Του π. Ηλία Μάκου
Τον πολιούχο τους άγιο Χαράλαμπο εόρτασαν οι Άγιοι Σαράντα, ιερουργούντος του Μητροπολίτου Αργυροκάστρου Δημητρίου, στον ομώνυμο μεγαλοπρεπή ναό, που χτίστηκε εκ θεμελίων από τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο. Εόρτασε και ο ναός του Αγίου Χαραλάμπους στους Δρυμάδες Χειμμάρας, που είναι η κεντρική ενορία.
Στην Κορυτσά, στον εορτάζοντα ναό, όπου ιερούργησε ο Μητροπολίτης Ιωάννης, πριν το τέλος της θείας λειτουργίας μετ’ αρτοκλασίας, έγινε λιτάνευση της εικόνας του Αγίου πέριξ του ναού. Οι πιστοί με πολλή κατάνυξη ακολούθησαν την περιφορά της εικόνας, συνειδητοποιώντας την ανάγκη εντονότερης πνευματικής ζωής. Θεία λειτουργία τελέστηκε και στο παρεκκλήσι του Αγίου Χαραλάμπους στον Αυλώνα.
Κατά τα κηρύγματα αναφέρθηκαν θαύματα του αγίου Χαραλάμπους, που ήλπιζε στη χάρη του Θεού και γεύτηκε το έλεός Του.
Κοντά στον Χριστό, για τον οποίο μαρτύρησε, ο άγιος Χαράλαμπος ξεκουραζόταν, έδενε τα τραύματα και τις πληγές της ζωής του, ανανέωνε τις δυνάμεις του, τρεφόταν πνευματικά και εμπνεόταν.
Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι αυτά είναι απαραίτητα και αναγκαία για τον στρατιώτη, που πολεμά;
Εκείνο, που πολλοί δεν καταλαβαίνουμε είναι ότι η αγνή πίστη μας τα χαρίζει όλα αυτά, Και γι’ αυτό η αναγκαιότητά της είναι βασική.
Έχουμε άραγε εμείς μια τέτοια τόλμη, όπως ο άγιος Χαράλαμπος; Είμαστε γενναίοι στο φρόνημα, εύψυχοι, αποφασιστικοί;
Ή μήπως υπολογίζουμε και φοβόμαστε τους ανθρώπους του κόσμου, τη γνώμη τους, τις απειλές τους;
Αλλά τότε τι Χριστιανοί είμαστε; Χριστός και δειλία είναι πράγματα ασυμβίβαστα.
Ας αποβάλουμε, λοιπόν, κάθε δειλία. Και ας παρακαλούμε τον Θεό να μας δίνει θάρρος και τόλμη. Να μας αξιώνει να Τον υπηρετούμε με παρρησία και ευψυχία, για να αναδεικνυόμαστε άξιοι και των βραβείων του.
Η αγάπη του αγίου Χαραλάμπους προς τον Χριστό, υπενθυμίζει και το δικό μας χρέος έναντι αυτής της αγάπης. Να τον αγαπήσουμε “εξ όλης της ψυχής και της καρδίας” μας. Και να τον αγαπήσουμε έμπρακτα.
Να πιστέψουμε σ’ Εκείνον ολόψυχα. Να ζήσουμε, όπως Εκείνος θέλει. Και τότε τα πάντα θα είναι δικά μας. Τα “ενεστώτα και τα μέλλοντα”. Και τα επίγεια και τα επουράνια.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΒΛΑΧΟΙ ΤΟΥ ΦΙΕΡΙ ΕΚΟΨΑΝ ΤΗΝ ΠΙΤΑ ΤΟΥΣ
Την Βασιλόπιτα για το 2024 έκοψαν οι Ελληνόβλαχοι του Φίερι, υπάρχει εκεί παράρτημα του Συλλόγου Βλάχων της Αλβανίας, οι οποίοι αποτελούν μια δραστήρια κοινότητα, με τμήμα εκμάθησης της Ελληνικής Γλώσσας για τα παιδιά.
Την πίτα ευλόγησε ο Μητροπολίτης Φίερι Νικόλαος, ενώ παρούσα στην εκδήλωση ήταν η πρέσβης της Ελλάδας στα Τίρανα Κων/να Καμίτση.
Οι βλάχοι είναι σκορπισμένοι σε πολλές περιοχές της Αλβανίας, όπως τα Τίρανα, Δυρράχιο, Καβάγια, Ελμπασάνι, Μπεράτι, Αυλώνα, Φίερι, Λιούσνια, Κορυτσά, Πόγραδετς, Πρεμετή, Αργυρόκαστρο, Αγία Σαράντα, και σε πολλά χωριά γύρω από αυτές της πόλεις.
Η πλειοψηφία των Βλάχων της Αλβανίας αισθάνεται ότι ανήκει στην ελληνική οικογένεια, ανθίστανται σθεναρά στην προσπάθεια αποκοπής τους από τον Ελληνισμό και ταυτίσεώς τους με τον Ρουμανισμό.
