Του π. Νικοδήμου Μαλαματένιου
Πέρασε κιόλας ένας χρόνος.
Ένας χρόνος χωρίς εσάς. Ένας χρόνος χωρίς τον Δεσπότη μας.
Όλα ξεκίνησαν με ένα πέσιμο. Έφτασε να μην μας γνωρίζετε σχεδόν μέρα με τη μέρα και κάπως έτσι το μεσημέρι πριν από ένα χρόνο φύγατε τόσο ήσυχα που σχεδόν δεν το πιστέψαμε.
Ένα μεσημέρι, λίγες μέρες πριν, έφυγα από την κλινική με το αμάξι, στο δρόμο προσπαθούσα να θυμηθώ στιγμές μαζί σας.
Ήθελα να σιγουρευτώ ότι θα τις κουβαλάω πάντα μέσα μου.
Μάταια όμως πίεζα το μυαλό μου. Σαν να είχε κατεβάσει ρολά η μνήμη μου. Στεναχωρήθηκα πολύ και άρχισα να κλαίω γιατί φοβήθηκα ότι δεν θυμάμαι τίποτα και δεν θα μπορώ να σας φέρω στο νου μου. Έκλεινα τα μάτια μου να σας σκεφτώ και πάντα ερχόταν η εικόνα που είχα από τους τελευταίους μήνες.
Κοιτούσα στο κινητό να δω φωτογραφίες αλλά ενώ έβλεπα την εικόνα δεν θυμόμουν τίποτα από τη σκηνή.
Λίγες μέρες μετά αφότου φύγατε, τότε έγινε το θαύμα μέσα μου. Επέστρεψε ο Δεσπότης μου με την φιγούρα που αγαπούσα. Με εκείνη που μου ζητούσε κάτι και το έκανα. Με εκείνη που γελούσε όταν τον πειράζαμε. Με εκείνη που ερχόταν και με χάιδευε στο κεφάλι και έπαιρνε όλους τους φόβους μου και τους έκανε δικούς του.
Από τότε δεν έχει περάσει μέρα που να μην τον σκεφτώ. Σαν να ξεκλείδωσε το χρονοντούλαπο και πετάγονται από μέσα μία μία οι στιγμές.
Ένας χρόνος χωρίς εσάς.
Όχι δε λυπάμαι και δεν στεναχωριέμαι. Θα ήταν άδικο γιατί τους τελευταίους μήνες δεν ήταν ζωή αυτή για σας. Πήρα όμως όλη την αγάπη που μπορούσατε να μου δώσετε.
Αγάπη Δεσποτη.
Αγάπη Πατέρα.
Αγάπη Φίλου.
Ήσασταν ακούραστος και απορώ πώς τα καταφέρνατε πάντα όλα.
Είμαι χαρούμενος πλέον γιατί κάθε μέρα έρχεστε με μια καινούργια ανάμνηση, γιατί σας θυμίζουν τόσα πολλά, γιατί μπορώ και λέω ιστορίες και έτσι υπάρχετε παντού.
Λείπετε όμως, γιατί είχατε πολλά ακόμη να δώσετε σε όλους. Ο χρόνος μπορεί να γιατρεύει τις πληγές, όμως η θύμηση σας θα είναι πάντα βάλσαμο, γιατί το αποτύπωμα σας στις ζωές όλων μας θα είναι πάντα ανεξίτηλο….
Σημείωση ΕΞΑΨΑΛΜΟΥ: Όσα δεν είπαν και δεν έγραψαν για τον προώρως κοιμηθέντα Μητροπολίτη Περιστερίου Κλήμη οι προσωρινοί αυλοκόλακες που του ροκάνιζαν την θέση που καθόταν τα έγραψε σε αυτό το κείμενο που δημοσίευσε στο FB ο πιστός και αφοσιωμένος διάκονός του π. Νικόδημος, ο οποίος στάθηκε στο πλευρό του μέχρι την τελευταία στιγμή που παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό και δημιουργό μας.
Ο π. Νικόδημος πέρασε πολλά, ανέχτηκε πολλές από τις παραξενιές του εμπερίστατου αείμνηστου Κλήμη αλλά στάθηκε βράχος μέχρι το τέλος χωρίς να έχει βαρυγκομήσει ποτέ για όσα ζούσε και δεν ήταν λίγα. Όταν οι άλλοι περιέφεραν την φωτογραφία του Κλήμη που τον έδειχνε σε άθλια κατάσταση- αυτό είναι το ήθος του ιερού μας κλήρου- ο Νικόδημος ήταν εκεί ακλόνητος βράχος και δεν άφηνε τα διάφορα λαμόγια που προσπαθούσαν να του πάρουν τα κλειδιά του γραφείου με διάφορα προσχήματα για να φέρουν εις πέρας το ..θεάρεστο έργο τους!
Ευτυχώς δεν το επέτρεψε αυτό ο Θεός! Σήμερα ο π. Νικόδημος είναι υπό την προστασία και την φροντίδα του Μητροπολίτη Περιστερίου κ. Γρηγορίου ο οποίος τον αγκάλιασε με πατρική αγάπη καθώς και του αεικίνητου και ρηξικέλευθου Πρωτοσυγκέλλου της Μητροπόλεως π. Αγγέλου Ανθοπούλου ο οποίος φροντίζει για όλα με αγάπη, γιαυτό και χαίρει της καθολικής εκτιμήσεως και αποδοχής από την κοινωνία του Περιστερίου από κλήρο και από λαό. Ο διάκονος π. Νικόδημος ωστόσο μπορεί να μην ανήκει πλέον εις το δυναμικό της Μητρόπολης Περιστερίου και να ζήτησε να μετάθεση με άκομψο και αντιδεοντολογικό εκκλησιαστικά τρόπο εις την Μητρόπολη Ιλίου( δεδομένου οτι ο νέος Μητροπολίτης Γρηγόριος τον αγκάλιασε και τον διόρισε στον Μητροπολιτικό ναό) με το κείμενο αυτό,όμως, για τον αείμνηστο Κλήμη δείχνει τα γερά θεμέλια που υπάρχουν μέσα του για την Μητρόπολη Περιστερίου. Ας του ευχηθούνε καλή επιτυχία στα νέα του καθήκοντα.
