Απο σήμερα εγκαινιάζουμε τη στήλη αυτή « ερωτάς πως τα ημέτερα» κατά τον Άγιο Γρηγόριο. Σε σε τακτά χρονικά διαστήματα θα έχουμε την ευλογία να φιλοξενούμε κείμενα βγαλμένα απο την ψυχή ενός αφοσιωμένου ανθρώπου στο έργο της Εκκλησίας μας!
«Αυτοί οι λίγοι αλλά αφοσιωμένοι κάνουν πάντα τη διαφορά», έλεγε πάντα ο Χριστόδουλος. Όχι μόνον ως «αείποτε προσευχόμενοι» αλλά και ως αείποτε προσφερόμενοι για το κοινό καλό!
🔹Οι λίγοι πάλι έκαναν τη διαφορά…
Ζούμε σε μια εποχή όπου η είδηση μεταδίδεται αστραπιαία χάρη στην σύγχρονη τεχνολογία. Κοινωνικά δίκτυα, μηνύματα, βιντεοκλίσεις, αποστολή εικόνας και ήχου εν ριπή οφθαλμού…
Έτσι, γίναμε μάρτυρες περιστατικών συγκινητικών. Υπάρχουν γενναίοι στρατιώτες του Χριστού, απλοί παπάδες πού τίμησαν το ράσο τους και το έκαναν σκέπη και φλάμπουρο.
Πήραν στόν ώμο τους τον Χριστό, τον Μεγάλο μας Νεκρό, και τον περιέφεραν στους δρόμους της ενορίας τους προς ευλογία και αγιασμό των πιστών ενοριτών τους.
Θαυμάσαμε Λειτουργούς του Υψίστου, που έμειναν πιστοί στην παρακαταθήκη, που έλαβαν κατά την ημέρα της χειροτονίας τους, και δεν δίστασαν να μεταδώσουν Ζωή στο λαβωμένο ποίμνιό τους.
Καμαρώσαμε λεβέντες παπάδες που άνοιξαν τα μεγάφωνα (λέτε να μετέδωσαν τον κορονοϊό μέσω των ντεσιμπέλς;…!) για να νιώσουν Ανάσταση τα παιδιά της ενορίας τους.
Συγκινηθήκαμε βαθύτατα όταν κάθε ηλικίας κληρικοί -παπάδες που το λέει η καρδιά τους- ξεχύθηκαν στους δρόμους, σαν άλλες Μυροφόρες, να μεταφέρουν το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης του Θεανθρώπου και να ψάλλουν και να βροντοφωνάζουν το «Χριστός Ανέστη»!
Δόξα τω Θεώ δεν χάθηκε το πάν!
Πάλι οι λίγοι έκαναν τη διαφορά.
Η «μικρά ζύμη» διατήρησε την φλόγα και την ακεραιότητα της πίστης!
Κι όταν φυλάνε την ποίμνη, τόσο ακέραιοι και αφοσιωμένοι κληρικοί το ποίμνιο δεν σκιάζεται από κανέναν εχθρό εσωτερικό ή εξωτερικό, με όποια μορφή και αν εμφανιστεί!
Βρυαίννη Μοναχή
