Η Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία είναι ένα ίδρυμα με μεγάλη προσφορά στο χώρο της Ορθοδοξίας, αλλά και στην Ελληνική κοινωνία, αφού απόφοιτοί της στελεχώνουν ως κληρικοί την Εκκλησία της Ελλάδας, αλλά εργάζονται  και σε άλλες  δομές του κράτους ή είναι έντιμοι επαγγελματίες.

Το Εκπαιδευτικό αυτό Ίδρυμα, είτε ως Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών, είτε ως Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών, επιτελεί διαχρονικά ένα σπουδαίο έργο: Πέρα από τη γνώση, οδηγεί τους σπουδαστές να αποκτήσουν εσωτερικό κάλλος, δεχόμενοι ζωογόνους χυμούς από τις ρίζες της Ελληνορθόδοξης παράδοσης, που δεν χάνουν τη ζωτικότητα και νεωτερικότητά τους στη σημερινή εποχή, εφ’ όσον αξιοποιούνται κατάλληλα.

Μια παράδοση, που μπορεί να παρουσιάσει  και στο σύγχρονο κουρασμένο κόσμο, το απαράμιλλο θέαμα μιας νέας πνευματικής και ψυχικής ακμής.

Η δικτυακή διοργάνωση του Β´ Διεπιστημονικού Συνεδρίου με θέμα «Ιερωσύνη, Εθνεγερσία, Σύγχρονη Ζωή» από την Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημίας το τριήμερο 12 έως και 14 Μαΐου, με εκλεκτούς εισηγητές, στο πλαίσιο της επετείου των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, αλλά και της συμμπλήρωσης (το 2020)  100 χρόνων  από το θάνατο του προστάτη της Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης Αγίου Νεκταρίου, που την υπηρέτησε με συνέπεια και αφοσίωση, αποτέλεσε μια αφορμή να συνηδητοποιηθεί ότι στηριζόμενοι, χωρίς εμμονές, στις παρακαταθήκες, που έχουμε, όχι μόνο δεν μένουμε πίσω, αλλά προχωρούμε μπροστά.

Και υπενθύμισε προς όλες τις κατευθύνσεις ότι η συνέχιση της ύπαρξης των Ανωτάτων Εκκλησιαστικών Ακαδημιών, όπου γίνονται αθόρυβα πολύτιμες πνευματικές ζυμώσεις με αποδεδειγμένο όφελος,  δεν είναι απλά ένα αίτημα, αλλά μια αδήριτη αναγκαιότητα. ΄

 Το γενικό περίγραμμα του Συνεδρίου περιελάμβανε θέματα όπως η Εκκλησιαστική εκπαίδευση κατά την Τουρκοκρατία.  Κληρικοί – αγωνιστές του 1821.  Η Επανάσταση μέσα από του λόγους των κληρικών του ελεύθερου Ελληνικού Κράτους. Ορθοδοξία και παγκοσμιοποίηση. Πανανθρώπινες αξίες, εθνεγερσία και ιερωσύνη.

 Μεταξύ των εισηγήσεων, που ακούστηκαν, αφορούσαν στις διδαχές του Αγίου Κοσμά για την ιερωσύνη και τη λατρεία, στη συμβολή της Μονής Βατοπαιδίου κατά την προεπαναστατική και επαναστατική περίοδο, στους αγίους ως αυτόχειρες, υπό το πρίσμα μιας Ορθόδοξης ανθρωπολογικής ανατομίας των ολοκαυτωμάτων της εθνικής παλιγγενεσίας, στην ένοπλη ιερωσύνη κ. ά.

Αλλά αναπτύχθηκαν  και θέματα, που απασχολούν στην εποχή μας την ιερωσύνη ως ποιμαντική και ιεραποστολική δράση και πορεία, με σκοπό κυρίως την πνευματική θωράκιση του λαού, το σωστό προσανατολισμό του και τη γερή θεμελίωσή του, σε μια περίοδο καταιγιστικών ανακατατάξεων και αλλαγών.

Όπου τα αυτονόητα δεν είναι και τόσο αυτονόητα. Σημασία έχει να το αντιληφθούμε πριν από την έλλειψή τους. Και να μην περνάμε ασυναίσθητα δίπλα τους.

Όπως και θέματα, για παράδειγμα “η τέχνη του γκράφιτι ως προσευχή και λειτούργημα”, που μας προτρέπουν να μην αφηνόμαστε σε μια απλοϊκή πίστη και αφέλεια ότι όλα θα πάνε καλά, οι αντίξοες περιστάσεις θα ξεπεραστούν εύκολα, αλλά ότι χρειάζονται παρεμβάσεις με διάφορους τρόπους.

Και κυρίως να είμαστε πρόθυμοι να ακούσουμε την “άλλη φωνή” στις κοινωνικές “συχνότητες”.

Έτσι ώστε να αναδείξουμε τις αγαθές δυνάμεις, που κρύβουμε μέσα μας, εξαφανίζοντας τις δικές μας κακές δυνάμεις.

Η οργάνωση του συνεδρίου ήταν από κάθε πλευρά άριστη και συνετέλεσε σ’ αυτό όλο το προσωπικό της σχολής, καθηγητές και γραμματεία, που διαθέτουν, εκτός από την επιστημοσύνη,  υψηλό επίπεδο ήθους, αλλά και εξαιρετική ποιότητα στη μόρφωση, στο έργο και στην προσφορά τους.

Ο πρόεδρος της Σχολής αναπληρωτής καθηγητής Ανάργυρος Παπαρίδης, που έχει βαθιά επίγνωση της αποστολής του και αντιμετωπίζει σωστά τις σύγχρονες προκλήσεις στο χώρο της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης, κήρυξε την έναρξη των εργασιών.

Σημαντική ήταν η συμβολή στην ολοκληρωμένη και αψεγάδιαστη διεκπαιρέωση  του Συνεδρίου σπουδαίων επιστημόνων-καθηγητών, που ορθοτομούν “λόγον αληθείας”, καλά  μελετημένων και με συνετή σκέψη.

Ειδικότερα την  ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ του Συνεδρίου  αποτέλεσαν: Πρόεδρος π. Θερμός Βασίλειος, Αναπληρωτής Καθηγητής ΑΕΑΑ. Μέλη: Παπαρίδης Ανάργυρος- Αναπληρωτής Καθηγητής ΑΕΑΑ, Καψάλης Αθανάσιος- Αναπληρωτής Καθηγητής ΑΕΑΑ, Μαντζανάς Μιχαήλ- Αναπληρωτής Καθηγητής ΑΕΑΑ, Καραγκούνης Κωνσταντίνος- Αναπληρωτής Καθηγητής ΑΕΑΑ, Παπαθανασίου Αθανάσιος -Αναπληρωτής Καθηγητής ΑΕΑΑ,  Πασσάκος Δημήτριος – Επίκουρος Καθηγητής ΑΕΑΑ, π. Κουτσούρης Δημήτριος- Επίκουρος Καθηγητής ΑΕΑΑ,  Μαυροσκά Βασιλική- Επίκουρος Καθηγήτρια ΑΕΑΑ,  Κωσταρά Σπυριδούλα-Επίκουρος Καθηγήτρια ΑΕΑΑ.

Την ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ απάρτιζαν: Πρόεδρος Μαυροσκά Βασιλική- Επίκουρος Καθηγήτρια ΑΕΑΑ.  Μέλη Καραγκούνης Κωνσταντίνος- Αναπληρωτής Καθηγητής ΑΕΑΑ -Κωσταρά Σπυριδούλα- Επίκουρος Καθηγήτρια ΑΕΑΑ,  Παπαθανασίου Αθανάσιος- Αναπληρωτής καθηγητής ΑΕΑΑ Παπαπαναγιώτου Κωνσταντίνος – Ε.Δι.Π. ΑΕΑΑ, Πλατυπόδης Λαμπρινός- Ε.Δι.Π. ΑΕΑΑ.

Ομιλητές ήταν (κατά αλφαβητική σειρά) οι: Εμμανουήλ Ανδρουλιδάκης, π. Γρηγόριος Βαλτογιάννης, π. Εμμανουήλ Βαρβούνης, Κων/νος Γεωργιάδης, π. Τιμόθεος γεωργίου, Κων/νος Ζορμπάς, π. Βασίλειος Θερμός, Κων/νος Καραγκούνης, Ειρήνη Κασάπη, Κων/να Κατσαρού, Πασχάλης Κητρομηλίδης, Αθανάσιος Κολιοφούτης, Χριστίνα Κολοβού, π. Δημήτριος Κουτσούρης, π. Σπυρίδων Κωνσταντής, Σπυριδούλα Κωσταρά, π. Μανώλης Γεννάδιος, Βασιλική Μαυροσακά, Τριαντάφυλλος Μπολτέτσος, Αθανάσιος Παπαθανασίου, Παπαναστασοπούλου Χρυσοβαλάντη, Πλατυπόδης Λαμπρινός, Ολυμπία-Μαρία Ποντίκη, Διονύσιος Σκλήρης,  Νάιρα Στεργίου, Πέτρος Φαραντάκης, π. Χριστόφορος Χρόνης.

Μέσα από αυτό το Συνέδριο, που ήταν σίγουρα χρήσιμο, φάνηκε ότι η Ορθοδοξία δεν είναι μια απλή φιλοσοφία, γιατί ξεπερνά τα όρια του ανθρώπινου στοχασμού, αλλά και των ανθρώπινων δυνατοτήτων. Φτάνει το θαύμα της θεογνωσίας , σχίζει το καταπέτασμα της φθαρτότητας και αφήνει να προβληθεί η απεραντοσύνη του Θεού, αλλά και των ανθρώπων, που είναι ενωμένοι μαζί του.

Στο διάβα των αιώνων καταξιώθηκε στις συνειδήσεις ως εμπνεύστρια και οδηγός στα μεγάλα, άξια θεματοφύλακας της πίστης και ως υπόδειγμα βίου.

Οι καθαρές και κρυστάλλινες θέσεις της πάνω στα ανθρώπινα προβλήματα και η συμμετοχή της στην υπόθεση της ατομικής και συλλογικής και εθνικής ελευθερίας, χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς νοθεύσεις, χωρίς υπολογισμούς σε εφήμερα κέρδη, την  καθιέρωσαν ως όντως Ορθοδοξία.

Στο χώρο της δεν φιλοξένησε ποτέ  σχήματα ή μεθόδους περιορισμού της ανθρώπινης ελευθερίας, του λόγου, του στοχασμού. Αντίθετα το μήνυμά της υπήρξε κατάφαση στον άνθρωπο και πηγή έμπνευσης του λαού, του οποίου γονιμοποίησε τη ζωή.

Παράλληλα του προσέφερε ηρωικά πρότυπα ζωής στα πρ΄σοωπα των αγίων της, των οσίων και ασκητών της, των νεομαρτύρων της, που είναι και της Εκκλησίας δόξα και του Έθνους τιμή.

Η Ορθοδοξία και στον καιρό μας καλείται να δώση και στην Πατρίδα και στον καθένα μας όχι την καταπραϋντική ασπιρίνη, αλλά τον μίτο της Αριάδνης.

Καλείται να μας χαρίσει και πάλι την αίσθηση της ταυτότητάς μας, για να αποφύγουμε την ειρηνική και αβίαστη άλωση, που επιχειρείται. Ο κίνδυνος για αλλοτρίωση είναι μεγάλος και οι συνέπειες θα είναι τραγικές,

Καλείται ακόμη η Ορθοδοξία να βοηθήσει στο ξεπέρασμα της κρίσης  των ημερών μας, που είναι κυρίως ηθική και πνευματική, κρίση θεσμών και αξιών, εξασφαλίζοντας ενότητα και ομοψυχία.