Του π. Ηλία Μάκου

Εκεί, σε μια δασώδη άκρη της Θεσπρωτίας, στη σιωπή της φύσης, εόρτασε στις 16 και 17 Ιουλίου το ιστορικό μοναστήρι της Αγίας Μαρίνας Χαραυγής Φιλιατών Θεσπρωτίας.

Μετά από πολλά χρόνια, σήμερα δεν είναι έρημο.

Ανακαινίστηκε με πρωτοβουλία του ηγουμένου της Μονής Γηρομερίου π. Μεθοδίου, στην οποία ανήκει ως Μετόχι.

Και εγκαταβίωσαν εκεί, εδώ και λίγα χρόνια, δύο μοναχοί.

Την παραμονή της εορτής, εψάλη εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας, ενώ ανήμερα τελέστηκε όρθρος και θεία λειτουργία με τη συμμετοχή της αδελφότητας της Μονή Γηρομερίου.

Λιτανεύτηκε και η εικόνα της Αγίας Μαρίνας στον προαύλιο χώρο της Μονής, που είναι περιποιημένος.

Δεν υπάρχουν στοιχεία για το πότε χτίστηκε το Μοναστήρι της Αγίας Μαρίνας.
Το έτος 1827 είναι η χρονολογία, που αναγράφεται στην είσοδο καθολικού. Στη μοναδική εναπομείνασα παλαιά εικόνα στο τέμπλο, υπάρχει η χρονολογία 1829. Τότε ανεγέρθηκε καινούργιος ναός.

Η λειψανοθήκη αναγράφει χρονολογία 1783 (THC AΓHAC ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΡΤΗΡΟ ΜΑΡΙΝΑ 1783). Η χρονολογία αυτή προφανώς σχετίζεται με την κατασκευή της λειψανοθήκης.

Ο Αραβαντινός στο έργο του «Περιγραφή της Ηπείρου » (τ. Γ., σ. 149) αναφέρει «μοναστήριον αρχαίον κείμενον κατά την αριστεράν όχθην του ποταμού της Γλούστας παρά το χωρίον Λύκου» χωρίς να παραθέτει άλλες πληροφορίες.

Τα παλαιά εκκλησιαστικά βιβλία δεν σώθηκαν.

Σ’ αυτόν τον χώρο αποκτάς μια αλλιώτικη αίσθηση.

Σκέφτεσαι ότι μπορείς και αξίζει να κινητοποιήσεις τα μέσα σου για τις πηγές, που σε ανεβάζουν ψηλά. Έτσι δεν θα νεκρωθείς δυστυχής στα μισά του δρόμου.

Αν από την ψυχή σου δεν σου αναβρύσει, ποτέ τη δροσιά σου δεν θα τη βρεις.

Και φροντίζουν οι Γηρομερίτες πατέρες π. Μεθόδιος, π. Αλέξιος και π. Σεραφείμ, αλλά και οι δύο μοναχοί της Αγίας Μαρίνας να τραβάει τον όμορφο δρόμο το Μοναστήρι.

Και σ’ αυτή την εσχατιά διαισθάνεσαι ότι το μέλλον ανήκει στον Χριστιανισμό, παρ’ όλες τις αντιδράσεις, τις οποίες θα αντιμετωπίσουν τυχόν οι ιδέες του.

Και μαζί με την Αγία Μαρίνα οι πραγματικοί Ορθόδοξοι ας πιστεύουν ότι ο Κύριος είναι δίπλα τους. Πορεύεται μαζί τους. Είναι ζωντανή η παρουσία Του.

Η στοργική και ζωντανή συμπαράσταση του Χριστού είναι η χρυσή μας ελπίδα.

Και είναι προσταγή του ουρανού και αίτημα εναγώνιο της γης και καθήκον μας και σκοπός μας το σύνθημα: Να ακτινοβολήσουμε γύρω μας φως Χριστού με την ορθή πίστη και την αγία ζωή μας. Να μεταγγίσουμε θείο αίμα στην αναιμική ανθρωπότητα.

Με άλλους λόγους, να γίνουμε, να γινόμαστε καθημερινά και περισσότερο ό,τι είμαστε. Ορθόδοξοι, δηλαδή αληθινοί Χριστιανοί.