Ο ρόλος της Μητέρας ήταν ανέκαθεν από τους δυσκολότερους. Σ’ αυτόν υπάγεται και η διατροφή των παιδιών.

Στη σύγχρονη εποχή μας μια μητέρα για να αναθρέψει τα παιδιά της σωματικά αλλά και πνευματικά απαιτείται μόχθος πολύς μέχρις αίματος.

Το δράμα της εποχής μας που βιώνει ολόκληρη η ανθρωπότητα, είναι κυρίως το δράμα αγωγής και ανατροφής των νέων.

Κατά καιρούς έχουν επινοηθεί συστήματα επί συστημάτων, χωρίς να αποδώσουν το ελάχιστο. Και αυτό συμβαίνει διότι δεν δέχτηκαν να «προσφέρουν» το παιδί στο «Ναό», στην Εκκλησία του Χριστού. Αντίστροφα, διαπαιδαγώγησαν το παιδί κοσμικά», «επιστημονικά», επιφανειακά προσφέροντάς το σε άλλους «ναούς». Στο τέλος όπως ήταν φυσικό απέτυχαν οικτρά, κι αυτό συνέβη διότι προσφέραν το παιδί στους «ναούς» της επιστήμης, της τέχνης, του «πολιτισμού», και μάλιστα μονομερώς.

Η χριστιανική ανατροφή, που δηλώνει τη σύζευξη του φυσικού  με το μεταφυσικό, του χρονικού με το αιώνιο, του ανθρωπίνου με το θείο, συνθέτει το μυστικό της επιτυχημένης αγωγής.

Ο κάθε άνθρωπος είναι αισθητός και «υπερ-αισθητός». Με την «εγκόσμια» γνώση καλύπτεται ο αισθητός του κόσμος. Με τη θεία γνώση των υπερφυών μυστηρίων της εκκλησίας μας καλύπτεται ο υπεραισθητός κόσμος. Έτσι λοιπόν με αυτόν μόνο τον τρόπο ολοκληρώνεται ο άνθρωπος.

Το παράδειγμα της Παναγίας να προσφέρει τον Χριστό στην «Εκκλησία», είναι το παράδειγμα που πρέπει να μιμηθεί η κάθε μάνα και ολόκληρος ο κόσμος.

Μητέρες όπου γης, «προσφέρετε», δηλαδή οδηγείστε τα παιδιά σας στο «Ναό» και εκεί μέσα στον οίκο του Θεού θα γίνει η «Υπαπαντή»,  με άλλα λόγια η συνάντηση των παιδιών σας με το Θείο, με τη θεία αγωγή, με το υψηλό ήθος, με τα μεγάλα ιδανικά, με την πρόοδο και την ευτυχία. Αρκεί αυτή η προσφορά του παιδιού στην Εκκλησία να γίνει σωστά και σεσωστούς υπηρέτες και εκφραστές των «θείων μυστηρίων». Τότε η αγωγή του παιδιού θα οδηγηθεί στο άριστο, στο θείο και στο αιώνιο. Τότε θα σωθεί ο κόσμος δι’ αυτού.