Εκεί, όπου γεννήθηκε ο τοπικός μάρτυρας Τρύφωνας, στο χωριό  του, τη Σεκίτσα Φίερι Αλβανίας, εορτάστηκε, την Παρασκευή 14 Ιουλίου, η μνήμη του. 

Σύμφωνα με μαρτυρίες τον κρέμασαν σε μια ιτιά και τον αποκεφάλισαν κατά το 313, ενώ, ιστορικοί υποστηρίζουν ότι  ο άγιος Τρύφων της Σεκίτσας, δεν πρέπει να συγχέεται με τον άλλο μάρτυρα Τρύφωνα, που εορτάζεται την 1η Φεβρουαρίου και καταγόταν από την Μικρά Ασία.

Στο ναό του αγίου Τρύφωνα στη Σεκίτσα, που είναι παλαιός και συντηρήθηκε, αυτό μόνο το κτίσμα σώζεται από τη Μονή, που υπήρχε παλιά εκεί, ιερούργησε ο Μητροπολίτης Φίερι Νικόλαος, πλαισιούμενος από ιερείς της περιοχής. 

Κάτοικοι της Σεκίτσας, που ευλαβούνται τον μάρτυρα Τρύφωνα,  προσήλθαν στη θεία λειτουργία,  και μετέλαβαν των αχράντων μυστηρίων.  

Να σημειωθεί ότι, όπως έχει διασωθεί, τα λείψανα του αγίου, ανακάλυψε ιερέας, και τα τοποθέτησε σε τάφο δίπλα στο μοναστήρι.

Ο τάφος με τα λείψανα του αγίου Τρύφωνα, αποκαλύφτηκε, μετά από όραμα, που είδε η καλογριά Παρασκευή (1830-1910), στο ταφικό μνημείο της οποίας εψάλη τρισάγιο από το Μητροπολίτη Νικόλαο. 

Παρότι δεν σώζονται πολλά στοιχεία για το βίο του μάρτυρα Τρύφωνα της Σεκίτσας, εντούτοις αυτός δείχνει ότι η ζωή του ήταν ένας διαρκής αγώνας για τη μεταμόρφωσή του. 

Και την πέτυχε την μεταμόρφωσή του και γέμισε από πλούτο πνευματικών χαρισμάτων, πιστεύοντας ολόψυχα στον Κύριο. Γνώρισε την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, την αγάπη, τη χαρά και την ειρήνη του Θεού. Και όλα αυτά δεν τα απολάμβανε μόνο  μόνος τους, αλλά τα γεύονταν και οι πλησίον του, προς τους οποίους τα μετέδιδε. 

Βασική αλήθεια της πίστης του ήταν ότι ο Θεός είναι πρόσωπο, είναι Θεός προσωπικός. Και δεν είναι μια νεφελώδης, μακρινή και αόριστη ανώτερη δύναμη. 

Δεν πορευόταν στατικά, αλλά δυναμικά. Η πορεία του προς το Θεό, που επισφραγίστηκε με το μαρτύριό του, ήταν ανοδική και συνεχής. 

Σε αντίθεση με μας τους σημερινούς Χριστιανούς, που μας χαρακτηρίζει η ραθυμία, η αδράνεια, η έλλειψη αγωνιστικής διάθεσης και προσπάθειας και κόπου να συναντήσουμε το Χριστό, που το πνεύμα εκκοσμίκευσης μας έχει αλλοιώσει.

Να, λοιπόν, το διαχρονικό μήνυμα από το μαρτύριο του αγίου Τρύφωνα.

Να μη διστάζουμε να αγωνιζόμαστε τον αγώνα τον “καλόν”, ώστε να κατακτήσουμε στο τέλος της πορείας μας τον της “δικαιοσύνης στέφανον”.

Ο μάρτυρας Τρύφων άσκησε την χριστιανική υπομονή. Δεν γόγγυξε, δεν παραπονέθηκε, δεν αποθαρρύνθηκε.  Δεν χαλάρωσε τον χριστιανικό του αγώνα. Δεν έκανε συμβιβασμούς και αβαρίες. Δεν παρέβη το θέλημα του Θεού, παρ΄ ότι γνώριζε ότι στον κόσμο θα δοκιμάσει θλίψεις. Ποιος άνθρωπος άλλωστε δεν δοκιμάζεται σ’ αυτή τη ζωή;

Αυτός είχε πάντοτε μπροστά του το άριστο και αιώνιο και ανυπέρβλητο υπόδειγμα, τον Χριστό, και τα βλέμματά του ήταν σταθερά στραμμένα πάνω του.