Πιστοί, από διάφορα μέρη της Αλβανίας,  αλλά και από Μαυροβούνιο, Σερβία, είχαν τη δυνατότητα να προσκυνήσουν το λείψανο του αγίου Ιωάννου του Βλαδίμηρου.

Την παραμονή της εορτής Σάββατο 4 Ιουνίου ανοίχτηκε από τον Μητροπολίτη Ελμπασάν Αντώνιο η λάρνακα με το λείψανο του Αγίου, που φυλάσσεται στα Τίρανα  ( φιλοξενούνταν από το 1967 στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Τιράνων και το 2021, 58 χρόνια μετά, παραδόθηκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας) και μεταφέρεται για τον εορτασμό στο Μοναστήρι.

Ασπάστηκαν το λείψανο ο Σεβασμιώτατος και οι παρόντες κληρικοί, το ξανάκλεισαν και το προσκύνησε ο κόσμος. Τα λείψανα του αγίου Ιωάννη του Βλαδίμηρου  τιμούν Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει τη συνετή στάση του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου να στέκεται διαλεκτικά και όχι απομονωτικά, αντιλαμβανόμενος ότι το πλέον λειτουργικό και σημαντικό από την πλευρά μας ως Ορθοδόξων είναι να ανατρέχουμε στην πρόκληση της συνάντησης.

Ακολούθησε αγρυπνία, που περιελάβανε και τον πανηγυρικό αρχιερατικό εσπερινό μετ’ αρτοκλασίας, όπου αρκετοί ήταν οι πιστοί, που συμμετείχαν.

Ανήμερα της εορτής ιερούργησε ο Σεβασμιώτατος πλαισιούμενος από ιερείς της περιοχής, ενώ προς το τέλος της θείας λειτουργίας μετ’ αρτοκλασίας έγινε λιτανεία περιμετρικά του ναού του μοναστηριού.

Κατά τη λιτάνευση του λειψάνου, που μαρτυρείται ότι θεραπεύει ασθένειες, και της εικόνας του Αγίου Ιωάννου του Βλαδίμηρου, ο οποίος πέρασε πολλές δοκιμασίες και από δικούς του ανθρώπους, αλλά αυτός αμυνόταν με την προσευχή, οι πιστοί, μέσα στις δυσκολίες των καιρών, ένιωσαν πως ο Θεός δοκιμάζει τα φτερά μας.

Αλλά και παρακολουθεί. Και μας συμπαραστέκεται και μας βοηθάει, όταν τον έχουμε ανάγκη. Μας σηκώνει στα δικά Του φτερά.

Επιπλέον μπροστά στο λείψανο του Αγίου αισθάνθηκαν την ανάγκη να είναι καθαρός ο ιερός χώρος της ψυχής τους απ’ ότι ακάθαρτο μυστικό υπάρχει.

Γιατί στην ψυχή του καθενός μας θέλει να μένει ο ίδιος ο Θεός, γι’ αυτό ας φυλάμε αμόλυντο το άδυτό της.

ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΥ

Σύμφωνα με κάποιες αναφορές το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Βλαδίμηρου, το οποίο ανακαίνισε σε βάθος ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος είναι ένα από αυτά, που είχε ιδρύσει ο ίδιος ως ηγεμόνας της Διοκλείας (περιλάμβανε το σημερινό Μαυροβούνιο και το μεγαλύτερο μέρος της Αλβανίας).

Το σκήνωμα του δολοφονημένου ηγεμόνα ενταφιάστηκε, κατά μία παράδοση, αρχικά στις Πρέσπες, μέσα στο ναό του αγίου Αχιλλείου, όπου δολοφονήθηκε.

Το 1368 ο Αλβανός ηγεμόνας Κάρολος Θεωπίας μετέφερε το σκήνωμά του στο μοναστήρι του.

Το καθολικό της μονής καταστράφηκε από δύο διαδοχικές πυρκαγιές, από τους Ιταλούς αρχικά και τους Γερμανούς στη συνέχεια.

Στην κόγχη σώζονται αγιογραφίες.

Κάτω από το πάτωμα του ναού μαρτυρείται η ύπαρξη νεκροταφείου, η οποία επιβεβαιώνεται από μια θολωτή είσοδο βορειοανατολικά του ναού.

Ο χώρος του Ιερού Βήματος, διαχωρίζεται από το υπόλοιπο τμήμα του ναού με τέμπλο κτισμένο από τούβλα.

Στο Μοναστήρι γίνεται το έργο της κατήχησης, με σκοπό την ευαισθητοποίηση στο σωτήριο έργο του Χριστού.

ΔΕΝ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ΤΟΝ ΘΕΟ

Ο Άγιος Ιωάννης ο Βλαδίμηρος στην πολυτάραχη ζωή του δεν εγκατέλειψε το Θεό, σήκωσε τα βάρη της ζωής στους σταυροφόρους ώμους του, όπως Εκείνος, και με τα θαύματά του οδηγεί πολλούς Ορθοδόξους στη μάντρα της σωτηρίας.

Και είναι ένα φωτεινό και αιώνιο παράδειγμα για όσους θέλουν όχι μόνο την επιτυχία στη ζωή, αλλά και μια αληθινά πετυχημένη ζωή.

Για τους Χριστιανούς δεν υπάρχουν περίοδοι καρποφορίας και ακαρπίας. Συνεχώς οφείλουμε να είμαστε καρποφόροι, ώστε να μη στρέψει η καρδιά, να μη νεκρωθεί ο νους. αλλά να σχεδιάζουμε πορείες δραστικής πίστης.

Και τότε ο Κύριός μάς συναντά με πολλούς και ποικίλους τρόπους. Πότε μέσα στο φως και στο θάμβος και στη γαλήνη και τη λεπτή αύρα και πότε μέσα στη λύπη και στην απογοήτευση και στο κατρακύλισμα και στον πόνο.

Είναι πάντα δίπλα μας, έτοιμος να ανοίξει διάλογο μαζί μας. Στις κρούσεις Του ας μην αδιαφορήσουμε. Ας τον αφήσουμε να μπει στη ζωή μας.

Και τότε με την καρποφόρα και δημιουργική παρουσία μας η άγονη εποχή μας μπορεί να ανθίσει.

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΡΟΣΩΠΩΝ

Και το μοναστήρι του αγίου Ιωάννη Βλαδίμηρου και παλαιότερα, αλλά και στα νεότερα κυρίως χρόνια, μετά τη λαίλαπα του διωγμού της θρησκείας.

Είναι μια ζωντανή μαρτυρία ότι ο Θεός δεν είναι ένα ον κλεισμένο στον εαυτό του, χωρίς οποιαδήποτε σχέση με οτιδήποτε.

Είναι ένας Θεός κοινωνία προσώπων, που μπορεί να στραφεί προς τα έξω, να έρθει κοντά στον κόσμο και να τον πλημμυρίσει με την αγάπη Του.

Και μέσα από αυτή την αγάπη, να μπορούμε τα θελήματα τα δικά μας να τα κάνουμε θελήματα του Θεού.

Πρόκειται για την ισόρροπη λειτουργία μεταξύ λογικής και αισθήματος, με προοπτική την εγχρίστωσή μας. Ο εγκλωβισμός μόνο στα αισθήματα ή μόνο στη λογική στρεβλώνει και σκοτεινιάζει τη σχέση μας με τον Κύριο.