Του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Φωκίδος, Αρχιμανδρίτου Νεκταρίου Μουλατσιώτη

Αγαπητοί μου αδελφοί.

Σήμερα η ευαγγελική περικοπή που διαβάσαμε από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο είναι η ίδια που διαβάζουμε και την Μεγάλη Παρασκευή το πρωί. Αναφέρεται στην δίκη του Ιησού Χριστού, όπου καταδικάστηκε σε σταυρικό θάνατο. Σήμερα είναι σαν Μεγάλη Παρασκευή, γι’ αυτό και νηστεύουμε όλη την ημέρα και δεν καταλύουμε ούτε λαδερό φαγητό, μα ούτε και κρασί πίνουμε. Είναι ημέρα που πενθούμε οι χριστιανοί, διότι σκότωσαν τον Κύριο και διδάσκαλό μας.

Ας παρακολουθήσουμε τα γεγονότα. Το δικαστήριο των Εβραίων που το αποτελούσαν αρχιερείς, γραμματείς και φαρισαίοι συνεδρίασε παρανόμως την νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης. Πριν ακόμη ο ήλιος ρίξει τις ακτίνες του πάνω στην αγία πόλη Ιερουσαλήμ, η απόφαση είχε εκδοθεί. Ήταν θάνατος στον Ιησού που ισχυριζόταν ότι είναι ο Χριστός, δηλαδή ο Μεσσίας του Ισραήλ. Ωστόσο, επειδή το κράτος Ισραήλ ήταν υπόδουλο στη Ρώμη, δεν μπορούσε καμία απόφαση του Ιουδαϊκού Συνεδρίου να εκτελεστεί, εάν δεν την υπέγραφε ο εκπρόσωπος της Ρώμης, δηλαδή ο Πιλάτος, ο οποίος ήταν ο τοπικός ηγεμόνας.

Ο Πιλάτος πρωί-πρωί ξύπνησε από τις φωνές του ιουδαϊκού λαού, που ζητούσε την καταδίκη σε θάνατο του Ιησού Χριστού. Θέλησε να τον ανακρίνει ο ίδιος για να διαπιστώσει ποιο ήταν το έγκλημα του Ιησού, που ο λαός ο εβραϊκός ζητούσε να καταδικαστεί, και μάλιστα σε σταυρικό θάνατο που ήταν ο πλέον επώδυνος. Η ανάκριση του Ιησού από τον ηγεμόνα της Ρώμης αναγνώρισε την αθωότητά Του. Αθώος ο Ιησούς. Αλλά το χειραγωγημένο από τους Αρχιερείς πλήθος δεν δέχτηκε την απόφαση του Πιλάτου· γι’ αυτό ο ηγεμόνας σκέφτηκε να προκαλέσει τη συμπάθεια και τον οίκτο του λαού, παραδίδοντας τον Ιησού να φραγγελωθεί.

Το φραγγέλωμα ήταν μία σκληρή και απάνθρωπη τιμωρία. Ένα επώδυνο μαρτύριο. Ο κατάδικος δενόταν σε μία κολώνα και ένας στρατιώτης με το φραγγέλιο χτυπούσε με δύναμη το σώμα του. Τα οδυνηρά χτυπήματα έσκιζαν τις σάρκες, άνοιγαν πληγές, προκαλούσαν ρυάκια αίματος και το σώμα του θύματος παραμορφωνόταν. Μετά το φραγγέλωμα οι στρατιώτες για να γελοιοποιήσουν τον Ιησού, του φόρεσαν ένα αγκάθινο στεφάνι και μία κόκκινη χλαμύδα, όπως φορούσαν την εποχή εκείνη οι βασιλείς. Του έδωσαν επίσης κι ένα καλάμι αντί για σκήπτρο, ενώ με αυτό επίσης τον χτυπούσαν στο κεφάλι.

Σε αυτή την άθλια κατάσταση παρουσίασε ο Πιλάτος ενώπιον του ιουδαϊκού λαού τον Ιησού Χριστό, μήπως και δείξει ο λαός αυτός λίγο οίκτο απέναντί του. Αυτοί όμως βλέποντας τον Ιησού, περισσότερο φώναζαν «σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν». Μα είναι αθώος, φωνάζει ο Πιλάτος. Αλλά φοβούμενος μην τον διαβάλουν οι Εβραίοι στον Καίσαρα της Ρώμης και χάσει την ηγεμονία του Ισραήλ, συνέπραξε μαζί τους και το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής παρέδωσε τον Ιησού για να σταυρωθεί. Ο Πιλάτος δεν έπρεπε να υποχωρήσει. Είχε μεγάλη δύναμη, ώστε να διαλύσει τον όχλο όπως έκανε και σε άλλες περιπτώσεις. Αλλά δείλιασε. Έτσι κρίνεται συνένοχος για το φοβερότερο έγκλημα που διαπράχθηκε ποτέ πάνω στη γη.

Αδελφοί μου. Το μυστήριο του Εσταυρωμένου Χριστού συνεχίζεται είκοσι αιώνες μετά, μέχρι τις ημέρες μας. Βέβαια ο ίδιος ο Χριστός ως Θεός δεν πάσχει και δεν υποφέρει. Αλλά πάσχουν και υποφέρουν οι γνήσιοι πιστοί σ’ Εκείνον, οι πραγματικοί χριστιανοί, όσοι προσπαθούν να εφαρμόζουν τους λόγους του Χριστού και να ζουν όπως έζησε εκείνος. Στο πρόσωπο των γνήσιων χριστιανών που ακολουθούν τον Σωτήρα τους, βρίζεται, διώκεται, εξευτελίζεται ο Ιησούς Χριστός.

Αδελφοί μου. Σε αυτά τα ιερά γεγονότα του Πάθους του Χριστού που έλαβαν χώρα στην αγία Πόλη της Ιερουσαλήμ εμβαθύνει ο Απόστολος Παύλος στο σημερινό αποστολικό κείμενο, που το απευθύνει με την Α΄ επιστολή του στους Κορινθίους.

Αδέλφια μου, λέγει ο Απόστολος, το κήρυγμά μας για τον σταυρικό θάνατο του Ιησού Χριστού, προς αυτούς που απιστούν και επιμένουν να ζουν μέσα στην αμαρτία, θεωρείται μωρία, δηλαδή ανοησία. Όμως εμείς που βαδίζουμε τον δρόμο της σωτηρίας, μπορούμε να βεβαιώσουμε όλους ότι το σταυρικό μαρτύριο του Χριστού μάς δίνει δύναμη Θεού στο να συνεχίζουμε τον δύσκολο αυτό δρόμο που τέλος του έχει την Βασιλεία του Θεού. Οι άπιστοι, όπως ζουν βουτηγμένοι μέσα στο βούρκο της αμαρτίας, έχουν σκοτισμένο νου, τα έχουν χαμένα, δεν μπορούν να δουν την σώζουσα αλήθεια. Είναι γραμμένο από τον Θεό και το διαμήνυσε παντού ο προφήτης Ησαΐας, ότι τις ημέρες αυτές ο Θεός θα εξαφανίσει την σοφία όσων θέλουν να λέγονται σοφοί και την σύνεση όσων θέλουν να λέγονται συνετοί. Επειδή οι άνθρωποι αυτοί δεν θέλησαν να σωθούν αναγνωρίζοντας την σοφία του Θεού που διαλαλείται σε ολόκληρη την δημιουργία, επειδή δεν θέλησαν να γνωρίσουν δι΄ αυτού του τρόπου τον Θεό, γι΄ αυτό ο Θεός αποφάσισε να σώσει τους καλοπροαίρετους ανθρώπους διά του κηρύγματος του Ευαγγελίου, το οποίο στα σκοτισμένα, αμαρτωλά μάτια των σοφών αυτού του κόσμου φαίνεται ως ανοησία.

Φυσικά ο καθένας μπορεί να απορρίπτει το Ευαγγέλιο για δικούς του λόγους και με τα δικά του κριτήρια. Οι μεν Ιουδαίοι ζητούν θαυμαστό σημείο για να πιστέψουν, οι δε Έλληνες ζητούν τις φιλοσοφίες των διανοούμενων. Εδώ με τον όρο Έλληνες πρέπει να γνωρίζουμε ότι η Αγία Γραφή δεν εννοεί τους κατοίκους της Ελλάδος, γιατί Έλληνας στην Αγία Γραφή αποκαλείται κάθε ειδωλολάτρης. Εμείς όμως, συνεχίζει ο Παύλος, κηρύσσουμε σε όλο τον κόσμο τον Χριστό που σταυρώθηκε. Και αυτός ο εσταυρωμένος Χριστός για μεν τους Ιουδαίους που τον περίμεναν ως ένδοξο βασιλιά, ελευθερωτή του Ισραήλ και μεσσία τους, αποτελεί σκάνδαλο. Η σταύρωσή Του τους είναι αδιανόητη! Πάνω στο γεγονός του Σταυρού σκοντάφτουν και πέφτουν.

Από την άλλη, για τους ειδωλολάτρες η σταύρωση θεωρείται ανοησία, αφού, όπως νομίζουν, δεν κατόρθωσε ο Ιησούς ν΄ αντιμετωπίσει και να νικήσει τους εχθρούς του. Όμως για όλους εμάς τους πιστούς, είτε είμεθα Ιουδαίοι είτε πρώην ειδωλολάτρες, το κήρυγμα του εσταυρωμένου Ιησού Χριστού είναι δύναμη ανωτέρα παντός σημείου και σοφία Θεού που υπερέχει κάθε ανθρώπινης σοφίας!

Με αυτά τα λόγια κλείνει σήμερα το αποστολικό κείμενο του Αποστόλου των Εθνών. Εμείς αδελφοί μου με ποιους είμαστε; Πού ανήκουμε; Μήπως αναζητούμε φιλοσοφίες και επιστημονικές αποδείξεις για να ακολουθήσουμε τον Ιησού Χριστό ή θαύματα σαν τους Ιουδαίους για να πιστέψουμε σ’ Αυτόν;

Αδελφοί μου. Ζούμε σε μία εποχή που τα πάντα κλονίζονται και τα πάντα ανατρέπονται. Έρχεται λοιπόν σήμερα η αγία Εκκλησία μας και υψώνει μέσα στα γκρεμισμένα ερείπια της εποχής μας, ενώπιον μας, τον Τίμιο Σταυρό. Μας δείχνει δι΄ αυτού του τρόπου ότι υπάρχει ελπίδα σωτηρίας σε όλους  όσους θέλουν να σωθούν. Με την ύψωση του Τιμίου Σταυρού που φέρνει στην μνήμη μας την σταύρωση του Χριστού επάνω στο φρικτό Γολγοθά, έρχεται η Εκκλησία να διατρανώσει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα ότι όποιος θέλει να σωθεί πρέπει να μείνει ακλόνητος σαν βράχος κοντά στον Χριστό. Για να μην σωριαστείς κάτω μαζί με τα άλλα ερείπια του κόσμου, στρέψε το βλέμμα σου σταθερά στον εσταυρωμένο Χριστό. Αυτός είναι ο Σωτήρας σου, η Ελπίδα σου, η Ζωή σου, το Φως σου, η αγαλλίαση και η ειρήνη της ψυχής σου.

Αυτός είναι η σωτηρία όλων μας. Αυτός είναι το παν. Αυτός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, επάνω στον οποίο όποιος οικοδομήσει, θα έχει ζωή αιώνια. Στηριζόμενος στον Ιησού Χριστό, δεν θα διαψευθείς ποτέ. Θα ανήκεις για πάντα στους νικητές, διότι ακολούθησες τον μεγάλο νικητή όλων τον αιώνων. Αυτόν ας υμνούμε και ας ακολουθούμε όλοι μας εις όλους τους αιώνας. Αμήν.