από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων – εκ της Αρχιγραμματείας

Τήν Κυριακήν τῶν Μυροφόρων, 2αν/15ην Μαΐου 2016, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰωσήφ τοῦ ἀπό Ἀριμαθαίας καί τῶν Μυροφόρων Γυναικῶν εἰς τήν πόλιν τῆς καταγωγῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωσήφ τοῦ ἀπό Ἀριμαθαίας, ἤτοι τήν Ρέμλην, ἀρχαίαν Ἀριμάθειαν.

Ἅμα τῇ ἀφίξει τοῦ Μακαριωτάτου ἐξ Ἱεροσολύμων, ἐπεφυλάχθη Αὐτῷ θερμή ὑποδοχή καί παρέλασις ὑπό τῶν Προσκόπων ἀπό τοῦ Σχολείου τῆς Κοινότητος ἕως καί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Πατριαρχείου.

Τῆς ἑορτῆς καί πανηγύρεως ταύτης καί τῆς θείας Λειτουργίας ἐν αὐτῇ προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου ἡγουμένου ἐν Φχές ὡς προεξάρχοντος Ἀρχιμανδρίτου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Κλαυδίου ἡγουμένου τῆς Μονῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί τῶν ἐκ Τσεχίας παρεπηδιμούντων κληρικῶν τῶν χωρῶν Τσεχίας καί Σλοβακίας, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί τοῦ διακόνου π. Μάρκου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος Ρέμλης ἀραβιστί καί ἑλληνιστί ἐπί παρουσίᾳ τῶν ἀντιπροσώπων τῆς Πρεσβείας τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ κ. Γεννηματᾶ καί τοῦ κ. Μπρούμα καί μετέχοντος τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ τῆς Ρέμλης ἐν κατανυκτικῇ προσευχῇ καί ψαλμῳδίᾳ ἀκολουθούσῃ τήν χορῳδίαν.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας λειτουργίας ἐκήρυξε τόν θεῖον Λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Τά μύρα θερμῶς, τῷ τάφῳ προσκομίζουσαι Γυναῖκες (Μυροφόροι) Σωτήρ, Ἀγγέλου τῇ λαμπρότητι, τάς ψυχάς ἠγάλλοντο καί Θεόν Σε τῶν ὅλων ἐκήρυττον καί μαθηταῖς ἐβόων. Ὄντως ἀνέστη ἐκ τάφου ἡ πάντων ζωή», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί.

Τῇ χάριτι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος προσήλθομεν σήμερον ἐν τῇ ἁγιοφραφικῇ ὑμῶν πόλει Ἀριμαθείᾳ, ἵνα πασχαλίως τιμήσωμεν τήν ἑόρτιον μνήμην ἀφ᾽ ἑνός μέν τῶν μυροφόρων γυναικῶν, αἵτινες ἐγένοντο μάρτυρες ἀψευδεῖς καί πρῶται τῆς Ἀναστάσεω, ἀφ᾽ ἑτέρου δέ τῶν κρυπτῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ Ἰωσήφ καί Νικοδήμου, οἵτινες ἐγένοντο μάρτυρες τῆς ταφῆς Αὐτοῦ.

Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ποιεῖται ἰδιαιτέραν μνείαν σήμερον τοῦ κεκρυμμένου μαθητοῦ τοῦ Χριστοῦ Ἰωσήφ, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον κατήγετο ἐξ Ἀριμαθαίας, ἀλλά καί μετά τό ἐνταφιάσαι τοῦ Κυρίου τό Σῶμα, ἐν βόθρῳ παρά τῶν ἐχθρῶν βάλλεται καί θείᾳ δυνάμει ἐκεῖθεν ἁρπάζεται καί εἰς Ἀριμαθαίαιν Ρέμλην τήν ἰδίαν πατρίδα γίνεται ὡς λέγει ὁ Συναξαριστής.

Τόσον αἱ Μυροφόροι Γυναῖκες, ὅσον καί οἱ κεκρυμμένοι μαθηταί τοῦ Χριστοῦ ἐγένοντο αὐτόπται καί αὐτήκοοι μάρτυρες τῆς Σταυρώσεως, τῆς Ταφῆς καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, διά τοῦτο καί ὁ μελῳδός λέγει: «Ὁ εὐσχήμων βουλευτής ἀνυμνείσθω Ἰωσήφ μετά τῶν Μυροφόρων σύν Νικοδήμῳ καί τῶν θείων μαθητῶν, ὡς κήρυξ ὤν καί οὗτος τῆς ἐγέρσεως Χριστοῦ».

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἐν προκειμένῳ λέγει: «ἀφ᾽ οὗ λοιπόν αἱ Μυροφόροι Γυναῖκες ἡτοίμασαν τά μύρα καί τά ἀρώματα κατά τήν ἐντολήν τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, τό Σάββατον ἡσύχασαν, διότι δέν εἶχον καταλάβει ἀκόμη τά ἀληθινά Σάββατα, οὔτε εἶχον γνωρίσει καλά τό εὐλογημένον ἐκεῖνο Σάββατον, πού μεταφέρει τήν ἀνθρωπίνην ἡμῶν φύσιν ἀπό τά βάραθρα τοῦ ᾍδου εἰς τό ὁλόφωτον καί θεῖον καί οὐράνιον ὕψος». «Οὕπω γάρ τά ἀληθινά Σάββατα συνῆκαν, οὐδ᾽ ἐκεῖνο τό ὑπερευλογημένον Σάββατον ἐπέγνωσαν, τό μετάγον ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων τήν φύσιν ἀπό τῶν τοῦ ᾍδου κευθμώνων ἐπί τό παμφαές καί θεῖον καί οὐράνιον ὕψος».
Μέ ἄλλα λόγια, τό ὑπερευλογημένον τοῦτο Σάββατον εἶναι ἡ ὀγδόη ἡμέρα, δηλαδή ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου, ἡ γνωστή ὡς Κυριακή, κατά τήν ὁποίαν ὁ Χριστός ἀνέστη ἐκ τοῦ τάφου καί ἀνεκεφαλαιώθησαν τά πάντα ἐν τῷ Χριστῷ, τά ἐν τοῖς οὐρανοῖς καί τά ἐπί γῆς», ὡς διδάσκει ὁ μέγας Παῦλος (Ἐφ. 1,10). Κατά δέ τόν Ἀπόστολον Πέτρον «ὁ Προφήτης Δαυΐδ προειδών ἐλάλησε περί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ὅτι οὐ κατελήφθη ἡ ψυχή Αὐτοῦ εἰς ᾍδου οὐδέ ἡ σάρξ Αὐτοῦ εἶδε διαφθοράν. Τοῦτον τόν Ἰησοῦν ἀνέστησεν ὁ Θεός, οὗ πάντες ἡμεῖς ἐσμεν μάρτυρες», (Πράξ. 2,31, 32).

Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Σωτήρ ἡμῶν Χριστός κατῆλθεν εἰς τόν ᾍδην μετά τῆς ἀκηράτου καί θείας αὐτοῦ ψυχῆς, ἡ ὁποία ἐχωρίσθη τοῦ ἀνθρωπίνου Αὐτοῦ σώματος, τοῦ ὑποστάντος τόν τριήμερον θάνατον ἀλλ᾽ ἄνευ φθορᾶς ἤ διαλύσεώς τινος, ὡς λέγει καί ὁ ἑρμηνευτής Δίδυμος: «Τό μέν ἰδεῖν τήν σάρκα Ἰησοῦ διαφθοράν, δηλοῖ οὐ τό μή τεθνᾶναι. Τέθνηκε γάρ ὁ Ἰησοῦς καί ἐν μνήματι ἐτέθη, ἀλλά τό μή διαλελύσθαι».

Τοῦ γεγονότος τούτου αὐτόπται καί αὐτήκοοι μάρτυρες ἀλλά καί διαπρύσιοι κήρυκες ἐγένοντο αἱ Μυροφόροι γυναῖκες, αἵτινες, ὡς λέγει ὁ Εὐγγελιστής Μᾶρκος, «εἰσελθοῦσαι εἰς τό μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς περιβεβλημένον στολήν λευκήν καί ἐξεθαμβήθησαν. Ὁ δέ λέγει αὐτοῖς. Μή ἐκθαμβεῖσθε. Ἰησοῦν ζητεῖτε τόν Ναζαρηνόν, τόν ἐσταυρωμένον. Ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε, ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν Αὐτόν. Ἀλλ᾽ ὑπάγετε, εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καί τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τήν Γαλιλαίαν. Ἐκεῖ Αὐτόν ὄψεσθε καθώς εἶπεν ὑμῖν», (Μάρκ. 16,5-7).

Ὁ ἐσταυρωμένος Ἰησοῦς ἠγέρθη οὐκ ἔστιν ὧδε, ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. Τοῦτο σημαίνει ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἠγέρθη, δηλαδή ἀνέστη ἐκ νεκρῶν καί ὅτι ὁ Θεός Πατήρ ὑπερύψωσεν Αὐτόν, ἵνα κατά τόν θεῖον Παῦλον ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί καταχθονίων», (Φιλιπ. 2,10).

Ἐπώνυμοι ὄντες καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τοῦ ὀνόματος τοῦ σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Χριστοῦ, δέον ὅπως κηρύττωμεν καί ὁμολογῶμεν Αὐτόν ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας ἡμῶν. Δέον ὅπως ἀναζητῶμε τόν Χριστόν καί Θεόν ἡμῶν μέ τάς καρδίας καί τόν νοῦν ἡμῶν ἄνω, ὡς παραγγέλλει ὁ σοφός Παῦλος:

«Εἰ οὖν συνηγέρθητε τῷ Χριστῷ, τὰ ἄνω ζητεῖτε, οὗ ὁ Χριστός ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καθήμενος, τὰ ἄνω φρονεῖτε, μὴ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς. ἀπεθάνετε γάρ, καὶ ἡ ζωὴ ὑμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ»· Ἀναλυτικώτερον εἰπεῖν: Ἐάν λοιπόν ἀνεστήθητε μαζί μέ τόν Χριστόν εἰς τό βάπτισμα, πρέπει νά ζητῆτε τά ἄνω, δηλαδή τά ἐπουράνια, τά ὁποῖα εἶναι ἐκεῖ, ὅπου ὑπάρχει ὁ Χριστός, καθήμενος εἰς τά δεξιά τοῦ Θεοῦ.

Τά Εὐαγγέλια χαρᾶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, τά ὁποῖα ἐκήρυξαν καί κηρύττουν σήμερον ἡμῖν αἱ Μυροφόροι Γυναῖκες σύν Ἰωσήφ καί Νικοδήμῳ, ἀγαπητοί μου, ἀποτελοῦν ἀπάντησιν εἰς τήν σύγχρονον ἡμῖν σκολιάν καί διεστραμμένην γενεάν τοῦ κόσμου τούτου, (Φιλιπ. 2,15). Διά τοῦτο ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος μᾶς προτρέπει νά εἴμεθα ἀμετακίνητοι εἰς τήν πίστιν μας, δηλονότι εἰς τόν ἀναστάντα Χριστόν “ἵνα, ὡς λέγει, γένησθε ἄμεμπτοι καί ἀκέραιοι, τέκνα Θεοῦ ἀμώμητα ἐν μέσῳ γενεᾶς σκολιᾶς καί διεστραμμένης, ἐν οἷς φαίνεσθε ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ” (Φιλιπ. 2,15).

Ἀναστάσεως ἡμέρα καί λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει καί ἀλλήλοις περιπτυξώμεθα. Εἴπωμεν ἀδελφοί καί τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς. Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει. Καί οὕτω βοήσωμεν. Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος.

Οἱ προετοιμασθέντες προσῆλθον εἰς τήν θ. Κοινωνίαν, ὅλος δέ ὁ λαός μετά τήν Ἀπόλυσιν ἔλαβε τό Ἀντίδωρον καί τάς εἰκόνας εὐλογίας ἀπό τῶν χειρῶν τοῦ Μακαριωτάτου μετά χαρᾶς καί εὐχαριστίας πολλῆς.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό παρακείμενον ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ ἡγουμενεῖον. Εἰς ταύτην τήν δεξίωσιν ἔλαβε χώραν ἡ προσφώνησις τοῦ καλῶς συντηροῦντος καί ἀνακαινίζοντος τήν Μονήν ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου Νήφωνος εὐχαριστοῦντος τόν Μακαριώτατον διά τήν ἠθικήν καί ὑλικήν στήριξιν τοῦ Πατριαρχείου εἰς τό ἔργον τῆς Μονῆς, διό καί εἰς ἔνδειξιν εὐχαριστίας ἐπέδωσεν εἰκόνα Αὐτῷ τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου. Ὁ Μακαριώτατος ἐπαινῶν τήν Πρόεδρον τῆς Κοινότητος καν Φρίντα, ἐπέδωσεν αὐτῇ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ἵνα διαφυλάττῃ αὐτήν προσωπικῶς καί τήν Ἑλληνορθόδοξον Κοινότητα τῆς Ρέμλης.

Τήν μεσημβρίαν ὁ συντηρῶν καί ἀνακαινίζων τήν Μονήν Ἀρχιμανδρίτης Νήφων μετά τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῆς πόλεως παρέθεσε τράπεζαν εἰς ἑστιατόριον τῆς πόλεως.