Του π. Ηλία Μάκου 

Μια ιστορική και παλαιά Μονή, των Εισοδίων της Θεοτόκου ή Αγγελομάχων (δεν είναι διευκρινισμένο πως έχει προκύψει το όνομα αυτό) στα Κούρεντα της Ζίτσας, είναι έτοιμη να καταρρεύσει από την εγκατάλειψη στη φθορά του χρόνου. Και η πορεία της στο χρόνο κινδυνεύει να τυλιχθεί από το σκοτάδι της λησμονιάς. 

Γι’ αυτό χρειάζονται άμεσα εκτεταμένες παρεμβάσεις για να ξαναζωντανέψει η Μονή και να ξανανοίξει η αυλαία…

Η Μονή, που είναι αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου, ιδρύθηκε το 1772 και για πολλές δεκαετίας γνώρισε άνθηση.

Ενδεικτικό είναι ότι μέχρι περίπου την απελευθέρωση της Ηπείρου από τους Τούρκους το 1913, λειτουργούσε ονομαστό οικοτροφείο στα Κούρεντα.

Σπουδαίος, μόνο, που πλέον, έχει υποστεί ζημιές, είναι ο αγιογραφικός πλούτος της Μονής. Οι τοιχογραφίες εικονήθηκαν το 1882 από τους Κερκυραίους Θεόδωρο και Σταμάτη, που ήταν αδέλφια. 

Η εγκαταλελειμμένη αυτή Μονή μας θυμίζει, έστω και ερειπωμένη, ότι ψυχικά κουρασμένοι μέσα σ’ έναν κόσμο, που θωπεύει τα αυτιά μας, ναρκώνει το νου μας και μας οδηγεί υπνωτισμένους στο μάταιο, ας κάνουμε μια στάση. Ας φύγουμε από τις κραυγές, την κενολογία  και τη μιζέρια της εποχής.  

Ας αφήσουμε την ψυχή μας, τη σκέψη μας και τη συνείδησή μας να τραβήξουν προς τα υψηλά. Και ας σκύψουμε βαθιά μέσα μας, να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και να μπορέσουμε να αντικρύσουμε, με παρθενικά, με αγνά μάτια τον πλησίον. Να τον προσεγγίσουμε γνήσια και αδελφικά, χωρίς τα οπτικά εφέ, με τα οποία μας “τυφλώνει” ο φακός των ενοχών μας. 

Και το Μοναστήρι των Αγγελομάχων μας βοηθάει, μέσα από τους πνευματικούς ψιθύρους του, να βρούμε τη γλώσσα αναφοράς προς τον Θεό και να Τον κοινωνήσουμε. Χωρίς ταπεινολογίες και ταπεινοσχημίες. Απλά και προσωπικά. Χωρίς συμβατικότητες και επιτήδευση. 

Και να αναζητήσουμε το λιμάνι της αλήθειας, σ’ ένα ταξίδι ατέρμονο, που μας παίρνει μια ολόκληρη ζωή. Ας συνταξιδέψουμε, λοιπόν…