοβουλία του κ. Συμεών επισφραγίστηκε με την ιαχή Άξιος, με την οποία ευχήθηκαν άπαντες στον ιερέα του π. Γεώργιο.

Ευρισκόμενος για μία ακόμη φορά στην Δυτική Φθιώτιδα και στην όμορφη Μεσοποταμία ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών είχε την ευκαιρία μιας όμορφης και πνευματικής συναναστροφής και επικοινωνίας με όλους τους κατοίκους και τους επισκέπτες του χωριού.

Στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία παραβρέθηκαν: οι Βουλευτές Φθιώτιδος: κ. Γεώργιος Κοτρωνιάς και κ. Θεμιστοκλής Χειμάρας, ο Δήμαρχος Μακρακώμης κ. Γεώργιος Χαντζής, ο Οργανωτικός Συντονιστής του Περιφερειακού Κέντρου Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού (ΠΕ.Κ.Ε.Σ.) Στερεάς Ελλάδος κ.

Χρίστος Μαρκαντώνης, τοπικοί άρχοντες και εκπρόσωποι της Αστυνομίας, καθώς και εκπρόσωποι άλλων φορέων και συλλόγων του τόπου.

Φωτογραφίες: Δημήτριος Ανάγνου