«Δυσάγγελος κατέφθασεν εις Φανάριον η είδησις ότι η σεβασμία και ιστορική Ιερά Μονή Παναγίας Βαρνάκοβας εγένετο εκ νέου βορά εις την λαίλαπα του πυρός. Την οδύνην ημών ενέτεινεν η πληροφορία ότι εκάησαν ολοσχερώς τιμαλφή της πίστεως με κορωνίδα την περίπυστον και θαυματουργόν ομώνυμον Ιεράν Εικόνα της Θεομήτορος, ενώπιον της οποίας γόνυ έκλινε πολλάκις κατά τον ρουν της Ιστορίας το ευσεβές ημών Γένος εκζητούν την μητρώαν Εκείνης ενίσχυσιν.

Διό και εκ της Πόλεως της Θεοτόκου, συναλγούντες και συμπάσχοντες μετά του Ποιμενάρχου της Επαρχίας Φωκίδος, ήτοι της υμετέρας φιλτάτης Ιερότητος, της Αδελφότητος της Μονής αλλά και του ποιμνίου υμών, εκφράζομεν την συμπάθειαν και την θλίψιν της Μητρός Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως και ημών προσωπικώς, διότι η Ιερά αυτή Μονή, η “Αγία Λαύρα της Ρούμελης”, ο Κομνήνιος Παρθενών των Βαρδουσίων Ορέων, συνδέεται μεγάλως μετά των σεβαστοκρατόρων του ενδόξου ημών παρελθόντος.

Εκφράζοντες και αύθις τα πατρώα αισθήματα λύπης και οδύνης ως εκ της επισυμβάσης μεγάλης καταστροφής, ως και την ολόθυμον ημών συμπαράστασιν, επικαλούμεθα επί την υμετέραν Ιερότητα και επί τους υπ’ αυτήν κλήρον, λαόν και μοναστάς την άνωθεν ενίσχυσιν και πλουσίαν την Χάριν του εν Τριάδι Θεού των Πατέρων ημών, Ωι η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας. Αμήν».