Του π. Ηλία Μάκου

Με λιτανεία της εικόνας, την παραμονή της Κυριακής των Αγίων Μυροφόρων, και πανηγυρική αρχιερατική θεία λειτουργία εόρτασε η ομώνυμη σκήτη, έργο εκ θεμελίων του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, στη Μονή Αγίου Βλασίου Δυρραχίου. 

Μετά την αρτοκλασία, κατά τον εσπερινό, στον πολύ καλά φροντισμένο εξωτερικό χώρο της Σκήτης τελέστηκε λιτάνευση της εικόνας των Αγίων Μυροφόρων.     

Ανήμερα ιερούργησε στη Σκήτη ο Μητροπολίτης Φίερι Νικόλαος, ο οποίος στο κήρυγμά του ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι οι συμπαθέστατες Μυροφόρες γυναίκες, των οποίων τα ονόματα διέσωσε η Εκκλησία, έτρεξαν στον τάφο Του Χριστού για να αλείψουν με πολύτιμα αρώματα το Σώμα του Κυρίου και άκουσαν πρώτες το “Χριστός Ανέστη”, σε ένδειξη ευλάβειας και τιμής.

Να σημειωθεί ότι οι Μυροφόρες, πέρα του γεγονότος ότι είναι σταθερά πρότυπα αφοσίωσης στον Κύριο, ακριβώς τότε, που όλοι οι άλλοι τον είχαν εγκαταλείψει, δειλοί και απογοητευμένοι, χάραξαν την φωτεινή πορεία και έδειξαν τα χριστιανικά ιδεώδη στη γυναίκα.

Δίδαξαν με το παράδειγμά τους, οι Μυροφόρες, πόσα μπορεί να πετύχει η γυναίκα με το αίσθημά της, όταν αυτό καθαγιάζεται με την πίστη.

Το παράδειγμα των Μυροφόρων δίνει το σωστό σύνθημα και την ορθή γραμμή στο γυναικείο αίσθημα, αλλά και στο αίσθημα όλων μας.

Η ευλογημένη, και όχι η αρρωστημένη, αγάπη διοχετεύεται μέσα μας μόνο όταν ξέρουμε ταπεινά να καθόμαστε “παρά τους πόδας του Ιησού και να ακούουμε τον λόγον Αυτού”.

Η ευλογημένη, και όχι η αρρωστημένη, αγάπη, γίνεται φωτεινός άγγελος, μύρο πολύτιμο, ηθική δύναμη, που αναγεννά και θαυματουργεί.

Η ευλογημένη, και όχι η αρρωστημένη, αγάπη διώχνει την μυθική μάγισσα Κίρκη, που μεταβάλλει τους ανθρώπους σε ζώα (και κατά προτίμηση σε χοίρους!), και γίνεται η φωνή του Θεού, το αγαθοποιό χέρι, η καρδιά.

Σε μια κοινωνία, που ασφυκτιά και υποφέρει από τη δυσοσμία της αμαρτίας, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο τα τέλματα και τα έλη της αμαρτίας να τα μεταβάλλει σε γη επαγγελίας, δίνοντας καινούργιες καρδιές, αισθήματα Μυροφόρων γυναικών.

Η Χριστιανική ζωή είναι, για όσους θέλουν να την ζήσουν με συνέπεια, ζωή ομολογίας.

Εάν, λοιπόν, ο πιστός δεν διαθέτει ευψυχία, θα λυγίσει, θα δειλιάσει, θα υποχωρήσει, θα ηττηθεί.

Και, όμως, δεν πρέπει να δειλιάσει, όπως δεν δείλιασαν ούτε οι Μυροφόρες, ούτε ο Ιωσήφ.

Μας δίνουν οι εκλεκτές αυτές ψυχές ένα σπουδαίο μάθημα.

Ότι χρειάζεται να έχουμε κι εμείς, ως Χριστιανοί, γενναιοψυχία. Δηλαδή θάρρος και αφοβία, όταν επιτελούμε οποιοδήποτε δύσκολο έργο μας επιβάλλει η χριστιανική μας ιδιότητα.