Στην δύση του 2023 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ.
Συμεών, σήμερα Κυριακή προ των Φώτων 31 Δεκεμβρίου 2023
ιερούργησε στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου, της ομωνύμου
πολυπληθούς Ενορίας στο κέντρο της Λαμίας.
Η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία μεταδόθηκε απευθείας από
τηλεοράσεως, ραδιοφώνου και διαδικτύου.
Τους Ιερούς Ύμνους απέδωσαν οι Ιεροψάλτες του Ναού
υπό τον Πρωτοψάλτη κ. Βασίλειο Χήρα.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών
χαρακτηριστικά ανέφερε:
«Βρισκόμαστε σήμερα 31η Δεκεμβρίου την τελευταία
Κυριακή του έτους που παρέρχεται, Κυριακή μετά τα Άγια
Χριστούγεννα και συγχρόνως την Κυριακή πριν από τη μεγάλη
Εορτή των Αγίων Θεοφανίων και ακριβώς η Αγία μας Εκκλησία
σήμερα επιλέγει να μας προετοιμάσει για την εορτή που έρχεται.
Βλέπουμε ότι όλο το Άγιο Δωδεκαήμερο συντίθεται από τρεις
μεγάλες Δεσποτικές εορτές, την Δεσποτική Εορτή της κατά Σάρκα
Γεννήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, την Δεσποτική Εορτή
της Περιτομής, που θα εορτάσουμε αύριο, η οποία κατά τους
Πατέρες της Εκκλησίας μας αποτελεί «τύπον του Αγίου
Βαπτίσματος» και την Εορτή των Αγίων Θεοφανίων, της Θείας
Επιφανείας, της Βαπτίσεως του Κυρίου ημών Ιησού και ακριβώς
σε αυτό το μεταίχμιο, σε αυτήν πνευματική περίοδο, σε αυτή την
πνευματική μετάβαση, σε αυτή την πνευματική ανάβαση έρχεται η
Εκκλησία μας να μας δώσει περίγραμμα, να μας δώσει στίγμα.
Έρχεται ο Ευαγγελιστής Μάρκος σήμερα να μας μιλήσει για
«την αρχή του Ευαγγελίου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» και να
μας εμφανίσει από σήμερα το πρόσωπο του Προδρόμου και
Βαπτιστού Ιωάννου, αυτού του Προφήτου της Παλαιάς αλλά και
της Καινής Διαθήκης, που ήρθε να ετοιμάσει, να προετοιμάσει την
«οδόν Κυρίου», ήρθε να ετοιμάσει το έδαφος, ήρθε τελευταίος
αυτός για τελευταία φορά να εξαγγείλει τον ερχομό του Μεσσία.
Άλλωστε όλοι οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ο καθένας με
τον δικό του τρόπο, αλλά όλοι ανεξαιρέτως, μας μίλησαν για τον
Μεσσία, όλοι μας μίλησαν για τον ερχομό του Μεσσία, όλοι
διαβεβαίωναν την ανθρωπότητα ότι ο Μεσσίας έρχεται. Ο
Πρόδρομος έρχεται να μας πει ότι θα πρέπει να προετοιμαστούμε,
να είμαστε έτοιμοι, να έχουμε προετοιμάσει το έδαφος της καρδιάς
μας για να δεχτούμε τον Μεσσία στην ύπαρξή μας, στη ζωή μας.
Έρχεται να μας δείξει τον Αμνό του Θεού προκειμένου να τον
αποδεχθούμε, προκειμένου να τον ακολουθήσουμε γιατί αυτός ο

ερχόμενος πίσω μου είναι «ισχυρότερος» όπως τονίζει ο Τίμιος
Πρόδρομος.
Αυτή είναι η αρχή του Ευαγγελίου και έκφραση αυτής της
αρχής είναι το κήρυγμα του Τιμίου Προδρόμου, το όποιο κήρυγμα
επαναλαμβάνει και ο Χριστός και είναι το κήρυγμα της Εκκλησίας:
«Μετανοεῖτε, ἤγγικεν γάρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν», το κήρυγμα
της μετάνοιας είναι η ματιά της Εκκλησίας στο μέλλον. Η μετάνοια
είναι η πραγματικότητα, ο ρεαλισμός μιας κοινωνίας που έχει
όραμα, που έχει έμπνευση, που θέλει δηλαδή να γίνει πραγματικά
καλύτερη, που θέλει πραγματικά να ζήσει ένα καλύτερο μέλλον,
που θέλει μεν να βλέπει στο παρελθόν, έχει τη δύναμη να κοιτάζει
το παρελθόν, να γνωρίζει το παρελθόν της, να κάνει τον
απολογισμό της αλλά συγχρόνως έχει τη ματιά στραμμένη στο
μέλλον.
Για αυτόν ακριβώς το λόγο ο Απόστολος των Εθνών Παύλος
στην Αποστολική Περικοπή, που ακούσαμε σήμερα, μας δείχνει το
υπόδειγμα για το πως οφείλουμε να κάνουμε τον απολογισμό μας,
για το παρελθόν, και συγχρόνως ο δικός του απολογισμός είναι
ένα ερωτηματολόγιο για όλους εμάς. Ο Απόστολος Παύλος
αναφερόμενος και απευθυνόμενος στον Τιμόθεο αφού του λέει να
είναι σε εγρήγορση, σε νήψη, «νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον ὡς
καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ» του εμφανίζει, το πρόταγμα, τον
τρόπο με τον οποίο οφείλει να κινηθεί στο μέλλον: δεν μπορούμε
να κινηθούμε στο μέλλον χωρίς νήψη, χωρίς εγρήγορση, χωρίς
διάθεση να υποφέρουμε προκειμένου να μετανοήσουμε,
προκειμένου να αλλάξει ο κόσμος μας, να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι,
δεν αλλάζει ο κόσμος με ευχολόγια.
Δεν αλλάζει ο κόσμος με διακηρύξεις, δεν αλλάζει ο κόσμος
με λουλούδια και με γλυκά, αλλά ο κόσμος αλλάζει με ανθρώπους
που είναι διατεθειμένοι να κακοπαθήσουν, δηλαδή να πελεκήσουν
τον εγωισμό τους, να αντιμετωπίσουν τη φιλαυτία τους, να έρθουν
αντιμέτωποι με τον εαυτό τους, να κάνουν ρήξεις, υπερβάσεις,
ταπεινώσεις, να μπορέσουν να προχωρήσουν μπροστά, έστω και
με ματωμένα βήματα, με ματωμένους και ιδρωμένους
βηματισμούς. «Νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον». Συγχρόνως κάνει το
δικό του προσωπικό απολογισμό λίγο πριν το τέλος ο Απόστολος
Παύλος λίγο πριν το μαρτύριο, λίγο πριν την πορεία τη μαρτυρική
στη Ρώμη κάνει το δικό του απολογισμό. «Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν
ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα». Αυτός είναι
ο απολογισμός του Αποστόλου των Εθνών Παύλου και αυτό είναι
το ερωτηματολόγιο που οφείλουμε κάθε μέρα να θέτουμε όλοι μας
στον εαυτό μας και ιδιαίτερα σε μέρες ορόσημο όπως είναι η

σημερινή μέρα, η τελευταία ημέρα του έτους καθώς από αύριο
ανατέλλει ένα νέο έτος.
Να αναρωτηθούμε, να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: «Εγώ
φέτος το 2023 αγωνίστηκα τον καλόν αγώνα; Εγώ φέτος το 2023
ακολούθησα τέλεια τον δρόμο του Ευαγγελίου; Εγώ φέτος το 2023
που παρέρχεται τήρησα την πίστη του Χριστού; Έμεινα πιστός στο
Ευαγγέλιο Του; Έμεινα πιστός στις εντολές Του, έμεινα πιστός και
αφοσιωμένος σε αυτό που θέλει ο Θεός από εμένα;
Αυτός είναι ο απολογισμός. Αυτά είναι τα ερωτήματα, και όχι
να κάτσουμε να μετράμε κέρδη ή ζημίες. Αυτή είναι δουλειά των
επιχειρήσεων που κλείνουν τα βιβλία τους, που κάνουν τους
απολογισμούς και τους ισολογισμούς τους. Ο άνθρωπος όμως δεν
είναι επιχείρηση. Ο άνθρωπος είναι εικόνα Θεού ζώντος. Ο
άνθρωπος είναι πρόσωπο που καλείται να ζήσει αγαπητικά με το
Θεό και αγαπητικά με τον κόσμο και για αυτό δικός μας
απολογισμός, το δικό μας ταμείο δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο
παρά μία καταμέτρηση και αναμέτρηση με το πρόταγμα, με τον
κανόνα, με τον ιδεότυπο της αγάπης. Ο καλός αγώνας, η τήρηση
της πίστης και η τελείωσης του δρόμου συνοψίζεται σε μία λέξη
μονάχα. Στη λέξη «Αγάπη». Σε αυτό θα αναμετρηθούμε. Σε αυτό
θα μετρήσουμε και εκεί θα αναρωτηθούμε, πόσο άραγε
αγαπήσαμε το 2023. Αγαπήσαμε όσο περισσότερο μπορούσαμε;
τι υπερβάσεις κάναμε χάρην της αγάπης; πόσα συγνώμη
ζητήσαμε για την αγάπη; πόσες φορές κλείσαμε το στόμα μας για
την αγάπη; πόσες φορές καταφέραμε να συγκρατήσουμε τα νεύρα
μας για την αγάπη; πόσες φορές χάρην της αγάπης κατάπιαμε το
λογισμό μας, τη σκέψη μας, τη γλώσσα μας τη βουτήξαμε στη
σύνεση και στη σωφροσύνη; πόσες φορές για την αγάπη
συναντήσαμε τον πτωχό; πόσες φορές για την αγάπη αγκαλιάσαμε
τον ορφανό; πόσες φορές για την αγάπη θρέψαμε τον πεινασμένο;
πόσες φορές για την αγάπη είπαμε καλό λόγο για το διπλανό μας;
πόσες φορές για την αγάπη καταφέραμε να υπερβούμε τον
λογισμό της κατάκρισης, της συκοφαντίας, τους πονηρούς και
κακούς λογισμούς; Ερωτήματα τόσο για το 2023, όσο και για το
2024.
Αυτός είναι ο απολογισμός στον οποίο μας προσκαλεί ο
Απόστολος των Εθνών Παύλος και αυτός ο απολογισμός είναι που
γεννά τη μετάνοια. Δεν μπορεί να υπάρξει μετάνοια, θεραπεία
δηλαδή, αν δεν προηγηθεί διάγνωση, αν δεν ζούμε την
πραγματικότητα του εαυτού μας και όχι των άλλων. Είναι πολύ
εύκολο και μας είναι πολύ εύκολο να κάνουμε διαπιστώσεις για
τους άλλους, μας είναι πάρα πολύ εύκολο ακόμα και με μπηχτές
και με υπονοούμενα, ακόμα και με τη σιωπή μας ενίοτε να

κεντρίζουμε τον άλλο αλλά αυτό δεν μας σώζει, αυτό δεν μας
οδηγεί στο Θεό, αυτό δεν ανοίγει την καρδιά μας, αυτό δεν γεμίζει
την ύπαρξή μας αγάπη. Έχουμε ανάγκη προσωπικής
αυτοκριτικής, έχουμε ανάγκη «τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα, καὶ μὴ
κατακρίνειν τὸν ἀδελφόν μου», έχουμε ανάγκη να δούμε την
αλήθεια μας, να δούμε την ύπαρξή μας, να φωτίσουμε τα σκοτάδια
της ύπαρξής μας και να βάλουμε αρχή μετανοίας αν πραγματικά
ανήκουμε σε αυτούς που μακαρίζει ο Απόστολος των Εθνών
Παύλος στο τέλος της σημερινής Αποστολικής Περικοπής. Ποιους
μακαρίζει; Αυτούς που αγάπησαν την Επιφανεία, «πᾶσι τοῖς
ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ», σε αυτούς που αγάπησαν τη
φανέρωση, την κατά σάρκα φανέρωση του Κυρίου ημών Ιησού
Χριστού, αυτούς που αγάπησαν και αγαπούν τα Θεοφάνεια,
αυτούς που αγάπησαν και αγαπούν τη δυνατότητα να φανερωθεί ο
Θεός στη ζωή τους, στη ζωή μας, αυτούς που ζουν με αυτή τη
λαχτάρα και με αυτό τον πόθο να συναντήσουν το Θεό πραγματικά
και όχι σε έναν κόσμο φαντασίας, όχι σε έναν κόσμο ιδεατό, όχι σε
έναν κόσμο πλασμένο με μύθους, αλλά μέσα στην πραγματικότητα
της ζωής, γιατί είναι πραγματικότητα ο Χριστός και δεν είναι μύθος,
δεν είναι μύθευμα, δεν είναι παραμύθι, δεν είναι λογοτεχνικό
δημιούργημα, δεν είναι καλλιτεχνική απεικόνιση. Είναι πρόσωπον
αγάπης που έρχεται στη ζωή μας για να τη γεμίσει με αγάπη και
νόημα.
Αυτή η μετάνοια, αυτός ο απολογισμός, αυτή η αγάπη για
την Επιφάνεια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είναι η Αρχή του
Ευαγγελίου. Αυτή είναι η Αρχή του Ευαγγελίου και αυτή είναι η
πρόκληση της νέας χρονιάς, είναι μία ευκαιρία όχι απλώς για μία
νέα αρχή, για την Αρχή του Ευαγγελίου στη ζωή μας, για να
αρχίσουμε δηλαδή να ζούμε το Ευαγγέλιο στη ζωή μας, να
πάψουμε να ζούμε με τον μικρόκοσμο μας, να ζούμε με τις ιδέες
μας, να ζούμε με τα πάθη μας, να ζούμε με τα λάθη μας, να ζούμε
με τις πληγές μας, να ζούμε με τα κόμπλεξ μας, να ζούμε με τις
μειονεξίες μας, να ζούμε με τις αναπηρίες μας. Να πάψουμε να
ζούμε με όλα αυτά τα τοξικά που μας κρατάνε πίσω, να πάψουμε
να ζούμε με έχθρες, με παράπονα, με πικρίες, να πάψουμε να
ζούμε με τη μιζέρια και την κακομοιριά, για το τι μας έβλαψε ο
διπλανός ή γιατί μας πρόδωσε ο έτερος διπλανός, αλλά να
αποφασίσουμε επιτέλους να ζήσει το Ευαγγέλιο μέσα μας. Να γίνει
η Αρχή του Ευαγγελίου στη ζωή μας και αυτό είναι που θα αλλάξει
πραγματικά τον κόσμο μας, αυτό είναι που θα αλλάξει τον κόσμο
όλον, αυτό είναι που μπορεί να κάνει πραγματικά τη ζωή μας «ζωή
Ευαγγελίου».

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος κ.
Συμεών μετέβη στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού και αντάλλαξε
εόρτιες ευχές με τους ιερείς, τους ιεροψάλτες, τα μέλη του
Εκκλησιαστικού Συμβουλίου και του Ενοριακού Φιλόπτωχου
Ταμείου, τους κατηχητές, το προσωπικό και συνεργάτες της
Ενορίας.

Φωτογραφίες: Δημήτριος Ανάγνου