Την Κυριακή των Αγίων Πάντων πανηγύρισε η ομώνυμη Ιερά Μονή Βεργίνας.
Την πανηγυρική θεία Λειτουργία τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων ο οποίος κήρυξε και το θείο Λόγο.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:
«Οἱ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ ὁμοψύχως, ἐναθλήσαντες γενναίως, ἀνευφημείσθωσαν Μάρτυρες».
Ἐάν κατά τήν προλαβοῦσα Κυριακή ἡ Ἐκκλησία μας ἑόρτασε τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Παναγίου Πνεύματος, κατά τή σημερινή Κυριακή ἑορτάζει τήν ἀπόδειξη τοῦ μεγάλου καί σωτηρίου αὐτοῦ γεγονότος. Διότι δέν ὑπάρχει, ἀδελφοί μου, ἰσχυροτέρα καί σαφεστέρα ἀπόδειξη τῆς καθόδου τοῦ ἁγίου Πνεύματος καί τῆς παρουσίας του μέσα στήν Ἐκκλησία ἀπό τούς ἁγίους της· αὐτό τό «περικείμενο νέφος», τῶν ἁγίων, τῶν ἀποστόλων, τῶν μαρτύρων, τῶν ὁμολογητῶν, τῶν πατέρων, τῶν ὁσίων καί τῶν ἱεραρχῶν, πού μᾶς καλεῖ σήμερα ὁ ἱερός ὑμνογράφος νά ἀνευφημήσουμε ὡς μάρτυρες.
Γιατί μάρτυρες ἦταν ὅλοι οἱ ἅγιοι. Μάρτυρες τῆς ἀμωμήτου πίστεως. Μάρτυρες τῆς παρουσίας τοῦ ἁγίου Πνεύματος καί τῆς χάριτός του ἡ ὁποία «ὅλον τόν θεσμόν συγκροτεῖ τῆς Ἐκκλησίας». Μάρτυρες τοῦ γεγονότος ὅτι «Ἰησοῦς χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας». Μάρτυρες ὅτι ὅσοι αἰῶνες καί ἐάν περάσουν «ἰῶτα ἕν ἤ μία κεραία» δέν θά ἀλλάξει ἀπό τόν λόγο του, ἐφόσον ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού ζοῦν σύμφωνα μέ αὐτόν καί τόν κάνουν πραγματικότητα στή ζωή τους. Μάρτυρες τῆς ἴδιας τῆς Ἐκκλησίας, γιατί αὐτοί ἀποτελοῦν τά μέλη της, αὐτοί ἀποτελοῦν τό σῶμα της, αὐτοί ἀποτελοῦν τά μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού διά τῶν ἁγίων του παρατείνεται εἰς τόν αἰῶνα.
Κυριακή πάντων τῶν ἁγίων, καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος μᾶς καλεῖ νά τούς ὑμνήσουμε ὅλους ἀνεξαιρέτως «ὡς ἐναθλήσαντας γενναίως». Γιατί δέν εἶναι ἀθλητές μόνο ἐκεῖνοι πού κατῆλθαν στόν στίβο τοῦ μαρτυρίου καί ἀντιμετώπισαν τήν ἀγριότητα τῶν βασανιστηρίων καί τῶν θηρίων. Ἀθλητές εἶναι καί ἐκεῖνοι πού ἀγωνίσθηκαν «ἐν ὄρεσι καί σπηλαίοις καί ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς» γιά νά ἀποκρούσουν τίς ἐπιθέσεις τοῦ νοητοῦ δράκοντος καί νά ἐξέλθουν ἀσινεῖς ἀπό τήν κάμινο τοῦ πυρός τῶν πειρασμῶν καί τῶν θλίψεων.
Ἀθλητές εἶναι καί ἐκεῖνοι πού συκοφαντήθηκαν, πού διώχθησαν, πού ἐξορίσθηκαν, γιατί θέλησαν νά ὑπερασπισθοῦν τήν ὀρθόδοξη πίστη ἀπό τίς κακοδοξίες καί τίς αἱρέσεις. Ἀθλητές εἶναι καί ἐκεῖνοι πού ζῶντας μέσα στόν κόσμο, βάδισαν κόντρα στό ρεῦμα τῆς ἁμαρτίας, τῆς ἀθεΐας, τῆς ἀδιαφορίας γιά τόν Χριστό καί τήν πίστη καί παρέμειναν ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι μέχρι τό τέλος σ᾽ αὐτήν.
Κυριακή τῶν ἁγίων Πάντων, ἀδελφοί μου, καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος μᾶς καλεῖ νά ὑμνήσουμε ὅλους τούς ἁγίους ὡς μάρτυρες «ἐναθλήσαντες γενναίως», ἀλλά καί ὡς «ὁμοψύχως ἐναθλήσαντας». Καί δέν εἶναι τυχαία ἡ πρόσκληση.
Γιατί τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας δέν τούς χωρίζει ὁ τόπος οὔτε ὁ χρόνος. Γιά τούς ἁγίους δέν ἔχει σημασία ἐάν ἀγωνίσηκαν πρίν ἀπό εἴκοσι αἰῶνες ἤ στίς ἡμέρες μας.
Γιά τούς ἁγίους δέν ἔχει σημασία ἐάν ἔζησαν ἐδῶ ἤ σέ μία ἄλλη ἤπειρο. Γιατί ὁ ἀγώνας ἦταν κοινός, ἦταν ὁ ἀγώνας γιά τόν Χριστό. Ἡ ἀγάπη καί ἡ πίστη ἦταν κοινή, ἦταν ἡ πίστη καί ἡ ἀγάπη στόν Χριστό. Ὁ στόχος ἦταν κοινός, νά μείνουν ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό.
Καί ἐάν, ὅπως γράφει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Λουκᾶς, «τοῦ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν ἡ καρδία καί ἡ ψυχή μία», δέν μπορεῖ νά συμβαίνει διαφορετικά μέ τούς ἁγίους. Ὁμόψυχοι καί στή ζωή καί στό μαρτύριο, ἐφόσον στή ψυχή τους ἔνοικος ἦταν ὁ Χριστός.
Ὁμόψυχοι, ἐφόσον τό ἴδιο σῶμα καί τό ἴδιο αἷμα τοῦ Χριστοῦ κοινωνοῦσαν καί ἀπό τό ἴδιο ἅγιο Πνεῦμα λάμβαναν τή χάρη καί τή δύναμη γιά τόν ἀγώνα τους.
Γι᾽ αὐτό καί τούς τιμοῦμε ὅλους μαζί, ὡς ζῶσα ἀπόδειξη τῆς ἐνεργείας τοῦ ἁγίου Πνεύματος στήν Ἐκκλησία, ὡς ἀπόδειξη τῆς ὑπάρξεως τῆς Ἐκκλησίας στόν κόσμο, γιατί ἡ ζωή τους εἶναι ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἡ χάρη τους ὁ πολύτιμος θησαυρός της.
Γι᾽ αὐτό τούς τιμοῦμε, ἰδιαιτέρως στήν Ἱερά αὐτή Μονή, ἡ ὁποία εἶναι εὐλαβῶς ἀνατεθειμένη στήν προστασία τους.
Γι᾽ αὐτό τούς τιμοῦμε, γιά νά θυμόμαστε ὅτι ἔχουμε καί μεῖς τή δυνατότητα νά γίνουμε ὁμόψυχοί τους, στόν ἀγώνα, στήν ἄθληση, στή μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ζῶντας σέ ἕνα κόσμο στόν ὁποῖο ἡ ἐλπίδα φαίνεται νά κλονίζεται· ζῶντας σέ ἕνα κόσμο ὁ ὁποῖος δέν ἔχει πνευματικά ἐρείσματα, ὁ ὁποῖος ζεῖ ἀπομονωμένος στήν αὐταρέσκεια καί τήν ἐγωπάθειά του, ὁ ὁποῖος ζεῖ γιά τό σήμερα καί ἀδιαφορεῖ γιά τήν αἰωνιότητα, ὁ ὁποῖος ἐνδιαφέρεται γιά τήν ὕλη ἀλλά ἀδιαφορεῖ γιά τήν ψυχή.
Ἀδελφοί μου, οἱ ἅγιοι Πάντες πού σήμερα τιμήσαμε καί ὑμνήσαμε ἐδῶ στό ἱερό κατοικητήριό τους μᾶς καλοῦν ὅλους μας νά γίνουμε ὁμόψυχοί τους στήν πίστη καί στήν ἀγάπη γιά τόν Χριστό, εἴτε ζοῦμε τή μοναχική πολιτεία, εἴτε ζοῦμε στόν κόσμο. Ἐκεῖνοι μᾶς θεωροῦν ἀδελφούς τους καί μᾶς ἀναμένουν «ἵνα μή χωρίς ἡμῶν τελειωθῶσιν».
