Το εσπέρας της Παρασκευής, 6ης Οκτωβρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό στον Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας, για τους κατηχητές, τους κυκλάρχες και τους συνεργάτες του Γραφείου Ποιμαντικής Διακονίας της Μητροπόλεως μας.

Ο Ποιμενάρχης μας κ. Παντελεήμων στο τέλος του Εσπερινού ανέγνωσε ευχή για την έναρξη της νέας κατηχητικής χρονιάς και εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς όσους για ακόμη μία χρονιά θα στελεχώσουν τα κατηχητικά τμήματα των ενοριών της Μητροπόλεως μας.

Στη συνέχεια μίλησε ο υπεύθυνος των κατηχητικών συνάξεων Αρχιμ. Παύλος Σταματάς, ο οποίος έδωσε οδηγίες για τη νέα κατηχητική χρονιά, και ο Αρχιμ. Διονύσιος Ανθόπουλος, ο οποίος για ακόμη μία χρονιά συνέγραψε και επιμελήθηκε το βιβλίο κατήχησης που φέτος έχει ως θέμα: «Από τη ζωή του Κυρίου μας Ιησού», που ανέπτυξε το περιεχόμενο και τη θεματολογία του.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων επέδωσε στους κατηχητές και τους υπευθύνους των κύκλων μελέτης Αγίας Γραφής τα διοριστήρια για τη νέα κατηχητική χρονιά, αναφέροντας μεταξύ άλλων: Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ βρισκόμαστε καί πάλι στήν ἀρχή τοῦ κατηχη­τικοῦ ἔτους, στήν ἀρχή μιᾶς νέας προσπάθειας στό πλαίσιο τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως.

Σᾶς εὐχαριστῶ θερμά, γιατί καί φέτος ἀνταποκριθήκατε στήν πρόσ­κληση τῆς τοπικῆς μας Ἐκ­κλη­σίας νά διακονήσετε ὡς κατη­χητές καί κατηχήτριες, ὡς κυκλάρ­χες καί κυκλάρχισσες στό πνευμα­τικό ἔργο της μέ ζῆλο καί διάθεση, ἀλλά κυρίως μέ ἀγάπη πρός τόν Θεό καί πρός τούς ἀδελφούς μας.

Γιατί εἶναι, ἀλήθεια, ὅτι χωρίς ἀγάπη δέν μπορεῖ νά εὐοδωθεῖ κανένα ἔργο, πολύ περισσότερο ὅμως τό ἔργο τῆς κατηχήσεως τῶν ἀνθρώπων πρός τούς ὁποίους μεταφέρουμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Καί ἐφόσον «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί», δέν μπορεῖ παρά καί τό κατηχητικό ἔργο νά ἔχει ὡς ἀρχή καί ὡς τρόπο τήν ἀγάπη. Ἄλλωστε, δέν ὑπάρχει ὑψηλότερο καί ἱερώτερο κίνητρο ἀπό τήν ἀγάπη, ἡ ὁποία φέρνει τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί στό κατηχη­τικό ἔργο ἀλλά καί σέ σᾶς πού δια­κο­νεῖτε σέ αὐτό.

Ἄς σκεφθοῦμε τόν πρωτοκορυ­φαῖο ἀπόστολο Παῦλο, τόν ἱδρυτή τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, πόση ἀγάπη ἐκφράζει μέσα ἀπό τίς ἐπι­στολές του πρός τούς ἀνθρώπους, πρός τούς ὁποίους κήρυττε τόν Χριστό. Τόσο μεγάλη μάλιστα, ὥστε δέν διστάζει νά πεῖ ὅτι προ­τιμᾶ νά γίνει ὁ ἴδιος ἀνάθεμα, προ­κειμένου νά σωθοῦν ἐκεῖνοι.

Αὐτή τήν ἀγάπη θά πρέπει νά ἐκφράζουμε καί ἐμεῖς στή συνα­να­στροφή μας μέ τούς ἀδελφούς μας, εἴτε πρόκειται γιά τά παιδιά καί τούς νέους τῶν κατηχητικῶν μας εἴτε γιά τούς μεγαλυτέρους ἀδελ­φούς μας πού παρακολουθοῦν τούς κύκλους μελέτης τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ὁ λόγος μας καί ἡ στάση μας θά πρέπει νά ἀποπνέει ἀγάπη, νά μήν εἶναι καταγγελτικός, νά μήν εἶναι ἐπιτιμητικός, νά μήν εἶναι ἐλεγκτικός. Ὁ ρόλος μας δέν εἶναι νά τούς κρίνουμε, ἀλλά νά τούς βοηθήσουμε νά γνωρίσουν καί νά ἀγαπήσουν τόν Χριστό καί τήν ἐν Χριστῷ ζωή, νά γνωρίσουν καί νά ἀγαπήσουν τήν Ἐκκλησία μας καί τή λειτουργική της ζωή, νά γνωρίσουν καί νά ἀγαπήσουν τούς ἁγίους μας, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν πρότυπα καί στη­ρίγματα στή ζωή τοῦ κάθε πιστοῦ.

Ἄν τούς πλησιάσουμε μέ ἀγάπη, ἄν τούς μιλήσουμε μέ ἀγάπη, ἄν ἐνδιαφερθοῦμε γιά τίς ἀπορίες τους, γιά τά θέματα πού τούς ἀπα­σχολοῦν, εἴτε εἶναι μικροί εἴτε εἶναι μεγάλοι, θά μπορέσουμε νά τούς βοηθήσουμε, νά τούς κατευ­θύ­νουμε μέ ἀσφάλεια στόν Χριστό καί στήν Ἐκκλησία.

Αὐτός εἶναι καί ὁ σκοπός τοῦ κα­τηχητικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας μας: νά βοηθήσουμε τούς ἀδελ­φούς μας νά πλησιάσουν καί νά γνωρίσουν τόν Χριστό. Ὄχι γιά νά αὐξήσουμε τόν ἀριθμό τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας ἤ τή δύναμή της. Ἡ Ἐκκλησία μας δέν ἐξαρτᾶ τή «δύνα­μή» της ἀπό τόν ἀριθμό τῶν ἀνθρώπων πού τήν ἀκολουθοῦν, διότι ἡ δύναμή της δέν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου. Εἶναι ἡ θεία δύνα­μη πού τήν ἀκολουθεῖ καί τή στη­ρίζει ἀνά τούς αἰῶνες, γιατί ἀπο­τε­λεῖ θεῖο καθίδρυμα, πού συντηρεῖ­ται μέ τήν παρουσία τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο «ὅλον συγ­κρο­τεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας».

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας μας, ὄχι μόνο γιά τό μέλλον ἀλλά καί γιά τό παρόν μας. Ἡ ἐποχή πού ζοῦμε, τό γνωρίζουμε ὅλοι καί τό βλέπουμε ὅλοι γύρω μας, εἶναι ἐποχή δύσκολη, ἐποχή σιωπηλά, θά λέγαμε, ἐπικίνδυνη γιά τήν ψυχή μας ἀλλά καί γιά τή ζωή μας. Ὄχι μόνο γιατί ἐπλεόνασε ἡ ἁμαρτία· αὐτή ὑπῆρχε, ὑπάρχει καί θά ὑπάρχει πάντοτε, ἀλλά γιατί οἱ ἐξελίξεις στή σύγχρονη κοινωνία, στήν τεχνολογία, στά μέσα ἐνημε­ρώσεως, στά κοινωνικά δίκτυα, τήν κάνουν πιό προσιτή σέ ὅλους καί κατά συνέπεια πιό ἐπικίνδυνη.

Πρίν ἀπό μερικά χρόνια ὑπῆρχαν χῶροι πού μποροῦσε κανείς νά αἰσθάνεται προστατευμένος καί ἀσφαλής. Ἦταν ὁ χῶρος τοῦ σπι­τιοῦ καί τοῦ σχολείου, ὅπου τόσο τά παιδιά ὅσο καί οἱ μεγαλύτεροι ἦταν ἀσφαλεῖς. Στήν ἐποχή μας ὅμως ὅλα ὅσα ἀναφέραμε κάνουν συχνά καί αὐτούς τούς χώρους, δυστυχῶς, γεμάτους πειρασμούς, τούς ὁποίους καλούμεθα ὅλοι νά ἀναγνωρίσουμε καί νά προφυλα­χθοῦμε ἀπό αὐτούς, ἀντιστεκό­με­νοι ἤ ζητώντας βοήθεια.

Πῶς μποροῦμε νά ἀντισταθοῦμε; Ὅταν γνωρίζουμε ποιό εἶναι τό σωστό, ποιό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ἔχουμε πνευματικά ἐρείσματα. Ὅταν ἔχουμε μάθει νά προσευχόμαστε καί νά ζητοῦμε τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ὅταν λαμβά­νου­με διά τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκ­κλησίας μας τή χάρη τοῦ Θεοῦ πού μᾶς προστατεύει. Ὅταν ἔχουμε κάποιον ἄνθρωπο, τόν πνευματικό μας, τόν κατηχητή ἤ τήν κατηχή­τριά μας, τόν κυκλάρχη ἤ τήν κυ­κλάρχισσα μας, πού μπορεῖ νά μᾶς συμβουλεύσει καί νά μᾶς κατευ­θύνει.

Σέ ὅλα αὐτά προσπαθεῖ ἡ Ἐκκλη­σία μας νά συμβάλει μέ τό κατη­χητικό καί πνευματικό της ἔργο τόσο γιά τούς ἐνήλικες ἀδελφούς μας ὅσο καί γιά τά παιδιά καί τούς νέους μας.

Σέ παλαιότερες ἐποχές οἱ γονεῖς, οἱ μητέρες, οἱ γιαγιάδες καί οἱ παποῦδες μετέδιδαν στά παιδιά καί στά ἐγγόνια τους βασικές ἀρχές τῆς πίστεώς μας καί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, καί οἱ κύκλοι μελέτης τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀπέβλεπαν συνήθως στή δική τους πνευματική καλ­λιέρ­γεια. Τώρα ἔχουν καί ἕναν ἐπι­πλέον λόγο νά μεταδώσουν αὐτές τίς ἀρχές στούς μεγαλυτέρους, γιά νά τίς μεταδώσουν καί στά παιδιά τους, νά τά ὁδηγήσουν στήν Ἐκ­κλησία, στό κατηχητικό, στά ἱερά μυστήρια.

Ἀλλά καί ἀντίστροφα, τά παιδιά καί οἱ νέοι τῶν κατηχητικῶν μας, πού σέ ἀρκετές περιπτώσεις βρέθη­καν στό κατηχητικό, γιατί πηγαί­νει κάποιος φίλος ἤ συμμαθητής τους, εἶναι ἐκεῖνα πού μποροῦν νά παρακινήσουν καί ἀκόμη καί τούς γονεῖς τους νά πλησιάσουν στήν Ἐκκλη­σία, νά γνωρίσουν τήν ἐν Χριστῷ ζωή, πού ἴσως δέν γνωρίζουν.

Καί συμβαίνει καί αὐτό κάποιες φορές, ὅπως εἶχα τήν εὐκαιρία πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες νά ἀκούσω ἀπό ἕνα ζευγάρι πού ἔχει ἕνα παι­δάκι στήν τρίτη τάξη τοῦ Δημο­τικοῦ. Θρησκευτικά στό σχολεῖο δέν ἔκαναν, ἀλλά εἶχαν ἕναν πιστό δάσκαλο, ὁ ὁποῖος προφανῶς ἐκτός τοῦ μαθήματος τούς ἔλεγε κάποια πράγματα. Γύρισε, λοιπόν, ἕνα μεσημέρι τό παιδάκι στό σπίτι του καί στό μεσημεριανό τραπέζι ὑπῆρχε κρέας. Τό παιδί διαμαρτυρήθηκε λέγοντας, γιατί ἔχουμε κρέας, μητέρα, σήμε­ρα, ἀφοῦ εἶναι Παρασκευή, καί ὁ δάσκαλός μας μᾶς εἶπε ὅτι δέν τρῶμε κρέας τήν Παρασκευή. Οἱ γονεῖς ἔμειναν ἔκπληκτοι ἀπό τήν παρατήρηση τοῦ παιδιοῦ τους καί προβληματίσθηκαν.

Ἀνέφερα τό ἁπλό αὐτό παράδειγ­μα, γιά νά δείξω πόση σημασία ἔχουν καί αὐτά πού μπορεῖ νά θεω­ροῦμε ὅτι εἶναι ἀσήμαντα. Καί ὅμως ἔχουν σημασία καί μπορεῖ νά ἀποτελέ­σουν ἀφορμή γιά νά βοηθήσουν, ἀκόμη καί τά μικρά παιδιά τῶν κατηχητικῶν μας, ὁλόκληρη τήν οἰκογένεια. Ἀρκεῖ βέβαια καί ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς καί ἐσεῖς οἱ κατηχητές, οἱ κατηχήτριες, οἱ κυκλάρχες καί οἱ κυκλάρχισσες, νά ἐπιτελοῦμε καί νά ἐπιτελεῖτε τή δια­κονία πού σᾶς ἐμπιστεύετε ἡ Ἐκ­κλησία μας εὐσυνείδητα, μέ ἀγάπη καί μέ προσευχή, γιά νά φωτίζει ὁ Θεός τί θά πεῖτε καί πῶς θά τό πεῖτε. Γιατί εἶναι χρήσιμα καί ἀπαραίτητα καί τά βοηθήματα καί τά κατηχητικά βιβλία καί ὅλα ὅσα θέτει στή διάθεση σας ἡ Ἱερά μας Μητρόπολη γιά νά διευκολύνει τό ἔργο σας, ἀλλά καί νά ὑπάρξει ἕνας γενικότερος συντο­νισμός, ἀλλά σημαντικός εἶναι καί ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἐσεῖς οἱ ἴδιοι μεταδίδετε αὐτό τό μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τό ἔχω πεῖ καί ἄλλες φορές ὅτι τό κατηχητικό ἔργο εἶναι ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, δέν εἶναι προσωπικό ἔργο τοῦ καθενός μας. Ἐμεῖς ὅλοι, οἱ κληρικοί ἀλλά καί σεῖς οἱ συνεργάτες μας, διακονοῦμε στό ἔργο αὐτό. Καί σέ κάθε διακονία, σέ κάθε ἔργο πρέπει νά ὑπάρχει συνερ­γασία καί συντονισμός. Ἐάν ὁ καθένας μας λέει ὅ,τι θέλει ἤ κάνει ὅ,τι θέλει, τότε δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει οὔτε πρόοδος οὔτε ὠφέ­λεια.

Εἶναι ἀνάγκη νά ὑπάρχει ἀγαστή συνεργασία μέ τούς ὑπευθύνους ἱερεῖς σέ κάθε ἐνορία, ἀλλά καί μέ τό γραφεῖο Ποιμαντικῆς Διακονίας τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, ὥστε νά ἀντιμετωπίζονται καί τυχόν θέματα ἤ προβλήματα πού ἀνα­φύονται, ἀλλά καί νά γνωρίζουμε τίς ἀνάγκες πού ὑπάρχουν καί τήν πρόοδο τοῦ ἔργου.

Εἶναι ἀκόμη ἀνάγκη νά μετέχετε καί ἐσεῖς ἀλλά καί νά παρακινεῖτε καί τά παιδιά καί τούς μεγαλύτερους ἀδελφούς μας, πού παρακολου­θοῦν τούς κύκλους μελέτης τῆς Ἁγίας Γραφῆς, νά συμμετέχουν κατά τό δυνατόν καί στίς λοιπές πνευματικές δράσεις τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως.

Ἡ Ἱερά Μητρόπολη ἐκτός ἀπό τίς πνευματικές εὐκαιρίες, ὁμιλίες, ἐκ­­δηλώσεις κλπ. πού ὀργανώνουν οἱ ἐνορίες, ὀργανώνει καί φέτος, ὅπως καί τά προηγούμενα χρόνια, καί ἄλλες εὐκαιρίες καί ἐκδηλώ­σεις, τούς Ἀκαδημαϊκούς διαλό­γους, τίς διαλέξεις τῆς Σχολῆς Γο­νέων, ἑορταστικές ἐκδηλώσεις, τίς ἐκδηλώσεις τῶν Παυλείων, πού ἀποτελοῦν μαζί μέ τίς λατρευτικές ἐκδηλώσεις, εὐκαιρίες πνευματι­κές καί γιά τά παιδιά καί γιά τούς μεγάλους.

Καί ἀκόμη ἄς θυμόμαστε ὅτι δέν ἀρκεῖ μόνο ἡ θεωρία, χρειάζεται καί ἡ πράξη. Χρειάζεται νά τούς παρακινήσουμε καί πρακτικά γιά τή συμμετοχή στή λειτουργική καί τή μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ κοινούς ἐκκλησιασμούς ἤ μέ ἄλλους τρόπους πού θά σκεφθεῖ ὁ καθένας καί ἡ κάθε μία ἀπό ἐσᾶς, ἀνάλογα μέ τίς δυνατότητες πού ὑπάρχουν. Ἀρκεῖ νά μήν θεωρεῖτε τή διακονία πού ἀναλαμβάνετε σήμερα ὡς μία ὑποχρέωση ἤ μιά ἀνάγκη, νά μήν κάνετε δηλαδή τό ἔργο αὐτό πού σᾶς ἐμπιστεύετε ἡ Ἐκκλησία μας «ἐκ λύπης ἤ ἐξ ἀνάγκης», διότι «ἱλαρόν δότην ἀγαπᾶ ὁ Θεός», ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος.

Γνωρίζω, βέβαια, τήν ἀγάπη σας καί τή διάθεση προσφορᾶς, πού οἱ περισσότεροι ἀπό σᾶς τήν ἔχετε ἀποδείξει ἐπί πολλά χρόνια, ἀλλά εἶναι ἀνάγκη νά ἀνανεώνουμε αὐτή τήν ἀγάπη καί τό ζῆλο μας γιά τό ἔργο, γιατί δέν εἶναι ἔργο δικό μας ἀλλά ἔργο τοῦ Θεοῦ.

Μέ αὐτές τίς ταπεινές σκέψεις θέλω νά σᾶς εὐχαριστήσω ἀπό καρδίας γιά τήν προσφορά σας στή διακονία τῆς Ἐκκλησίας, γιά τόν χρόνο πού προσφέρετε καί τήν ἀγάπη σας, καί νά εὐχηθῶ πατρικά ὁ Θεός νά σᾶς ἐνισχύει καί νά σᾶς κατευθύνει, ὥστε νά προάγεται τό ἔργο του, γιατί ἐμεῖς εἴμαστε αὐτοί πού σπεί­ρουμε στίς ψυχές τῶν ἀδελφῶν μας τόν σπόρο του, ἀλλά ὁ Θεός εἶναι αὐτός πού τόν κάνει νά αὐξάνει πρός σωτηρία τους ἀλλά καί πρός δόξα του.

Εὔχομαι νά ἔχουμε τήν εὐλογία του στό ἔργο αὐτό, τό ὁποῖο ὅλοι μας πρέπει νά τό κάνουμε, ὅπως εἶπα στήν ἀρχή, μέ πολλή ἀγάπη καί πολύ ἐνδιαφέρον γιά τούς ἀδελφούς μας.

Θέλω νά εὐχαριστήσω ἀπό καρδίας ὅλους αὐτούς οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται γιά νά εἴμεθα σήμερα ἐδῶ, γιά νά ποῦμε ὅσα λέμε, γιά νά σᾶς δοθεῖ μία σωστή κατεύθυνση γιά τό κατηχητικό ἔργο, ὅπως εἶναι ὁ ὑπεύθυνος τῶν κατηχητικῶν, ὁ π. Παῦλος Σταματᾶς, ὁ ὑπεύθυνος τῶν κύκλων π. Νεκτάριος Σαββίδης, ὁ συγγραφέας τοῦ βιβλίου γιά τά κατηχητικά μας εἶναι ὁ π. Διονύσιος Ἀνθόπουλος. Εὐχαριστῶ καί ὅλους ἐκείνους πού κοπίασαν γιά τή σημερινή ἐκδήλωση, τόν π. Ἀρσένιο Χαλδαιόπουλο, τόν π. Κοσμᾶ Καραγιάννη, οἱ ὁποῖοι μέρα καί νύκτα ἐργάζονται στή Μητρόπολη γι᾽ αὐτό τό ἔργο, γιά νά προάγεται τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, τόν π. Καλλίνικο Λημνιώτη πού εἶναι ὑπεύθυνος μαζί μέ τόν π. Παῦλο γιά τό κατηχητικό ἔργο, ἀλλά καί ὅλους ἐσᾶς, σᾶς εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας καί εὐλογῶ αὐτή τήν ὄντως ἁγία καί εὐλογημένη προσπάθεια, τήν ὁποία θά ἀναλάβετε.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ