Με τίτλο: «Ταγματάρχης Μινωτάκης: Ο αδελφός του Αλέξη Μινωτή που εξασφάλισε στην Ελλάδα το Δέλτα του Έβρου» ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ Στρατηγός ε.α. Κωνσταντίνος Ζιαζιάς έχει ανεβάσει στον «τοίχο» του σε μέσο κοινωνικής δικτυώσεως μία άγνωστη όσο και μοναδική ιστορία με πρωταγωνιστή τον μεγάλο αδελφό του μεγάλου μας ηθοποιού και θεατράνθρωπου Α:λέξη Μινωτή, τον Ταγματάρχη (Πυροβολικού) Εμμανουήλ Μινωτάκη και τον αγώνα που έκανε αυτός ως μέλος της τριμερούς επιτροπής για την χάραξη των ελληνοτουρκικών συνόρων στον Έβρο, ώστε να έλθουν στην Ελληνική πλευρά του ποταμού τα 100.000 στρέμματα του «Δέλτα» του. Αποδεικνύοντας έτσι για πολλοστή φορά, την ύψιστη σημασία που έχουν ανέκαθεν, η φιλοπατρία, οι γνώσεις, το άοκνο ενδιαφέρον για την προάσπιση (εν τη ευρεία εννοία) των «κεκτημένων» και των δικαίων της Πατρίδος, όχι μόνο με τα όπλα αλλά και με τους χάρτες και την πέννα στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων, ακόμα και από ΕΝΑ άτομο, ακόμα και από ΕΝΑ Δημόσιο λειτουργό.

Αφήνουμε τον Επίτιμο Α/ΓΕΣ Στρατηγό Ζιαζιά να μας εξιστορήσει τις λεπτομέρειες αυτές:

«Την τελευταία περίοδο, λόγω των γεγονότων του Έβρου , πολλοί έμαθαν λεπτομέρειες πως καθορίσθηκε ο Έβρος ποταμός , σύνορο μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.

Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν ποιος ήταν ο νεαρός Ταγματάρχης Πυροβολικού, μέλος της τριμερούς επιτροπής που καθόριζε η Συνθήκη της Λωζάνη, στον οποίο οφείλεται η ελληνική κυριαρχία στα 100.000 στρέμματα του Δέλτα, ενός από τους σπουδαιότερους βιότοπους της Ευρώπης και πλουτοπαραγωγική πηγή για την περιοχή του Έβρου.

Ο νεαρός Ταγματάρχης εκπρόσωπος της Ελλάδας στην τριμερή Επιτροπή Διαχάραξης Ελληνοτουρκικών Συνόρων, το 1926, κατάφερε με προσωπική έρευνα να καταρρίψει τους ισχυρισμούς της τουρκικής πλευράς, η οποία είχε χρησιμοποιήσει ακόμη και πλαστούς τίτλους ιδιοκτησίας προκειμένου να διεκδικήσει την πολύτιμη νησίδα του «Γκιαούρ Αντά» («Νησί των Απίστων»), όπως λεγόταν τότε το διαφιλονικούμενο κομμάτι γης ανάμεσα στους δύο κύριους βραχίονες του ποταμού Έβρου.

Η Συνθήκη της Λωζάνης όριζε ως σύνορο Ελλάδας – Τουρκίας τον μέσο ρου του ποταμού Έβρου, αλλά έμεναν πολλά ακόμη να διευθετηθούν για την οριστική χάραξη. Το σημαντικότερο ήταν η τύχη του Δέλτα. Ο διασυνοριακός ποταμός ανοίγει νότια των Φερών και δημιουργεί μια διχάλα, με τις δύο κύριες διακλαδώσεις του να «αγκαλιάζουν» το νησί των 100.000 στρεμμάτων. Η Τριμερής Επιτροπή, υπό τον Ολλανδό συνταγματάρχη Μπάκερ, καλούνταν να αποφασίσει ποιος από τους δύο βραχίονες του ποταμού –ανατολικός ή δυτικός- αποτελεί την κύρια κοίτη και να καθορίζει αυτήν ως μόνιμο σύνορο μεταξύ των δύο χωρών.

Ο εκπρόσωπος της Τουρκίας στην Επιτροπή, Συνταγματάρχης Χαιρουλάχ Μπέη, προσκόμισε στον Μπάκερ τίτλους ιδιοκτησίας Οθωμανών πολιτών, προκειμένου να κατοχυρώσει ως σύνορο τον δυτικό βραχίονα και να περάσει το «Γκιαούρ Αντά» στην τουρκική κυριαρχία. Όπως αναφέρει σε ενημερωτικό φυλλάδιο ο πρώην αντιδήμαρχος Φερών, Νικόλαος Γκότσης, ο οποίος μελέτησε και γνωρίζει όσο ελάχιστοι την ιστορία της περιοχής, ο Ταγματάρχης Μινωτάκης έκανε επισταμένη έρευνα στο Υποθηκοφυλακείο της Κωνσταντινούπολης, όπου σε αντιπαραβολή των στοιχείων απέδειξε πως αυτοί οι τίτλοι ιδιοκτησίας ήταν πλαστοί. Επίσης, μέσα στα πολλά επιχειρήματα της ελληνικής αντιπροσωπείας που προσκόμισε, ήταν πως η ποτάμια ναυσιπλοϊα για την Αδριανούπολη γινόταν από τα αρχαία και βυζαντινά χρόνια μέσω του ανατολικού βραχίονα και του λιμανιού του Αίνου.

Ο Συνταγματάρχης Μπάκερ μελέτησε τα επιχειρήματα και των δύο πλευρών και αποφάσισε πως ο κύριος ρους του Έβρου είναι ο ανατολικός βραχίονας και έτσι το Δέλτα των 100.000 στρεμμάτων κατοχυρώθηκε στην Ελλάδα. Στις 3 Νοεμβρίου 1926 υπογράφηκαν τα πρωτόκολλα και τα συμπεράσματα της Επιτροπής.
Μετά την ολοκλήρωση του έργου του στην Επιτροπή Διαχάραξης Ελληνοτουρκικών Συνόρων, ο Εμμανουήλ Μινωτάκης ανέλαβε θέση διευθυντή του 2ου Γραφείου του τότε Γενικού Επιτελείου Αεροναυτιλίας και το 1931 προήχθη στο βαθμό του Αντισυνταγματάρχη. Το φθινόπωρο του 1935 συμμετείχε στην Κεντρική Επιτροπή Οχύρωσης (ΚΕΟ) της παραμεθόριας βόρειας ζώνης της χώρας που επέβλεπε την κατασκευή των Οχυρών της Γραμμής Μεταξά.

Με Βασιλικό Διάταγμα του 1939 αποστρατεύτηκε για λόγους υγείας, καθότι προσβλήθηκε από φυματίωση. Εισήχθη για θεραπεία στο Σανατόριο της Πάρνηθας και πέθανε στις 14/6/1940, σε ηλικία μόλις 42 ετών. Αναπαύεται στη γενέθλια γη, στον οικογενειακό τάφο της οικογένειας Μινωτάκη, στο Ιερό Κοιμητήριο του Αγίου Λουκά Χανίων.

Ελάχιστοι επίσης γνωρίζουν πως ο νεαρός στρατιωτικός ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός του σπουδαίου ηθοποιού και σκηνοθέτη, Αλέξη Μινωτή. Η κοινή, αλλά και τόσο διαφορετική διαδρομή των δύο αδελφών από τα Χανιά της Κρήτης συγκινεί και γοητεύει.

Γιοι του εμπόρου Στυλιανού Μινωτάκη, ο Εμμανουήλ (γεν.1898) και ο Αλέξης (1900) μεγάλωσαν στα Χανιά, όπου ο πατέρας τους διατηρούσε βαφείο. Ο μεγαλύτερος έφυγε για την Αθήνα πριν από την ενηλικίωσή του, για να εισέλθει μετά από επιτυχείς εξετάσεις στη Σχολή Ευελπίδων, σε ηλικία μόλις 16 ετών και να ακολουθήσει καριέρα αξιωματικού του στρατού. Ο Αλέξης στο ίδιο διάστημα εκδήλωνε τις πρώτες καλλιτεχνικές του ανησυχίες: σε ηλικία 15 ετών δημοσίευε ποιήματα στο φιλολογικό περιοδικό Διόνυσος της Κωνσταντινούπολης, υιοθετώντας το όνομα Μινωτής. Με αυτό το όνομα θα συστηνόταν αργότερα στα θεατρικά σανίδια της Αθήνας, όπου κατέφυγε το 1921 για να ακολουθήσει τα όνειρά του ως αυτοδίδακτος ερασιτέχνης ηθοποιός, εγκαταλείποντας το επάγγελμα του υπαλλήλου της Εθνικής Τράπεζας Χανίων, κάτι που προκάλεσε την οργή του πατέρα του.

Το 1925, όταν ο 24χρονος Αλέξης Μινωτής άρχισε να καθιερώνεται στη θεατρική σκηνή, μέσα από τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, παίζοντας το ρόλο του βιολιστή στο έργο Πόλεμος του Αρτζιμπάσεφ, ο 26χρονος αδελφός του, Εμμανουήλ Μινωτάκης διοριζόταν ως εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Επιτροπή για την οριοθέτηση των ελληνοτουρκικών συνόρων, κατ΄ εφαρμογή του Άρθρου 5 της Διεθνούς Συνθήκης της Λωζάνη , που είχε υπογραφεί τον Ιούλιο του 1923.

Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την προσφορά του στην ΠΑΤΡΙΔΑ οι ΕΝΟΠΛΕΣ Δυνάμεις κάθε Σεπτέμβριο διεξάγουν ,στο Δέλτα του Εβρου την Τακτική Άσκηση Μετά Στρατευμάτων (ΤΑΜΣ) «Εμμανουήλ Μινωτάκης», στο πλαίσιο της μεγάλης κλίμακας διακλαδικής άσκησης «Παρμενίων». Για την εκτέλεσή της συνεργάζονται ο στρατός και οι ψαράδες Εθνοφύλακες του Δέλτα, οι οποίοι συμμετέχουν με τις ξύλινες πλάβες τους και εκπαιδεύονται στην αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών.

Η τοπική κοινωνία, για να τιμήσει τον νεαρό Ταγματάρχη, για την προσφορά του προς την ΠΑΤΡΙΔΑ ,το 1927, το Κοινοτικό Συμβούλιο αποφάσισε την ονοματοδοσία της τότε οδού Συντριβανιού – Τούρκικου Στρατώνα σε οδό Ταγματάρχη Εμμανουήλ Μινωτάκη και 2018, προέβη σε ονοματοδοσία δρόμου των Φερών με το όνομα «Ταγματάρχης Εμμανουήλ Μινωτάκης».