Δεν ανήκω στα Αρχιεπισκοπικά περιβάλλοντα, ούτε στα  διευρυμένα,  αλλ´ούτε και στα  πολύ κλειστά, που συμμετέχουν  οι κοντινοί και οι εξ απορρήτων. 

Εμένα ο Μακ.Αρχιεπίσκοπος ακόμη και όταν με βλέπει σε δημόσιες εκδηλώσεις  δεν με χαιρετά κάν.

 Αλλά και όταν έκρουσα τη θύρα του για ένα σοβαρό θέμα, δεν μπήκε στον κόπο ούτε να μου απαντήσει. Τόσο … «καλή» είναι η σχέση μας. 

Υπό άλλας συνθήκας θα με ενοχλούσαν ως άνθρωπο, όλα αυτά, δεδομένου ότι εκείνος είναι ο Ποιμενάρχης μου κι εγώ ένα πεπλανημένο έστω,πρόβατο από την μάντρα του. 

Όμως ειλικρινά δεν με αγγίζουν πια. Τίποτα το ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο. Έκαστος πράττει κατά πώς νοιώθει και του επιτάσσει η συνείδησή του. 

Πονώ όμως, όταν διαπιστώνω πως ένας Ιεράρχης του βεληνεκούς του Ιερωνύμου, ο οποίος  έφτασε στην κορυφή της Ιεραρχίας της Εκκλησίας μας, εξακολουθεί να  έχει τόσο σκληρά ανακλαστικά! Σχεδόν εκδικητικά! Κάποιος λόγος θα υπάρχει. 

Και μέσα  στο εχθρικό  αυτό για μένα περιβάλλον, ο Επίσκοπος Θεσπιών Συμεών έκανε τη διαφορά!

Ήταν εξ αρχής ευγενής και ομιλητικός μαζί μου  και δεν άκουσε τις Κασσάνδρες της Αρχιεπισκοπής  που του έλεγαν να μην μου μιλά, ούτε την παιδική χαρά του γραφείου τύπου- που εσχάτως ειδικεύεται στην εκφώνηση…  επικηδείων-  που του έλεγε να μην έχει πολλά μαζί μου! Εκείνος τους αψήφισε όλους και σχημάτισε τη δική του προσωπική γνώμη. Και αυτό με έδεσε μαζί του νομοτελειακά σε μία καθαρή σχέση αμοιβαίας εκτίμησης και επικοινωνίας.

  Γιαυτό  αποφάσισα σήμερα  να αφιερώσω δύο λέξεις αγάπης προς το πρόσωπό του,  λόγω της επετείου, της  εις Επίσκοπο   χειροτονίας  του. Είναι σαν μία επιστροφή των τροφίων της αγάπης που μου δείχνει- ως μη όφειλε! 

Ο Θεοφ. Θεσπιών Συμεών, δεν αρνήθηκε ποτέ  να με δεί και να με συναντήσει. Δεν αρνήθηκε ποτέ  να με ακούσει. Μάλιστα όταν κάποια στιγμή  ζήτησα να τον δω  για ένα θέμα που αφορούσε κάποιους ταλαίπωρους κληρικούς της Αρχιεπισκοπής,  τους οποίους  ένας Αρχιμανδρίτης που είχε αναλάβει άνευ λόγου και αιτίας    ανακρίσεις, στην προσπάθειά του να γίνει αρεστός στους ανωτέρους του και μάλιστα στον Αρχιεπίσκοπο,(μήπως και γίνει Μητροπολίτης), τους τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί και παρά λίγο να ζητήσει να τους κάψουν στην πυρά, ο Θεοφ.Θεσπιών με δέχθηκε αμέσως και με άκουσε.

Από τότε τον εκτίμησα όχι γιατί έκανε αυτό που εγώ του ζήτησα- κάθε άλλο- αλλά γιατί με αυτά που μου είπε με αφόπλισε και δεν μπορούσα να πω κάτι. 

Ο Επίσκοπος Θεσπιών μέσα σε όλη αυτή την τραγική παραφωνία και τον κομπλεξισμό που μαστίζει τον άγαμο κλήρο ,  ξεχώριζε.

Είναι  ενωτικός, γεφυροποιός, συμβιβαστικός όπου πρέπει και κατάλαβα  πως και οι συμβουλές του προς τον Αρχιεπίσκοπο τον καθοδηγούσαν  σε αγαπητικές λύσεις και επιλογές και όχι σε εκδικητικές ενέργειες. 

Ήταν σαν  φυσική συνέχεια του τότε Διαυλείας Γαβριήλ ο οποίος και ως Πρωτοσύγκελλος αλλά και ως Αρψιγραμματέας οδηγούσε τον Αρχιεπίσκοπο σε σωστές  επιλογές  και τον προέτρεπε  να μετατρέψει  τα μονοπάτια εκδίκησης και ρεβανσισμού  που τον έσπρωχναν κάποιοι εμπαθείς και κακόψυχοι, δήθεν Ηρακλείς του Θρόνου  σε λεωφόρους  αγάπης και συγχωρητικότητας. 

Ασφαλώς υπήρξαν και περιπτώσεις που ο Αρχιεπίσκοπος με το γνωστό… Αρβανίτικο πείσμα που τον διακρίνει έκανε το δικό του. Και συνεχίζει να το κάνει. 

Στον ένα χρόνο που ο π. Συμεών είναι Επίσκοπος,  έγιναν πολλά. Υπερθετικού βαθμού όλα. Ακόμη και για θέματα  που δέχθηκε   τα πυρά των άλλων, τα ξεπέρασε όλα επιτυχώς. 

Χωρίς να κρυφτεί ποτέ  πίσω από το δάκτυλό  του ή έστω πίσω από  το ισχυρό Αρχιεπισκοπικό μπαστούνι, ρίχνοντας στον  Προϊστάμενο εντολέα του, τον  Αρχιεπίσκοπο, την ευθύνη για  όσα στραβά και ανάποδα  που ενδεχομένως έγιναν, αναλάμβανε στο ακέραιο κάθε ευθύνη και διεκπεραίωνε αποτελεσματικά κάθε αποστολή ακόμη και την πλέον δύσκολη.

 Κυρίως, όμως,  απέδειξε όλα αυτά τα  χρόνια που ευρίσκεται στην ευαίσθητη θέση του Πρωτοσυγκέλλου Αθηνών ότι είναι τα μάτια  και τα αυτιά του φυσικού Προισταμένου του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου και συχνά- πυκνά  ο σάκκος του μποξ, αφού αναλαμβάνει στο ακέραιο και λάθη που γίνονται από άλλους. 

 Με την συμπεριφορά του αυτή  διδάσκει τους γύρω του  ήθος και σωστή συμπεριφορά. Διδάσκει  τί σημαίνει να είναι κανείς αφοσιωμένος και πιστός – loyal κατά την αγγλοσαξονική λογική –  στον ευεργέτη του.

Διδάσκει τί σημαίνει να υπηρετείς με αυταπάρνηση έναν άνθρωπο  που χωρίς την παρουσία του  και  την βοήθειά  του  στην προσωπική σου πορεία, θα ήσουν ενδεχομένως  ένας άγνωστος κληρικός, αυτό που λέμε σήμερα κληρικός  της σειράς και ίσως  να μην είχες την ταχεία ανέλιξη που σου έδωσε η Αρχιεπισκοπική εύνοια. Και αυτό ο Θεσπιών Συμεών  προς το παρόν δείχνει να το τιμά και να το σέβεται. Άλλωστε ξέρει τί συμβαίνει γύρω του! 

Ξέρετε πόσοι αξιόλογοι, ενάρετοι και προσοντούχοι κληρικοί μας  υπάρχουν στην Εκκλησία που μπήκαν στην Ιερό Κλήρο, φόρεσαν το τίμιο ράσο και δεν βρήκαν ποτέ  έναν άνθρωπο να τους βοηθήσει να ανέβουν τις βαθμίδες και να διακριθούν   και παραμένουν στα αζήτητα να παρακολουθούν τους άλλους που έχουν μπάρμπα στην Ιεραρχία  να ανεβαίνουν και να γίνονται Αρχιερείς ! 

Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα απ´αυτό. Σε οδηγεί σε θλίψη και πολλές φορές σε κατάθλιψη. 

 Η Εκκλησία μας,είτε το αποδεχόμαστε είτε όχι , είναι κοινωνία προσώπων. Συνδεόμαστε μεταξύ μας και πορευόμαστε στη ζωή με γνώμονα τις κατευθύνσεις της Εκκλησίας αλλά και με την βοήθεια  των προσώπων  που συνδεόμαστε  εντός Εκκλησίας και συνυπάρχουμε με αυτά!

Για να κατανοήσουμε το συλλογισμό αυτό αρκεί να σκεφτούμε το εξής:

Θα είχαν, άραγε  εκλεγεί  Αρχιερείς όσοι εκ των Μητροπολιτών ήταν συνεργάτες του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου από τα χρόνια που ήταν Θηβών, αν δεν είχε εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος ο Ιερώνυμος;   Ειναι αβέβαιο αν θα είχαν εκλεγεί οι μισοί από αυτούς με άλλο Αρχιεπίσκοπο. Και το ίδιο ισχύει και για τους εκλεγέντες υπό του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Και αυτό πραγματικά απαντά αυτό που είπαμε προηγουμένως  για την κοινωνία προσώπων.

Ο Επίσκοπος Θεσπιών Συμεών ανέλαβε την εμπιστευτική θέση του Πρωτοσυγκέλλου της Αρχιεπισκοπής σε μία εποχή που η θέση αυτή άρχισε να παρουσιάζει συμπτώματα αδράνειας και αναποτελεσματικότητας. 

Ανέλαβε αμέσως με ιερό ζήλο  και με ασυνήθιστη για κληρικό ταχύτητα κατάφερε να βάλει την Αρχιεπισκοπή να δουλεύει σε νέους ρυθμούς. 

Προσπάθησε από την πρώτη στιγμή το δικαιότερο για όλους. Επί των ημερών του έχουν γίνει πλείστες όσες αλλαγές προϊσταμένων χωρίς να υπάρξουν αντιδράσεις γιατί προσπαθεί, όπως λέει, να είναι δίκαιος. 

Όταν προ καιρού του έθεσα το ερώτημα αν είναι αληθές ότι παίζει και το όνομά του για μια χηρεύουσα τότε  νευραλγική Μητρόπολη  μου απάντησε με το γνωστό ευγενικό ύφος του: 

-Προς Θεού! Υπηρετώ πιστά  τον Μακαριώτατο και θα παραμείνω κοντά του. Εκείνος αποφασίζει  για μένα. Όταν ήλθα εδώ ήμουν απόλυτα συνειδητοποιημένος και αποφασισμένος να μείνω και να υπηρετήσω πιστά τον Μακαριώτατο.

Αυτός είναι ο Πατήρ Συμεών, όπως του αρέσει να τον αποκαλούν ακόμη και στην ηλεκτρονική του αλληλογραφία.

Τελειώνω αυτό το σύντομο αφιέρωμα με λόγια του ίδιου του Θεοφ. Επισκόπου Θεσπιών Συμεών έτσι όπως τα είπε  στον χειροτονητήριο λόγο του όταν αναφέρθηκε στον Αρχιεπίσκοπο. Τα προσαρμόζω στα καθ´ ημάς και τα παραθέτω ως κατακλείδα του κειμένου:

«Είστε ένας Επίσκοπος  που γνωρίζει… που ξέρει… Ξέρει πολύ καλά, τι, ποιος, πότε, πού, γιατί… Αγαπάτε όντως τους πάντες. Αγαπάτε όμως τον φίλο ως φίλο και τον εχθρό ως εχθρό…. Εν γνώσει Σας ανέχεσθε, υπομένετε, σιωπάτε,  περιμένετε, ελπίζετε»

Και έτσι να μείνετε πάντα Θεοφ.Θεσπιών. Και είμαι βέβαιος ότι δεν θα μας απογοητεύσετε.