ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ.ΤΖΟΥΜΑ
Είναι πικρό και δυστυχώς αναμένεται πολύ επώδυνο: είναι το κακό τέλος μιας μακράς περιόδου αυταπάτης, οχι μόνον της κυβέρνησης αλλά και ενός ολόκληρου λαού, όσων πίστευαν δηλαδή ότι ο δρόμος που πήρε η χώρα την τελευταία εξαετία, μπορεί να οδηγήσει κάπου.
Ομως σήμερα,ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι , έχουν πλέον καταστεί όχι απλώς σκεπτικοί για το αύριο, αλλά απολύτως βέβαιοι ότι οι εξελίξεις που απειλούν τη χώρα, είναι οι χειρότερες δυνατές.
Ολα αυτά ήταν αναμενόμενα. Και μπορεί να φταίει ως ένα βαθμό το ίδιο ελληνικό σύστημα με τις κακοτεχνίες που έχει από τα γεννοφάσκια του, όμως, πάνω απ’ όλα, φταίει μακράν περισσότερο εκείνο που επιβλήθηκε στην Ελλάδα να κάνει, κάτι που, πολύ απλά, δεν αντέχει να κάνει, γιατί δεν γίνεται, δεν είναι εφικτό.
Σε αυτό το αδιέξοδο βρισκόμαστε σήμερα και το είχαμε πει πολλές φορές ότι θα βρεθούμε εδώ, όταν η κυβέρνηση τύρβαζε για τις ανύπαρκτες διαπραγματευτικές επιδόσεις της αλλά και τις άλλες σχετικές–επικίνδυνες όπως αποδείχθηκε–προπαγάνδες, που με περισσή ευκολία εξακοντίζει προς πάσα κατεύθυνση, όλο το διάστημα που βρίσκεται στην διακυβέρνηση.
Εν τω μεταξύ, δεν μας έφθανε μέχρι τώρα το καταπιεστικό Βερολίνο, που γίνεται όλο και πιο επιθετικό κατά της Ελλάδας, μας πρόκυψε και το προσφυγικό που είναι μεγαλύτερο πρόβλημα, με συνέπειες που δεν έχουμε ακόμη φανταστεί σε όλα τα επίπεδα της χώρας μας! Η Ελλάδα λεηλατείται με την ανοχή όλων μας και με την ενθάρρυνση όλης της Ευρώπης. Το κακό που συντελείται είναι ανεπανόρθωτο. Και μόνο γιαυτό το κακό που μας έκαναν θα έπρεπε να μας χαρίσουν το χρέος. Αντ´αυτού επωφελείται πάλι η Τουρκία, η οποία από θύτης έχει μεταβληθεί σε θύμα και αρμέγει ανελέητα τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Και να σκεφτείτε οτι ο αρμόδιος Επιπτροπος για το προσφυγικό στην Ευρώπη είναι ο Έλληνας Επίτροπος ο κ. Αβραμόπουλος. Φαντασθείτε να μην ήταν Έλληνας τί θα γινότανε.
Στην ουσία το προσφυγικό θα αποτελέσει την Αχίλλειο πτέρνα και “φάει” την παρούσα κυβέρνηση αλλά απειλεί και την επόμενη με τις απαιτήσεις που εγείρει. Η πλήρης ακαμψία που παρατηρείται στα μεγάλα ζητήματα που αφορούν το μέλλον της χώρας, θα αποτελέσουν την ταφόπετρα της συμφοράς που βρήκε τη χώρα μας.Όμως και αυτό ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα συμβεί: η Ελλάδα τυλίχθηκε σε μία αυταπάτη, όταν δέχθηκε να παιχτεί αυτό το παιχνίδι εις βάρος της. Καί στη συνέχεια ησύχασε με πρόσχημα μία δήλωση καθησυχασμού από την Μέρκελ, που ούτε στο λαό της δεν μπορεί πλέον να επιβληθεί.
Εμείς από την πρωτη ημέρα το φωνάζαμε ότι το προσφυγικό θα εξελιχθεί σε καρμανιόλα,όπως δυστυχώς αποδείχθηκε.
Τώρα βέβαια, όλα αυτά, είναι τετελεσμένα. Το χρέος εξακολουθεί να μας κοπανά ανελέητα. Η ανάπτυξη που λέγαμε, πάει περίπατο και κάθε ελπίδα από όλες αυτές που πούλησαν στον ελληνικό λαό οι πολιτικοί έμποροι, έχουν ξεφτίσει από το φύσημα του αέρα.
Τώρα, είναι ώρα επιτέλους να καταλάβουμε ότι οι αυταπάτες μόνον καταστροφή φέρνουν. Και ότι αν εμείς οι ίδιοι δεν τολμήσουμε να αντιδράσουμε σε αυτή τη λαίλαπα της δήθεν «σωτηρίας», σύντομα θα μας καταπιεί οριστικά η μαύρη τρύπα που άνοιξε και δεν κλείνει με τίποτα.
Οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα είναι πλέον απλώς ζήτημα χρόνου: από την ώρα που ουσιαστικά «πατήθηκε το κουμπί» μέσω των νέων απαιτήσεων και του ανεξέλεγκτου προσφυγικού που απειλεί να διαλύσει τη χώρα , η νυν κυβέρνηση δεν μπορεί να αντέξει για πολύ και, σίγουρα, δεν μπορεί πια ούτε να φαντασιώνεται τα περί εξάντλησης της τετραετίας.
Η κυβέρνηση και προσωπικά ο κ.Τσίπρας, οφείλει να κατανοήσει ότι τώρα πια τα λόγια δεν αρκούν. Η Ελλάδα ευρίσκεται μπροστά σε πολύ επώδυνες καταστάσεις και σε ακόμη πιο οδυνηρές αποφάσεις, καθώς, πλέον, μας έχουν κλείσει κάθε “συμβατικό” δρόμο κι αυτό σημαίνει ότι “μη συμβατικές” θα πρέπει να είναι και οι αποφάσεις που θα ληφθούν.Και αυτό σημαίνει σύγκρουση. Όμως, για να γίνει αυτό, απαιτείται πολύ καλή και πολυεπίπεδη προετοιμασία, αλλά και η μεγαλύτερη δυνατή πολιτική ομοθυμία στη χώρα. Απαιτείται αποφασιστικότητα και ψυχραιμία.
Στην αποτελεσματικότερη δυνατή προετοιμασία όλων αυτών πρέπει να πέσουν και να πιέσουν όλες οι δυνάμεις αυτού του τόπου: να ετοιμαστούμε για το κακό, πριν μας πιάσει στον ύπνο, πριν μας χτυπήσει ένα πρωί «ξαφνικά» την πόρτα.(Δημοσιεύθηκε στην “Ανεξαρτησία”, σήμερα 2 Απριλίου 2016).
