Η Υπαπαντή του Κυρίου εορτάστηκε και στην Εκκλησία της Αλβανίας.

Στο ναό Αγίου Αθανασίου Ελμπασάν ιερούργησε ο Μητροπολίτης Αντώνιος, ενώ και στις άλλες Μητροπόλεις, όπως και στην Αρχιεπισκοπή Τιράνων, έγιναν ακολουθίες.

Να σημειωθεί ότι ναός στο Λάμποβο Αργυροκάστρου τιμάται στ’ όνομα της Υπαπαντής ναός,  αλλά και στη Χειμμάρα.

Ο ναός της Υπαπαντής στο Λάμποβο Αργυροκάστρου βρίσκεται μπροστά από τα ερειπωμένα μέγαρα των Ζαππαίων και ανοικοδομήθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο. Εκεί υπήρχε παλαιότερα μισογκρεμισμένος ομώνυμος ναός.

Η Υπαπαντή του Κυρίου θυμίζει σε όλους μας ότι ο Χριστός, που ως τεσσαρακονθήμερο βρέφος κρατεί στην αγκαλιά του ο πρεσβύτης Συμεών, είναι  θαύμα.

Είναι θαύμα και περιβάλλεται από το θαύμα. Μέσα στο θαύμα έζησε και έδρασε, παρότι υπήρξαν και υπάρχουν εκείνοι, οι οποίοι Τον αμφισβητούν ή προσπαθούν να Τον μειώσουν ή και Τον συκοφαντούν.

Τον πρώτο καιρό της δημόσιας παρουσίας Του οι εχθροί του διέδιδαν ότι θαυματουργεί με τη συνέργεια πονηρών πνευμάτων, ενώ τα νεώτερα χρόνια κυκλοφόρησαν άλλα σοφίσματα.

Το γεγονός είναι ότι το θαύμα του Χριστού και της πίστης του μένει και με ευκολία πείθει τους ανθρώπους με καλή διάθεση.

Και αποτέλεσμα, αλλά και απόδειξη  αυτού είναι ότι οι πιστοί υψώνονται ηθικά. Δεν έχει σημασία, τι ήταν, πριν γνωρίσουν τον Χριστό, πριν τον εμπιστευτούν και τον ακολουθήσουν, αλλά τι έγιναν και τι γίνονται όταν πίστεψαν.

Και όχι μόνο ηθικά εξυψώνονται οι πιστοί, αλλά, όταν είναι αληθινοί, επιβάλλονται στην εκτίμηση της κοινής γνώμης.

Μένει με αιώνιο κύρος  η αλήθεια των λόγων του Συμεών ότι  ο Χριστός είναι σημείο, θαύμα. Και κάνει θαυμαστούς όσους ειλικρινά τον πιστεύουν.