Στο όμορφο Ανθοχώρι του Νομού Βοιωτίας, το οποίο
εκκλησιαστικά υπάγεται στην δικαιοδοσία της Ιεράς Μητροπόλεως
Φθιώτιδος και στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου,  ιερούργησε
σήμερα Κυριακή των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων της Δ’ εν
Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου, ο Σεβασμιώτατος
Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών.
Η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία μεταδόθηκε απευθείας από
τηλεοράσεως, ραδιοφώνου και διαδικτύου.
Το Ιερό Αναλόγιο διηκόνισε χορός τοπικών ιεροψαλτών υπό
τον Πρωτοψάλτη του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Κ. Τιθορέας,
Γραμματέα του Ιερού Επισκοπείου Ταλαντίου και Λοκρίδος της
Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος, Θεολόγο κ. Βασίλειο Μακέδο.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών αναφέρθηκε
στο σπουδαίο δογματικό έργο της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου και
στην σχέση του με την κοινωνία και την καθημερινότητά των
ανθρώπων, υπογραμμίζοντας μεταξύ των άλλων χαρακτηριστικά:
«Τα δόγματα της Εκκλησίας δεν είναι κάποιες θεωρητικές
διατυπώσεις, δεν προκύπτουν μέσα από έναν φιλοσοφικό
διαγωνισμό, μέσα από ένα διαγωνισμό στοχασμού, μέσα από
σχολές σκέψεως αλλά είναι άμεσα συνυφασμένα με τη ζωή. Όταν
σφάλλουμε στο δόγμα, σφάλλουμε και στη ζωή. Αν παραδείγματος
χάρη είχε δεχθεί η Εκκλησία ότι η ανθρώπινη φύση του Κυρίου μας
Ιησού Χριστού, είχε απορροφηθεί από την θεία φύση του Κυρίου
μας Ιησού Χριστού, αυτό αν είχε γίνει αποδεκτό, θα είχε τεράστιες
συνέπειες και επιπτώσεις στον τρόπο θεώρησης του ανθρώπου,
στον τρόπο θεώρησης των σχέσεων της Εκκλησίας με τον κόσμο,
στον τρόπο αντιμετωπίσεως στη ζωή. Αυτό θα είχε ως
αποτέλεσμα να είναι ο άνθρωπος απόλυτα σβησμένος, απόλυτα
εξαφανισμένος μπροστά σε έναν παντοδύναμο Θεό, ένας
άνθρωπος άβουλος, ανύπαρκτος, χωρίς δυνατότητα συνέργειας
στο Μυστήριο της σωτηρίας, άρα χωρίς ελευθερία, χωρίς ενεργό
αυτεξούσιο, χωρίς καμία δύναμη να δημιουργήσει μέσα στον
κόσμο, υποταγμένος σε ένα πεπρωμένο τυφλό, το οποίο τον
οδηγεί σε μία σκοτεινή πορεία ζωής στην οποία δεν μπορεί να
παρέμβει.
Η Εκκλησία μας δογμάτισε ορθά, ορθόδοξα και διαφύλαξε
αυτά τα δόγματα και διαφυλάσσει μέχρι και σήμερα. Μέσα από το
Συνοδικό της Πολίτευμα δεν διαφυλάσσει μία ταυτότητα, δεν
διαφυλάσσει μία ιδεολογία, δεν διαφυλάσσει μία φιλοσοφία, αλλά
διαφυλάττει έναν τρόπο ζωής.

Δεν θα μπορούσε να σταθεί για παράδειγμα η λεγόμενη
συναλληλία, δε θα μπορούσαν να σταθούν οι λεγόμενοι διακριτοί
ρόλοι των θεσμών της Εκκλησίας, της Πολιτείας, των θεσμών του
πολιτισμού, της κοινωνίας αν δεν υπήρχε ο όρος της Χαλκηδόνας.
Θα είχαμε καταλήξει σε έναν Παποκαισαρισμό, ο οποίος ακόμη
ταλαιπωρεί την αιρετική Δύση και την έχει οδηγήσει στην απόλυτη
εκκοσμίκευση σήμερα και παλαιότερα σε σταυροφορίες, στη βία,
στην Ιερά Εξέταση, στο σκοτάδι, στην ανελευθερία.
Τα δόγματα της Εκκλησίας μας είναι σχετικά με την
καθημερινότητα της ζωής μας».
Συνεχίζοντας το κήρυγμά του ο κ. Συμεών σε άλλο σημείο
τόνισε:
«Μια κοινωνία που ομιλεί για δικαιώματα, που αγωνίζεται για
δικαιώματα, που ομιλεί για συμπερίληψη, που οραματίζεται
συμπεριληπτικές κοινωνίες, αυτό το εκφράζει η τέλεια θεϊκή και η
τέλεια ανθρώπινη φύση του Χριστού, την απόλυτη συμπερίληψη,
συμπεριλαμβάνει τα πάντα και προσλαμβάνει τα πάντα «παρεκτός
της αμαρτίας». Αυτή είναι η συμπεριληπτική κοινωνία και αυτό
είναι το συμπεριληπτικό υπόδειγμα. Η αγκαλιά, η οποία
προσλαμβάνει το κτιστό για να το ενώσει με το Άκτιστο, να το
εξαγιάσει, όχι να το ειδωλοποιήσει το κτιστό, όχι να το κάνει κάτι το
οποίο θα έχει μέσα του οίηση, αλαζονεία και έπαρση, αλλά να το
λαμπρύνει και να το δοξάσει.
Σε μία τέτοια εποχή που έχουμε ανάγκη να αγωνιζόμαστε για
τα δικαιώματα των ευάλωτων, των αδυνάμων, για τα δικαιώματα
των γυναικών, έρχονται οι εξακόσιοι τριάκοντα Πατέρες της 4ης
Οικουμενικής Συνόδου να εκφράσουν την αγάπη τους προς τη
γυναίκα με έναν τρόπο συγκλονιστικό. Επιλέγουν να ανοίξουν τη
λάρνακα μιας γυναίκας, της Αγίας Ευφημίας, στη διαμάχη μεταξύ
ορθοδόξων και αιρετικών και να τοποθετήσουν μέσα στο σώμα
της, πάνω στο άγιο σώμα της, μέσα στη λάρνακα της οι μεν
ορθόδοξοι τον τόμο των ορθοδόξων πού είχε διατυπωμένο το
ορθό δόγμα, οι δε αιρετικοί το δικό τους τόμο που είχε
διατυπωμένο το αιρετικό δόγμα και έκλεισαν τη λάρνακα και
προσευχήθηκαν και λειτουργήθηκαν και την άλλη μέρα την ξανά
άνοιξαν κι εκεί βρήκαν το τόμο των ορθοδόξων να τον κρατά στην
αγκαλιά της στα χέρια της η Αγία Ευφημία και τον τόμο των
αιρετικών να τον καταπατά στα πόδια της. Μια γυναικεία
προσωπικότης, μία κοπέλα από την Χαλκηδόνα που μαρτύρησε το
303 μ.Χ. και μετά από 150 χρόνια εξακολουθεί να είναι μία ηγέτιδα,
μία εγγυήτρια της αλήθειας της ζωής της Εκκλησίας και οι Πατέρες
της Εκκλησίας ανάμεσα στους οποίους Πατριάρχες, Επίσκοποι,
Ηγούμενοι, Θεοφόροι Πατέρες δεν διστάζουν να υποκλιθούν και να

ζητήσουν το φωτισμό και την επικύρωση από μία γυναίκα. Από την
Αγία Ευφημία. Και μάλιστα μία γυναίκα η οποία στέκεται, στεκόταν
και στέκεται, ευεργετούσα σιωπηλά, ευεργετούσα σεμνά,
ευεργετούσα αιώνια όπως ευεργετεί και σήμερα την Ορθοδοξία.
Πόσο μεγαλειώδες είναι αυτό!  Πόσο επαναστατικό, πόσο
ανατρεπτικό και πόσο συγκλονιστικό μήνυμα για το πώς οφείλουμε
να διαχειριζόμαστε τα χαρίσματα και το ρόλο που έχει ο καθένας
μέσα στη ζωή της Εκκλησίας τους».
Τον Σεβασμιώτατο προσεφώνησε εγκαρδίως εκ μέρους του
Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, των τοπικών αρχόντων και όλων των
πιστών κατοίκων της Ενορίας ο Προϊστάμενος του Ναού Πρωτ. π.
Μιχαήλ Πατσιάδης και ο Πρόεδρος της Κοινότητας κ. Λουκάς
Μωραΐτης εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη όλων για την αγιαστική
και τονωτική παρουσία του Σεβασμιωτάτου στο Ανθοχώρι για μία
ακόμη φορά.
Στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία μεταξύ των πιστών
παραβρέθηκαν: η Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Βοιωτίας κ. Φανή
Παπαθωμά, ο Δήμαρχος Λεβαδέων κ. Ιωάννης Ταγκαλέγκας, ο
Δήμαρχος Αλιάρτου κ. Γεώργιος Ντατσιώτης, ο Αστυνομικός
Διευθυντής Λειβαδιάς κ. Ηλίας Μπακούμης, Αντιδήμαρχοι και
Δημοτικοί Σύμβουλοι,    καθώς και εκπρόσωποι φορέων και
συλλόγων του γειτονικού Νομού Βοιωτίας.

Φωτογραφίες: Δημήτριος Ανάγνου